30 listopada 2014

Bracia św. Jana


Wspólnota św. Jana (CSJ)
Communauté Saint-Jean (Frères de Saint-Jean)
Comunidad San Juan (Hermanos de San Juan)
Comunidade São João (Irmãos de São João)
Comunità San Giovanni (Fratelli di San Giovanni)
Community of St. John (Brothers of St. John)
St. Johannes Gemeinschaft (Brüder vom Hl. Johannes)
Congregatie van Sint-Jan (Broeders van Sint Jan)
 

Data i miejsce założenia:
1975 rok - Francja

Założyciel:
o. Marie-Dominique Philippe OP















Liczba zakonników na świecie: 513 (w tym: 266 kapłanów, 43 diakonów, 160 braci, 44 nowicjuszy)  * dane z 2012 roku
Bracia św. Jana obecni są w krajach: Francja, Belgia, Holandia, Wielka Brytania, Szwajcaria, Austria, Włochy, Rumunia, Litwa, USA, Kanada, Meksyk, Kuba, Brazylia, Senegal, Gwinea, Wybrzeże Kości Słoniowej, Togo, Kamerun, Etiopia, Indie, Korea Płd., Tajwan, Filipiny, Nowa Zelandia.
Dom generalny: Francja (Rimont)

Habit aktualny:

Szary habit przepasany skórzanym paskiem, szary szkaplerz z kapturem, przy boku różaniec.

W krajach o gorącym klimacie możliwy habit i szkaplerz w kolorze jasno-szarym.


Duchowość:
Charyzmatem Wspólnoty jest dążenie do naśladowania Jezusa Chrystusa, aby za wzorem św. Jana dawać Kościołowi i światu świadectwo miłości Serca Jezusa: Jego synowskiej miłości do Ojca i do ludzi. Reguła życia braci jest bezpośrednio inspirowana Ewangelią św. Jana.
Św. Jan był pierwszym apostołem, który odpoczął przy Sercu Jezusa w czasie Ostatniej Wieczerzy. Więc za przykładem św. Jana bracia zakorzeniają swoje powołanie w kontemplacji Słowa Bożego poprzez głębokie życie modlitewne. Pragnienie zjednoczenia z Bogiem w cichej modlitwie jest pierwszym i głównym zadaniem każdego z braci, aby w ten sposób całkowicie poświęcić się Jezusowi i Bogu Ojcu. Każdy dzień obejmuje celebrację Mszy Świętej oraz Liturgii Godzin, różaniec, modlitwę osobistą oraz godzinną adorację w milczeniu; bracia starają się także trwać w stałej wewnętrznej postawie modlitewnej.
To życie modlitewne owocuje miłością braterską, którą św. Jan często podkreślał. To w jego Ewangelii zawarte jest nowe przykazanie Pana Jezusa: abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem (J 13, 34). Ponadto św. Jan w swoim pierwszym liście nauczał: miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest z Boga, a każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga. Kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością (1 J 4, 7-8). Przykazanie miłości bracia przyjmują jako podstawową zasadą postępowania, realizują ją żyjąc w małych wspólnotach zakonnych zwanych przeoratami. W tym samym liście apostoł wskazuje także na największe przeszkody w życiu miłością; mówi o trojakiej pożądliwości: skłonności do pychy, skłonności do próżności i pożądliwości ciała (J 2, 16). Bronią do ich przezwyciężania są więc składane śluby: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa.
Duchowość zgromadzenia ma także rys maryjny. Bracia czczą Ją, gdyż to za jej wstawiennictwem jesteśmy zjednoczeni z Chrystusem przez łaskę.
Cechą wspólnoty zaczerpniętą z tradycji dominikańskiej jest poszukiwanie prawdy, głównie filozoficznej i teologicznej, w czym pomaga braciom praktyka studium.



Działalność:
Działalność zgromadzenia nie jest ściśle określona i obejmuje to, o co proszą biskupi zapraszający braci do swoich diecezji. Przyjmuje one różne formy w zależności od miejscowych potrzeb. Aktualnie jest to głównie prowadzenie parafii, opieka nad sanktuariami, prowadzenie ośrodka rekolekcyjnego, szkoły duchowości i różnorakich duszpasterstw. W swoim apostolstwie bracia starają się szczególnie uwzględniać młodzież i rodziny. Ponadto podejmują się działalności charytatywnej.



Historia:
Wspólnota św. Jana zaczęła formować się na początku lat 1970-tych w Szwajcarii na Uniwersytecie Katolickim we Fryburgu, gdzie profesorem filozofii był dominikanin o. Marie-Dominique Philippe. Skupiła się wokół niego grupa francuskich studentów, którzy zapragnęli całkowicie poświęcić swoje życie Chrystusowi i poprosili o. Philippe, aby był ich ojcem duchowym. Opór dominikanina, jaki odczuwał przed tym zadaniem przełamała dopiero francuska mistyczka Marta Robin, z którą o. Marie-Dominique współpracował od wielu lat.
W 1975 roku w cysterskim opactwie na wyspie Lérins we Francji, w trakcie głoszonych przez niego rekolekcji, pięciu pierwszych członków przyrzekło całkowite oddanie się Maryi Pannie, aby mogła ich prowadzić do Pana Jezusa, a Jezus do Ojca. Za zgodą władz kościelnych rozpoczęli życie wspólne razem z cysterskimi mnichami. Konsekracja ta jest dziś uważana za akt założycielski wspólnoty. Ojciec Philippe regularnie do nich przyjeżdżał, aby prowadzić formację, jednak do końca życia pozostał dominikaninem.

W ciągu roku przyłączyło się następnych czterech kandydatów. W 1980 roku było już ponad 40 braci, a w 1982 roku 80. Wtedy to wspólnota przeniosła się do Francji, osiedlając się w opuszczonym dawnym seminarium duchownym w Rimont, gdzie powstał dom generalny. Dziś Bracia św. Jana są dynamicznie rozwijającym się zgromadzeniem. Pomimo kryzysu powołań we Francji blisko 300 braci to Francuzi, a średnia wieku braci to niecałe 40 lat.
W 1982 roku powstała kontemplacyjna gałąź żeńska wspólnoty, dwa lata później kilka mniszek zapragnęło swoje poświęcenie Bogu prowadzić w życiu apostolskim, dając początek drugiemu żeńskiemu zgromadzeniu sióstr apostolskich.



Strony www:
Francja: www.stjean.com
Holandia: http://stjan.org
Austria: www.johannesgemeinschaft.at
Litwa: www.joanitai.org
USA: www.communityofstjohn.com
Kanada: http://communautestjean.ca
Meksyk: www.sanjuan.org.mx
Brazylia: www.csjoao.org.br
Etiopia: www.addis-abeba.stjean.com
Korea: www.fjkor.org
Tajwan: www.stjean.url.tw
Nowa Zelandia: http://nzstjohn.wordpress.com
Adresy wszystkich domów na świecie: www.stjean.com/prieures-adresses


Filmy:
www.youtube.com/watch?v=m_gBzFDa9pA



28 listopada 2014

Małe Franciszkanki Maryi


Małe Franciszkanki Maryi (PFM)
Petites Franciscaines de Marie
Little Franciscan Sisters of Mary
Piccole Francescane di Maria
Pequeñas Franciscanas de María
Pequenas Franciscanas de Maria


Data i miejsce założenia:
1889 rok - USA

Założyciele:
ks. Ambroise Martial Fafard
11 pierwszych sióstr



Liczba sióstr na świecie: 152  * dane z 2012 roku
Małe Franciszkanki Maryi obecne są w krajach: Kanada, USA, Madagaskar.
Dom generalny: Kanada (Baie-St-Paul)


Habit aktualny:

Zgromadzenie założone jako habitowe. W okresie posoborowym siostry zamieniły habity na strój świecki dopuszczony w trzech kolorach: białym, beżowym lub brązowym.





 
  W Ameryce pojedyncze siostry, a na Madagaskarze większa część sióstr noszą biały welon do świeckiego ubrania.



Habit historyczny:

Strój pierwotny używany do 1965 roku:
brązowy habit przepasany białym sznurem, brązowy szkaplerz, na głowie biały czepek i czarny welon, na piersi krzyż, przy boku koronka franciszkańska.

 ----------------------------------------

Strój używany od 1965 roku do ok. 1970.
 ----------------------------------------

Małe Franciszkanki Maryi na Madagaskarze.


Charyzmat:
Celem istnienia Małych Franciszkanek Maryi jest współpraca w misji Kościoła zgodnie z potrzebami ludu Bożego, ze szczególnym uwzględnieniem ubogich. Kierując się ewangelicznym duchem św. Franciszka z Asyżu i zainspirowane życiem Maryi, Matki Bożej siostry starają się pełnić wszelkie formy miłosierdzia, jakie w danym miejscu i czasie są potrzebne.
W duchu franciszkańskiego braterstwa siostry posługują w dziedzinie edukacji, służby zdrowia, pracy socjalnej wśród starszych i ubogich, w animacji duszpasterskiej w parafiach oraz na misjach w Afryce.


Historia:
Pod koniec XIX wieku wiele francuskojęzycznych rodzin z Kanady osiedliło się Stanach Zjednoczonych, tworząc francuskie parafie w kilku stanach. Jedną z nich była parafia w Worcester w stanie Massachusetts, gdzie proboszczem był ks. Joseph Brouillet.
Widział on wiele błąkających się po ulicach miasta dzieci, ponieważ ich rodzice zmarli bądź całymi dniami pracowali  w fabrykach. Aby zaradzić tej sytuacji ks. Brouillet założył w 1889 roku sierociniec, następnie zwerbował kilka pobożnych kanadyjskich dziewcząt z okolicy do pracy w sierocińcu i zapewnienia edukacji przebywającym tam dzieciom. Miał nadzieję, że ta grupa dziewcząt stanie się wspólnotą zakonną. Wraz ze wzrostem liczby sierot, wzrastała też liczba chętnych do pracy dziewcząt, które rzeczywiście zaczęły odczuwać pragnienie życia zakonnego. Zostały one tercjarkami franciszkańskimi, przyjęły habity i nazwę Oblatek św. Franciszka.Rok ten jest uznawany za datę założenia Małych Franciszkanek Maryi.
W tym samym czasie w Kanadzie w małej miejscowości Baie-Saint-Paul w Quebecu został mianowany proboszczem ks. Ambroise-Martial Fafard. Poruszony widokiem żebrzących ludzi w podeszłym wieku pozostawionych samym sobie, już w pierwszych dniach pobytu w parafii założył dla nich hospicjum św. Anny, które wkrótce objęło opieką także ludzi ubogich i niepełnosprawnych intelektualnie, szukając jednocześnie zgromadzenia chętnego do podjęcia pracy w ośrodku.


Tymczasem w Worcester miejscowy biskup zwrócił się w 1891 roku do tercjarek, aby przestały nosić habity, skoro nie są członkiniami żadnej wspólnoty zakonnej, był także niechętny pomysłowi utworzenia nowego zgromadzenia. Chcąc prowadzić życie zakonne siostry musiały szukać innej diecezji, gotowej do ich przyjęcia.
Wtedy właśnie o istnieniu wspólnoty w Worcester dowiedział się ks. Fafard. Jeszcze w tym samym roku sprowadził cztery spośród jedenastu sióstr do Kanady do Baie-Saint-Paul, gdzie objął formacją młode siostry. Za zgodą miejscowego biskupa oficjalnie mogło już powstać nowe zgromadzenie, tam też założono dom macierzysty. Pozostałe siostry kontynuowały posługę w sierocińcu w Worcester, podlegając już przełożonej w Baie-Saint-Paul. W ten sposób ks. Fafard wraz z grupą pierwszych jedenastu sióstr, które wniosły istotny wkład w kształt rodzącej się wspólnoty, stali się współzałożycielami zgromadzenia. W niedługim czasie siostry zmieniły swoją nazwę na Małe Franciszkanki Maryi.
Siostry przez lata pracowały głównie w szpitalach, sierocińcach i szkołach, opiekowały się ludźmi starszymi, włączały się w prace duszpasterskie Kościoła, w działalność charytatywną wśród ubogich, wyjechały także na misje na Haiti i Madagaskar. Największy rozkwit zgromadzenie przeżywało w latach 1950-tych i 1960-tych, osiągając liczbę 700 sióstr. Posoborowy kryzys powołań zmniejszył tą liczbę do ponad 150 obecnie.

Dom generalny:
Petites Franciscaines de Marie
63 Rue Ambroise Fafard,
Baie-Saint-Paul, QC, Canada
Tel.: +1 418-435-3520

Filmy:



http://gloria.tv/media/jpqKo56biHq



26 listopada 2014

Małe Siostry z Nazaretu


Małe Siostry z Nazaretu
Little Sisters of Nazareth
Piccole Sorelle di Nazareth
Hermanitas de Nazareth
Pequenas Irmãs de Nazaré
Petites Sœurs de Nazareth
Kleine Schwestern von Nazaret
Kleine Zusters van Nazaret


Data i miejsce założenia:
1966 rok - Belgia

Liczba sióstr na świecie: 45  * dane z 2010 roku
Małe Siostry z Nazaretu obecne są w krajach: Belgia, Francja, Hiszpania, Liban, Wenezuela, Kolumbia.
Dom generalny: Belgia (Gandawa)

Habit aktualny:

W Libanie: Błękitny habit, na głowie niebieska chustka, na piersi zawieszony mały krzyżyk.

Poza Libanem siostry przestały chodzić w habitach.


Duchowość:
Małe Siostry z Nazaretu żyją duchowością bł. Karola de Foucauld. Jest to kontemplacja w sercu świata. Polega ona na naśladowaniu ukrytego życia Jezusa w Nazarecie, który w zwykłej codziennej egzystencji niczym na zewnątrz nie odróżniał się od innych ludzi. Dlatego siostry żyją pomiędzy zwykłymi ludźmi i tak jak zwykli ludzie, dzieląc z nimi radości i trudy codziennego życia. Mieszkają w małych kilkuosobowych wspólnotach zwanych fraterniami w duchu rodzinnym, w braterstwie i przyjaźni ze sobą i z innymi. Dzięki temu w „pustyni” wielkich miast, w których Bóg jest odsunięty na bok, tworzą ewangeliczne wspólnoty wiary skupione wokół Słowa Bożego, Eucharystii, codziennej godzinnej adoracji Najświętszego Sakramentu, modlitwy liturgicznej Kościoła.
Duchowość zgromadzenia czerpie ponadto z charyzmatu kard. Jozefa Leo Cardijna gorliwego duszpasterza robotników i inspiratora chrześcijańskich związków zawodowych. Siostry wcielają w życie jego naukę, w której szczególnie mocno kładł nacisk prawdę, że każdy człowiek ma taką samą godność dziecka Bożego i zasługuje na taki sam szacunek, że każdy człowiek jest warty tego, aby dla niego poświęcić swoje życie. Podkreślał także wartość przyjaźni, relacji osobistych i solidarności pracy, konieczność życia zakorzenionego w modlitwie i poddawanego przeglądowi w świetle Ewangelii, natomiast głównym zadaniem chrześcijan według niego było ukazanie ubogim i słabym służebnego i przyjaznego oblicza Kościoła.
Z połączenia charyzmatów bł. Karola de Foucauld i kard. Cardijna bierze się szczególny rys zgromadzenia, którym jest życie w miastach w dzielnicach robotniczych, wśród ludzi pracy.

Działalność:
Misją apostolską i formą działalności zgromadzenia jest braterstwo. Braterstwo to przestrzeń, w której siostry razem żyją, wspierają się wzajemnie, gdzie modlą się i pracują, gdzie zapraszają w gościnę do swoich wspólnot innych ludzi. Siostry nie podejmują się tradycyjnej działalności zakonnej, na co dzień pracują w tzw. świeckich zawodach, starając się być obecnymi szczególnie pośród ludzi pracy.

Historia:
Zgromadzenie powstało w 1966 roku w Belgii. Wszystko rozpoczęło się od rekolekcji powołaniowych kilku członkiń katolickiego ruchu młodzieżowego skupiającego młodzież robotniczą, którego założycielem był kard. Jozef Leo Cardijn, wówczas noszącego nazwę Młodzi Robotnicy Katoliccy (VKAJ). Czując w sobie wezwanie do oddania siebie Bogu chciały zrobić coś razem. Ze wsparciem przyszedł im kapłan prowadzący rekolekcje.
Szukając konkretnej drogi wybrały styl życia zakonnego i duchowość bł. Karola de Foucauld. Ale do tego stylu życia chciały wnieść to, czego nauczyły od kard. Cardijna będąc w VKAJ: wartości przyjaźni i równości, przekonania, że każdy człowiek jest dzieckiem Boga, pragnienia bycia blisko ludzi pracy, życia z nimi i pracy w solidarności z nimi, nie tyle pracy „dla nich”, co „razem z nimi”.
Pierwsza wspólnota powstała w Gandawie, w środku dzielnicy robotniczej.

Dom generalny:
Kleine Zusters van Nazareth
Cederstraat 61, 9000 Gent (België)
Tel.: 09 2365916
E-mail: magdasmet1@hotmail.com
kleinezusters@telenet.be



24 listopada 2014

Franciszkanki Matki Bożej Dobrej Rady


Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Matki Bożej Dobrej Rady
Irmãs Franciscanas de Nossa Senhora do Bom Conselho
Hermanas Franciscanas de Nuestra Señora del Buen Consejo
Franciscan Sisters of Our Lady of Good Counsel
Suore Francescane di Nostra Signora del Buon Consiglio
Sœurs Franciscaines de Notre-Dame du Bon Conseil
Franziskanerinnen von Unserer Lieben Frau vom Guten Rat


Data i miejsce założenia:
1853 rok - Brazylia

Założyciel:
o. Caetano de Messina OFMCap















Liczba sióstr na świecie: 115   * dane z 2013 roku
Franciszkanki Matki Bożej Dobrej Rady obecne są w krajach: Brazylia.
Dom generalny: Brazylia (Recife)


Habit aktualny:

Beżowy habit z kieszeniami o kroju sukienki na zamek, z kołnierzykiem w tym samym kolorze, na głowie biały prosty welon, na piersi zawieszony na łańcuszku medal z wizerunkiem Matki Bożej i krzyżem TAU.



Niektóre siostry nie chodzą w habitach.



Habit historyczny:

Brązowy habit przepasany białym sznurem, brązowy szkaplerz, czarny welon.


Charyzmat:
Zgromadzenie należy do wielkiej rodziny franciszkańskiej. Za przykładem św. Franciszka i św. Klary siostry pragną ukazywać oblicze Boga w świecie. W duchowości franciszkańskiej szczególnie bliskie jest im ewangeliczne ubóstwo oraz przekonanie o własnej małości. Ponadto starają się szerzyć pokój, sprawiedliwość oraz cechować się dobrocią.
Charyzmat zgromadzenia wyznacza siostrom jako cel apostolski działalność edukacyjną wśród dzieci i młodzieży. Prowadzą więc liczne szkoły, a także sierociniec. Wzorem swojego założyciela wychowują i kształcą młode pokolenie, bo tylko taka młodzież jest w stanie w przyszłości przekształcać świat na lepszy. Połączenie tego rodzaju apostolstwa z duchowością franciszkańską określa powołanie sióstr jako: bycie „mniejszą” w służbie edukacji.
Założyciel powierzył zgromadzenie wstawiennictwu Matki Bożej Dobrej Rady.



Historia:
W połowie XIX wieku włoski misjonarz z zakonu kapucynów zwany bratem Caetano de Messina (jego prawdziwe nazwisko to Santi Lentini), przemierzał tereny wschodniej Brazylii głosząc Ewangelię. W 1853 roku dotarł do miejscowości Papacaça, dziś noszącej nazwę Bom Conselho. Znalazł tam wiele nędzy zarówno materialnej jak i moralnej; było to królestwo przemocy, nieuczciwości, ludzie nie potrafili inaczej rozwiązywać problemów niż zemstą i rozlewem krwi.
O. Caetano powierzył to miejsce Matce Bożej Dobrej Rady i wziął się za pracę misyjną. Robił to z takim zapałem, że wkrótce pociągnął do gorliwości apostolskiej cztery miejscowe dziewczęta, które słysząc wezwanie Chrystusa do pójścia za Nim powierzyły się duchowej opiece misjonarza. Jeszcze w tym samym roku otrzymały habit Trzeciego Zakonu Regularnego św. Franciszka stając się pierwszymi siostrami nowego zgromadzenia Franciszkanek Matki Bożej Dobrej Rady.
Siostry otoczyły opieką osiemnaścioro dorastających młodych ludzi: osieroconych, porzuconych, pochodzących z rozbitych rodzin, bądź mieszkających w bardzo złych warunkach. Wkrótce powstała pierwsza szkoła zgromadzenia, w której dzieci miały znaleźć wiarę i lepszą przyszłość dzięki wykształceniu, tym samym zmieniając całe społeczeństwo na lepsze. Szkoła ta rozpoczęła długą tradycję działalności edukacyjnej zgromadzenia.



Strony www:
http://vocacionalfnsbc.blogspot.com