29 sierpnia 2016

ss. Niepokalanego Serca Maryi Fatimskiej


Zgromadzenie Sióstr Niepokalanego Serca Maryi Fatimskiej
Congregation of the Sisters of the Immaculate Heart of Mary of Fatima
Congregazione delle Suore del Cuore Immacolato di Maria di Fatima
Congregación de las Hermanas del Inmaculado Corazón de María de Fátima
Congregação das Irmãs do Imaculado Coração de Maria de Fátima
Congrégation des Sœurs du Cœur Immaculé de Marie de Fatima
Kongregation der Schwestern des Unbefleckten Herzens Mariens von Fatima
Згромадження сестер Непорочного Серця Марії Фатімської

Zgromadzenie greckokatolickie obrządku bizantyjsko-ukraińskiego.

Data i miejsce założenia:
1945 rok - Ukraina

Założyciel:
o. Roman Bahtalovsky CSsR















Liczba sióstr na świecie: 30  * dane z 2009 roku
Siostry Niepokalanego Serca Maryi Fatimskiej obecne są w krajach: Ukraina.
Dom generalny: Ukraina (Zborów)

Habit aktualny:

Niebieski habit ze szkaplerzem, biały kołnierzyk, na głowie niebieski welon, na piersi zawieszony krzyżyk lub emblemat, przy boku różaniec.



Charyzmat:
Zgromadzenie jest odpowiedzią na wołanie Matki Bożej, która w czasie objawień w Fatimie w 1917 roku wzywała do modlitwy, ofiary i pokuty za nawrócenie grzeszników. Kontemplując przykład Maryi, siostry oddają pod opiekę Jej Niepokalanego Serca swoje prace apostolskie, życie wewnętrzne i dążenie do doskonałości chrześcijańskiej. Należąc do Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego zgromadzenie czerpie także z duchowości wschodniej.
Głównym zadaniem sióstr jest modlitwa oraz edukacja w duchu moralności chrześcijańskiej i katechizacja dzieci i młodzieży w szkołach i parafiach. Siostry prowadzą ponadto rekolekcje dla kobiet i letnie obozy młodzieżowe, pomagają kapłanom w pracy parafialnej, posługują w sierocińcu dla dzieci specjalnej troski. Gotowe są jednak podejmować się apostolstwa na innych polach, gdzie istnieje największe zapotrzebowanie Kościoła.


Historia:
Zgromadzenie Sióstr Niepokalanego Serca Maryi Fatimskiej narodziło się w 1945 roku w Iwano-Frankowsku (Stanisławowie) w czasach brutalnego prześladowania Kościoła Greckokatolickiego na Ukrainie przez władze sowieckie, kilka miesięcy po aresztowaniu wszystkich biskupów unickich na zachodzie kraju i rozpoczęciu procesu likwidacji tego Kościoła.
Pierwszymi siostrami były trzy dziewczęta, które poczuły wezwanie, aby poświęcić swoje życie Bogu. Greckokatolicki redemptorysta o. Roman Bahtalovsky za zgodą miejscowego biskupa, uczył je modlitwy oraz zasad życia wspólnotowego i zakonnego.
Duchowość zgromadzenia nawiązywała do objawień fatimskich, w czasie których Matka Boża wzywała do modlitwy i pokuty za nawrócenie grzeszników oraz do poświęcenia Jej Niepokalanemu Sercu Rosji w celu nawrócenia tego kraju, w którym w owym czasie panował ateistyczny reżim komunistyczny, a tym samym i na Ukrainie, która wówczas była częścią Związku Radzieckiego. Siostry do 1990 roku do upadku komunizmu, zmuszone były działać w warunkach konspiracyjnych. Dziś są zgromadzeniem na prawie diecezjalnym Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego.




23 sierpnia 2016

Służebnice Maryi z Brazylii


Zgromadzenie Służebnic Maryi z Brazylii (SMB)
Congregation of the Servants of Mary of Brazil
Congregazione delle Serve di Maria de Brasile
Congregación de las Siervas de María de Brasil
Congregação das Servas de Maria do Brasil
Congrégation des Servantes de Marie du Brésil
Kongregation der Dienerinnen Mariens von Brasilien


Data i miejsce założenia:
1917 rok - Brazylia

Założyciele:
m. M. Cecília de São José - Maria de Brito Pinto de Azevedo
m. M. Agostinha da Imaculada
ks. Nino Minelli

m. M. Cecília de São José















Liczba sióstr na świecie: brak danych
Służebnice Maryi z Brazylii obecne są w krajach: Brazylia.
Dom generalny: Brazylia (Rio de Janeiro)


Habit aktualny:

Strój uroczysty: Czarny habit wycięty w szpic, biała bluzka z kołnierzykiem, na głowie czarny welon z białą wypustką.



Strój codzienny: Beżowy lub biały habit o kroju sukienki, biały welon lub strój świecki.



Habit historyczny:





Duchowość:
Służebnice Maryi z Brazylii żyją według reguły św. Augustyna. Charyzmatem zgromadzenia jest głoszenie miłosiernego współczucia Boga względem Jego stworzeń. Siostry wypełniają to zadanie czynem, służąc potrzebującym. W każdym z nich starają się rozpoznać oblicze cierpiącego Chrystusa, wedle słów Ewangelii: Byłem głodny, a daliście Mi jeść… (Mt 25, 31-46).
Duchowość zgromadzenia skupia się na kontemplacji Maryi stojącej pod krzyżem Jezusa, Ponadto życie duchowe sióstr karmi się Eucharystią, słowami Pisma Świętego, liturgią, gorliwą modlitwą, stałym nabożeństwem i miłością do Matki Bożej Bolesnej. Cnotami szczególnie bliskimi Służebnicom Maryi są prostota, pokuta, pokora, radość, współczucie i miłosierdzie, bezwarunkowe przebaczenie.



Działalność:
Zadania apostolskie pełnione przez zgromadzenia to edukacja dzieci i młodzieży ubogiej, troska o młodzież zagrożoną demoralizacją, a także opieka nad osobami starszymi, chorymi, samotnymi i opuszczonymi.


Historia:
Założycielka zgromadzenia matka M. Cecília de São José będąc zakonnicą w Zgromadzeniu Małych Sióstr Bożej Opatrzności, gdzie znana była jako M. Candida de Castro, otwarła dom dla osieroconych dzieci w São Gonçalo koło Rio de Janeiro. Tu odkryła plan Boga, który wzywał ją do założenia nowej wspólnoty zakonnej. Służąc dzieciom wraz ze swoją towarzyszką m. Marią Agostinha da Imaculada, spotkała ks. Nino Minelli, wielkiego czciciela Matki Bożej, który żywo zainteresował się działalnością sierocińca i roztoczył duchową opiekę nad siostrami.
W 1917 roku powołali oni do istnienia Sodalicję Służebnic Maryi Niepokalanej, jednocześnie zwracając się z prośbą do Stolicy Apostolskiej o uznanie jej za zgromadzenie zakonne. Stolica Apostolska udzieliła zgody pod warunkiem agregacji jej do jakiegoś istniejącego zakonu. Pięć lat później wspólnota została agregowana do Serwitów, zakonu o duchowości podobnej do nowoutworzonej wspólnoty sióstr. Dziś Służebnice Maryi z Brazylii są zgromadzeniem na prawie diecezjalnym.



Strony www:
www.servita.com.br



16 sierpnia 2016

Betanki


Zgromadzenie Sióstr Rodziny Betańskiej (CSFB)
Congregatio Sororum Familae Betanensis
Congregation of the Sisters of the Family of Bethany
Congregazione delle Suore della Famiglia di Betania
Congregación de las Hermanas de la Familia de Betania
Congregação das Irmãs da Família de Betânia
Congrégation des Sœurs de la Famille de Béthanie
Kongregation der Schwestern der Familie von Bethanien

Data i miejsce założenia:
1930 rok - Polska

Założyciele:
ks. Józef Czesław Chryzostom Małysiak SDS
m. Irena Parasiewicz



Liczba sióstr na świecie: 81  * dane z 2011 roku
Betanki obecne są w krajach: Polska, Dania, Niemcy, Włochy.
Dom generalny: Polska (Lublin)

Habit aktualny:

Czarny habit z białym kołnierzykiem, na głowie czarny welon z białą wypustką, na piersi zawieszony krzyż.
W lecie używany także strój w kolorze szarym.



Nowicjuszki I roku (bez welonów) i II roku (w białych welonach).



Habit historyczny:

Pierwsze siostry
----------------------------------------------

Betanki w 1933 roku


----------------------------------------------  

Betanki w 1937 roku



Duchowość:
Charyzmatem zgromadzenia jest pomoc kapłanom w posłudze parafialnej. Drugim ważnym aspektem powołania sióstr jest modlitwa za kapłanów ogarniająca ich życie i posługę.
Wzorem dla sióstr jest Rodzina z ewangelicznej Betanii. Tam zatroskana Marta posługiwała Panu Jezusowi, a Maria zasłuchana w Jego słowa siadała u Jego stóp. W codziennym życiu Betanki łączą więc głęboką modlitwę z ofiarną pracą. Zakonnice starają się zatem budować współczesne Betanie, które będą dla kapłanów miejscem duchowego odpoczynku i modlitewnego wsparcia.
Zgromadzenie żyje duchem św. Franciszka z Asyżu dążąc do osiągnięcia doskonałej miłości. Siostry poświęcone Chrystusowi Królowi podążają do Niego śladami Maryi - Matki Łaski Bożej. Wpatrując się w Jej życie i bezgraniczne poświęcenie Bogu uczą się czystości, posłuszeństwa, ubóstwa, pokory i służby drugiemu człowiekowi. Oprócz Matki Najświętszej nabożeństwem otaczani są jeszcze: św. Józef, św. Rodzina Betańska, św. Piotr, św. Aniołowie Stróżowie oraz św. Franciszek z Asyżu.
Hasłem zgromadzenia są słowa: Niech żyje Chrystus Król - Na zawsze w sercach naszych!



Działalność:
Działalność zgromadzenia polega na współpracy z Kościołem lokalnym w dziedzinie duszpasterstwa i pomoc kapłanom w pracach parafialnych. Betanki katechizują, pracują w charakterze organistek, kancelistek, zakrystianek, kucharek, posługują w instytucjach kościelnych, domach rekolekcyjnych i domach pielgrzyma. Ponadto organizują dla dzieci i młodzieży dni skupienia, rekolekcje, wakacyjne wyjazdy, prowadzą grupy parafialne, chóry i schole, do swoich klasztorów przyjmują w gościnę grupy i osoby indywidualne, które pragną przeżyć rekolekcje lub wypocząć. Modlą się za kapłanów i do modlitwy w ich intencji włączają ludzi świeckich.

Historia:
Ks. Józef Małysiak do Zgromadzenia Salwatorianów wstąpił będąc kapłanem diecezji krakowskiej. W zakonie przyjął imię Czesław i poświęcił się pracy rekolekcyjnej, założył dom rekolekcyjny, wydawał pisma o tematyce rekolekcyjnej, propagował ideę rekolekcji zamkniętych, głosił kazania przez radio, prowadził kursy instruktorskie dla kapłanów-rekolekcjonistów.
W czasie częstych wyjazdów do różnych parafii widział problemy, z którymi borykali się kapłani w swojej pracy duszpasterskiej. Uznał, że w takiej sytuacji tylko odpowiednio wyszkolone siostry zakonne mogą tak w parafii, jak też i na plebani, być wielką pomocą dla kapłanów.
W 1929 roku podczas rekolekcji dla kobiet ks. Małysiak wspomniał o potrzebie takiej pomocy. Zgłosiła się do niego Irena Parasiewicz, katechetka z Zakopanego, która zaoferowała swoją pomoc. W 1930 roku wspólnie założyli w Puszczykowie koło Poznania nowe zgromadzenie, które początkowo nazywało się: Towarzystwo Służby Betańskiej.



Ks. Małysiak określił cel zgromadzenia, którym miało być własne uświęcenie Sióstr za pomocą ciągłego obcowania z Bogiem wszechobecnym, częstej a krótkiej adoracji Najświętszego Sakramentu i ciągłej, nieustannej pracy, pełnej poświęcenia się i zaparcia. Pracę tę mają Siostry Betanki wykonywać przede wszystkim na plebani i w kościołach. Na plebani mają się zająć gospodarstwem, kuchnią i bielizną, a w kościele utrzymaniem czystości i porządku, zarazem też ozdabianiem świątyni. Ponadto siostry miały pomagać w Kościele zgodnie z prośbami proboszczów, np. oddać się pracy w kancelarii parafialnej, w parafii zaś mogą kierować przedszkolami, charytatywnymi instytucjami, organizacjami katolickimi. (...) mogą także pracować w pałacach biskupich, seminariach duchownych i w domach zakonnych. Zakonnice miały być przy kapłanach nie tylko w Polsce, ale także na misjach wśród pogan.


Założyciel myślał również o powołaniu do istnienia męskiego zgromadzenia, które skupiałoby kapłanów i braci zajmujących się głoszeniem misji i rekolekcji. Z tego powodu ks. Józef musiał opuścić Salwatorianów. Przez pewien czas posługiwał w Kielcach, gdzie w 1934 roku założył męskie Zgromadzenie Przemienienia Pańskiego, które jednak po roku czasu przestało istnieć. Ostatecznie przyjęty do diecezji lubelskiej w dalszym ciągu prowadził misje i rekolekcje. Po około 20 latach od opuszczenia Salwatorianów powrócił do zgromadzenia, powtórnie odbył nowicjat i przyjął imię zakonne Chryzostom. Natomiast m. Irena Parasiewicz po trzech latach współpracy w tworzeniu zgromadzenia, za zgodą ks. Małysiaka wstąpiła do klauzurowego Zakonu Wizytek.
W 1954 roku zgromadzenie zmieniło nazwę na obecną: Zgromadzenie Sióstr Rodziny Betańskiej, a pięć lat później zostało afiliowane do Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów, stając się wspólnotą franciszkańską.

Strony www:
www.betanki.pl