30 stycznia 2015

Słudzy Jezusa Zbawiciela


Instytut Misyjny Sług Jezusa Zbawiciela (SJS)
Instituto Missionário Servos de Jesus Salvador (Padres Salvistas)
Instituto Misionero de los Siervos de Jesús Salvador
Istituto Missionario Servi di Gesù Salvatore
Missionary Institute Servants of Jesus the Savior
Institut Missionnaire
Serviteurs de Jésus Sauveur

inna nazwa: Salwiści
Zgromadzenie złożone z kapłanów i braci zakonnych.

Data i miejsce założenia:
1993 rok - Brazylia

Założyciel:
o. Gilberto Maria Defina















Liczba zakonników na świecie: brak danych
Słudzy Jezusa Zbawiciela obecni są w krajach: Brazylia, Francja, Portugalia, Włochy.
Dom generalny: Brazylia (São Paulo)


Habit aktualny:

Brązowa sutanna przepasana brązowym szerokim pasem wiązanym po lewej stronie, na piersi zawieszony krzyżyk.





Duchowość:
Charyzmatem instytutu jest chwalenie Boga wszelkimi środkami i sposobami, w pierwszej kolejności poprzez liturgię. Słudzy Jezusa Zbawiciela chcą być w sercu Kościoła wyrazem ciągłego kultu uwielbienia Pana. Zgromadzenie ma więc charakter modlitewny i modlitwa jest pierwszym i najważniejszym zadaniem zakonników. Oddawanie chwały Bogu uświęca tych, którzy Go chwalą; uświęcenie osobiste i wspólnotowe jest zatem nierozerwalnie związane z charyzmatem instytutu.
Ponieważ nikt nie jest w stanie oddać doskonalszy hołd Bogu niż sam Jezus Chrystus, dlatego zakonnicy uczą się od Niego, swego Mistrza, naśladując Jego życie, głosząc Jego naukę i będąc prawdziwymi sługami Jego dzieła Zbawienia. Muszą być żywymi świadkami Chrystusa w Kościele Bożym, który zbawia, uzdrawia i uwalnia swój lud. Za wzorem Pana Jezusa obowiązkiem zakonników jest wszędzie czynić dobrze i nieść ludziom  wyzwolenie z różnych form współczesnego zniewolenia.
Będąc sługami starają się czynić to, co Pan im każe, dlatego żyją pod przewodnictwem Ducha Świętego, w otwartości na dary i charyzmaty, które On zechce dać i pragnąc wypełnienia tylko tego, czego On chce. Dlatego tak ważne w zgromadzeniu jest posłuszeństwo, które podkreślane jest składanym dodatkowym, czwartym ślubem: wierności Papieżowi.
Patronami instytutu są Duch Święty, Dziewica Maryja, św. Józef i św. Michał Archanioł.



Działalność:
Apostolstwo zgromadzenia skupia się w dużej mierze na prowadzeniu parafii, szczególnie tam, gdzie jest niewielu księży. Ponadto zakonnicy głoszą rekolekcje i misje ludowe, prowadzą młodzieżowe grupy religijne, stowarzyszenie dla świeckich, organizują spotkania modlitewne i ewangelizacyjne, uczą także w seminarium duchownym, prowadzą dom dla dzieci i młodzieży zagrożonej.


Historia:
Instytut Misyjny Sług Jezusa Zbawiciela stanowi męską gałąź Bractwa Jezusa Zbawiciela, które obejmuje także zgromadzenie zakonne żeńskie oraz tercjarzy świeckich.
Zgromadzenie, jak i całe bractwo, założył brazylijski kapłan Gilberto Maria Defina w 1993 roku w São Paulo. Rok później wspólnota otrzymała od władz kościelnych pierwsze kanoniczne zatwierdzenie jako publiczne stowarzyszenie wiernych, a założyciel i pierwsi członkowie złożyli śluby wieczyste.


Strony www:
www.salvistas.com.br

Filmy:





26 stycznia 2015

Terezjanki


Zgromadzenie Sióstr św. Teresy od Dzieciątka Jezus (CST)
Congregatio Sororum Sanctae Teresiae ab Infante Iesu
Congregazione delle Suore di Santa Teresa del Bambino Gesù
Congregación de las Hermanas de Santa Teresa del Niño Jesús
Congregação das Irmãs de Santa Teresa do Menino Jesus
Congregation of the Sisters of Saint Therese of the Child Jesus
Congrégation des Sœurs de Sainte Thérèse de l'Enfant Jésus
Kongregation der Schwestern von der heiligen Theresa vom Kinde Jesu


Data i miejsce założenia:
1936 rok - Polska

Założyciel:
bp Adolf Piotr Szelążek















Liczba sióstr na świecie: 97  (w Polsce: 82)   * dane z 2008 roku
Terezjanki obecne są w krajach: Polska, Ukraina, Włochy.
Dom generalny: Polska (Podkowa Leśna)


Habit aktualny:

Czarny habit z białym kołnierzykiem, na głowie czarny welon z białą wypustką, na piersi zawieszony krzyż.



Habit historyczny:



-------------------------------------------


-------------------------------------------




Duchowość:
Swoją duchowość zgromadzenie wywodzi z Ewangelii i opiera na tzw. małej drodze dziecięctwa duchowego św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Podstawą tej drogi jest głęboka wiara, całkowite zawierzenie oraz miłość Boga, Kościoła i drugiego człowieka. Siostry kontemplują Chrystusa i dzięki łasce Bożej upodabniają się do Niego. Zarówno modlitwą, jak i służbą apostolską świadczą o Miłosiernej Miłości wobec każdej osoby; starają się szerzyć miłość dla Najwyższej Miłości.
Życie wspólne w zgromadzeniu jest szkołą służby Panu oraz okazją do ćwiczenia się w cnotach, wśród których szczególne znaczenie mają: miłość, pokora, cierpliwe znoszenie niedoskonałości innych, prostota i radość.
Podczas Eucharystii siostry uczą się same siebie składać Bogu w ofierze za pośrednictwem Chrystusa oraz doskonalić zjednoczenie z Bogiem i między sobą. Z Kościołem jednoczą się codziennie poprzez wspólne odmawianie Liturgii Godzin. Każdego dnia praktykują także półgodzinne rozmyślanie, prywatną adorację, czytanie duchowne, odmawiają różaniec, dwa razy dziennie odprawiają rachunek sumienia, raz w miesiącu dzień skupienia, a raz w roku 6-cio dniowe rekolekcje. Terezjanki uroczyście obchodzą święta związane z tajemnicami życia Chrystusa, święto Matki Kościoła oraz uroczystość św. Teresy od Dzieciątka Jezus – patronki zgromadzenia.



Działalność:
Szczególnym powołaniem zgromadzenia jest praca wychowawcza w duchu św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Siostry prowadzą placówkę pogotowia opiekuńczego, szkoły, dom pomocy społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej  intelektualnie, świetlicę środowiskową, młodzieżowe grupy religijne oraz katechizują. Ponadto podejmują się pracy w parafiach i w domach dla księży, modlą się w intencji kapłanów, prowadzą rekolekcje i dni skupienia, pełnią różne dzieła miłosierdzia m.in. wobec ludzi samotnych oraz wśród chorych jako pielęgniarki,


Historia:
Założyciel zgromadzenia bp Adolf Piotr Szelążek od czasu udziału w Rzymie w uroczystościach wyniesienia na ołtarze św. Teresy od Dzieciątka Jezus miał do tej świętej duże nabożeństwo. Wpatrzony w jej przykład swoją biskupią służbę oparł na fundamencie wiary, pokory i miłości - cnotach, które są podstawą drogi dziecięctwa duchowego. Również wiernych zachęcał do kroczenia tą droga. Wyrazem duchowej więzi i czci był wybór św. Teresy od Dzieciątka Jezus na patronkę diecezji łuckiej, której był ordynariuszem.
Postanowił także założyć zgromadzenie zakonne, które szerzyłoby duchową drogę św. Teresy. Dom macierzysty powstał we wsi Maszów na Wołyniu, dziś znajdującą się na Ukrainie, wówczas leżącą w granicach Polski. Powołując do istnienia nową wspólnotę zakonną w 1936 roku, pragnął, aby w czasach braku poszanowania autorytetu, siostry pielęgnowały wśród dzieci i młodzieży dziecięcy stosunek do Pana Boga. Działalność wychowawczą i katechetyczną założyciel uczynił najważniejszym zadaniem sióstr.
Do wybuchu II Wojny Światowej w 9 domach zgromadzenie prowadziło szkołę i internaty, organizowało kursy dokształcające dla młodzieży, otaczało opieką różne grupy religijne oraz młodzież zrzeszoną w Akcji Katolickiej. Po wojnie i zmianie granic Polski Terezjanki zostały wysiedlone z Kresów Wschodnich. Na nowych placówkach siostry pracowały w szkołach, przy parafiach, prowadziły sierocińce, dom dla starszych osób, organizowały kolonie dla dzieci z ubogich rodzin. Od początku istnienia zgromadzenia włączały się w katechizację.

Strony www:
www.terezjanki.pl



24 stycznia 2015

Służebnice Pana


Zgromadzenie Służebnic Pana
Congregazione Ancelle del Signore
Congregation of the Handmaids of the Lord
Congregacion Siervas del Señor
Congregação Servas do Senhor
Congrégation Servantes du Seigneur


Data i miejsce założenia:
1940 rok - Włochy

Założyciel:
ks. Giovanni Minozzi















Liczba sióstr na świecie: brak danych
Służebnice Pana obecne są w krajach: Włochy, Peru.
Dom generalny: Włochy (Ascoli Piceno)


Habit aktualny:

Szary habit wycięty w szpic, biały kołnierz, na głowie czarny welon z biała wypustką, na piersi zawieszony krzyżyk.



Habit historyczny:




Charyzmat:
Służebnice Pana zobowiązują się naśladować Maryję Pannę w całkowitym poddaniu się woli Boga, według Jej słów: Oto ja Służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego (Łk 1, 38). Służebnica Pana musi we wszystkim przypominać Maryję, musi być żywym obrazem Jej życia.
Celem zgromadzenia jest współpraca w Kościele z miłością i poświęceniem zbawczemu dziełu Chrystusa poprzez służbę miłości we wszystkich postaciach wobec bliźnich, szczególnie biednych i potrzebujących i dzięki temu przybliżać ich do Bożego światła.
Swoją posługę miłości siostry pełnią przede wszystkim w ośrodkach założonych przez ks. Minozzi, mających głównie charakter edukacyjny i wychowawczy.


Historia:
Początkiem działalności ks. Giovanni Minozzi, którego jednym z owoców było założenie Zgromadzenia Służebnic Pana, były lata I Wojny Światowej. Jako kapelan wojskowy zetknął się z dramatem osieroconych dzieci, których rodzice zginęli w skutek działań wojennych. Dla nich założył w 1918 roku w miejscowości Amatrice sierociniec.
Wkrótce zaczęły powstawać kolejne liczne instytucje. Były to już nie tylko sierocińce, ale także przedszkola, szkoły podstawowe, szkoły zawodowe i rzemieślnicze, w których uczono m.in. sztuki drukarskiej, stolarstwa, szewstwa, powstała również szkoła wyższa. Zasięg działalności ks. Minozzi wyszedł poza Włochy i dotarł także do Ameryki.
Ks. Minozzi początkowo ośrodki te powierzał kierownictwu innych księży bądź różnych zgromadzeń zakonnych. Z czasem dostrzegł potrzebę spójnego kierownictwa i współdziałania tych ośrodków. W tym celu założył w 1930 roku zgromadzenie zakonne męskie nazwane Rodziną Uczniów. W 1940 roku w Amatrice powstało zgromadzenie żeńskie Służebnic Pana przeznaczone do posługi w domach dzieła ks. Minozzi. Do współpracy założyciel zaangażował Marię Valenti, wychowankę sierocińca w Amatrice, która w wieku dorosłym zdobyła wykształcenie nauczycielskie i odkryła w sobie powołanie zakonne. Stała się bliską współpracowniczką ks. Minozzi i współtwórczynią Służebnic Pana.


Strony www:
www.onpmi.org/ancelle-del-signore

Dom generalny:
Ancelle del Signore
Via Lucania, 8
63100 Ascoli Piceno (AP)
ITALY
e-mail: ist.ancelle.ap@virgilio.it



21 stycznia 2015

Franciszkanki z Clinton


Siostry św. Franciszka z Clinton (OSF)
Sisters of St. Francis of Clinton
Suore di San Francesco di Clinton
Hermanas de San Francisco de Clinton
Irmãs de São Francisco de Clinton
Sœurs de Saint François de Clinton
Schwestern des heiligen Franziskus von Clinton


Data i miejsce założenia:
1866 rok - USA

Liczba sióstr na świecie: 58  * dane z 2014 roku
Franciszkanki z Clinton obecne są w krajach: USA, Peru.
Dom generalny: USA (Clinton, IA)


Habit aktualny:

Zgromadzenie założone jako habitowe. 
W okresie posoborowym siostry zamieniły habity na strój świecki.









Habit historyczny:

Strój używany do początku lat 1950-tych

------------------------------------------

Strój używany od lat 1950-tych do 1965 roku.
Na misjach strój w kolorze białym.
------------------------------------------

Strój używany od 1965 do ok. 1970 roku.
Siostry na misjach.


Duchowość:
Siostry Franciszkanki z Clinton starają się żyć zgodnie z Ewangelią Jezusa Chrystusa w duchu św. Franciszka z Asyżu i św. Klary i w oparciu o franciszkańską regułę Trzeciego Zakonu Regularnego. Siostry czują się powołane do kontemplacji i nawrócenia i posłane jako narzędzie w przywracaniu Bożego pokoju i pojednania, o które tak bardzo troszczył się św. Franciszek. Często pozdrawiał innych słowami: Niech Pan obdarzy cię pokojem.
Miłość i dobroć Boga jest źródłem duchowości zgromadzenia. Każdego człowieka siostry traktują jako widzialny obraz niewidzialnego Boga i jako siostry i braci w Chrystusie, ponieważ wszyscy zostali stworzeni przez jednego Boga, także tych zepchniętych na margines społeczeństwa (w czasach Franciszka trędowaci) oraz tych, będących wrogami (dla Franciszka sułtan). Ważną dla sióstr cechą jest więc współczucie, którego inspiracją jest przykład świętego z Asyżu całującego trędowatego, ponieważ rozpoznaje w nim cierpiącego Chrystusa.
.


Działalność:
Siostry pomagają ubogim, bezdomnym, uczą w szkołach, włączają się w duszpasterstwo parafialne poprzez edukację religijną, przygotowywanie do sakramentów, pracę parafialną, opiekują się ludźmi chorymi, starszymi, dorosłymi niepełnosprawnymi, cierpiącymi na AIDS, czy chorobę Alzheimera. Prowadzą również ośrodek duchowości, w którym organizowane są rekolekcje i różne konferencje i warsztaty.


Historia:
Zgromadzenie narodziło się w 1866 roku USA w stanie Kentucky. Opat klasztoru trapistów w Getsemani poprosił trzy miejscowe kobiety, aby podjęły się pracy w szkole dla dziewcząt mieszkających w okolicy. Po pewnym czasie kobiety te postanowiły zostać zakonnicami. W obecności opata i jednego z franciszkańskich kapłanów złożyły swoje śluby zakonne i przyjęły regułę Trzeciego Zakonu Regularnego św. Franciszka z Asyżu. Wówczas dołączyło do nich kolejnych siedem kobiet. Siostry zostały wysłane do Franciszkanek z Oldenburg, aby odbyć formację zakonną. Nowe zgromadzenie nosiło nazwę Sióstr św. Franciszka od Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny.
Trudności napotykane w Kentucky sprawiły, że w 1893 roku siostry przeniosły swój dom macierzysty do Clinton w stanie Iowa. W tym okresie zgromadzenie dotychczas zajmujące się edukacją rozszerzyło zakres swojej działalności apostolskiej. Najpierw o opiekę zdrowotną i troskę o więźniów, w późniejszych latach także o prowadzenie szkoły pielęgniarskiej, szpitali, domu starców i nauczanie w szkołach parafialnych.



Strony www:
www.clintonfranciscans.com