30 maja 2013

Maronitki Św. Rodziny


Zgromadzenie Sióstr Maronitek Świętej Rodziny (SFM)
Congrégation des Sœurs Maronites de la Sainte Famille
Congregation of the Maronite Sisters of the Holy Family
Congregazione delle Suore Maronite della Santa Famiglia
Congregación de las Hermanas Maronitas de la Sagrada Familia
Congregação das Irmãs Maronitas da Sagrada Família

zgromadzenie obrządku maronickiego

Data i miejsce założenia:
1895 rok - Liban

Założyciele:
patriarcha Elias Hoayek
m. Rosalie Nasr
m. Stéphanie Kardouche

patriarcha Elias Hoayek















Liczby: 327 sióstr na świecie
Maronitki Św. Rodziny obecne są w krajach: Liban, Syria, Francja, Australia.
Dom generalny: Liban (Batroun)


Habit aktualny:


Czarny bezrękawnik wycięty w szpic, biała bluzka, czarny welon z białym paskiem, na piersi krzyż.

Bezrękawnik i welon możliwy również w kolorze szarym.


Habit historyczny:



Duchowość:
Celem zgromadzenia jest dążenie do trwałego zjednoczenia z Bogiem poprzez modlitwę i pracę spełnianą dla chwały Bożej i dla zbawienia dusz, w służbie Kościołowi, rodzinom i całemu narodowi.
Życie wspólnoty cechuje się duchem synowskiego aktu wiary w miłość Boga Ojca przejawiająca się w Jego błogosławieństwie i Opatrzności. W odpowiedzi na Bożą Miłość siostry trwają w nieustannym dziękczynieniu, poddają się Jego Woli i składają siebie w ofierze tak jak Syn Boży oddał siebie Ojcu jako ofiara żywa i święta.
Każda siostra stara się tą Ojcowską Miłość przekazywać we wspólnocie zakonnej, w której żyje, a także w posłudze apostolskiej. Siostrzana wspólnota kształtowana jest także na wzór Świętej Rodziny.
Należąc do obrządku maronickiego zgromadzenie czerpie ponadto z duchowości i tradycji tego Kościoła.


Działalność:
Dużą część działalności zgromadzenia stanowi praca edukacyjna i wychowawcza, zwłaszcza wśród ubogich. Maronitki prowadzą wiele szkół różnego typu, uniwersytet, szkołę kształcącą nauczycieli, akademiki dla studentów, opiekują się także najmłodszymi w żłobkach, sierotami jak również dziećmi i młodzieżą z problemami społecznymi.
Kolejną formą apostolstwa zgromadzenia jest opieka nad chorymi i starszymi. Siostry prowadzą szpitale, ambulatoria, apteki oraz domy opieki. Maronitki włączają się również w katechizację, pracę duszpasterską w parafiach w różnych grupach, szczególnie w duszpasterstwie rodzin, prowadzą domy rekolekcyjne. Siostry pracują również w instytucjach Kościoła Maronickiego.

Historia:
Idea powołania apostolskiego zgromadzenia zakonnego sióstr od dawna była obecna w sercu patriarchy maronickiego Eliasa Hoayek’a. Podczas podróży po wsiach i miasteczkach Libanu jako ksiądz i biskup, dostrzegał różne potrzeby rodzin, społeczeństwa i całego kraju. Chciał, aby nowe zgromadzenie zaradzało tym potrzebom.
Patriarcha był głęboko przekonany, że przyszłość kraju należy budować na edukacji dziewcząt, ponieważ one zostaną później matkami, a matka jest sercem rodziny, rodzina natomiast fundamentem społeczeństwa.
Do realizacji swojego zamiaru Elias Hoayek zaangażował m. Rosalie Nasr zakonnicę ze Zgromadzenia Sióstr Różańcowych z Jeruzalem. W 1895 roku w Jbeil założyli nową maronicką wspólnotę zakonną. Oddali ją pod opiekę Świętej Rodziny w przekonaniu, że będzie to idealny przykład do naśladowania dla sióstr, ale także dla wszystkich libańskich rodzin, w dziele budowania zdrowego społeczeństwa. Zgodnie z założeniem głównym apostolstwem sióstr stała się praca edukacyjna; ponadto siostry zajmowały się także chorymi i starszymi.
W 1899 roku, z powodu niezdatności do prowadzenia życia zakonnego, Rosalie wydaliła ze wspólnoty młodą dziewczynę. Ta w zemście w nocy zakradła się do klasztoru i pchnięciem nożem w serce zabiła m. Rosalie. Wówczas stery zgromadzenia przejęła m. Stéphanie Kardouche, która od początku powstawania zgromadzenia towarzyszyła matce Rosalie. Stéphanie przez długie lata umacniała rozwijające się młode zgromadzenie i jest uważana za współzałożycielkę.


Strony www:
www.saintefamille.org
.
.

.

26 maja 2013

Karmelitanki Posłanniczki Ducha Świętego


Siostry Karmelitanki Posłanniczki Ducha Świętego (CMES)
Irmãs Carmelitas Mensageiras do Espírito Santo
Carmelitas Mensajeras del Espíritu Santo
Suore Carmelitane Messaggere dello Spirito Santo
Carmélites Messagères de l’Esprit Saint
Carmelite Sisters Messengers of the Holy Spirit


Data i miejsce założenia:
1984 rok - Brazylia

Założycielka:
m. M. Jose do Espirito Santo - Eudette Rodrigues















Liczby: 180 sióstr na świecie  * dane z 2009 roku
Karmelitanki Posłanniczki Ducha Św. obecne są w krajach: Brazylia, Hiszpania, Francja, Włochy.
Dom generalny: Brazylia (São Paulo)


Habit aktualny:

Brązowy habit bez rękawów, brązowy szkaplerz z prostokątnym wycięciem, profeski wieczyste czarny welon z białą wypustką , profeski czasowe welon beżowy, na piersi krzyż. Stroju dopełnia biały karmelitański płaszcz.



Duchowość:
Charyzmatem zgromadzenia jest życie pod działaniem Ducha Świętego w modlitwie i działalności apostolskiej, co streszcza się w haśle: kontemplować i ewangelizować.
Droga do świętości wspólnoty opiera się na duchowości karmelitańskiej, która cechuje się dążeniem do życia w Bożej obecności i bliskiej relacji z Nim, ascezą, milczeniem oraz nabożeństwem do Matki Bożej. Tak więc pierwszym i najważniejszym obowiązkiem sióstr jest ustawiczne zjednoczenie z Bogiem w modlitwie. Obejmuje ona m.in. uczestnictwo we Mszy Świętej, Liturgię Godzin, czytanie duchowne, modlitwę do Matki Bożej, rachunek sumienia, modlitwę osobistą, ponadto w zgromadzeniu sprawowana jest trwająca nieustannie w dzień i w nocy adoracja Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Na modlitwę karmelitanki poświęcają kilka godzin dziennie.
Duch Święty jest dla sióstr więzią jednoczącą mistyczne Ciało Chrystusa: jednoczy On je z Chrystusem, z Ojcem Świętym jako Jego zastępcą, oraz ze sobą nawzajem. Jako Posłanniczki Ducha Świętego siostry starają się być otwarte na dary Ducha Świętego, aby dzięki nim służyć bliźnim.
Również Maryja zajmuje szczególne miejsce w duchowości zgromadzenia. Przy Jej pomocy karmelitanki uczą się kontemplacji i wierności natchnieniom Ducha Świętego, aby móc iść za Nim tam, gdzie On poprowadzi i robić wszystko, co mówi.



Działalność:
Wsłuchując się w głos Ducha Świętego zgromadzenie podejmuje się różnych zadań apostolskich według miejscowych potrzeb i zawsze w jedności z Kościołem. Są to m.in. katechizacja, prowadzenie duszpasterstw młodzieżowych, głoszenie rekolekcji, ewangelizacja poprzez muzykę i środki masowego przekazu, jak również wychowanie i edukacja ubogich dzieci oraz odwiedzanie chorych.

Historia:
Zgromadzenie zapoczątkowała matka M. Jose do Espirito Santo - Eudette Rodrigues. Wcześniej była karmelitanką bosą w klasztorze w brazylijskim Rio de Janeiro. Po 21 latach życia zakonnego przełożeni przeznaczyli ją wraz z grupą innych sióstr, aby założyła nowy klasztor zakonu. To właśnie w tym czasie matka Jose zaczęła odczuwać wezwanie do założenia nowej apostolskiej wspólnoty zakonnej dostrzegając pilną potrzebę, aby Jezus był bardziej znany i kochany przez wszystkich ludzi.
Po trzech latach rozeznawania Woli Bożej, za zgodą władz kościelnych i przełożonych zakonnych powołała do istnienia Karmelitanki Posłanniczki Ducha Świętego. Był to rok 1984, pierwszy dom powstał w miejscowości Nova Almeida.
W 1987 roku było 5 sióstr. Coraz liczniejsza grupa karmelitanek podejmowała się głoszenia rekolekcji, głównie dla młodzieży, prowadzenia grup modlitewnych, katechizacji, przygotowywania do pierwszej Komunii Świętej i Bierzmowania, pomocy ludziom przeżywającym żałobę; siostry opiekowały się również chorymi. Dynamiczny rozwój zgromadzenia rozpoczął się wraz z przeniesieniem domu głównego do São Paulo.
W 2009 roku we Włoszech powstał pierwszy klasztor całkowicie klauzurowy, dając początek nowej kontemplacyjnej gałęzi zgromadzenia. Rok później założono drugi taki klasztor, tym razem we Francji.

Strony www:
www.carmelitasmensageiras.com.br
.
.
.

20 maja 2013

Słudzy Maryi i Ubogich


Słudzy Maryi i Ubogich  (EDMP)
Esclavos de María y de los Pobres
Schiavi di Maria e dei Poveri

Slaves of Mary and the Poor
Esclaves de Marie et des Pauvres

Data i miejsce założenia:
1939 rok - Hiszpania

Założyciel:
o. Leocádio Galán















Liczby: brak danych
Słudzy Maryi i Ubogich obecni są w krajach: Hiszpania.
Dom generalny: Hiszpania (Alcuéscar)


Habit aktualny:

Czarna sutanna przepasana niebieskim pasem.





Duchowość:
Duchowość zgromadzenia opiera się na czterech filarach: Kościół – poza którym żadne działanie nie jest podejmowane; Eucharystia – która jest źródłem życia wspólnoty; Maryja Dziewica – przez Nią zakonnicy zdążają do Jezusa oraz ubodzy – którym poświęcona jest posługa zakonników.
Za przykładem swojego założyciela starają się być ziarnem wyniszczonym na krzyżu cierpienia i pracy dla ubogich, niosąc im światło wiary, chleb Bożej Prawdy, a poprzez pełnienie dzieł miłosierdzia czynić ich życie mniej smutne i bardziej ludzkie.


Działalność:
Działalność zgromadzenia koncentruje się na opiece nad potrzebującymi dziećmi, ludźmi chorymi, upośledzonymi fizycznie i umysłowo, opuszczonymi osobami w podeszłym wieku. Na prośbę biskupów prowadzą także kilka parafii oraz zajmują się duszpasterstwem wśród młodzieży.


Historia:
Słudzy Maryi i Ubogich są zgromadzeniem zakonnym na prawie diecezjalnym założonym w 1939 roku. Jego założyciel o. Leocádio Galán powołał je do istnienia w celu pełnienia dzieł miłosierdzia zarówno wobec duszy, jak i ciała wśród ubogich robotników ze środowisk wiejskich. Dom macierzysty zgromadzenia powstał w mieście Alcuéscar w Hiszpanii.

Strony www:
http://esclavosdemariaydelospobres.blogspot.com

Filmy:







Aktualizacja: 10.11.2015


11 maja 2013

ss. Notre Dame


Zgromadzenie Sióstr Szkolnych de Notre Dame (SSND)
Congregatio Sororum Scholarium de Notre Dame
Suore Scolastiche di Nostra Signora
School Sisters of Notre Dame
Hermanas Educadoras de Notre Dame
Irmãs Escolares de Nossa Senhora
Sœurs Scolastiques de Notre Dame
Armen Schulschwestern von Unserer Lieben Frau


Data i miejsce założenia:
1833 rok - Niemcy

Założycielka:
bł. Maria Teresa od Jezusa - Karolina Gerhardinger















Liczby: 3399 sióstr na świecie (w Polsce: ok. 200)  * dane z 2010 roku
Siostry Notre Dame obecne są w krajach: Włochy, Wielka Brytania, Szwecja, Niemcy, Austria, Polska, Białoruś, Czechy, Słowacja, Węgry, Rumunia, Serbia, Słowenia, USA, Kanada, Portoryko, Gwatemala, Honduras, Brazylia, Peru, Paragwaj, Argentyna, Gambia, Sierra Leone, Ghana, Nigeria, Sudan Płd., Kenia, Izrael, Nepal, Japonia, Guam.
Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:
Brak wspólnoty stroju zakonnego od 1972 roku.

W prowincji polskiej: czarny bezrękawnik, biała bluzka, biały kołnierzyk, czarny welon,  czarny żakiet, na piersi możliwy przypięty znak zgromadzenia.

Siostry Notre Dame w Polsce

W krajach europejskich poza prowincją polską: czarny bezrękawnik lub czarna spódnica i czarna kamizelka, biała bluzka kołnierzykiem o rogach prostych, czarny welon z białą wypustką lub bez wypustki, na piersi możliwy przypięty znak zgromadzenia. Na Węgrzech możliwy taki sam strój bez welonu.
W Niemczech, Czechach, Słowacji i Słowenii oprócz powyższego stroju siostry chodzą także w czarnym habicie wyciętym w szpic, na głowie czarny welon z białą wypustką.



W Ameryce Pn. i Płd., Afryce, Azji i Oceanii siostry przestały chodzić w habitach.



Habit historyczny:

Habit pierwotny używany do 1963 roku.



----------------------------------------------

Habit obowiązujący latach 1963-1972, w niektórych krajach do dziś można spotkać siostry w habicie takim (np. w Polsce) lub bez pelerynki (np. w Niemczech).


Duchowość:
Duchowość zgromadzenia skupia się wokół pięciu charakterystycznych cech; są to: jedność, Eucharystia, maryjność, wychowanie i ubóstwo.
Charyzmat dążenia do jedności znajduje swój wyraz w życiu wspólnotowym prowadzonym według wskazań św. Augustyna, a szczególnie we wspólnej modlitwie Liturgią Godzin oddającej Bogu chwałę i uwielbienie. Źródłem podtrzymującym jedność jest obecność Chrystusa zwłaszcza w Eucharystii. W wielu prowincjach zgromadzenia praktyka adoracji Najświętszego Sakramentu jest stałym elementem każdego dnia. Siostry jednoczą się także służbie apostolskiej, która prowadzona jest na rzecz wychowania, które jest głównym zadaniem sióstr.
Założycielka poświęciła zgromadzenie Matce Bożej, której zachęta: zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie (J 2,5) jest dla każdej siostry wezwaniem do posłuszeństwa Bogu. Maryjność wspólnoty rozumiana jest jako życie na wzór Maryi, czyli wsłuchiwanie się w głos Boży i szukanie Jego Woli. W uroczystość Niepokalanego Poczęcia siostry w całym zgromadzeniu odnawiają tzw. Hołd Królowej, czyli akt oddania się Matce Bożej. Ponadto wszystkie święta maryjne i soboty są dla sióstr okazją do okazywania Maryi szczególnego przywiązania i miłości.
Ważne miejsce w życiu zgromadzenia zajmuje także ubóstwo. Polega ono na dążeniu do prostego stylu życia i otwartości wobec ludzi ubogich i potrzebujących.



Działalność:
Siostry Notre Dame zajmują się wychowaniem dzieci i młodzieży na różnych szczeblach od żłobków do uniwersytetów i w różnych formach. Prowadzą m.in. szkoły, przedszkola, bursy i akademiki, domy rekolekcyjne zwłaszcza dla młodych ludzi, domy dziecka, świetlice środowiskowe dla dzieci, katechizują. W pracy wychowawczej szczególnie mają na uwadze dziewczęta i kobiety. Troską zgromadzenia są także ludzie ubodzy, dla których podejmowane są różnorakie działania charytatywne, bezdomni, bezrobotni, emigranci. Ponadto siostry pracują w instytucjach kościelnych, jak również przy parafiach jako zakrystianki i organistki.



Historia:
Powstanie Zgromadzenia Notre Dame (Matki Bożej) przypadło na okres po Rewolucji Francuskiej, kiedy zamykano większość szkół katolickich, a zakony rozwiązywano. Taki też los spotkał siostry Kanoniczki de Notre Dame (znane także jako Kanoniczki św. Augustyna) z Stadtamhof i prowadzoną przez nich szkołę w Bawarii, której Karolina Gerhardinger była uczennicą.
Idąc za radą proboszcza katedralnego w Regensburgu, ks. Michała Wittmanna, przygotowała się z dwoma innymi dziewczętami do zawodu nauczycielskiego, by móc nauczać w szkole dla dziewcząt w Stadtamhof, prowadzonej przez parafię. Pod kierownictwem ks. Wittmanna Karolina coraz wyraźniej rozpoznawała swoje powołanie do życia zakonnego. Przekonana, że odnowienie społeczeństwa zależy od tego, jaka jest chrześcijańska rodzina, a jej kształt z kolei zależy w dużej mierze od matki, dlatego zdecydowała, że założy nową wspólnotę zakonną poświęconą służbie chrześcijańskiego wychowania dziewcząt.



W 1833 roku Karolina i dwie jej towarzyszki rozpoczęły wspólne życie zakonne w Neunburg w Bawarii, dając początek Zgromadzeniu Ubogich Sióstr Szkolnych de Notre Dame; pod nazwą Ubogich Sióstr znane jest do dziś w Niemczech i w Czechach. Nowe zgromadzenie przyjęło konstytucje sióstr kanoniczek.
Karolina, teraz już jako matka Teresa od Jezusa, wysyłała siostry do okolic wiejskich po dwie lub trzy. Aby zachować jedność ducha, jeden kierunek i cel, zarówno wśród sióstr, domów a później i prowincji, podkreślała potrzebę jednoczącego, centralnego zarządu zgromadzenia.


Strony www:
Polska: http://ssnd.pl
Dom generalny: www.gerhardinger.org
www.ssndroma.org
prowincja Austria, Włochy: www.ssnd-austria.org
prowincja Niemcy: www.schulschwestern.de
prowincja Czechy-Słowacja: www.skolskesestry.cz
prowincja Węgry: www.iskolanoverek.hu
prowincja Słowenia: http://notredamke.rkc.si/
USA: http://atlanticmidwest.org     http://ssnd.org
www.ssndcentralpacific.org/
Brazylia: www.iens.org.br
Ameryka Łacińska: http://notredamelatinoamerica.org
Japonia: www.ssnd.jp
Afryka: www.ssnd.org/africa
.
.
.