25 kwietnia 2013

Marianiści


Towarzystwo Maryi (SM)
Societatis Mariae (Marianistarum)
Société de Marie (Marianistes)
Society of Mary (Marianists)
Società di Maria (Marianisti)
Sociedad de María (Marianistas)
Sociedade de Maria (Marianistas)
Gesellschaft Mariä (Marianisten)
Gezelschap van Maria (Marianisten)


Data i miejsce założenia:
1817 rok - Francja

Założyciel:
bł. Wilhelm Józef Chaminade















Liczby: 1275 zakonników na świecie (w tym ok. 400 księży); w Polsce: 2
* dane z 2008 roku
Marianiści obecni są w krajach: Francja, Belgia, Polska, Irlandia, Hiszpania, Włochy, Niemcy, Austria, Albania, USA, Kanada, Hawaje, Meksyk, Gwatemala, Kuba, Haiti, Portoryko, Wenezuela, Kolumbia, Ekwador, Peru, Brazylia, Argentyna, Chile, Tunezja, Wybrzeże Kości Słoniowej, Togo, Kongo-Brazzaville, Kongo, Kenia, Malawi, Zambia, Indie, Bangladesz, Chiny, Korea Płd., Japonia, Filipiny.
Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:

Kapłani – strój duchowieństwa diecezjalnego; możliwy na piersi znak zgromadzenia: krzyż z literą „M”.
Bracia – bezhabitowi od początku istnienia zgromadzenia; możliwy na piersi znak zgromadzenia: krzyż z literą „M”.




Duchowość:
Fundamentem duchowości zgromadzenia są: wiara i przymierze z Maryją. Od Niej marianiści czerpią wzór życia wiarą. Swoje posłannictwo realizują w przymierzu z Matką Bożą. Pragną, aby wszyscy znali i kochali Matkę Jezusa Chrystusa i Jej służyli.
Wstępując do zgromadzenia zakonnicy stają się własnością Maryi. Wierzą, że poświęcenie się Jej jest najlepszym sposobem, aby poświęcić się Bogu, czemu przyświeca hasło zgromadzenia: Przez Matkę do Syna. Wyrazem tego oddania się Matce Bożej jest składany w czasie profesji czwarty ślub stałości. Ślubowana stałość oznacza wytrwałość, lojalność i zaangażowanie w pomaganiu Maryi w pełnieniu Jej misji dawania Chrystusa światu.
Konkretnym sposobem realizacji tego zadania jest wychowanie w wierze poprzez działalność edukacyjną oraz bezpośrednią pracę duszpasterską, głównie skierowaną do młodych i biednych.
Cechą szczególną zgromadzenia jest duch rodzinny, intensywne życie wspólnotowe, i gościnność. Ważną rolę odgrywa modlitwa, bez której niemożliwe byłoby pełnienie charyzmatu marianistów. Pośród modlitw na pierwsze miejsce wysuwa się Msza Święta, Liturgia Godzin oraz codzienna godzinna medytacja.
Zgromadzenie składa się z kapłanów i braci. Każdy ma równie prawa niezależnie od posiadanych święceń kapłańskich z wyjątkiem funkcji przełożonego generalnego, którym zawsze ma być kapłan.


Działalność:
Zgromadzenie Marianistów posługuje przede wszystkim w edukacji w licznych szkołach i uniwersytetach. Zakonnicy sprawują także duchową opiekę nad członkami Sodalicji Mariańskich, apostołują w domach rekolekcyjnych, wydawnictwach, bibliotekach, internatach i różnego typu domach opieki. Współcześnie zaczęli także prowadzić parafie, oraz angażować się w działalność misyjną. Jedyny w Polsce dom zgromadzenia znajduje się w Piastowie koło Warszawy, gdzie bracia współpracują z Sodalicją Mariańską.



Historia:
Towarzystwo Maryi narodziło się we Francji w Bordeaux w 1817 roku. Założył je bł. Wilhelm Józef Chaminade. Zmuszony do opuszczenia kraju w skutek prześladowań Rewolucji Francuskiej kilka lat spędził w Hiszpanii w Saragossie, gdzie w sanktuarium Matki Bożej na Kolumnie otrzymał światło dotyczące jego misji w Kościele. Odtąd pragnął rechrystianizacji porewolucyjnej Francji. Wzorem dla jego działań stała się Matka Boża, a szczególnie jej udział w tajemnicy Wcielenia: najwierniej naśladować Jezusa można tylko przez oddanie się Maryi, tak jak Boży Syn oddał się Maryi stając się Jej Synem.
Marianiści (bracia) w 1891 roku.
Po powrocie do Francji ks. Chaminade rozpoczął dzieło odnawiania Sodalicji Mariańskich, które miały dążyć do odrodzenia wiary w zobojętniałym religijnie kraju. To właśnie z nich zrodziło się Zgromadzenie Marianistów, gdy jeden z zaangażowanych w sodalicję w Bordeaux kapłanów zaoferował ks. Chaminade siebie jako współpracownika. Zrodziła się wówczas myśl, by stworzyć wspólnotę na wzór Towarzystwa Jezusowego (jezuitów), tylko że poświęconemu Matce Bożej. Pierwsi członkowie zgromadzenia rekrutowali się spośród świeckich nauczycieli, co wpłynęło na kształt nowego zgromadzenia: miało się ono składać z kapłanów i braci bez święceń będących na równych prawach.
Marianiści (księża)
Głównym zadaniem marianistów stała się edukacja i wychowanie religijne młodzieży oraz opieka nad Sodalicjami Mariańskimi. Bracia-niekapłani nie nosili także habitów, by nie zwracać uwagi na swoją działalność w tym trudnym dla Kościoła czasie. Dzięki temu mogli też działać jak zaczyn, cicho i skromnie pośród ludzi. Bezhabitowy charakter zgromadzenia utrzymał się do dziś. 
Rok przed narodzinami Marianistów bł. Wilhelm Chaminade wraz z m. Adèle de Batz de Trenquelléon założył zgromadzenie żeńskie: Córki Maryi Niepokalanej z Agen (Marianistki).

Strony www:
Polska: www.marianisci.opoka.org.pl
Międzynarodowa: http://marianist.org
Francja: www.marianistes.com
Szwajcaria: www.marianistes.ch
Niemcy: www.marianum-fulda.de
Hiszpania: www.marianistas.org
USA: www.marianist.com , prowincja Meribah (blog)
Kanada: www.marianistes.org
Chile: www.marianistas.cl

Filmy:







więcej filmów:
www.youtube.com/user/marianists/videos
www.youtube.com/channel/UCQ7xkFIQs3t8JVDYgretBPA

Aktualizacja: 15.03.2016


21 kwietnia 2013

Córki Maryi od Bożej Miłości


Zgromadzenie Córek Maryi od Bożej Miłości (FMDA)
Congregazione delle Figlie della Madonna del Divino Amore
Congregación Hijas de Nuestra Señora del Divino Amor
Congregação das Filhas de Nossa Senhora do Divino Amor
Congregation of the Daughters of Our Lady of Divine Love
Congrégation des Filles de Notre-Dame du Divin Amour


Data i miejsce założenia:
1934 rok - Włochy

Założyciel:
ks. Umberto Terenzi















Liczba sióstr na świecie: 205  * dane z 2008 roku
Córki Maryi od Bożej Miłości obecne są w krajach: Włochy, Kolumbia, Peru, Brazylia, Chile, Indie, Filipiny.
Dom generalny: Włochy (Rzym)


Habit aktualny:

Biały habit z niebieskim kołnierzykiem, biały welon z niebieskim paskiem, na piersi zawieszony medalik.


Możliwy także habit i welon szary.


Habit historyczny:


-----------------------------------------------

Czarny habit z niebieskim kołnierzykiem, czarny welon z niebieskim paskiem, na piersi zawieszony medalik.



Duchowość:
W centrum duchowości zgromadzenia znajduje się Matka Boża, czczona w tytule Maryi od Bożej Miłości. Siostry kontemplują Maryję jako Świątynię żywej i wiecznej miłości Boga, w której Duch Święty mógł uczynić cuda, gdyż znalazł Jej Serce czyste, wolne i pokorne. Owocem tego zachwytu nad Świętą Bożą Rodzicielką jest główny cel zgromadzenia, którym jest: poznawać i czynić znaną oraz kochać i czynić kochaną Maryję bez względu na wszystko i przez to szerzyć Królestwo Bożej miłości w świecie, prowadząc dusze do zbawienia wiecznego. Z woli założyciela siostry zobowiązują się do tego w chwili profesji zakonnej składając, oprócz trzech ślubów posłuszeństwa, ubóstwa i czystości, także czwarty ślub miłości do Matki Bożej.
Duchowość zgromadzenia odwołuje się do trzech wydarzeń z Nowego Testamentu: Zwiastowania i wypowiedzianych wówczas słów Maryi: Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa, od których siostry uczą się uległości względem Bożej Woli, nawet w obliczu największych trudności; Maryi i Jana stojących pod Krzyżem – chwila ta uświadamia siostrom, że stały się Jej córkami w momencie największego cierpienia Maryi; trzecim wydarzeniem jest Zesłanie Ducha Świętego, które rozpala w siostrach ogień Bożej Miłości i zobowiązuje by nieść go "aż po krańce ziemi".



Działalność:
Misja zgromadzenia pełniona jest poprzez pracę duszpasterską, siostry prowadzą różne grupy parafialne, oratoria w parafiach, gdzie odbywa się formacja wiary, katechizują, przygotowują do Sakramentów, włączają się w formację liturgiczną, prowadzą domy rekolekcyjne, opiekują się pielgrzymami. Ponadto siostry opiekują się dziećmi w przedszkolach, angażują się w działalność charytatywną, odwiedzają rodziny będące w potrzebie materialnej bądź duchowej, troszczą się o chorych w szpitalach i domach opieki, pracują w domach dla osób starszych oraz domy dla rodzin z dziećmi znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej.



Historia:
Głębokie nabożeństwo ks. Umberto Terenzi do Matki Bożej zrodziło się gdy został on mianowany rektorem rzymskiego sanktuarium poświęconego Maryi od Bożej Miłości (Madonna del Divino Amore), będącego na początku XX wieku w opłakanym stanie. Życie w tym miejscu, w którym można było poczuć obecność Maryi sprawiło, że ks. Terenzi powoli odkrywał swoją misję i głęboki sens swojego życia kapłańskiego. Zapragnął szerzyć znajomość i miłość do Matki Najświętszej. Jednocześnie zaangażował się w szeroką działalność charytatywną: otworzył przedszkole, organizował obozy dla dzieci i młodzieży, przyjmował sieroty, pomagał ubogim.


Szukał więc pobożnych dusz które pomogą mu w dziele odrodzenia tego zapomnianego miejsca. Nie znajdując żadnej pozytywnej odpowiedzi zwrócił się do swojego kierownika duchowego św. Alojzego Orione, dzięki któremu kilkoro młodych ludzi z jego dawnej parafii przybyło do pomocy ks. Umberto. Z nich narodziły się dwa zgromadzenia zakonne, najpierw męskie, niedługo później żeńskie.
W 1934 roku pięć młodych kobiet opuściło wygodne miejskie życie, rodzinę, przyjaciół i osiedliło się w domu w pobliżu sanktuarium Maryi od Bożej Miłości. Tu, pod duchowym przewodnictwem ks. Umberto zaczęło swoją pracę w całkowitym oddaniu się Bogu i Maryi. Na ich czele stanęła Elena Pieri bliska współpracowniczka ks. Umberto i pierwsza przełożona generalna nowego zgromadzenia. Z czasem zrodziło się wiele nowych prac i dzieł: przedszkole, szkoła podstawowa, sierociniec, przychodnia, siostry zaczęły świadczyć także pomoc dla pielgrzymów, opiekują się w domach chorymi w okolicy. 



Strony www:
www.fmda.it

Aktualizacja: 2.03.2016


16 kwietnia 2013

Misjonarki Pustelnicze


Misjonarki Pustelnicze (RM)
Recluses Missionnaires
Recluse Missionary Sisters
Hermanas Reclusas Misioneras


Data i miejsce założenia:
1943 rok - Kanada

Założyciele (od lewej):
m. Rita-Marie Renaud
m. Jeanne Le Ber - Jeannette Roy
o. Louis-Marie Parent OMI



Liczby: ok. 40 sióstr na świecie  * dane z 2009 roku
Misjonarki Pustelnicze obecne są w krajach: Kanada.
Dom zakonny: Kanada (Montreal)


Habit aktualny:

Szary habit przepasany czarnym skórzanym paskiem, szary szkaplerz z białym kołnierzykiem, na głowie szary lub biały prosty welon.
Strój dopełnia niebieski płaszcz chórowy.





Habit historyczny:

Siostry w 1944 roku.
Siostry w 1947 roku z nowicjuszkami i postulantką.
Szary habit ze szkaplerzem z wyszytym monogramem Chrystusa (dwie litery greckiego alfabetu X i P), czarny welon.



Duchowość:
Zgromadzenie prowadzi życie kontemplacyjne, poświęcone adoracji eucharystycznej i modlitwie wstawienniczej za Kościół oraz potrzeby wiernych. Sposób życia wzorowany jest na kanadyjskiej rekluzce Jeanne Le Ber.
Według tradycji pustelnicy często żyli przy kościołach w rekluzjach z dwoma oknami. Przez jedno mogli patrzeć na tabernakulum, w drugim ludzie zostawiali pustelnikowi swoje intencje, które ten zanosił do Boga. Misjonarki Pustelnicze nawiązują do tej tradycji, chcąc swoim życiem świadczyć o obecności Boga, ale być także obecne w świecie, po przez obejmowanie swoją modlitwą spraw świata.
Oprócz Mszy Świętej w centrum życia modlitewnego mniszek znajduje się wieczysta adoracja Najświętszego Sakramentu; sprawowana jest ona bez przerwy w dzień i w nocy. Jest to czas szczególnego uwielbienia Boga na modlitwie. Trzykrotnie w ciągu dnia siostry odmawiają Liturgię Godzin, ponadto rozważają Słowo Boże i praktykują monastyczne czytanie duchowne lectio divina. Zgłębiają także naukę Ojców Kościoła, Ojców pustyni i mistrzów życia duchowego. Kontemplacji sprzyja milczenie oraz spora część czasu spędzana w samotności. Prawdziwego ducha modlitwy mniszki uczą się od Maryi.
Życie sióstr ma również aspekt misyjny. Ich modlitwa wstawiennicza jak i ofiara z życia składana jest Bogu właśnie w duchu misyjnej gorliwości. Mimo kontemplacyjnego trybu życia mniszki czują się więc także misjonarkami.


Działalność:
Oprócz modlitwy, która jest celem zgromadzenia siostry przyjmują w gościnę osoby, które pragną odnowić siły duchowe, spędzając czas w ciszy i na skupieniu. Przy klasztorze prowadzą ponadto grupę osób świeckich, pragnącą duchem modlitwy, uwielbienia i wstawiennictwa żyć we własnych codziennych zajęciach. Dodatkowo sporządzają drewniane ikony i figurki religijne.


Historia:
W 1941 roku dwie kanadyjskie kobiety Rita Renaud oraz Jeannette Roy zainspirowane postacią Jeanne Le Ber, kobiety, która żyła w rekluzji w pomieszczeniu dołączonym do kaplicy wspólnoty mniszek w Kanadzie w Montrealu na przełomie XVII i XVIII wieku, poświęcając się modlitwie wstawienniczej i wielbieniu Boga, postanowiły prowadzić surowe życie na jej wzór. Na modlitwę wstawały również w nocy, spożywały tylko dwa posiłki dziennie, a dwa dni w tygodniu pościły o samym chlebie i wodzie.
Zgromadzenie oficjalnie powstało w 1943 roku w małej wiosce Tangent w stanie Alberta na dalekim zachodzie kraju, gdzie pierwsze siostry złożyły śluby zakonne. Mniszki przybyły tam na zaproszenie o. Louisa-Marie Parent OMI w celu katechizacji miejscowych dzieci; on także zachęcał kobiety, aby uformowały nowe zgromadzenie, a gdy to się stało, objął je duchową opieką. Gdy siostry przyjechały okazało się, że nauką katechizmu zajęło się już inne przybyłe tam zgromadzenie. Mniszki zamieszkały więc w ubogim szałasie, gdzie mogły prowadzić życie całkowicie kontemplacyjne. Pierwsze lata to czas kształtowania się charyzmatu wspólnoty. Zainaugurowano praktykę wieczystego różańca, niedługo później wieczystej adoracji Najświętszego Sakramentu, która trwa do dziś; ta pierwsza została przerwana po 20 latach na rzecz indywidualnych form pobożności maryjnej poszczególnych sióstr.
Do zgromadzenia zaczęły zgłaszać się licznie kandydatki. Rok po założeniu było już 7 sióstr, w 1947 roku wspólnota składała się z 17 mniszek, a w 1950 roku z około 30. Szybki rozwój sprawił, że matka Rita-Marie postanowiła przenieść dom do Montrealu, skąd zresztą pochodziło większość zgłaszających kandydatek. Dalszy liczebny wzrost zaowocował otwieraniem nowych klasztorów. W sumie zgromadzenie posiadało 4 domy w Kanadzie oraz przez krótki okres czasu po jednym w USA i na Haiti. Dziś istnieje tylko jeden klasztor w Montrealu.


Strony www:
www.reclusesmiss.org

Filmy:





Aktualizacja: 9.03.2016