26 listopada 2021

ss. Szpitalne św.Jana

Zgromadzenie Sióstr Szpitalnych św. Jana
Congregation of the of the Hospital Sisters of Saint John,
Congregazione delle Suore Ospedaliere di San Giovanni, di San Giovanni
Congregación de las de las Hermanas Hospitalarias de San Juan
Congregação das Irmãs Hospitaleiras de São João
Congrégation des Sœurs Hospitalières de Saint-Jean
Kongregation der Krankenschwestern vom Heiligen Johannes
Congregatie van de Hospitaalzusters van Sint-Jan,


Data i miejsce założenia:
ok.1150 rok - Belgia 

Liczba sióstr na świecie: brak danych.
Siostry Szpitalne św.Jana obecne są w krajach: Belgia
Dom generalny: Belgia (Brugia)

----------------------------------------------------------------------------------------------
Habit aktualny:





Zgromadzenie pierwotnie habitowe.
Aktualnie siostry zamieniły habity na strój świecki.

----------------------------------------------------------------------------------------------

Habit historyczny:





                                  


----------------------------------------------------------------------------------------------



----------------------------------------------------------------------------------------------

Duchowość:


Siostry żyją według reguły św. Augustyna, mając za wzór życia wspólnoty pierwszych chrześcijan. Cnota jedności i duch gościnności, czyli otwartości na każdego człowieka potrzebującego pomocy są w centrum duchowości zgromadzenia.


Działalność:
Siostry Szpitalne są nadal zaangażowane w zarządzanie szpitalem św. Jana, dawniej w całości prowadzonym przez zgromadzenie.





Historia:
Jednoznaczną datę narodzin zgromadzenia trudno dziś wskazać. Jednak jego historia sięga połowy XII wieku. W 1150 roku władze miasta wraz kapitułą kościoła w Brugii założyli przytułek św. Jana, zwany szpitalem, by zaopiekować się chorymi w potrzebie. Udzielano gościny nie tylko chorym, ale i podróżnym i biednym. Posługujący w nim wolontariusze; mężczyźni i kobiety czynili to w duchu religijnym. Bracia i siostry mieszkali w oddzielnych pokojach. Klasztor braci zakonnych został zbudowany w XIV wieku. Klasztor sióstr powstał dopiero w latach 1539-1544. W 1188 roku przyjęli oni pierwszy regulamin normujący ich tryb życia, a w 1226 roku władze kościelne nadały im regułę św. Augustyna. Bracia odpowiedzialni byli za sprawy materialne, natomiast siostry za bezpośrednią opiekę nad potrzebującymi, za prace domowe i kaplicę szpitalną.

Siostry Szpitalne św. Jana zostały jednak uznane za wspólnotę zakonną dopiero w 1397 roku.
W roku 1596 zanikła wspólnota braci, a ich klasztor zamieniono w aptekę; Odtąd Szpitalem św. Jana kierowały siostry . Maksymalną liczbę sióstr ustalono na 21.
W Belgii za czasów panowania austriackiego i francuskiego zgromadzenie ledwo uniknęło kasaty przez władze świeckie,gdyż uznano je za  społecznie pożyteczne. W miarę rozwoju wspólnoty zwiększał się zakres apostolstwa i profesjonalizacja zawodowa sióstr pielęgniarek. W I połowie XX wieku przejęto prowadzenie szkoły dla pielęgniarek i położnych wraz z bursą dla studentów oraz domu przejściowego schronienia dla samotnych matek. Przez cały wiek XIX liczba sióstr sięgała zaledwie 23,mimo to podjęły się posługi w szpitalu miejskim w Ostendzie.

Od 1900 roku liczba sióstr wzrosła do 100 w 1955 roku, z których większość uzyskało dyplom położnej lub pielęgniarki. W następnym roku zakonnic było już 140, m.in. za sprawą przyłączenia się do Sióstr Szpitalnych Św. Jana dwóch innych zgromadzeń: Sióstr Szpitalnych z Ostendy i Sióstr Szpitalnych z Wervik. W drugiej połowie wieku wiele prowadzonych dotąd dzieł siostry przekazały w świeckie ręce z powodu braku nowych powołań i starzenia się dotychczasowych zakonnic. W 1959 roku do wyjechały do Konga Belgijskiego pierwsze siostry misjonarki ze zgromadzenia. Pracowały tam w szpitalu i szkole pielęgniarskiej w Kisantu.


W tym samym czasie w Belgii Siostry Szpitalne św. Jana zaangażowały się w nowe inicjatywy apostolskie: duszpasterstwo parafialne i szpitalne, grupy biblijne, wolontariat w sektorze socjalnym (niepełnosprawni, niewidomi, praca misyjna, opieka nad chorymi itp.).








Dom generalny
:
Hospitaalzusters van Sint-Jan
Adres: Oude Oostendse Steenweg 45 8000 Brugge (België)
Telefoon: 050 320078
Fax: 050 316051
E-mail:
rita.van.brugghe@hospitaalzusters.be




17 listopada 2021

Mali Bracia Krzyża



Mali Bracia Krzyża
Little Brothers of the Cross
Piccoli Fratelli della Croce
Hermanitos de la Cruz
Petits Frèr
es de la Croix
Irmãozinhos da Cruz
Kleine Brüder vom Kreuz


Data i miejsce założenia:
1980rok- Kanada

Założyciel:

o. M Michel-Marie de la Croix - Michel Verret


 

 

 

 

 

 

 


Liczba zakonników na świecie: 13
Mali Bracia Krzyża obecni są w krajach: Kanada.
Dom wspólnoty: Kanada(La Malbaie, (Qc)


----------------------------------------------------------------------------------------------

Habit aktualny:

Biały habit z kapturem ze szkaplerzem przepasane skórzanym paskiem
z różańcem,
z wyszytym na piersi czerwonym sercem z krzyżem, przy boku różaniec.


Dopełnieniem stroju jest biały płaszcz używany podczas uroczystości.




----------------------------------------------------------------


Nowicjusze biały habit z szarym szkaplerzem.
Postulanci:Strój(biała bluza lub alba) z mniejszym krzyżem
i sercem na piersi.






----------------------------------------------------------------------------------------------




Duchowość
:
Wspólnota składa się z mnichów, kapłanów i ​​braci żyjących według Reguły św. Augustyna. Jej głównym celem jest oddanie się kultowi Bożemu poprzez wytrwałą modlitwę, sprawowanie i adorowanie Eucharystii, także w nocy, kilkukrotne w ciągu dnia odmawianie Liturgii Godzin, medytacyjną lekturę Słowa Bożego (Lectio Divina), aby królował Pan Jezus i miłość. Mnisi żyją w odosobnieniu klauzury i w milczeniu naśladując ukryte życie Pana Jezusa w Nazarecie w duchu bł. Karola de Foucauld, czyli w duchu rodzinnym, w prostocie , uniżeniu, pokornej pracy i ubóstwie, aby całym sobą odwzorować Osobę Pana Jezusa.
Charakterystycznym aspektem duchowości Małych Braci Krzyża jest troska, z jaką otaczają liturgię, dbając o jej piękno. Założyciel chciał, aby bracia czerpali ze źródeł tradycji katolickich Kościołów Wschodnich w zakresie sztuki ikonograficznej, jak i śpiewu chóralnego.
Jako synowie bł. Karola, Mali Bracia Krzyża otrzymali także misję modlitwy o jedność chrześcijan.

U podstaw całego życia monastycznego leży odkrycie ogromnej miłości, jaką Bóg darzy każdego z nas, za darmo i bez odwzajemnienia. Aby odpowiedzieć na tę miłość, Mali Bracia Krzyża poświęcają swoje życie Bogu Ojcu. Ich kaplicę zdobi między innymi duży fresk przedstawiający panującego Chrystusa w otoczeniu aniołów i świętych, co daje im przedsmak zmartwychwstania.

Formacja mnichów zaczyna półroczny postulat, następnie kandydat otrzymuje habit i nowe imię i rozpoczyna dwuletni nowicjat, po którym może zostać dopuszczony do profesji czasowej. Corocznie odnawia śluby ubóstwa, czystości i posłuszeństwa przez następne pięć lat, w tym czasie będzie kontynuował studia monastyczne. Ostatni krok to profesja wieczysta, po której formacja mnicha jest dalej kontynuowana do końca jego życia.













Działalność:

Mnisi nie prowadzą zewnętrznego apostolstwa, ale przyjmują mężczyzn i kobiety i wszystkich pielgrzymów, którzy pukają do drzwi klasztoru, pragnących przeżyć czas rekolekcji i ciszy, dając im możliwość duchowego towarzyszenia. Prowadzą bractwo dla świeckich, pragnących żyć w duchu zgromadzenia.











Historia
:
Założyciel o. M Michel-Marie de la Croix-Michel Verre już o dziecka chciał zostać kapłanem. Podczas studiów teologicznych w Rzymie bardzo  pociągały go dzieła duchowe bł.Karola de Foucauld. Ks. Verret uświadomił sobie wtedy, że ideę założenia bractwa monastycznego, którą nosił w swoim sercu od dłuższego już czasu, odpowiada ukrytemu życiu Pana Jezusa w Nazarecie, chciał nazwać ją wówczas Pustelnikami Krzyża. W 1973 roku, gdy miał 34 lata otrzymał pozwolenie swojego biskupa, na opuszczenie posługi parafialnej w kanadyjskiej diecezji Quebec i zostanie pustelnikiem w dwóch miejscach wokół Quebecu.
Po zgłoszeniu się pięciu towarzyszy i rozeznaniu władz diecezjalnych, ks. Michel Verret otrzymał zgodę na założenie nowej wspólnoty monastycznej, która powstała w 1980 roku w miejscowości w Saint-Gabriel-de-Valcartier. W 1985 roku objęła w posiadanie dawny nowicjat braci Marystów w Saint-Augustin-de-Desmaures koło Quebecu. Ale założyciel marzył o odosobnionym miejscu, sprzyjającym życiu modlitwy i kontemplacji w ciszy i samotności. Powstał więc klasztor w La Malbaie i jak dotąd jest jedyny domem zgromadzenia.