Zakony i zgromadzenia zakonne na świecie: Franciszkanki Misjonarki Dzieciątka Jezus

Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Misjonarek Dzieciątka Jezus (FMIJ)
Congregation of the Franciscan Missionary Sisters of the Infant Jesus
Congregazione delle Suore Francescane Missionarie di Gesù Bambino
Congregación de las Hermanas Franciscanas Misioneras del Niño Jesús
Congregação das Irmãs Franciscanas Missionárias de Jesus Menino
Congrégation des Franciscaines Missionnaires de l'Enfant Jésus
Kongregation der Missionsfranziskanerinnen vom Kinde Jesu

Data i miejsce założenia:
1879 rok – Włochy

Założycielka:
m. M. Józefina - Barbara Micarelli

Liczba sióstr na świecie: 589 * dane z 2017 roku

Franciszkanki Misjonarki Dzieciątka Jezus obecne są w krajach: Włochy, Albania, Francja, USA, Kolumbia, Peru, Boliwia, Paragwaj, Argentyna, Kamerun, Filipiny.

Dom generalny: Włochy (Rzym)

----------------------------------------------------------------------------------------------

Habit aktualny:

Brązowy habit z brązowym pektoralikiem pod szyją, przepasany białym sznurem, na głowie czarny welon z białą wypustką, przy boku koronka franciszkańska.

W Ameryce Płd. dodatkowo zawieszony na piersi krzyżyk.

Siostry z nowicjuszkami.

---------------------------------------------

W Afryce i Azji habit biały lub beżowy z białym welonem.

----------------------------------------------------------------------------------------------

Habit historyczny:

---------------------------------------------

----------------------------------------------------------------------------------------------

Duchowość:

Zgromadzenie należy do rodziny franciszkańskiej, żyjąc zgodnie ze Świętą Ewangelią w radykalnym naśladowaniu Chrystusa, w duchu modlitwy i pobożności, w ubóstwie, braterstwie, własnym umniejszeniu. Siostrom szczególnie bliska jest kontemplacja tajemnicy narodzin Syna Bożego w Betlejem.

W Bogu, który stał się małym dzieckiem, siostry dostrzegają miłość i czułość, z jaką Bóg przychodzi do życia każdego człowieka. Obraz Chrystusa, który narodził się w miejscu i sytuacji niedającej poczucia bezpieczeństwa, pomaga siostrom uwierzyć, że w każdej rzeczywistości, która wydaje się „niegościnna” dla człowieka i Boga, Pan może dotrzeć do każdego miejsca i stworzyć szczęśliwą grotę, jaką stała się grota betlejemska.

Franciszkanki Misjonarki Dzieciątka Jezus są powołane, aby żyć miłością do Boga i bliźniego w posłudze miłosierdzia, w której odkrywają i służą Panu Jezusowi obecnemu w drugim człowieku. Siostry potwierdzają to składanym czwartym ślubem zakonnym: ślubem miłości. Założycielka nauczała siostry, że ślubując miłość, są zobowiązane kochać nie samymi słowami lecz uczynkami i poświęceniem siebie.

Franciszkańska zasada życia według Ewangelii jest przyjęta po to, by czynić Wolę Bożą i przyciągać dusze do Boga. Braterstwo jest dla zakonnic przestrzenią, w której ich powołanie zakonne rośnie i rozwija się, która jest pomocą do życia ślubami: posłuszeństwo jednoczy siostry w poszukiwaniu i realizacji jednej woli Bożej; ubóstwo uwalnia wewnętrznie i czyni zdolnymi do kochania się nawzajem; z kolei czystość uzdalnia do bardziej autentycznej i głębokiej siostrzanej miłości, która pochodzi od Boga.

Umniejszenie wiąże się ściśle z cnotą pokory, która bardzo podoba się Panu, pomaga ona wzrastaniu miłości w sercach sióstr, ponadto według słów Ewangelii tajemnice Królestwa objawione zostały maluczkim (Mt 11, 25).

Zgromadzenie cechuje się ponadto duchem misyjnym rozumianym jako nieodłączny element życia konsekrowanego. Siostry poświęcają się misji Jezusa Chrystusa i Kościoła przez apostolstwo w różnej formie, jak i działalność typowo misyjną.

Działalność:

Kontemplacja Dzieciątka Jezus kieruje apostolskie kroki sióstr w pierwszej kolejności do dzieci i młodzieży. Franciszkanki pracują w przedszkolach, szkołach podstawowych, średnich oraz wyższych, katechizują, wspierają dzieci znajdujące się w trudnej sytuacji życiowej. Ponadto opieką obejmują chorych, pomagając im w ich domach, włączają się w pracę charytatywną podążając za przykładem św. Franciszka, który rozpoznał Chrystusa we wszystkich biednych.

Kolejnym polem działalności apostolskiej sióstr jest udział w pracy duszpasterskiej Kościoła zajmując się m.in. animacją liturgiczną w parafiach, katechizacją, dbałością o rodziny, roznoszeniem chorym Komunii Świętej, pracą w duszpasterstwie więziennym, w duszpasterstwie młodzieżowym i powołaniowym.

Historia:

Powołanie do poświęcenia się Bogu Barbara Micarelli odkryła, gdy około 20 roku życia ciężko zachorowała bez nadziei od lekarzy na wyzdrowienie. Za przyczyną św. Józefa została cudownie uzdrowiona. Zdarzenie to przyniosło do duszy Barbary jednocześnie światło, czemu ma się poświęcić w życiu: pracy dla dobra ubogich, sierot, opuszczonych i zostać duchową matką dusz, tworząc wspólnotę sióstr, wspólnie pracując w Kościele Bożym.

Przy pomocy franciszkanów i biskupa diecezji L'Aquila rozpoczęła w 1870 roku formowanie nowego zgromadzenia, wraz z dwoma towarzyszkami, z których jedna była jej rodzoną siostrą. W mieście L'Aquila kobiety rozpoczęły swoje pierwsze apostolstwo: katechizację i nauczanie dzieci z okolicy, przyjmowanie dziewcząt na stancję oraz pomoc domową dla chorych. Barbara instruowała towarzyszki: Siostry powinny być prawdziwymi sługami ludu, zaspokajając wszystkie ich potrzeby. We wszystkich swoich wysiłkach zawsze będą ucieleśniać prostotę, bezinteresowność, skupienie, ducha modlitwy i milczenia.

Przez kilka lat wspólnota nabierała kształtu, aż w 1879 roku Barbara otrzymała franciszkański habit i nowe imię – Barbara stała się s. Józefiną. Dzień ten uważany jest za datę narodzin zgromadzenia, które wówczas przyjęło nazwę: Tercjarki Franciszkańskie Dzieciątka Jezus. Obecna nazwa została przyjęta dopiero w 1965 roku.

Zgromadzenie przez lata rozwijało się, swój liczebny szczyt osiągnęło w latach 1960-tych, kiedy liczba sióstr sięgała 1100. Dziś jest ich blisko dwa razy mniej.