29 kwietnia 2018

Córki Nazaretu


Instytut „Siostry Córki Nazaretu" (SFN)
Institute "Sisters Daughters of Nazareth"
Istituto "Suore Figlie di Nazareth"
Instituto „Hermanas Hijas de Nazaret”
Instituto „Irmãs Filhas de Nazaré”
Instytut „Soeurs Filles de Nazareth”
Institut „Schwestern Töchter von Nazareth”

Data i miejsce założenia:
1893 rok - Włochy

Założyciel:
o. Agostino da Montefeltro - Luigi Vicini OFM



Liczba sióstr na świecie: 120
Córki Nazaretu obecne są w krajach: Włochy, Albania, Ghana, Indie.
Dom generalny: Włochy (Piza)

Habit aktualny:

Czarny habit z białym kołnierzykiem, przepasany białym sznurem,
na głowie czarny welon z białą wypustką.
Używany również strój bez sznura
----------------------------------


W klimatach gorących używany strój w kolorze białym lub szarym.


Duchowość:
Córki Nazaretu stawiają sobie za główny cel oddawanie chwały Bogu oraz własne uświęcenie poprzez składane śluby rady czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, przestrzeganie Reguły Trzeciego Zakonu Franciszkańskiego oraz konstytucji zgromadzenia.
Córki Nazaretu żyją duchowością franciszkańską oraz duchem domu Świętej Rodziny z Nazaretu, który wyróżniał się prostotą i troską. W centrum charyzmatu znajduje się cnota dobroczynności przejawiana przede wszystkim w posłudze chrześcijańskiego wychowania dzieci. Założyciel nauczał siostry: Dopóki są ludzie ślepi, nie ma nic bardziej świętobliwego, niż dawanie im światła, dopóki noc trwa w umysłach wielu ludzi, jest tylko jeden obowiązek: sprawić, aby w nich zaświtał dzień. Wychowuj! Wychowanie jest przede wszystkim dziełem miłosierdzia, chrześcijańskiego braterstwa. Następnie zalecał swoim duchowym córkom, aby miały serce matki i były jak aniołowie stróżowie wobec powierzonych im dzieci.
Duch Córek Nazaretu cechuje się: pokorą, prostotą i roztropnością w sposobie życia, słodyczą i życzliwością w stosunku do podopiecznych; odosobnieniem polegającym na oderwaniu swoich serc od przywiązania do stworzeń, aby nie żyć niczym innym poza Panem; umartwieniem głównie wewnętrznym, mającym na celu przezwyciężenie swoich namiętności oraz wyrzeczenia się siebie we wszystkim; cnotą milczenia jako warunkiem osiągnięcia doskonałości i pozwalającą na wzór aniołów nieustannie kontemplować oblicze Ojca Niebiańskiego, nawet podczas pełnienia jakiejś misji na ziemi. Ostatnimi charakterystycznymi cechami są miłość do dzieci oraz duch wiary, przez pryzmat której siostry starają się patrzeć na wszystko.
Patronami zgromadzenia są: Święta Rodzina, Niepokalana Dziewica Maryja, św. Józef, św. Franciszek z Asyżu i św. Elżbieta Węgierska.


Działalność:
Córki Nazaretu wypełniają w Kościele misję apostolską poprzez edukację chrześcijańską i wychowanie dzieci i młodzieży w przedszkolach, szkołach podstawowych, w ramach zajęć pozaszkolnych, w bursach studenckich, a także w szkołach dla niedosłyszących. Siostry pomagają także młodym matkom, ludziom ubogim, osobom starszym w domach spokojnej starości oraz kapłanom w duszpasterstwie parafialnym.

Historia:
Założyciel zgromadzenia ks. Luigi Vicini początkowo był kapłanem diecezjalnym. Po 13 latach kapłaństwa zauroczony św. Franciszkiem z Asyżu postanowił wstąpić do Zakonu Franciszkanów, przyjmując zakonne imię Agostino da Montefeltro. Tam dał się poznać jako wytrawny kaznodzieja, w związku z czym często podróżował po różnych miastach Włoch głosząc Słowo Boże.
Jednak tym, co go najbardziej wyróżniało było jego wielkie serce pełne miłości i zaangażowania dobroczynnego. Założył sierociniec, szkołę podstawową, schronisko dla bezdomnych, z jego inicjatywy został także wybudowany kościół Matki Bożej w Pizie.
Jego działalność zaowocowała założeniem w 1893 roku w Pizie Zgromadzenia Sióstr Córek Nazaretu, któremu przekazał swego ducha i powierzył dzieła charytatywne. Szczególnym zadaniem powierzonym zgromadzeniu była opieka nad sierotami, ich wychowanie i edukacja.

Strony www:
www.figliedinazaret.it



20 kwietnia 2018

Misjonarki Afryki


Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Najświętszej Maryi Panny Królowej Afryki (SMNDA)
Congregation of the Missionary Sisters of Our Lady of Africa 
(White Sisters; Missionary Sisters of Africa)
Congregazione delle Suore Missionarie di Nostra Signora d'Africa 
(Suore Bianche; Missionarie d'Africa)
Congregación de las Hermanas Misioneras de Nuestra Señora de África 
(Hermanas Blancas; Misioneras de África)
Congregação das Irmãs Missionárias de Nossa Senhora da África 
(Irmãs Brancas; Missionárias da África)
Congrégation des Sœurs Missionnaires de Notre-Dame d'Afrique 
(Sœurs Blanches; Sœurs Missionnaires d'Afrique)
Kongregation der Missionsschwestern Unserer Lieben Frau von Afrika 
(Weiße Schwestern)
Congregatie van de Zusters Missionarissen van Onze Lieve Vrouw van Afrika 
(Witte Zusters)
Inna nazwa: Siostry Białe

Data i miejsce założenia:
1869 rok - Algieria

Założyciel:
kard. Charles Lavigerie















Liczba sióstr na świecie: 727 (w Polsce: 3)  * dane z 2015 roku
Misjonarki Afryki obecne są w krajach: Niemcy, Polska, Holandia, Belgia, Szwajcaria, Francja, Wielka Brytania, Hiszpania, Włochy, USA, Kanada, Meksyk, Tunezja, Algieria, Mauretania, Burkina Faso, Mali, Ghana, Czad, RD Kongo, Kenia, Tanzania, Rwanda, Uganda, Burundi, Malawi.
Dom generalny: Włoch (Rzym)

Habit aktualny:












Zgromadzenie założone jako habitowe.
W okresie posoborowym siostry zamieniły habity na stroje świeckie. Znakiem wspólnym jest krzyżyk zawieszony na piersi lub przypięty.


Habit historyczny:

Biały habit ze szkaplerzem, na głowie czarny lub biały długi welon, na piersi zawieszony na czerwonym sznurku krzyż, przy boku różaniec.





-----------------------------------------------




Duchowość:
Powołaniem zgromadzenia jest ewangelizacja Afryki. Siostry całkowicie poświęcają się Bogu i ludziom czarnego lądu. Wspólnota ma charakter misyjny i apostolski. Każda siostra opuszcza swój kraj, aby głosić Dobrą Nowinę Jezusa Chrystusa w miejscu, gdzie Bóg przez zgromadzenie ją posyła. Siostry żyją we wspólnotach międzynarodowych w bliskim sąsiedztwie z ludźmi, wśród których posługują, dzieląc z nimi radości i troski każdego dnia i przedstawiając je Bogu na modlitwie.
Misjonarki Afryki cechują się ponadto: duchem modlitwy – uczestnicząc w Eucharystii, adorując Najświętszy Sakrament, słuchając Słowa Bożego i żyjąc w zażyłości z Panem Jezusem; duchem rodzinnym – będąc jednym w sercu i w myśli; chęcią do pracy – wykonywaną kompetentnie, uczciwie i hojnie; prostotą – koncentrującą się na tym, co naprawdę konieczne; wytrwałością w niepewności – wynikającą z częstych zmian, wyjazdów i trudów pracy misyjnej na obcej ziemi; oraz radością – płynącą z odpowiedzi na wezwanie Chrystusa.
Zgromadzenie opiera się także na duchowości ignacjańskiej. Postępując zgodnie ze wskazaniami św. Ignacego, siostry starają się nieustannie poszukiwać woli Boga i trzymać się wiernie Jego Ojcowskiego planu. W rozeznawaniu woli Bożej chcą wybierać tylko to, co jest najlepsze dla służby Bogu i Kościołowi. To miłość do Chrystusa skłania je do wielkich rzeczy i pragnienia tego, co doskonalsze. Mocno podkreślane jest znaczenie posłuszeństwa zakonnego, jako najbardziej potrzebnej cechy dla apostolskiego zgromadzenia.









Działalność:
Zgodnie z charyzmatem zgromadzenie podejmuje się pracy misyjnej w Afryce, która przybiera różne formy: w służbie zdrowia, gdzie siostry posługują w charakterze lekarek i pielęgniarek, w pracy duszpasterskiej jako katechetki, bądź animatorki życia parafialnego, w edukacji jako nauczycielki, w pracy społecznej w ośrodkach dla dzieci upośledzonych i osób z marginesu społecznego, w działalności zwalczającej handel ludźmi oraz pracę dzieci. Wszędzie, gdzie są, siostry uczą się lokalnego języka i kultury, współpracują z wyznawcami innych religii, szczególnie z muzułmanami.
W krajach poza Afryką, w tym także w jedynym domu zgromadzenia w Polsce znajdującym się w Lublinie, działalnością sióstr jest szeroko pojęta animacja misyjna. Ponadto prowadzone są rekolekcje dla dziewcząt.


Historia:
Kard. Charles Lavigerie, będąc biskupem diecezji Nancy we Francji, został minowany ordynariuszem Algieru w Algierii, wówczas kolonii francuskiej. Przybył tam w 1867 roku. Przejęty panującą tam trudną sytuacją mieszkańców postanowił oddać całe swoje życie Afryce.
Gdy pierwsze próby ewangelizacji muzułmanów, którzy dominowali w Algierii, nie powiodły się, zrozumiał, że musi zacząć ewangelizować struktury tradycyjnego społeczeństwa afrykańskiego. Uznał, Afryka może być nawrócona na chrześcijaństwo tylko przez Afrykańczyków. Mieli oni być nie tylko ochrzczeni, ale też powinni stać się apostołami wśród swoich narodów. Mówił: My, misjonarze musimy być inicjatorami, lecz trwałe dzieło musi być dokończone przez samych Afrykańczyków. Natomiast w odniesieniu do afrykańskich krajów muzułmańskich uznał, że skuteczniejsze od bezpośredniej ewangelizacji będzie dawanie świadectwa życia chrześcijańskiego.


Aby zrealizować to marzenie kard. Lavigerie założył w 1868 roku Zgromadzenie Misjonarzy Afryki. Szybko jednak zauważył, że pomimo całego zapału księży, ich wysiłki nigdy nie przyniosą oczekiwanych owoców, jeśli nie pomogą im w tym kobiety apostołujące wśród kobiet. To one rozpoczną prawdziwe nawrócenie Afryki w jej sferze najbardziej podstawowej tzn. poprzez kobiety, które staną się matkami i głowami rodzin chrześcijańskich. Kandydatek do nowego zgromadzenia kard. Lavigerie poszukiwał we Francji. Na jego apel w 1869 roku przybyła do Algieru grupa ośmiu młodych dziewcząt, które uformowały pierwszą wspólnotę Misjonarek Afryki, niedługo później przełożoną generalną wybrano m. Marie-Salomé Roudaut, która kierowała zgromadzeniem przez 43 lata.
Niedługo wcześniej Algieria została dotknięta przez głód i towarzyszące mu epidemie, które zdziesiątkowały ludność. Owocem tego było całe mnóstwo sierot, którymi nie miał się kto zająć. Jezuici prowadzili tam wprawdzie sierociniec, jednak to było niewystarczające. Opieka nad sierotami stała się pierwszym zadaniem apostolskim młodej wspólnoty sióstr. Później zakonnice angażowały się w coraz to nowe formy działalności misyjnej. Konstytucje Misjonarek Afryki nawiązywały do duchowości ignacjańskiej, którą założyciel uważał za najlepszą dla aktywnych misjonarzy.



Strony www:
Polska: http://siostrybiale.org
Dom generalny: www.msolafrica.org
Francja: http://soeurs-blanches.cef.fr
Belgia: www.lavigerie.org
Holandia: http://wittezusters.nl




15 kwietnia 2018

Norbertanki Węgierskie


Zakon Kanoniczek Premonstratensek na Węgrzech (OPraem)
Order of the Premonstratensian Canonesses in Hungary (Norbertine Sisters)
Ordine delle Canonichesse Premostratensi in Ungheria (Norbertine)
Orden de las Canonesas Premonstratenses en Hungría (Norbertinas)
Ordem das Cônegas Premonstratense na Hungria (Norbertinas)
Ordre des Chanoinesses Prémontrées en Hongrie (Norbertines)
Orden der Kanonissen Prämonstratenserinnen in Ungarn (Norbertusschwestern)
Premontrei Női Kanonokrend

Data i miejsce założenia:
1927 rok - Węgry

Założyciel:
o. Sebestyén Ráday OPraem

Liczba sióstr na świecie: 10
Norbertanki obecne są w krajach: Węgry.
Dom generalny: Węgry (Zsámbék)

Habit aktualny:

Biały habit ze szkaplerzem przepasanym błękitnym pasem wiązanym po lewej stronie, biała pelerynka z błękitnymi guzikami pod szyją, na głowie biały welon, na piersi zawieszony medal.
Na co dzień używany również strój bez pelerynki.


Habit historyczny:





Duchowość:
Norbertanki na co dzień kierują się regułą św. Augustyna oraz charyzmatem św. Norberta. Główny cel zgromadzenia to życie miłością do Boga i Jego ludu.
Istotę norbertańskiego charyzmatu streszczają cztery słowa: Eucharistia, Poenitentia, Immaculata, Ecclesia, czyli: Eucharystia, Pokuta, Niepokalana, Kościół. W praktyce wyraża się to przez modlitwę i służenie ołtarzowi, ciągłe nawracania się, nabożeństwo do Niepokalanej Maryi Panny i naśladowanie Jej w kontemplacji Słowa Bożego oraz oddanie siebie na służbę Kościołowi poprzez posługę ewangelizacji. Siostry szczególnie są posłane do ubogich i do tych, którzy jeszcze nie znają Chrystusa. Życie prowadzone jest w duchu św. Augustyna, w poszukiwaniu Boga w siostrzanej wspólnocie.
Każdego dnia Norbertanki odmawiają Liturgię Godzin. Rano przed Jutrznią odprawiają półgodzinne rozmyślanie, modlą się także godzinę po kolacji: za współsiostry, za cały Zakon Norbertański, za dobroczyńców, szczególnie za dzieci, kobiety ciężarne i ludzi w potrzebie. Raz w tygodniu w czwartek spędzają godzinę na adoracji Najświętszego Sakramentu.


Działalność:
Zgromadzenie prowadzi poradnie rodzinną, Dzienne Centrum Opieki dla dzieci, szkołę zawodową, szkolenia zawodowe dla ludzi bezrobotnych, warsztaty dla ludzi niepełnosprawnych i lekko upośledzonych, wspiera ubogich poprzez pomoc materialną i pożywienie. W każdego rodzaju posłudze siostry starają się rozwijać życie duchowe ludzi oraz krzewić poglądy chrześcijańskie.


Historia:
Węgierskie Norbertanki zostały założone w 1927 roku przez o. Sebestyéna Rádaya OPraem. Pierwszymi siostrami były trzy mniszki sprowadzone na Węgry z krakowskiego klasztoru Norbertanek. Pierwszy dom znajdował się w Külsovat. Zgromadzenie rozwijało się do 1950 roku, kiedy osiągnęło liczbę 70 sióstr żyjących w 11 klasztorach w całych Węgrzech. Zakonnice uczyły w szkołach podstawowych, prowadziły żłobki, a także pełniły funkcję kantorów w parafiach.
W 1950 roku władze komunistyczne rozwiązały wszystkie zakony w kraju. Norbertanki żyły w ukryciu. Dopiero po zmianach politycznych i upadku komunizmu w 1990 roku mogły ponownie zgromadzić się we wspólnotę zakonną i działać publicznie. Do końca komunizmu przetrwało 35 sióstr. Jednak w większości były już starsze wiekiem, więc liczba ta nadal spadała. Obecnie zakon powoli odradza się dzięki nielicznym powołaniom zakonnym. 


Owocem rządów komunistycznych było m.in. duchowe ubóstwo społeczeństwa, brak pracy, niedobór wykwalifikowanych pracowników, życie rodzinne znajdowało się w rozsypce, młodzież nie miała wzorów do naśladowania ani etyki pracy. Siostry zaczęły od praktycznej pomocy oraz poradni rodzinnej, także uruchomiły Dzienne Centrum Opieki dla dzieci zapewniając im pożywienie, ubranie, indywidualną opiekę dla każdego oraz wprowadzając w wartości, które były im wcześniej nieznane.

Strony www:
www.premontreinoverek.hu