30 sierpnia 2011

ss. Miłosierdzia św. Jana Bożego

.
Siostry Miłosierdzia św. Jana Bożego (SCJG)
Sisters of Charity of St. John of God
Suore della Carità di San Giovanni di Dio
Hermanas de la Caridad de San Juan de Dios
Irmãs da Caridade de São João de Deus 
Soeurs de la Charité de Saint-Jean de Dieu
Barmherzigen Schwestern von Johannes von Gott
Zgromadzenie obrządku syro-malabarskiego

Data i miejsce założenia:
1977 rok - Indie

Założyciel:
br. Fortunatus Thanhäuser OH



Liczba sióstr na świecie: 84 
Siostry Miłosierdzia św. Jana Bożego obecne są w krajach: Indie, Niemcy, Austria, Włochy.
Dom generalny: Indie (Kattappana)

Habit aktualny:

Siostry nie noszą habitów lecz jednolity świecki strój: biało-zielone sari, na piersi zawieszony krzyżyk.



Charyzmat:
Zgromadzenie żyje według duchowości św. Jana Bożego, założyciela zakonu bonifratrów, która opiera się na Ewangelii miłosierdzia.
Pragnieniem sióstr jest upodobnienie się do Chrystusa współczującego i miłosiernego z Ewangelii, który przeszedł przez życie dobrze czyniąc wszystkim i lecząc wszystkie choroby i słabości. Miłością, którą siostry doświadczają od Jezusa powinny się dzielić z chorymi, ubogimi i potrzebującymi.
Swój charyzmat zgromadzenie realizuję głównie poprzez pracę w szpitalach, w domach dla ludzi starszych, a także w dziełach prowadzonych przez braci bonifratrów. Ponadto kształcą przyszłe pielęgniarki. 

 
Historia:
Założyciel zgromadzenia br. Fortunatus urodził się w Niemczech. Tam wstąpił do zakonu bonifratrów. Pragnął wyjechać na misję, szczególnie na sercu leżały mu Indie.
Na zaproszenie ordynariusza diecezji syro-malabarskiej Changanassery i za zgodą przełożonych wraz z grupą kilku braci założył pierwszy dom w Indiach. Tam zorganizował szpital, a następnie rozwinął różnorakie dzieła miłosierdzia m.in. opiekował się sierotami i dziećmi społecznie upośledzonych, prowadził jadłodajnie, pomagał finansowo ubogim. Po kilku latach zaczęły zgłaszać się miejscowe dziewczęta pragnące żyć na wzór bonifratrów.
W 1977 roku w mieście Kattappana założył żeńskie zgromadzenie do pracy wraz z braćmi według charyzmatu i duchowości św. Jana Bożego.Od 1994 roku zgromadzenie jest wspólnota na prawie diecezjalnym w Kościele Syro-Malabarskim.

Strony www:
www.scjg.in

Aktualizacja: 24.05.2015


28 sierpnia 2011

Franciszkanki z Chicago

.
Siostry Franciszkanki z Chicago (OSF)
Franciscan Sisters of Chicago
Suore Francescane di Chicago
Hermanas Franciscanas de Chicago
Irmãs Franciscanas de Chicago
Soeurs Franciscaines de Chicago
Franziskanerinnen von Chicago
dawna nazwa: Kunegundki

Data i miejsce założenia:
1894 rok – USA

Założycielka:
m. Theresa Dudzik















Liczby: brak danych
Franciszkanki z Chicago obecne są w krajach: USA
Dom generalny: USA (Lermont, IL)

Habit aktualny:

Czarny prosty welon z biała wypustką do świeckiego ubrania. Pojedyncze siostry noszą brązowy habit.




Habit historyczny:

Strój pierwotny używany do ok. 1960 roku:
Brązowy habit przepasany białym sznurem, czarny welon.


 ----------------------------------------------

Strój używany od ok. 1960 do ok. 1965 roku
----------------------------------------------

Część sióstr w zmodyfikowanym habicie ok. 1965 roku.




Duchowość:
Siostry żyją według reguły św. Franciszka. Ich powołaniem jest życie zakorzenione w Ewangelii i oddanie służbie innym, by swoim życiem dawać świadectwo Bożej dobroci. Zjednoczone na modlitwie i we wspólnocie dzielą franciszkańską radość w pragnieniu wielkodusznej służby bliźnim.
Ducha zgromadzenia streszczają słowa założycielki mówiące, że nie można kochać Jezusa, ani oczekiwać nieba, jeśli jest się skoncentrowanym tylko na sobie. W związku z tym myśli sióstr ciągle powinny być zajęte tym, jak pomóc ubogim i potrzebującym.


Działalność:
Prace zgromadzenia skupiają się głównie na pomocy osobom starszym, dla których prowadzą ośrodek. Opiekują się w nim ludźmi niedołężnymi, niepełnosprawnymi, chorymi na Alzheimera, zapewniając opiekę pielęgniarską i rehabilitacyjną; jest tam też hospicjum, a także dom dziennego pobytu, w którym siostry starają się uaktywniać emerytów. Ponadto starają się poprawiać los kobiet i dzieci zapewniając schronienie ofiarom przemocy w rodzinie, wspierają finansowo uboższe dziewczęta chcące się uczyć. Otaczają także troską emigrantów oraz angażują się w prace duszpasterską m.in. w stowarzyszeniu dla świeckich pragnących realizować charyzmat zgromadzenia w swoich środowiskach.


Historia:
Zgromadzenie założyła w Chicago Polka Józefina Dudzik. W młodości wraz z rodzicami wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych. Tam aktywnie włączyła się w działalność środowisk polonijnych i religijnych. Zetknięcie w swoim sąsiedztwie z ludźmi ubogimi, opuszczonymi i osieroconymi sprawiło, że poczuła powołanie do niesienia pomocy potrzebującym. Będąc tercjarką franciszkańską zorganizowała dom pomocy dla starszych i niedołężnych.
W 1894 roku Józefina przyjmując imię Maria Theresa powołała do życia nowe zgromadzenie zakonne, które początkowo nosiło nazwę: Siostry Franciszkanki bł. Kunegundy, znanej bardziej jako św. Kinga – klaryski ze starosądeckiego klasztoru.
Zgromadzenie od początku zajęło się opieką nad ludźmi starszymi i chorymi, nauczaniem w szkołach podstawowych, średnich i wyższych, a także pomocą w parafiach polonijnych. To właśnie z córek polskich emigrantów rekrutują się przede wszystkim siostry, stąd nawet dziś u większości z nich można spotkać polskobrzmiące nazwiska.
Franciszkanki z Chicago przez niedługi czas w latach 1990-tych posiadały jeden dom w Polsce w niewielkiej wsi Płocicz na północ od Bydgoszczy, rodzinnej miejscowości założycielki.

Strony www:
www.chicagofranciscans.org

Aktualizacja: 1.05.2015

Filmy:






27 sierpnia 2011

Wizytki

.
Zakon Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny (VSM)
Ordo Visitationis Beatissimae Mariae Virginis
Ordine della Visitazione di Santa Maria (Visitandine)
Order of the Visitation of Holy Mary (Visitation Sisters)
Ordre de la Visitation Sainte-Marie (Visitandines)
Orden de la Visitación de Santa María (Visitandinas, Salesas)
Ordem da Visitação de Santa Maria (Visitandinas)
Orden von der Heimsuchung Mariens (Salesianerinnen, Visitandinnen)
Orde van Maria Visitatie (Visitandinnen)
Zakon kontemplacyjny, klauzurowy

Data i miejsce założenia:
1610 rok - Francja

Założyciele:
św. Franciszek Salezy
św. Joanna Franciszka Fremyot de Chantal



Liczby: 2073 mniszki na świecie (w Polsce: 75)  * dane z 2008 roku
Wizytki obecne są w krajach: Polska, Niemcy, Belgia, Holandia, Francja, Wielka Brytania, Irlandia, Hiszpania, Portugalia, Włochy, Szwajcaria, Austria, Czechy, Chorwacja, Węgry, USA, Kanada, Meksyk, Dominikana, Gwatemala, Panama, Kolumbia, Ekwador, Peru, Brazylia, Paragwaj, Urugwaj, Argentyna, Chile, Kongo-Brazaville, Burundi, Rwanda, Liban, Korea Płd., Filipiny.
Dom generalny: każdy klasztor jest autonomiczny

Habit aktualny:

Strój używany w większości klasztorów na świecie, w tym także w Polsce:
czarny habit przepasany paskiem, czarny welon z białym czepkiem wokół twarzy i czarnym czółkiem, na piersi zawieszony krzyż, przy boku możliwy różaniec.
Polska, Węgry, Wielka Brytania, Hiszpania, Portugalia, Włochy, Meksyk, Salwador, Peru, Ekwador, Urugwaj, Argentyna,   część klasztorów w Niemczech, Francji, USA



Niektóre klasztory we Francji:
welon z białym czółkiem.
Chorwacja, Austria oraz niektóre
klasztory w Niemczech:
welon z białym czepkiem.
Belgia, Czechy oraz niektóre klasztory w Niemczech i we Francji: prosty czarny welon z białą wypustką lub bez wypustki.
Wizytki w Kanadzie
Wizytki w Brazylii

Szwajcaria, Kongo-Brazzaville oraz część klasztorów we Francji:
beżowy habit, ciemno-brązowy welon (w Kongo welon beżowy)
Wizytki w USA - część klasztorów habit o tradycyjnym kroju; w niektórych klasztorach granatowy habit i prosty granatowy welon z białą wypustką; w niektórych klasztorach czarny lub jasno-szary bezrękawnik, biała bluzka, czarny prosty welon z białą wypustką; w części klasztorów zrezygnowano z habitów w ogóle.
Panama oraz niektóre klasztory
w Kolumbii: habit biały, czarny welon.
Paragwaj oraz niektóre klasztory
w Argentynie: habit i welon beżowy

Duchowość:
Cechą charakterystyczną duchowości sióstr jest pragnienie wyłącznie Boga i zjednoczenia z Nim, głęboka pokora względem Niego, łagodność w stosunku do bliźnich, prostota i radość w życiu wspólnym oraz skoncentrowanie się nie tyle na umartwieniach zewnętrznych, co na wewnętrznym opanowaniu namiętności, wyzwoleniu się z przywiązań ziemskich i złączeniu swej woli z Wolą Bożą, a także na odnajdywaniu wartości w małych rzeczach dnia codziennego.
W Tajemnicy Nawiedzenia mniszki starają się ukazywać ludziom Wcielonego Boga, przyjmującego ludzkie ograniczenia i ofiarującego ludziom swoją obecność. Od czasu objawień danych Wizytce św. Małgorzacie Marii Alacoque zakon czuje się powołany także do szerzenia kultu Najświętszego Serca Jezusa.


Przeznaczeniem Wizytek jest życie kontemplacyjne w ciszy klauzury, a więc modlitwa jest centrum ich życia. Siostry zaczynają dzień od Mszy Świętej, starając się zjednoczyć z Panem Jezusem w Komunii Świętej. Codziennie odprawiają godzinę medytacji rano i pół godziny wieczorem. Pięć razy dziennie zbierają się na wspólne odmawianym lub śpiewanym Oficjum, aby wielbić Pana w imieniu całego Kościoła, przedstawiać Bogu jego troski, potrzeby i radości. Codzienną pracę w klasztorze starają się przemieniać w modlitwę życia przez wzbudzenie dobrej intencji lub wykonując ją w duchu pokuty i wynagrodzenia.
Każdy klasztor jest autonomiczny i sam troszczy się o formację kandydatek, które wstępując do zakonu wiążą się także z konkretną wspólnotą domową na całe zakonne życie. 



Działalność:
Będąc zakonem kontemplacyjnym wizytki obejmują modlitwą i ofiarą wszystkie intencje Kościoła i świata i to jest ich głównym apostolstwem. Ponadto umożliwiają odbycie indywidualnych rekolekcji, szerzą kult Najświętszego Serca Jezusa poprzez korespondencyjnie prowadzenie stowarzyszeń dla osób świeckich i wydawanie biuletynów. Szyją także szaty liturgiczne, wyrabiają dewocjonalia. Niektóre klasztory w Niemczech i USA prowadzą pensjonaty i szkoły dla dziewcząt.


Historia:
Początki zakonu wizytek wiążą się z niepokojami, jakie powstały wskutek opanowania Genewy przez kalwinów, którzy wypędzili z niej biskupa katolickiego; ordynariusze tej diecezji rezydowali w Annecy, niewielkim francuskim miasteczku.
Jednym z nich był św. Franciszek Salezy. Jako troskliwy pasterz dostrzegł potrzebę objęcia opieką ubogich i chorych, żyjących w nieludzkich warunkach. Do tego celu wraz ze św. Joanną de Chantal powołał do życia w 1610 roku żeński zakon. Św. Franciszek Salezy pragnął, aby zakonnice dwa razy w tygodniu wychodziły z klasztoru do posługi bliźnim. Jednak już w 1615 roku wycofał swoje zakonnice z posługi samarytańskiej i przekształcił w zakon o ścisłej klauzurze.


Jako takie wizytki przez wieki zajmowały się w dużej mierze wychowaniem dziewcząt w prowadzonych przy klasztorach pensjonatach. Dziś taką posługę prowadzą tylko niektóre klasztory w Niemczech i USA. Pozostałe, w tym także polskie klasztory, prowadzą typowo klauzurowy tryb życia, bez działalności zewnętrznej. Na świecie siostry żyją w 137 klasztorach, w Polsce w 4. W niektórych krajach nazywane są Salezjankami.


Strony www:
Polska - klasztory: Jasło, Kraków, Warszawa, Rybnik
Niemcy, Austria, Czechy: www.heimsuchungsschwestern.de
Francja: www.la-visitation.org/les-monasteres
Włochy: www.ordinedellavisitazione.org
Portugalia: http://ordemdavisitacao.com
Hiszpania: http://monjassalesas.blogspot.com.es
USA: federacja pierwsza , federacja druga
Ameryka Łacińska: http://monjassalesas.blogspot.com.es//p/monasterios-en-hispanoamerica.html
Panama: www.visitacionpanama.org
Brazylia: www.monjasvisitandinas.com.br
Peru: http://monasteriodelavisitacion-peru.blogspot.com

Aktualizacja: 27.04.2015

Filmy:
Wizytki w Jaśle - niestety tylko część druga (pierwsza jest bez dźwięku):



w jęz. angielskim:





w jęz. hiszpańskim: