29 grudnia 2019

Misjonarki Jezusa Słowa i Ofiary


Misjonarki Jezusa Słowa i Ofiary (MJVV)
Missionaries of Jesus Word and Victim
Missionarie di Gesù Verbo e Vittima
Misioneras de Jesús Verbo y Víctima
Missionárias de Jesus Verbo e Vítima
Missionnaire de Jésus, Verbe et Victime
Missionarinnen vom Lehrenden und Sühnenden Heiland

Data i miejsce założenia:
1961 rok - Peru

Założyciele:
bp Federico Kaiser MSC
m. Willibrordis Bonefeld



Liczba sióstr na świecie: 395  * dane z 2019 roku
Misjonarki Jezusa Słowa i Ofiary obecne są w krajach: Peru, Boliwia, Paragwaj, Urugwaj, Argentyna, Chile, Kuba.
Dom generalny: Peru (Caravelí)

----------------------------------------------------------------------------------------------

Habit aktualny:


Niebieski habit przepasany czarnym skórzanym paskiem, na głowie biały czepek i niebieski welon, na piersi przypięty znak zgromadzenia.



Na co dzień używany również habit błękitny z białym welonem.

----------------------------------------------------------------------------------------------

Duchowość:
Celem zgromadzenia jest praca wyłącznie w tych miejscach i regionach, w których nie ma stałego kapłana, gdzie ludzie czują się zapomniani. Siostry starają się złagodzić poczucie osamotnienia i złagodzić ich głód Boga. Wiedzą, że nie mogą zastąpić kapłana, ale pracują, aby przygotować mu drogę. Chodzi o to, że gdy przyjedzie, znalazł tam dobrze przygotowanych dorosłych i dzieci i dzięki temu mógł owocnie wypełniać swoje święte funkcje kapłańskie. Zgromadzenie ma więc charakter typowo misyjny.
Swoją posługę siostry wypełniają w stacjach misyjnych, które liczą 6-8 zakonnic. Cztery z nich podążają w odległe wioski, aby objąć opieką duszpasterską tamtejszych wiernych, natomiast dwie opiekują się stacją misyjną oraz przyjmują tych wiernych, którzy do nich przychodzą. Siostry walczą przede wszystkim z ignorancją i grzechem, ucząc życia miłością, jednocząc się z Ofiarą Pana Jezusa i podejmując pokutę za grzechy.
W duchowości zgromadzenia dużą rolę odgrywa Pismo Święte. Dzięki niemu siostry przebywają z Bogiem, z Jego Słowem i nauką, z Jego cudami. Życie apostolskie sióstr jest w istocie przekazywaniem tego, co zaczerpną z medytacji Słowa Bożego. Życie to wypływa z biblijnego nakazu Pana: Idźcie i nauczajcie.









Działalność:
Siostry pracują wyłącznie w tych okolicach, do których kapłan dociera bardzo rzadko. Obejmują opieką duszpasterską wiernych we wszystkim z wyjątkiem tego, co należy wyłącznie do kapłanów. Zakonnice uczą katechizmu, celebrują Liturgię Słowa, uczą służyć do Mszy Świętej, roznoszą Komunię Świętą, przygotowują do chrztu i małżeństwa, przeprowadzają pochówki zmarłych, towarzyszą chorym i umierającym, formują katechetów, rozprowadzają książki religijne, dewocjonalia. Ponadto uczą czytania i pisania, świadczą podstawową pomoc medyczną, pomagają przy porodach.

Historia:
Bp Federico Kaiser pochodził z Niemiec, gdzie wstąpił do Zgromadzenia Misjonarzy Najświętszego Serca Jezusa. W 1939 roku, siedem lat po święceniach kapłańskich, został wysłany na misje do Peru, gdzie dał się poznać jako mądry i święty człowiek. W 1963 roku przyjął sakrę biskupią i został pierwszym ordynariuszem nowej prałatury Caravelí na południu kraju. Obejmowała ona między innymi rozległe i trudno dostępne, górzyste tereny Andów. Do pomocy miał jedynie dziesięciu kapłanów i ani jednej siostry zakonnej. Nic dziwnego, że wielu katolików pozostawało bez sakramentów długie miesiące, a nawet lata.
Wobec takiej rzeczywistości postanowił założyć żeńskie zgromadzenie, które pomagałoby kapłanom w miejscach, gdzie dociera on bardzo rzadko. Narodziło się ono w 1961 roku w Caravelí. Do sporządzenia konstytucji wykorzystał wszystkie swoje odręczne notatki, które pisał, gdy był kierownikiem duchowym osób zakonnych. Jak sam później powiedział: Nie wiem, dlaczego je pisałem.
Do formacji nowych misjonarek potrzebował jednak zakonnicy. Zwrócił się o pomoc do pracującej w Peru m. Willibrordis Bonefeld, również pochodzącej z Niemiec członkini Zgromadzenia Misjonarek Najświętszego Serca Jezusa. Ta zgodziła się i za pozwoleniem Stolicy Apostolskiej przeniosła się do rodzącej się wspólnoty, stając się jego współzałożycielką.
Oprócz posługi duszpasterskiej w takim zakresie, w jakim można zastąpić kapłana, siostry miały służyć także pomocą medyczną, a więc wszędzie tam, gdzie nie ma księdza, lekarza, apteki i położnej.


Strony www:
www.mjvv.org

Filmy:





25 grudnia 2019

Misjonarze Świętej Rodziny


Zgromadzenie Misjonarzy Świętej Rodziny (MSF)
Congregatio Missionariorum a Sacra Familia
Congregation of the Missionaries of the Holy Family
Congregazione dei Missionari della Sacra Famiglia
Congregación de los Misioneros de la Sagrada Familia
Congregação dos Missionários da Sagrada Família
Congrégation des Missionnaires de la Sainte-Famille
Kongregation der Missionare von der Heiligen Familie

Data i miejsce założenia:
1895 rok - Holandia

Założyciel:
o. Jean-Baptiste Berthier


Liczba zakonników na świecie:brak danych
Misjonarze Świętej Rodziny obecni są w krajach: Włochy, Hiszpania, Francja, Holandia, Norwegia, Niemcy, Szwajcaria, Austria, Czechy, Polska, Białoruś, USA, Kanada, Brazylia, Boliwia, Argentyna, Chile, Mozambik, Madagaskar, Filipiny, Indonezja, Papua Nowa Gwinea.
Dom generalny: Włochy (Rzym)

----------------------------------------------------------------------------------------------

Habit aktualny:

Czarna sutanna przepasana czarnym pasem wiązanym po lewej stronie,
po ślubach wieczystych na szyi zawieszony na sznurku duży krzyż zatknięty za pas.




-------------------------------------

W krajach misyjnych możliwa sutanna biała.

----------------------------------------------------------------------------------------------

Duchowość:
Charyzmat zgromadzenia skupia się wokół trzech celów apostolskich: działalności misyjnej, duszpasterstwa rodzin i duszpasterstwa powołań.
Misjonarze Św. Rodziny starają się pracować szczególnie wśród tych, których z oddali wezwie Pan, Bóg nasz, czyli w pierwszej kolejności tam, Kościół jeszcze nie jest żywotny, gdzie najbardziej brakuje kapłanów oraz zamiera wiara chrześcijańska. Mając za wzór Świętą Rodzinę z Nazaretu pracują też wśród rodzin, gdyż w nich urzeczywistnia się Królestwo Boże i przez swoje promieniowanie oddziałują one pobudzająco na innych ludzi. Duszpasterstwo rodzin jest także apostolatem powołań. Zakonnicy otaczają opieką również powołania tzw. późne.
Obraz Świętej Rodziny odciska się ponadto na duchowości zgromadzenia. W Świętej Rodzinie wzrastał Najwyższy Kapłan – Jezus Chrystus. W Niej łączy się ściśle to, co boskie z tym co ludzkie. Misjonarze starają się więc do ludzkiego życia wprowadzać Boga. Maryja i Józef każdego dnia na nowo przypominali sobie, że mieszkają pod dachem z Bogiem, choć na zewnątrz wszystko wyglądało jak w zwyczajnej rodzinie. Uważnie wsłuchiwali się w wolę Bożą, współpracowali z Jego łaską i całkowicie przyjęli Boży dar. Zakonnicy uczą się od nich postawy otwartości na Boga i współpracy z Nim. Starają się także naśladować cnoty Świętej Rodziny: miłość bliźniego, wiarę, pokorę, pobożność, posłuszeństwo, pracowitość, ubóstwo, czystość, skupienie.


Patronką zgromadzenia jest Matka Boża Saletyńska. Objawiając się w La Salette płakała z powodu ludzkich grzechów. Mówiła, że jeśli ludzie się nie nawrócą to przyjdzie głód i kara Boża. Dlatego duchowość maryjna zakonników opiera się na stałym nawracaniu serca, a do tego potrzebne jest badanie w sumieniu swojego postępowania, czemu dopomaga częste przystępowanie do sakramentu pokuty oraz comiesięczne dni skupienia.
Kapłani i bracia wspólne gromadzą się w ciągu dnia podczas Najświętszej Ofiary Mszy Świętej, a także na Liturgii Godzin. Starają się towarzyszyć Matce Bożej w Jej współcierpieniu z Synem przez odprawianie Drogi Krzyżowej i odmawianiu Różańca do Siedmiu Boleści Matki Bożej. Każdego dnia dbają też o to, by rozważać Słowo Boże.



















Działalność:
Zgodnie z charyzmatem Misjonarze podejmują się duszpasterstwa rodzin i powołań. Czynią to w prowadzonych przez siebie parafiach, domach rekolekcyjnych, poprzez misje parafialne, wydawanie czasopism. Prowadzą również szkoły, ośrodek dla dzieci i młodzieży uzależnionej. Wielu zakonników poświęca się pracy misyjnej przekazując orędzie Chrystusa tam, gdzie nie jest On jeszcze znany, a Kościół nieumocniony, albo wiara zanika.

Historia:
Młody Jean Berthier wstąpił do seminarium diecezjalnego w Grenoble we Francji. Jako kleryk odbył pieszą pielgrzymkę do miejsca objawień w La Salette. Zetknął się tam z Ojcami Saletynami, którzy poświęcali się szerzeniu treści objawień. Ich gorliwość na tyle zachwyciła Jean’a, że postanowił wstąpić do tego zgromadzenia.
W La Salette spędził prawie 40 lat służąc pielgrzymom, pisząc kronikę wydarzeń i wydając publikacje o tamtejszych objawieniach Matki Bożej. Pisał ponadto książki dla duchowieństwa, dla rodzin chrześcijańskich, podróżował po całej Francji, głosząc misje ludowe z wielką siłą przekonywania, starał się pozyskiwać nowe powołania.
Wezwanie papieża Leona XIII proszącego o misjonarzy dla dwóch trzecich ludzkości, które nigdy nie słyszało o Chrystusie, głęboko zapadło w serce ks. Berthiera. Z pozwoleniem Stolicy Apostolskiej i własnych przełożonych założył w 1895 roku Zgromadzenie Misjonarzy Świętej Rodziny, ukierunkowane na formację powołań misyjnych. Założyciel chciał, aby zakonnicy oddawali się też pozyskiwaniu spóźnionych powołań misyjnych. Głosząc misje po całym kraju widział nieraz mężczyzn, którzy ze względu na swój wiek lub brak środków nie mogli dotrzeć do kapłaństwa. Zakonnicy mieli też otoczyć opieką duszpasterską rodziny, gdyż są one kolebką nowych powołań.
Pierwszy dom nowego zgromadzenia powstał jednak w Holandii w miejscowości Grave. Gdy w 1908 roku umierał założyciel, wspólnota liczyła 25 kapłanów, 54 kleryków i 13 nowicjuszy.












Strony www:
Polska: www.misjonarzemsf.pl (seminarium duchowne)
Dom generalny: www.misafa.org
Hiszpania: www.msf-orden.es
Niemcy: www.missionare.org
Austria: www.missio-msf.at
Szwajcaria: http://miray-madagaskar.ch/ueberuns/msf/
Czechy: www.misionari-msf.cz
USA: www.msf-america.org
Brazylia: www.misafala.org
Chile: www.msfchile.cl
Indonezja (prow. Jawa): www.misafajava.org

Filmy:



Część 1:

Część 2, Część 3.