20 grudnia 2009

ss. Ofiarowania NMP z St John's


Aktualnie zgromadzenie nie istnieje.

Siostry Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny (PBVM)
Sisters of the Presentation of the Blessed Virgin Mary  
(Presentation Sisters of St John's, Presentation Sisters of Newfoundland) 
Hermanas de la Presentación 
Irmãs da Apresentação
Sœurs de la Présentation
Suore della Presentazione
inna nazwa: ss. Ofiarowania z Nowej Fundlandii

Data i miejsce założenia:
1833 rok – Kanada
Data likwidacji: 2015 rok

Założyciel:
Wspólnota wyłoniła się ze zgromadzenia, które założyła m. Nano Nagle w 1775 w Irlandii. 

Liczba sióstr w chwili likwidacji: brak danych 
Siostry Ofiarowania z St John’s obecne były w krajach: Kanada, USA, Dominika, Antigua i Barbuda. 
Dom generalny: Kanada (St John’s) 

Habit historyczny:



-----------------------------------


-----------------------------------
W okresie posoborowym siostry przestały chodzić w habitach.


Duchowość:
Duchowość zgromadzenia opierała się kontemplacji, życiu we wspólnocie, czynieniu miłosierdzia oraz radosnej i wielkodusznej służbie Bogu i człowiekowi zwłaszcza ubogiemu. W swojej posłudze siostry starały się kształtować społeczeństwo oparte na poszanowaniu ziemi, praw ludzkich, sprawiedliwości ekonomicznej dla wszystkich a szczególnie dla kobiet i dzieci.
.
Działalność:
Siostry Ofiarowania z St John’s m.in. niosły pomoc kobietom z problemami, opiekowały się starszymi i samotnymi, prowadziły domy dla szukających możliwości wyciszenia się, kontemplacji oraz nabrania sił duchowych oraz pogłębienia relacji z Bogiem. Prowadziły także ośrodek dla osób chorych umysłowo. Przy zgromadzeniu działało stowarzyszenie ludzi świeckich, którzy włączali się w misję sióstr.
.
Historia:
Początki zgromadzenia wiążą się z osobą matki Nano Nagle, która założyła zgromadzenie Sióstr Ofiarowania w 1775 roku w Irlandii, poświęcone edukacji katolickiej i pomocy najuboższym.
W 1833 roku cztery zakonnice: przełożona Bernard Kirwan oraz Magdalen O’Shaughnessy, Xavier Maloney i Xaverius Lynch przybyły z Irlandii do St John’s w Nowej Fundlandii w Kanadzie na zaproszenie bp Michaela Fleminga w celu założenia szkoły dla poprawienia warunków edukacyjnych miejscowych dziewcząt. Z czasem wspólnota nowofundlandzka usamodzielniła się od zgromadzenia irlandzkiego. 
m. Bernard Kirwan
W 2015 roku za zgodą Stolicy Apostolskiej siostry z powrotem przyłączyły się do irlandzkiego zgromadzenia Sióstr Ofiarowania NMP, stając się jedną z jego prowincji. Tym samym Siostry Ofiarowania NMP z St. John's jako osobne zgromadzenie zakonne oficjalnie przestały istnieć.

Strony www:
www.presentationsisters.ca

Aktualizacja: 13.07.2012
Aktualizacja: 16.09.2014
.
.
.

10 grudnia 2009

Baptystynki


Zgromadzenie Sióstr Świętego Jana Chrzciciela (CSJB lub CSGB) 
Congregatio Sororum a Sancto Joannus Baptista
Congregazione delle Suore di San Giovanni Battista (Battistine)
Congregation of the Sisters of St. John the Baptist (Baptistines, Baptistine Sisters)
Congregación de Hermanas de San Juan Bautista (Bautistinas)

Congregação das Irmãs de São João Batista (Batistinas)
Congrégation des Soeurs de Saint-Jean-Baptiste (Soeurs Baptistines)
Schwestern vom hl. Johannes dem Täufer (Baptisterinnen)

Data i miejsce założenia:
1878 rok – Włochy 

Założyciele:
bł. Alfonso Maria Fusco
m. Maddalena Caputo 















Liczby: 831 sióstr na świecie; (Polek 27; w Polsce ok.10)
Baptystynki obecne są w krajach: Polska, Włochy, Mołdawia, USA, Kanada, Brazylia, Chile, Argentyna, Meksyk, Zambia, RPA, Madagaskar, Malawi, Indie, Filipiny, Korea Płd.,
Dom generalny: Włochy (Rzym)

.
Habit aktualny:

Biała bluzka, czarna kamizelka, czarna spódnica, na głowie prosty czarny welon z białą wypustką, na piersi krzyż.
W Indiach możliwy jednolity świecki strój - tradycyjne sari, na piersi krzyż.


Habit historyczny:





Duchowość:
Baptystynki za przykładem swojego patrona św. Jana Chrzciciela starają się “przygotować drogę Panu”, usuwając wszystko co mogłoby być przeszkodą w przyjęciu Słowa Bożego przez człowieka. Siostry w swoim życiu pragną naśladować Jezusa Nazarejczyka w czynieniu dobra zwłaszcza tym, którzy najbardziej jej potrzebują. Duchowość zgromadzenia charakteryzuje bezgraniczna ufność w Bożą Opatrzność oraz apostolska gorliwość w radosnym poświęceniu się na rzecz ubogich. Baptystynki codziennie uczestniczą we Mszy Świętej, odmawiają Liturgię Godzin, różaniec, praktykują medytację, pogłębiają duchowość poprzez dni skupienia i rekolekcje. Patronami zgromadzenia oprócz św. Jana Chrzciciela są: Najświętsza Maryja Panna Niepokalanie Poczęta, Matka Boża Bolesna oraz św. Józef. 



Działalność:
Zgromadzenie otacza swoją troską głównie dzieci i młodzież, zwłaszcza najuboższą. Siostry pracują w szkołach różnego typu, żłobkach, sierocińcach. Ponadto pomagają w pracy duszpasterskiej w parafiach, posługują w szpitalach, opiekują się starszymi, upośledzonymi, niepełnosprawnymi; pracują na misjach. 

Bez welonów nowicjuszki
Historia:
Bł. Alfonso Maria Fusco jeszcze jako kleryk miał sen, w którym Jezus z Nazaretu wzywa go do założenia instytutu do opieki nad osieroconymi dziećmi. Będąc proboszczem w małej miejscowości Angri widział jak matki zostawiały swoje dzieci na długie godziny pracy, by zapewnić im wyżywienie i odzienie. Widok ten poruszył kapłana. Zgromadził kilka pobożnych kobiet z Maddaleną Caputo na czele, kobietą o silnej motywacji oddania swojego życia Bogu na drodze życia zakonnego, które zobowiązały się opiekować i wychowywać dzieci, dając w 1878 roku początek nowemu zgromadzeniu. 
Baptystynki w Polsce obecne są w trzech domach: w Pasierbcu koło Limanowej w diecezji tarnowskiej, w Lublinie oraz Krakowie.

Strony www:
Włochy: www.battistine.it
USA: www.baptistines.org
Brazylia:  www.csjbbrasil.com.br
Filipiny:  http://csjbphil.tripod.com/
http://sites.google.com/site/baptistinesphil/founder-s-page-1

Aktualizacja: 26.09.2012
.
.
.

23 września 2009

Misjonarki Ksawerianki


Zgromadzenie Misjonarek Maryi Ksawerianek (MMX)
Congregazione delle Missionarie di Maria - Saveriane (Missionarie Saveriane) 

Congregación de las Misioneras de María - Xaverianas (Misioneras Xaverianas)
Congregação das Missionárias de Maria - Xaverianas (Missionárias Xaverianas)
Xaverian Missionary Society of Mary (Xaverian Missionary Sisters)
Congrégation des Missionnaires de Marie - Xavériennes
Xaverianer-Missionarinnen Mariens


Data i miejsce założenia:
1945 rok – Włochy 

Założyciele:
o. Giacomo Spagnolo SX
m. Celestina Bottego
.

.
Liczby: 246 sióstr na świecie  * dane z 2008 roku
Misjonarki Ksawerianki obecne są w krajach: Włochy, USA, Meksyk, Brazylia, Czad, Kamerun, Burundi, Kongo, Tajlandia, Japonia.
Dom generalny: Włochy (Parma)
. 

Habit aktualny:
Zgromadzenie bezhabitowe od początku swojego istnienia. 


Duchowość:
Centrum życia duchowego ksawerianek jest Jezus Chrystus, Syn Boży, który umarł i zmartwychwstał z miłości. Wzywa On siostry do kontynuowania Jego misji. Zgromadzenie opiera swoją duchowość także na Maryi w tajemnicy Nawiedzenia i na Niej siostry wzorują swoją wewnętrzną postawę wobec Boga i ludzi. Podobnie jak Maryja, przemierzając świat, starają się nieść nadzieję światu oraz by wszyscy ludzie poznali miłość Chrystusa. Siostry nie noszą habitów; założyciel polecał jednak siostrom: Niech miłość będzie waszym habitem.


Działalność:
Ksawerianki oddają się ewangelizacji, katechizacji, pracy w opiece zdrowotnej oraz promocji człowieka, zwłaszcza kobiet. Siostry żyją w małych międzynarodowych wspólnotach, często na obszarach wielkiej biedy. Starają się odpowiadać na potrzeby lokalnych kościołów oraz ludzi, wśród których żyją, zwłaszcza w dziedzinie opieki medycznej i edukacji, ale także rolnictwa. 


Historia:
O powstaniu żeńskiej gałęzi zgromadzenia ksawerianów myślał już ich założyciel ks. Guido Maria Conforti. Jego marzenie zrealizował młody ksawerianin ks. Giacomo Spagnolo. Czując Boże wezwanie do realizacji tego dzieła uzyskał aprobatę swoich przełożonych. Do współpracy zaprosił Celestinę Bottego, nauczycielkę języka angielskiego w ksaweriańskim seminarium, kobietę o głębokiej duchowości. Ta jednak nie zgodziła się. Z czasem, w kontekście doświadczeń II Wojny Światowej, zaczęła dostrzegać, że w propozycji ks. Spagnolo Bóg przekazuje jej swoją wolę. W czasie jednych z ćwiczeń duchowych powiedziała Bogu swoje “tak”. Pierwsza wspólnota powstała w Parmie we Włoszech. 

Strony www:
Międzynarodowa www.xaverianas.com
www.youtube.com/watch?v=9F9tRekorRU

Aktualizacja 14.10.2014
.
.
.

18 września 2009

Pasjoniści

.
Zgromadzenie Męki Jezusa Chrystusa (CP)
Congregatio Passionis Iesu Christi
Congregazione della Passione di Gesù Cristo (Passionisti)
Congregation of the Passion of Jesus Christ (Passionist)
Congregación de la Pasión de Jesucristo (Pasionistas)

Congregação da Paixão de Jesus Cristo (Passionistas)
Congrégation de la Passion de Jésus-Christ (Passionistes)
Kongregation vom Leiden Jesu Christi (Passionisten)
Congrgatie van het Lijden van Jezus Christus (Passionisten)

Zgromadzenie tworzą księża i bracia.

Data i miejsce założenia:
1720 rok – Włochy

Założyciel:
św. Paweł od Krzyża – Paolo Francesco Danei


.

Liczby: 2167 zakonników na świecie (w Polsce: 61)
Pasjoniści obecni są w krajach: Polska, Włochy, Austria, Belgia, Bułgaria, Czechy, Wielka Brytania, Francja, Niemcy, Holandia, Irlandia, Portugalia, Hiszpania, Ukraina, Szwecja, Izrael, USA, Kanada, Argentyna, Boliwia, Wyspy Bahama, Brazylia, Chile, Kolumbia, Kostaryka, Kuba, Ekwador, Salwador, Gwatemala, Haiti, Honduras, Jamajka, Meksyk, Panama, Paragwaj, Peru, Portoryko, Dominikana, Urugwaj, Wenezuela, Angola, Botswana, Kongo, Mozambik, RPA, Tanzania, Zambia, Indie, Indonezja, Papua Nowa Gwinea, Japonia, Korea Płd., Filipiny, Australia.
Dom generalny: Włochy (Rzym)
.
.
Habit aktualny:

Czarny habit przepasany czarnym skórzanym pasem; przy boku różaniec; na piersi znak Męki Pańskiej: serce, z którego wyrasta krzyż. Stroju dopełnia czarny płaszcz ze znakiem Męki Pańskiej.
 



W krajach o gorącym klimacie możliwy habit biały.
Nowicjusze: habity bez znaku Męki Pańskiej
 
Duchowość:
Pasjoniści są zgromadzeniem kontemplacyjno-apostolskim. Oprócz trzech tradycyjnych ślubów zakonnych składają dodatkowy czwartyślub: krzewienia w sercach wierzących pamiątki Męki Jezusa Chrystusa, który zobowiązuje zakonników do szerzenia słowem i czynem Tajemnicy Paschalnej oraz jej znaczenia dla człowieka.
Do osiągnięcia wewnętrznej więzi z Bogiem dążą poprzez modlitwę, pokutę i samotność. Za przykładem św. Pawła od Krzyża pragną być ukrzyżowanymi z Chrystusem, dla zbawienia dusz, które giną, bowiem nie dostrzegają owoców Męki PanaJezusa.
W okresie formacji szczególną wagę przywiązują do studiowania pasjologii, czyli nauki o męce Chrystusa. Duchowość pasjonistów charakteryzuje gorące pragnienie uczestnictwa w dziele zbawienia przez krzyż. Centrum życia zakonników stanowi Ofiara Mszy Świętej, gdyż uobecnia ona Ofiarę Chrystusa. Nabożeństwa szczególnie celebrowane to: Droga Krzyżowa odprawiana w każdy piątek, a w okresie Wielkiego Postu bardzo uroczyście, Adoracje Krzyża i w polskich wspólnotach Gorzkie Żale.


Działalność:
Praca pasjonistów koncentruje się na tym, by owoce miłości Chrystusa objawiające się w Jego męce, były ciągle uświadamiane, rozważane i przeżywane. Zgromadzenie podejmuje się prowadzenia parafii, sanktuariów, kierownictwa duchowego, ewangelizacji, głoszenia rekolekcji i misji świętych, zakonnicy  angażują się w działalność misyjną. Propagują duchowość pasyjną, także na polu wydawniczym, prowadzą grupy modlitewne, warsztaty biblijne, kierują ruchem modlitewno-apostolskim o nazwie  "Rodzina Matki Pięknej Miłości", którego celem jest jednoczenie cierpień z męką Chrystusa i cierpieniami Matki Bolesnej.



Historia:
Zgromadzenie założył Paweł Franciszek Danei. wychowany w bardzo religijnej rodzinie, w młodości postanowił oddać się świętemu i doskonalszemu życiu w ubóstwie i pokucie. Obdarzony łaskami przeżyć mistycznych, w czasie jednego z nich zrozumiał, że wolą Bożą jest to by zgromadzić towarzyszy i żyć z nimi, mając na celu ożywienie w duszach świętej bojaźni Bożej w duchu nieustannej żałoby z powodu męki i śmierci Pana Jezusa. W widzeniu zobaczył również habit, w jakim mieli chodzić przyszli zakonnicy.
W 1720 roku biskup Aleksandrii zezwolił Pawłowi na przyjęcie czarnego habitu pokutnego oraz nowego imienia: Pawła od Krzyża. Pięć lat później papież zezwolił Pawłowi na gromadzenie towarzyszy. Pierwszy klasztor powstał w Monte Argentario.

Strony www:
Polska: www.passio.info.pl
Międzynarodowa: www.passionistworld.org , www.cpmissioni.org
Kuria Generalna: www.passiochristi.org
Włochy: www.passionisti.it , www.passionisti.org , www.passiopraes.it
Francja: www.passionistes.com
Irlandia: www.passionistvocations.org
Hiszpania: www.vocacionpasionista.com
Niemcy i Austria: www.passionisten.de
Belgia: www.passionisten.be
Holandia: www.passionisten.nl
Czechy: http://jaromerice.kalvarie.sweb.cz
USA: www.thepassionists.org/Home.html , www.passionist.org
Brazylia: www.passionistas.org.br , www.passio.com.br
Chile: www.pasionistas.cl
Boliwia, Ekwador: www.pasionistas.net/prov_sang
Peru: http://pasperu-noticiaspasio.blogspot.com
Ameryka Środkowa: www.pasionistas.org
Meksyk: www.pasionistas.org.mx
Indonezja: www.provrepac.com
Kenia: www.passionistskenya.org
Australia: www.passionists.com

Filmy:



.
.
.

17 września 2009

Karmelitanki Misjonarki

.
Zgromadzenie Karmelitanek Misjonarek (CM) 
Congregatio Sororum Carmelitanarum Missionarium
Hermanas Carmelitas Misioneras

Irmãs Carmelitas Missionárias
Suore Carmelitane Missionarie
Carmelite Missionaries
Soeurs Carmélites Missionnaires
 

Data i miejsce założenia:
1878 rok – Hiszpania

Założyciel:
Wspólnota wyłoniła się ze zgromadzenia założonego przez bł. Francisco Palau y Quer OCD 

Liczby: 1715 sióstr na świecie (w Polsce: 15)  * dane z 2008 roku
Karmelitanki Misjonarki obecne są w krajach: Polska, Hiszpania, Włochy, Francja, Wielka Brytania, Portugalia, Rumunia, Kanada, Meksyk, Dominikana, Kuba, Portoryko, Kostaryka, Salwador, Nikaragua, Gwatemala, Kolumbia, Wenezuela, Ekwador, Peru, Boliwia, Brazylia, Argentyna, Chile, Nigeria, Kenia, Tanzania, Kongo-Rep.Dem., Kamerun, Wybrzeże Kości Słoniowej, Gwinea Równikowa, Malawi, Indie, Tajlandia, Korea Płd., Japonia, Tajwan, Filipiny, Indonezja, Australia. 
Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:
Brak wspólnoty stroju zakonnego.

W większości krajów (także w Polsce): ciemnobrązowy lub beżowy bezrękawnik, biała bluzka, na głowie ciemnobrązowy lub beżowy welon, na piersi możliwy zawieszony znak zgromadzenia. 





W Argentynie oraz część sióstr w innych krajach: welon do świeckiego ubrania, zwykle brązowego lub beżowego.

W niektórych krajach
(m.in. Hiszpania, Brazylia)
siostry nie noszą habitów.
W Indiach jednolity świecki strój:
tradycyjne sari z brązowymi pasami.




Habit historyczny:





Duchowość:
Życie sióstr opiera się na duchowości karmelitańskiej. Siostry łączą ducha kontemplacji z czynnym apostolstwem. Centrum ich duchowości stanowi Kościół-Oblubienica, którego najdoskonalszy model odnajdują w Maryi. Karmelitanki oddają się Jej w opiekę oraz kontemplują Ją skupioną na Słowie i zatopioną w Bogu.
Siostry świadome nieustannej obecności Bożej, pielęgnują modlitwę jako relację przyjaźni z Bogiem i podejmują drogę pójścia za Chrystusem, Mistrzem i Przyjacielem. On jest dla nich wszystkim i On sam wystarcza. 



Działalność:
Karmelitanki Misjonarki służą Kościołowi poprzez: wychowanie chrześcijańskie, edukację, katechizację, pracę parafialną, pracę na polu socjalnym wśród ubogich, samotnych, pracy w służbie zdrowia wśród chorych, niepełnosprawnych, uzależnionych, w działalności misyjnej, propagowanie duchowości, prowadzenie grup modlitewnych, organizowanie rekolekcji i dni skupienia.
.

Historia:
Karmelita Bosy bł. Franciszek Palau y Quer tylko kilka lat mieszkał we wspólnocie zakonnej, która w wyniku antykościelnych działań ówczesnych władz hiszpańskich, została zlikwidowana, a zakonnicy rozproszeni. O. Franciszek oddał się posłudze duszpasterskiej w różnych diecezjach hiszpańskich, pozostając wiernym karmelitańskiej duchowości akcentującej kontemplację.
W 1860 roku uświadomił sobie, że Kościół jest jego miłością, której przez lata poszukiwał. Zapragnął zatem bezgranicznie Mu służyć, wypełniając przykazanie miłości Boga i bliźniego. To doświadczenie zaprowadziło go do zainicjowania w miejscowości Ciudadela na Minorce nowego sposobu "życia Kościołem", które łączy w sobie życie kontemplacyjne i posługę apostolską. Taki cel o. Palau pozostawił braciom i siostrom założonych przez siebie zgromadzeń.
m. Juana Gratias
Zgromadzenie żeńskie powstało w 1860 roku. Bliską współpracowniczką o. Palau była m. Juana Gratias Fabre. Po śmierci założyciela funkcję opiekuna wspólnoty przejął o. Juan Nogués. Zaistniałe nieporozumienia sprawiły, że m. Juana z grupą sióstr podjęła starania o odłączenie się od zgromadzenia kierowanego przez o. Nogués. Siostry osiedliły się w Barcelonie, gdzie w 1878 roku otrzymały aprobatę miejscowego biskupa, stając się niezależnym zgromadzeniem, obecnie znanym jako Karmelitanki Misjonarki.
Dziś gałąź męska już nie istnieje, a charyzmat palautański realizują dwie żeńskie gałęzie: Karmelitanki Misjonarki i Karmelitanki Misjonarki Terezjanki.

Strony www:
Polska: www.karmel.pl/karmis
Międzynarodowa: www.carmelitasmisioneras.org
Europejska: www.carmiseuropa.org
Portugalia: www.carmelitas.pt
Kanada: www.lecarmel.org/carmelites-missionnaires
Kolumbia:  (prowincja Bogota, prowincja Medellin
Indie: http://carmelitemissionaries.blogspot.com
Korea Płd.: www.carmis.org

Aktualizacja: 5.09.2013

Filmy:

 w jęz. hiszpańskim: