28 stycznia 2013

Misjonarki Katechetki Ubogich


Misjonarki Katechetki Ubogich (MCP)
Missionary Catechists of the Poor
Misioneras Catequistas de los Pobres
Missionárias Catequistas dos Pobres

Missionarie Catechiste dei Poveri
Missionnaires Catéchistes des Pauvres


Data i miejsce założenia:
1926 rok - Meksyk

Założyciele:
abp José Juan de Jésus Herrera y Piña
m. Angelina Rusconi Rolleri



Liczba sióstr na świecie: ok. 160
Misjonarki Katechetki Ubogich obecne są w krajach: Meksyk, Ekwador, USA.
Dom generalny: Meksyk (San Pedro Garza García, NL)


Habit aktualny:

Granatowy habit z białym kołnierzykiem o rogach prostych, na głowie biały prosty welon z granatowym paskiem, na piersi krzyż.



Na co dzień możliwa biała bluzka, granatowy bezrękawnik i spódnica, biały welon lub strój bez welonu, na piersi krzyż.




Habit historyczny:

Habit ze szkaplerzem, na z wyszytym znakiem: otoczone promieniami gorejące Serce w koronie cierniowej, z którego Krew spływa na kulę ziemską oraz napis "Gloria DeDios"(Chwała Bogu).


znak wyszywany dawniej na habicie
-----------------------------------------




Duchowość:
Charakterystyczną drogą realizacji powołania Misjonarek Katechetek Ubogich jest życie w głębokiej relacji z Jezusem Chrystusem Ofiarą i wraz z Nim ofiarowanie swojego życia Bogu Ojcu dla odkupienia świata poprzez ewangelizację wszystkich ludzi, zwłaszcza najuboższych i opuszczonych.
Duch zgromadzenia jest typowo misyjny. Siostry pragną być małym światłem w ciemności, głosząc nie samych siebie, lecz Chrystusa Pana. Starają się tak postępować, aby świadectwo ich życia stało się wiarygodną wiadomością o zbawieniu. Dzielą więc życie z bliźnimi, przekształcając smutki i radości, bóle i nadzieje na zapowiedź Chrystusa Zbawiciela.
Na wszystkie wydarzenia dnia codziennego starają się patrzeć przez pryzmat Bożej woli, dlatego kształtują w sobie zdolność do przyjęcia ofiar i trudów posługiwania. 



Działalność:
Głównym zadaniem zgromadzenia jest ewangelizacja i katechizacja. Siostry głoszą także misje, prowadzą grupy skupione na studium Biblii, zajmują się formacją osób świeckich. Swoją posługę starają się pełnić przede wszystkim w najbardziej odległych obszarach poszczególnych diecezji, wśród ludzi żyjących w miejscach bardzo odizolowanych, w niewiedzy lub zapomnieniu o Bogu i potrzebach duszy. 


Historia:
Misjonarki Katechetki Ubogich są zgromadzeniem na prawie papieskim. Wspólnota narodziła się w 1926 roku w Monterrey w stanie Nuevo León, w okresie intensywnych prześladowań religijnych w Meksyku, zakazu kultu i innych form represji. Założycielami byli abp José Juan de Jésus Herrera y Piña – człowiek żyjący wolą Bożą aż do zapomnienia o sobie oraz salezjanka m. Angelina Rusconi Rolleri – kobieta głębokiego życia wewnętrznego.
Abp Jose dostrzegał pilną potrzebę ewangelizacji i katechezy. Jednocześnie, z powodu prześladowań, księża mieli poważnie ograniczoną możliwości wykonywania swojej misji, dlatego w dziele ewangelizacji biskup postanowił zastąpić ich siostrami. W tym celu powołał do istnienia Misjonarki Katechetki Ubogich, posyłając je przede wszystkim w najbardziej odległe tereny diecezji.
Osobista duchowość założyciela wypływała z głębokiego doświadczenie wiary w Chrystusa jako Ofiary, który oddał swoje życie na przebłaganie i zadośćuczynienie za grzechy ludzi. Taką też duchowość nadał nowej wspólnocie. 



Strony www:
http://misionerascp.org

Aktualizacja: 21.08.2016 


26 stycznia 2013

Orioniści


Małe Dzieło Boskiej Opatrzności (FDP)
*Parvum Opus Divinae Providentiae
*Piccola Opera della Divina Provvidenza (Orionini, Figli della Divina Provvidenza)
*Little Work of Divine Providence (Sons of Divine Providence, Orionist Fathers)
*Pequeña Obra de la Divina Providencia (Orionistas, Hijos de la Divina Providencia)
*Pequena Obra da Divina Providência (Orionitas, Filhos da Divina Providência)
*Petite-Œuvre de la Divine Providence (Fils de la Divine Providence, Orionistes)
*Kleinen Werkes der Göttlichen Vorsehung (Söhne der göttlichen Vorsehung)
*Werk van de Goddelijke Voorzienigheid (Zonen van de Goddelijke Voorzienigheid)

inna nazwa: Synowie Bożej Opatrzności


Data i miejsce założenia:
1893 rok - Włochy

Założyciel:
św. Alojzy Orione
















Liczby: 1009 zakonników na świecie (w Polsce: 95, w tym 86 kapłanów) 
* dane z 2008 roku
Orioniści obecni są w krajach: Włochy, Watykan, Hiszpania, Irlandia, Wielka Brytania, Szwajcaria, Francja, Polska, Białoruś, Ukraina, Rumunia, Albania, USA, Meksyk, Wenezuela, Brazylia, Paragwaj, Urugwaj, Argentyna, Chile, Wybrzeże Kości Słoniowej, Burkina Faso, Togo, Kenia, Mozambik, Madagaskar, Jordania, Indie, Filipiny.
Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:

Strój duchowieństwa diecezjalnego.
Na piersi możliwy przypięty znak zgromadzenia.




Na misjach sutanna biała, możliwa również przepasana białym pasem wiązanym po lewej stronie.

Orioniści obrządku greckokatolickiego na Ukrainie.


Duchowość:
Celem zgromadzenia jest rozszerzanie wśród ludu Ewangelii i podniesienie moralnego i materialnego biednych i odrzuconych ludzi, aby doprowadzić ich do Kościoła i odnowić wszystko w Chrystusie (Ef 1, 10). Tak więc kochać, modlić się, wychowywać sieroty i wyrzutki społeczeństwa do cnoty i pracy, cierpieć i poświęcać się z Chrystusem, z wiarą i zaufaniem zdając się na Bożą Opatrzność – takie jest właśnie powołanie orionisty.
Cechą charakterystyczną zgromadzenia jest miłość i cześć do papieża. Oprócz trzech zwykłych ślubów zakonnych orioniści składają także czwarty ślub: wierności Ojcu Świętemu.
Ważnym elementem duchowości jest praca. Konstytucje zobowiązują do pracy fizycznej wszystkich zakonników. Przejawia się to m.in. w tym, że oriońscy klerycy na taką pracę poświęcają każdy czwartek. W tym dniu nie mają wykładów, ale wykonują zwykłe prace w ogrodzie, w seminarium, wokół niego, wokół kościoła parafialnego itp.
Orioniści szczególną miłością darzą Najświętszą Maryję Panną, czcząc Ją w tytule Matki Bożej Opatrzności. Wierzą, że zgromadzenie jest dziełem Jej macierzyńskiej dobroci. Kultem otaczają również swojego założyciela św. Alojzego oraz św. Józefa Benedykta Cottolengo.



Działalność:
Aby nieść zawsze wiarę w Chrystusa i cywilizację do ludzi najbiedniejszych i najbardziej potrzebujących zgromadzenie przyjmuje różne formy i metody pracy, otwiera i utrzymuje różnorodne placówki. Orioniści prowadzą parafie, oratoria i ośrodki dla młodzieży, domy dla studentów, opiekują się chorymi, niepełnosprawnymi, ludźmi starszymi, bezdomnymi, włączają się w katechizację, ewangelizację, misje i działalność ekumeniczną oraz budzenie nowych powołań. Zgromadzenie gotowe jest podjąć się każdej posługi, jaką wskaże mu Stolica Apostolska.



Historia:
Św. Alojzy Orione szukając swego powołania początkowo wstąpił do franciszkanów, później do salezjanów, gdzie jego spowiednikiem był św. Jan Bosko, ostatecznie został klerykiem w diecezjalnym seminarium we włoskiej Tortonie.
Podczas jednych wakacji, gdy pełnił przy katedrze posługę zakrystiana, do zakrystii przyszedł zapłakany chłopiec, którego katecheta wypędził z lekcji religii. Młody kleryk zainteresował się nim, jak również innymi chłopcami wałęsającymi się po okolicy. Założył dla nich oratorium na wzór oratoriów salezjańskich, a niedługo później kolegium dla biednych, osieroconych chłopców. Dało to w 1893 roku początek nowemu zgromadzeniu, nazwanego później na życzenie papieża Dziełem Bożej Opatrzności. Dwa lata później za zgodą biskupa dokonał obłóczyn kilku chłopców ze swojego oratorium, w których widział powołanie do służby Bożej.



Na przełomie wieku XIX i XX, w czasie fali krytyki papieża, Alojzy stanowczo podkreślał swoją wierność Ojcu Świętemu; od tego czasu stało się ono cechą charakterystyczną zgromadzenia.
Działalność Orionistów rozwijała się w różnych kierunkach: duszpasterstwa wśród młodzieży, opieki nad niepełnosprawnymi oraz opuszczonymi i odrzuconymi przez społeczeństwo. Sam Alojzy śluby złożył dopiero w 1912 roku na ręce papieża, przedstawiając mu konstytucje swojej wspólnoty.
W ramach zgromadzenia istnieją na Ukrainie wspólnoty Orionistów obrządku greckokatolickiego. W 1899 roku powstała kontemplacyjna gałąź męska Eremitów Bożej Opatrzności. W 1915 roku ks. Orione założył także żeńską gałąź zgromadzenia – Siostry Orionistki, a w 1927 roku Sakramentki Niewidome – wspólnotę przeznaczoną dla kobiet pozbawionych wzroku, poświęconą adoracji Najświętszego Sakramentu. W 1990 roku wyłoniła się trzecia gałąź żeńska – wspólnota kontemplacyjnych Sióstr Jezusa Ukrzyżowanego.


Strony www:
Polska: http://orione.pl
  - seminarium duchowne: http://wsd.donorione.org
Dom generalny: www.donorione.org
Kraje angielskojęzyczne: www.sonsofdivineprovidence.org
Hiszpania: www.orionistas.org
Brazylia:
www.orionitas.com.br
http://orionmundi.blogspot.com
Argentyna: www.donorione.org.ar/sitio
Chile: http://donorione.cl
Afryka Wschodnia: www.afrique.donorione.org
Adresy stron internetowych

Filmy:

Film o duchowej rodzinie zgromadzeń i ruchów oriońskich – część I:



część II:


.
.
.