19 lutego 2019

Siostry Opatrzności z Holyoke


Siostry Opatrzności z Holyoke (SP)
Sisters of Providence of Holyoke
Suore della Provvidenza di Holyoke
Hermanas de la Providencia de Holyoke
Irmãs da Providência de Holyoke
Sœurs de la Providence de Holyoke
Schwestern der Vorsehung von Holyoke


Data i miejsce założenia:
1892 rok - USA

Założycielka:
m. Mary of the Providence - Catherine Horan
















Liczba sióstr na świecie: brak danych
Siostry Opatrzności z Holyoke obecne są w krajach: USA.
Dom generalny: USA (Holyoke, MA)


Habit aktualny:

Zgromadzenie założone jako habitowe.
W okresie posoborowym siostry zamieniły habity na stroje świeckie.









Habit historyczny:





Duchowość:
Siostry czują się powołane do objawiania w Kościele tajemnicy pełnej miłości i troski Bożej Opatrzności, poprzez czułą i pełną współczucia służbę nadziei i uzdrowienia.
Duchowość zgromadzenia najlepiej obrazują słowa z Ewangelii: Szukajcie najpierw Królestwa Bożego i sprawiedliwości jego, a wszystko inne będzie wam dodane. (Mt 6, 33). Już podczas formacji zakonnej każda siostra bierze sobie te słowa do serca i postanawia wiernie ich przestrzegać. Również w Ewangelii siostry odnajdują wskazówkę, w jaki sposób mają się starać o to Królestwo: Przypatrzcie się liliom na polu, jak rosną: nie pracują ani przędą. A powiadam wam: nawet Salomon w całym swoim przepychu nie był tak ubrany jak jedna z nich (Mt 6, 28-29). Od najprostszych stworzeń uczą się zapominać o sobie, powierzać swoją przyszłość Bogu i oddawać Jego woli. Ufają w wypełnienie Bożych obietnic, że jeśli troszczyć będą się o sprawy Boże, On zatroszczy się o siostry.
Swoje życie zakonnice opierają na cnotach wiary, nadziei i miłości, kierując się duchowymi tradycjami św. Wincentego a Paulo, św. Ludwiki de Marillac, bł. Emilie Gamelin oraz swojej założycielki m. Marii od Opatrzności. Szczególnie w św. Wincentym widzą przykład osoby, która zmieniła oblicze Kościoła swoim życiem i dziełami. Jemu współczesnym święty ten pokornie wskazywał Chrystusa, którego sam spotykał w każdej osobie i w każdym wydarzeniu. Był ceniony za dobroć, serdeczność, pokorę, prostotę i gorliwość dla Królestwa Bożego. Często modlił się o dar bycia serdecznym, życzliwym, oddanym dla wszystkich.
Podobnie i siostry ryzykują wszystko dla dobra Królestwa Bożego, zwracając szczególną uwagę na wołanie biednych i uciskanych i dostrzegając działanie Bożej Opatrzności w zwykłych wydarzeniach codziennego życia. Do gorliwości apostolskiej zachęcają je słowa założycielki: Nigdy nie spoczywaj na tym, co zostało zrobione, ale raczej dąż do tego, co pozostało do zrealizowania.

Działalność:
Zgromadzenie boryka się dziś ze starzeniem członkiń i brakiem nowych powołań, dlatego działalność apostolska jest ograniczana. Obecnie siostry kierują własną organizacją związaną z opieką zdrowotną dbając, aby obejmowała ona nie tylko zdrowie ciała, ale i ducha. Z tradycyjnych posług podejmują się ponadto kierownictwa duchowego oraz organizują rekolekcje w prowadzonym przez siebie ośrodku rekolekcyjnym.

Historia:
Pod koniec XIX wieku Holyoke w stanie Massachusetts w USA było prężnie rozwijającym się miasteczkiem za sprawą licznych fabryk, głównie papieru, oraz budującej się w pobliżu wielkiej tamy na rzece. W fabrykach, a także przy budowie tamy pracowały setki robotników, w większości imigrantów z Europy. Zakwaterowani byli w złych warunkach, ciasnych, niehigienicznych i przepełnionych pomieszczeniach. Wielu chorowało, a w mieście nie było żadnego szpitala, ani ambulatorium. Ludzie ci nie otrzymywali żadnej opieki medycznej. W Holyoke nie było też domów dla osób starszych i niedołężnych, ani sierocińca dla bezdomnych dzieci. Jedyną osobą, która spieszyła im z pomocą był proboszcz katolickiego kościoła w mieście, ks. Patrick J. Harkins.
Pewnego dnia na plebanię przybyły dwie zakonnice z Kanady ze Zgromadzenia Sióstr Opatrzności św. Wincentego a Paulo z prośbą o pozwolenie na pozyskanie funduszy od parafian na rzecz prowadzonego przez zgromadzenie domu dla ubogich. Kapłan zgodził się pod warunkiem, że po powrocie do Kanady poproszą swoje przełożone, o zgodę na  otwarcie domu w Holyoke i podjęcie pracy dla ubogich tego miasta. Przełożone po dokładnym rozważeniu sytuacji zdecydowały przyjąć prośbę ks. Harkinsa.
W 1873 roku przybyły do Holyoke pierwsze siostry. Wkrótce nie tylko zatroszczyły się o osieroconych, starszych i niedołężnych, ale także o ubogich chorych w ich domach, gdzie nieraz spędzały noc z umierającymi i przygotowywały zmarłych do pochówku. Na utrzymanie zarabiały szyjąc szaty liturgiczne oraz bieliznę kościelną. Dwa lata później do Holyoke przybyła s. Mary of the Providence wraz z drugą zakonnicą i czterema nowicjuszkami, aby rozpocząć nową posługę nauczania miejscowych dzieci; popołudniami i nocami siostry pomagały w opiece nad chorymi i umierającymi.

W 1890 roku władze diecezji Springfield zwróciły się do Stolicy Apostolskiej o zgodę na odłączenie domu w Holyoke od domu generalnego w Kanadzie i ustanowienie nowego zgromadzenia. W 1892 roku udzielono zgody; czternaście sióstr postanowiło wrócić do Kanady do macierzystej wspólnoty, pozostałych trzydzieści zakonnic zostało w Holyoke, stając się członkiniami nowego, niezależnego zgromadzenia. Na jego przełożoną generalną wybrano m. Mary of the Providence.
Matkę Mary do zgromadzenia w Kanadzie przyciągnęło jego zaangażowanie w opiekę nad biednymi, chorymi i starszymi. Powierzenie jej funkcji nauczycielki było dla niej pewnym rozczarowaniem, gdyż bardzo kochała ubogich i chciała ulżyć im w cierpieniach. Powierzyła się jednak Bożej Opatrzności, pocieszała się także myślą, że dzieci w jej szkole też są ubogie. Jako przełożona generalna bardzo rozwinęła apostolstwo, jak i samego ducha zgromadzenia. Siostry zaczęły więc widzieć w niej swoją założycielkę.
Przez następne dekady Siostry Opatrzności z Holyoke oprócz szkół, prowadziły także kilka szpitali i szkoły pielęgniarskie, dom dziecka, domy spokojnej starości, dom dla samotnych matek, wspomagały biednych i potrzebujących. W połowie XX wieku liczba zakonnic zbliżyła się do 500.
Po Soborze Watykańskim II (1962-65) siostry zrezygnowały z tradycyjnego i bardziej uporządkowanego sposobu życia licząc, że w ten sposób łatwiej będzie im sprostać potrzebom współczesnego społeczeństwa. Z biegiem czasu kwestie globalne, takie jak pokój, głód, ubóstwo, rasizm, dyskryminacja i troska o ziemię, zdominowały zaangażowanie apostolskie zgromadzenia. Jednak, podobnie jak inne zmodernizowane wspólnoty, zaczęło popadać w stan kryzysu.

Strony www:
www.sisofprov.org



13 lutego 2019

Misjonarki Maryi Wspomożycielki i św. Jana Bosko


Instytut Misjonarek Maryi Wspomożycielki i św. Jana Bosko
Institute of Missionary Sisters of Mary Help of Christians and Saint John Bosco
Istituto delle Missionarie di Maria Ausiliatrice e San Giovanni Bosco
Instituto Misioneras de María Auxiliadora y San Juan Bosco
Instituto das Missionárias de Maria Auxiliadora e São João Bosco
Institut des Missionnaires de Marie Auxiliatrice et Saint Jean Bosco


Data i miejsce założenia:
1967 rok - Meksyk

Założycielka:
m. Esperanza Espinal Bravo

Liczba sióstr na świecie: brak danych
Misjonarki Maryi Wspomożycielki i św. Jana Bosko obecne są w krajach: Meksyk.
Dom generalny: Meksyk (Tlaxcala)


Habit aktualny:

Strój codzienny: Szara kamizelka i spódnica, biała lub błękitna bluzka,
na głowie czarny welon z białym paskiem, na piersi zawieszony krzyż.

---------------------------------------

Strój uroczysty: Szary habit z pelerynką i białym kołnierzykiem o rogach prostych, na głowie czarny welon z białym paskiem, na piersi zawieszony krzyż.


Duchowość:
Siostry posłuszne powołaniu Ducha Świętego, pragną realizować apostolski plan św. Jana Bosko, polegający na niesieniu Dobrej Nowiny dzieciom, młodzieży i innym duszom, zwłaszcza najbiedniejszym, w miłości i dla miłości Bożej. Jest to sposób, którym siostry podążają za Chrystusem na drodze do osobistej świętości.
Zgromadzenie żywi szczególne nabożeństwo do Pana Jezusa w Eucharystii oraz do Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki.

Działalność:
Działalność apostolska zgromadzenia aktualnie obejmuje prowadzenie misji ludowych, rekolekcji dla dziewcząt i małżeństw oraz rekolekcji powołaniowych dla młodych ludzi, siostry prowadzą centra ewangelizacji młodzieży, zajmują się formacją rodzin oraz katechizacją.


Historia:
Matka Esperanza Espinal Bravo urodziła się i wychowała w Meksyku, gdzie wstąpiła do Zgromadzenia Córek Maryi Wspomożycielki, popularnie zwanych Salezjankami. W 1967 roku założyła nową wspólnotę zakonną Misjonarek Maryi Wspomożycielki i św. Jana Bosko, inspirowaną duchowością salezjańską. Dom macierzysty zgromadzenia znajduje się w mieście Banderilla w stanie Veracruz.

Strony www:
http://lgpalleon.wixsite.com/mmasjb



9 lutego 2019

Benedyktynki Łaski i Współczucia


Siostry Benedyktynki Matki Bożej Łaski i Współczucia
Benedictine Sisters of Our Lady of Grace and Compassion
Suore Benedettine di Nostra Signora della Grazia e Compassione
Hermanas Benedictinas de Nuestra Señora de Gracia y Compasión
Irmãs Beneditinas de Nossa Senhora da Graça e Compaixão
Soeurs Bénédictines de Notre-Dame de Grace et Compassion
Benediktinerinnen Unserer Lieben Frau von Gnade und Mitleid


Data i miejsce założenia:
1959 rok – Wielka Brytania

Założycielka:
m. Mary Garson
















Liczba sióstr na świecie: brak danych
Benedyktynki Łaski i Współczucia obecne są w krajach: Wielka Brytania, Kenia, Uganda, Indie, Sri Lanka.
Dom generalny: Wielka Brytania (Brighton)

Habit aktualny:

Granatowy habit bez rękawów z białym kołnierzykiem, biała bluzka,
na głowie granatowy welon z białą wypustką, na piersi zawieszony krzyż zgromadzenia.





Habit historyczny:




Duchowość:
Życie zgromadzenia opiera się na Regule św. Benedykta, według której codzienność polega na poszukiwaniu Boga i Jego woli w zrównoważonym życiu modlitwy, pracy, nauki i w życiu we wspólnocie. Motto benedyktyńskiego powołania brzmi: Ora et Labora, czyli: Módl się i pracuj.
Przez cały dzień siostry zbierają się razem, aby oddawać cześć Bogu w liturgii Mszy Świętej i Boskiego Oficjum, ważne miejsce zajmuje też osobista modlitwa oraz praktyka Lectio Divina - modlitewnego czytania Pisma Św.
Podstawowe wartości benedyktyńskiej duchowości obejmują posłuszeństwo, stabilność, szacunek i pokorę. W duchu założycielki siostry starają się okazywać gościnność i współczucie osobom starszym i potrzebującym. 
Duży nacisk kładziony jest na życie wspólnotowe. Pod zwierzchnictwem przełożonej siostry wspólnie modlą się, pracują, spożywają posiłki, świętują, uczą się. Dzięki wzajemnej miłości i szacunkowi pomagają sobie nawzajem znaleźć drogę do Boga i wzrastać w Nim.
Po kilku latach formacji Benedyktynki składają śluby: stałości, którym obiecują wytrwać w rodzinie zakonnej wraz ze wszystkimi jej wadami i mocnymi stronami; następnie posłuszeństwo oraz nawrócenie życia poprzez które wybierają codzienne podążanie za Ewangelią.











Działalność:
Praca apostolska zgromadzenia obejmuje głównie troskę o osoby starsze i chore w domach opieki, w tym także w domach dla księży emerytów. Ponadto siostry prowadzą szpital i ambulatorium, aptekę, żłobki, przedszkola i szkoły podstawowe, bursy dla studentów, szkołę pielęgniarstwa, pomagają w parafiach, katechizują, organizują rekolekcje, wypiekają hostie, produkują świece.


Historia:
Założycielka zgromadzenia Mary Garson z wykształcenia była psychologiem, w czasie II Wojny Światowej służyła jako oficer w brytyjskich Pomocniczych Siłach Powietrznych dla Kobiet, a później pracowała jako psycholog w Brighton na południu Anglii. W 1946 r. pod kierunkiem o. Bernarda Basseta SJ, Mary została katoliczką i wstąpiła do stowarzyszenia katolickiego, co wiązało się z cotygodniowymi spotkaniami, dyskusjami na temat Ewangelii i pracą apostolską.
W grudniu 1953 roku Mary znalazła się w domu, w którym mieszkała niedowidząca kobieta po siedemdziesiątce, usiłująca opiekować się niewidomą siostrą i 90-letnią znajomą, które dodatkowo były przykute do łóżka. Mary zaczęła zastanawiać się, czy może Bóg chce, aby zrobiła coś dla tych kobiet. Uznała, że zorganizuje dom dla ludzi starszych w potrzebie, ale najpierw zaoszczędzi na tyle pieniędzy, aby zaryzykować hipotekę. Bóg sprawił, że już kilka dni później ofiarowano wystarczająco dużą sumę. Mary kupiła dom w Brighton i tak rozpoczęła się jej działalność charytatywna, poświęcona opiece nad osobami starszymi i potrzebującymi.


W miarę rozszerzania się prac niektóre ze współpracowniczek zapragnęły całkowicie poświęcić swoje życie apostolstwu. Jednak tylko pragnienie dwóch kobiet okazało się trwałe i pozostały z Mary. Miejscowy biskup doradził im, aby założyły pobożną unię. W ten sposób w 1959 roku narodziło się Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Łaski i Współczucia.
W 1978 roku pierwsza kapituła generalna młodej wspólnoty przyjęła Regułę św. Benedykta, a m. Mary została wybrana Przełożoną Generalną. Zgromadzeniem kierowała do 2005 roku, dwa lata później zmarła. W 1992 roku wspólnota została uznana na prawie diecezjalnym oraz została oficjalnie przyjęte do Konfederacji Benedyktyńskiej.

Strony www:
www.graceandcompassionbenedictines.org.uk