28 listopada 2017

Boromeuszki z Grafschaft


Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza z Grafschaft (SMCB)
Congregatio Sororum Misericordiae Sancti Caroli Borromaei
Suore della Carità di San Carlo Borromeo (Borromee di Grafschaft)
Sisters of Mercy of St. Charles Borromeo (Borromeo Sisters of Grafschaft)
Hermanas de la Misericordia de San Carlos Borromeo (de Grafschaft)
Irmãs de Misericórdia de São Carlos Borromeo (de Grafschaft)
Soeurs de la Charité de Saint Charles Borromée (de Grafschaft)
Barmherzigen Schwestern vom heiligen Karl Borromäus (Borromäerinnen von Grafschaft)

Data i miejsce założenia:
1857 rok - Niemcy

Założyciel:
Wspólnota wyłoniła się z istniejącego wcześniej zgromadzenia, które założył Józef Chauvenel.

Liczba sióstr na świecie: brak danych
Boromeuszki z Grafschaft obecne są w krajach: Niemcy, Rumunia, Izrael, Egipt.
Dom generalny: Niemcy (Grafschaft)

Habit aktualny:

Czarny habit z białym kołnierzykiem, na głowie biały czepek i czarny welon, na piersi medal zgromadzenia z wizerunkiem św. Karola i Św. Rodziny.
Na co dzień używany także habit szary, a w Egipcie także biały.



Duchowość:
Duchowość zgromadzenia ma swoje źródło w kontemplacji miłosiernej miłości Boga, która owocuje miłosierdziem, czyli całkowitym i stałym poświęceniem się służbie potrzebującym. Celem tego jest, aby dobroć i miłość Chrystusa wobec ludzi była widoczna także dzisiaj. Siostry potwierdzają to składaniem dodatkowego, czwartego ślubu miłosierdzia obok trzech tradycyjnych ślubów zakonnych. Dlatego tylko miłość Boga i bliźniego powinna być motywacją do służby w zgromadzeniu.
Swojego ducha wspólnota kształtuje też z przykładu swoich głównych patronów: św. Karola Boromeusza i Św. Rodziny.
Św. Karol, nazywany ojcem ubogich i cierpiących, jest dla sióstr przykładem heroicznej ofiarności i głębokiej pokory. Uczą się one od niego również harmonii między kontemplacją i działaniem oraz wrażliwości na potrzeby Kościoła.
Święta Rodzina jest natomiast wzorem życia ukrytego, zjednoczonego z Bogiem, przepojonego wiarą i wzajemną miłością, całkowicie oddanego sprawom Bożym. Na obraz Świętej Rodziny kształtowane jest także życie wspólnotowe zgromadzenia.











Działalność:
Boromeuszki z Grafschaft prowadzą domy spokojnej starości, szpitale, służą chorym także poprzez opiekę ambulatoryjną. Zajmują się edukacją i wychowaniem młodego pokolenia w przedszkolach, szkołach i domach dziecka oraz poprzez katechizację. Włączają się również w pracę duszpasterską w parafiach.


Historia:
Inicjatorem dzieła, z którego powstało zgromadzenie Boromeuszek był Józef Chauvenel, człowiek świecki, adwokat i polityk, który zrezygnował z kariery i poświęcił swoje życie ludziom biednym i chorym w XVII-wiecznej Francji, w okresie nędzy powstałej po wojnie trzydziestoletniej. Niosąc pomoc ofiarom dżumy sam się zaraził i w 1651 roku zmarł. W testamencie przekazał swój majątek na cele dobroczynne. Dzięki temu rok później powstał w Nancy pierwszy Dom Miłosierdzia, którego prowadzenie objęły współpracowniczki Józefa. Ten rok uważa się za datę powstania zgromadzenia. Zadaniem wspólnoty było odwiedzać ubogich, chorych i opuszczonych, pomagać im, pocieszać i zatroszczyć o to, by otrzymali Święte Sakramenty Kościoła. 10 lat później założono drugi dom p.w. św. Karola Boromeusza, od którego zaczęto potocznie nazywać zakonnice Boromeuszkami.
Pierwotnie przedsięwzięcia te miały mieć charakter świecki. Jednak w celu zapewnienia im trwałości oraz zachowania idei ewangelicznego miłosierdzia, kobiety zwróciły się do władz kościelnych o zgodę na przekształcenie się w zgromadzenie zakonne oraz przyjęcie konstytucji św. Franciszka Salezego. Zezwolenie otrzymały w 1663 roku. Natomiast w roku 1679 cztery siostry złożyły dwa śluby: wytrwania w zgromadzeniu do śmierci oraz służby ubogim, opuszczonym i chorym. W następnym latach dołączono także tradycyjne śluby: posłuszeństwa, czystości i ubóstwa. Pierwotna nazwa wspólnoty brzmiała: Służebnice Świętej Rodziny, Jezusa, Maryi i Józefa.
Chociaż Józef Chauvenel nie założył zgromadzenia w sensie formalnym to jednak on jest uważany przez siostry za założyciela, gdyż to właśnie jego charyzmatem żyją na co dzień. W miarę rozwoju zgromadzenie usamodzielniało w poszczególnych krajach się; dziś na świecie istnieje 7 niezależnych od siebie zgromadzeń Boromeuszek.



Jednym z nich są Boromeuszki z Grafschaft. Wspólnota ma swoje korzenie na Dolnym Śląsku, które w połowie XIX wieku znajdowało się na terenie Niemiec. W 1848 roku przybyły do Nysy pierwsze siostry należące do samodzielnego już zgromadzenia Boromeuszek Praskich. Siostry zajęły się prowadzeniem biskupiego szpitala, chorymi w domach, pomocą ubogim i wychowaniem dzieci, otwarto tam również nowicjat. Pomyślny rozwój wspólnoty sprawił, że arcybiskup wrocławski zwrócił się do Stolicy Apostolskiej z prośbą o zezwolenie na usamodzielnienie się gałęzi śląskiej. Zgodę uzyskał w 1857 roku; w tym roku powstało więc nowe zgromadzenie Boromeuszek z domem generalnym w Nysie, który niedługo później przeniesiono do Trzebnicy koło Wrocławia. Siostry zaczęto nazywać Boromeuszkami Trzebnickimi.
Zgromadzenie szybko wzrastało liczebnie. W 1898 roku sióstr było już 1224, w tym 301 nowicjuszek, a w 1934 roku zgromadzenie liczyło 3580 sióstr w czterech prowincjach: śląskiej, polskiej, czeskiej i wschodniej skupiającej domy w Egipcie i Ziemi Świętej.











W 1945 roku, na skutek zmiany granic państwowych i przyłączenia Dolnego Śląska do Polski, siostry pochodzenia niemieckiego przesiedlono w głąb Niemiec. W 1948 roku osiedliły się one w Grafschaft, gdzie przeniesiono także zarząd generalny. Od tego czasu siostry znane są jako Boromeuszki z Grafschaft. Rok ten zwyczajowo podaje się jako datę założenia zgromadzenia, jednak faktycznie było to jedynie przeniesienie zarządu generalnego. Na Śląsku pozostały tylko siostry Polki; klasztor w Trzebnicy stał się domem prowincjalnym polskiej prowincji, podległej domowi generalnemu w Grafschaft. Siostry z Trzebnicy odłączyły się od Boromeuszek z Grafschaft dopiero w 1984 roku, tworząc kolejne niezależne zgromadzenie.
Oprócz dwóch wspomnianych zgromadzeń współcześnie istnieją jeszcze wspólnoty Boromeuszek z domami generalnymi w: Nancy, Trewirze, Wiedniu, Pradze i Mikołowie.

Strony www:
www.kloster-grafschaft.com



25 listopada 2017

ss. św. Anny z Bangalore


Zgromadzenie Sióstr św. Anny z Bangalore (SAB)
Congregation of the Sisters of St. Anne, Bangalore
Congregazione delle Suore di Sant'Anna di Bangalore
Congregación de las Hermanas de Santa Ana de Bangalore
Congregação das Irmãs de Santa Ana de Bangalore
Congrégation des Soeurs de Sainte-Anne de Bangalore
Kongregation der Schwestern der Hl. Anna von Bangalore

Data i miejsce założenia:
1857 rok - Indie

Założyciel:
bp Etienne Louis Charbonnaux MEP















Liczba sióstr na świecie: 725 (w tym 27 nowicjuszek, 48 postulantek)
Siostry św. Anny z Bangalore obecne są w krajach: Indie, Niemcy.
Dom generalny: Indie (Bangalore)


Habit aktualny:

Biały habit, na głowie czarny welon z białą wypustką, na piersi zawieszony krzyżyk.


-----------------------------------

W Niemczech habit w kolorze czarnym.



Habit historyczny:



---------------------------------------------




Duchowość:
Charyzmatem Sióstr św. Anny z Bangalore jest ewangelizacja poprzez miłującą służbę. Ducha zgromadzenia streszcza jego hasło, którym jest: Miłość i służba. Chodzi więc o to, aby ofiarowywać Trójcy Przenajświętszej wszystkich ludzi poprzez pełną miłości i oddania służbę.
Duchowość wspólnoty skupia się wokół adoracji eucharystycznej. Siostry wpatrują się także w Krzyż Jezusa Chrystusa od którego uczą się miłości, cierpienia i poświęcenia. Z kolei obraz Zmartwychwstałego Pana inspiruje je do tego, aby były światłością świata i solą ziemi przez swoje chrześcijańskie życie.
Zgromadzenie realizuje swój charyzmat głównie poprzez edukację i wychowanie dzieci i młodzieży. Zakonnice starają się przekazywać jej wartości Ewangelii i dzielić się miłością Jezusa Chrystusa. Patronką wspólnoty jest św. Anna – matka i wychowawczyni Najświętszej Maryi Panny, Matki Syna Bożego.









Działalność:
Siostry prowadzą liczne szkoły od podstawowych, poprzez średnie, aż po szkoły wyższe. Ponadto prowadzą ośrodki zdrowia, w których pomagają ludziom chorym, troską obejmują też potrzebujących w ośrodkach pracy socjalnej. Włączają się również w działalność duszpasterską Kościoła.

Historia:
Założycielem zgromadzenia był bp Etienne Louis Charbonnaux MEP, francuski misjonarz i pierwszy wikariusz apostolski ówczesnej misji Mysore w Inidach. Cechował się wielką gorliwością i entuzjazmem dla Chrystusa i pracy ewangelizacyjnej.
Zdając sobie sprawę ze znaczenia katolickiej edukacji i nauczania moralnego, zwłaszcza dzieci, zaprosił w 1854 roku Siostry Dobrego Pasterza z Francji, aby objęły katolickie szkoły i domy dziecka w Bangalore. Francuskie zakonnice chętnie przybyły, ale nie potrafiły opanować lokalnego języka. Zrodziło to w duszy biskupa myśl, aby założyć rodzime indyjskie zgromadzenie. Wspólnota powierzona opiece św. Anny, narodziła się w 1857 roku.
Było to pierwsze takie zgromadzenie założone w Bangalore, poświęcone katolickiemu wychowaniu i moralnemu nauczaniu, szczególnie biednych dzieci i młodzieży. Siostry podjęły się nauczania i katechizacji w szkołach i domach dziecka przyjmując to za główny apostolat.
Aby miejscowe kandydatki wdrożyć w dyscyplinę zakonną, młoda wspólnota została oddana pod opiekę i kierownictwo Sióstr Dobrego Pasterza. Dopiero ponad 100 lat później, w 1959 roku, Zgromadzenie Sióstr św. Anny w Bangalore stało się w pełni samodzielną wspólnotą.











Strony www:
Indie – prow. Matki Bożej Miłosierdzia: www.ourladyofmercyprovince.org


 

21 listopada 2017

Anielanki św. Pawła


Zgromadzenie Sióstr Anielanek św. Pawła (ASP)
Sorores Angelicae Sancti Pauli
Congregation of the Angelic Sisters of St. Paul
Congregazione delle Angeliche di San Paolo
Congregación de las Hermanas Angélicas de San Pablo
Congregação das Irmãs Angélicas de São Paulo
Congrégation des Sœurs Angéliques de Saint-Paul
Kongregation der Angeliken vom heiligen Paulus


Data i miejsce założenia:
1535 rok - Włochy

Założyciel:
św. Antoni Maria Zaccaria















Liczba sióstr na świecie: brak danych
Anielanki św. Pawła obecne są w krajach: Włochy, Portugalia, Hiszpania, Belgia, Polska, Kosowo, Albania, Brazylia, Chile, RD Kongo, Rwanda, Filipiny, Indonezja.
Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:

Biały habit o prostokątnym wycięciu pod szyją, na głowie czarny welon
z białą wypustką, na piersi wyszyty biały krzyż.



------------------------------------

W Brazylii welon biały, habit bez krzyża na piersi.

Na co dzień w Brazylii używany także habit w kolorze szarym.



Habit historyczny:








Duchowość:
Duchowość zgromadzenia zawarta jest już w jego nazwie. Siostry nazywają siebie Anielankami, ponieważ mają być jak aniołowie, którzy jednocześnie kontemplują Boga i są współpracownikami zbawienia - duchami przeznaczonymi do usług, posłanymi na pomoc tym, którzy mają posiąść zbawienie (Hbr 1,14). Prowadzą więc swoisty styl życia zarówno kontemplacyjny, jak i czynny. Bóg jest Tym, Który zajmuje pierwsze miejsce w życiu sióstr; jest początkiem i celem każdej ich czynności.
Anielanki mają za wzór i patrona św. Pawła Apostoła. Naśladują go przede wszystkim w gorliwości apostolskiej, a także w postawie nawrócenia i pokuty.
Zgromadzenie cechuje się też nabożeństwem do Eucharystii i do Chrystusa Ukrzyżowanego, uważanego za prawdziwego Mistrza, do którego należy doprowadzić bliźnich. Pobożność eucharystyczna i częsta Komunia Święta jest siłą apostolstwa sióstr.
Czcią otaczana jest również Maryja jako Matka Bożej Opatrzności. Dzieła apostolskie wspólnoty są inspirowane przez Maryję, która w swoim życiu była wzorem matczynej miłości, z której powinni czerpać wszyscy, którzy przyłączają się do apostolskiej misji Kościoła.



Działalność:
Siostry oddają się kształceniu i wychowaniu chrześcijańskiemu dzieci i młodzieży. Prowadzą przedszkola, szkoły podstawowe i średnie, katechizują, kierują grupami młodzieżowymi, głównie w ramach duszpasterstwa parafialnego. Na misjach opiekują się dziećmi i osobami starszymi z rodzin najuboższych, kształcą zawodowo głównie dziewczęta i kobiety. W jedynym domu zgromadzenia w Polsce, który znajduje się w Gdyni, siostry prowadzą przedszkole.



Historia:
Zgromadzenie Anielanek św. Pawła narodziło się w zataczającym coraz szersze kręgi klimacie reformy Kościoła w XVI wieku w czasach, gdy życie ówczesnego duchowieństwa i świeckich dalekie było od moralności chrześcijańskiej. Młody kapłan Św. Antoni Zaccaria ogarnięty ideą wskrzeszenia zapału chrześcijańskiego, pragnął przemienić pogrążone w bierności duchowej i zepsute społeczeństwo, które zaczęło popadać w pogaństwo. Widział także potrzebę kształtowania sumień chrześcijan w czasie zamętu i błędów okresu reformacji.
Św. Antoniemu Zaccari szczególnie bliski był św. Paweł Apostoł, którego listy stanowiły dla niego strawę duchową i źródło, z którego czerpał zapał do przeprowadzenia reformy w Kościele.
W celu doprowadzenia do odnowienia wiary w społeczeństwie założył w 1533 roku w Mediolanie we Włoszech męską wspólnotę zakonną Kleryków Regularnych św. Pawła, zwanych Barnabitami. Wspólnota żeńska Anielanek św. Pawła narodziła się w 1535 roku. Jej celem była współpraca ze zgromadzeniem męskim.



Św. Antoni nie chciał, aby zakonnice żyły w odosobnieniu klauzury, lecz aby poświęcały się czynnemu apostolstwu. Założyciel mówił do sióstr: Chrystus Ukrzyżowany pośle was we wszystkie strony, głosić życie chrześcijańskie i żywego ducha. W praktyce Anielanki oddały się pielęgnowaniu chorych, opiece nad sierotami, pomocy w rozpoczęciu nowego życia dziewczętom nawróconym. Jednakże w 1552 roku na mocy dekretu papieskiego zgromadzenie zostało przekształcone we wspólnotę klauzurową, co zresztą było zgodne z uchwałami Soboru Trydenckiego, tym samym zaprzestając aktywnego apostolatu.
W XIX wieku zgromadzenie zaczęło zamierać. Ostatnia Anielanka zmarła w 1846 roku. Opatrzność Boża przygotowywała jednak odrodzenie rodziny zakonnej. W 1879 roku proboszcz parafii w Lodi, Barnabita o. Pius Mauri, wraz z innym kapłanem doszli do wniosku, że potrzebna jest w parafii obecność sióstr zakonnych. Początkowo myślano o sprowadzeniu jakiegoś zgromadzenia, jednakże ów kapłan zasugerował ks. Mauri, aby założył nową wspólnotę. Ten jednak wyjawił swoje pragnienie, podzielane zresztą przez niektórych Barnabitów, aby reaktywować Anielanki.
Jeszcze w tym samym roku w Lodi życie wspólne rozpoczęło pięć postulantek, przyjmując dawne konstytucje Anielanek z niezbędnymi zmianami, które wymogły ówczesne czasy. Nie była to jednak wspólnota poświęcona apostolstwu. Dopiero w 1926 roku, za zgodą Stolicy Apostolskiej, siostry powróciły do pierwotnego czynnego charakteru.



Strony www:
Polska: http://anielanki.info.pl
Włochy: www.angeliche.it
Brazylia: https://irmasangelicas.blogspot.com.br
Filipiny: http://angelicsistersofstpaul.blogspot.com