29 sierpnia 2013

Misjonarze Rodziny i Młodzieży


Misjonarze Rodziny i Młodzieży (MFJ)
Misioneros de Familia y Juventud
Missionaries of the Family and Youth
Missionari della Famiglia e della Gioventù
Missionnaires de la Famille et de la Jeunesse

stowarzyszenie życia apostolskiego

Data i miejsce założenia:
1996 rok - Meksyk

Założyciel:
o. Agustín Rojano Nava















Liczby: 24 członków na świecie (w tym: 7 kapłanów, 2 braci, 15 kleryków i braci w okresie formacji)
Misjonarze Rodziny i Młodzieży obecni są w krajach: Meksyk
Dom generalny: Meksyk (Apodaca)

Habit aktualny:

Czarna sutanna przepasana czerwonym pasem z równoramiennym krzyżem w kolorach tęczy i białą gołębicą pośrodku.


Duchowość:
Misjonarze Rodziny i Młodzieży są stowarzyszeniem życia apostolskiego skupiającym kapłanów i braci konsekrowanych przez Boga, zjednoczonych przez Ducha Świętego we wspólnocie wiary, miłości, życia i ewangelizacji. Na wzór Apostołów misjonarze praktykują posłuszeństwo, ubóstwo i czystość. Zainspirowani tajemnicą Wcielenia czują się posłani przez Chrystusa, aby formować „nowych ludzi” i budować nowy świat, będący Bożym Królestwem, co czynią pod opieką i orędownictwem Matki Bożej.
Członkowie żyją w duchu Ośmiu Błogosławieństw. Swoją duchowość wzmacniają poprzez słuchanie Słowa Bożego, osobistą i wspólnotową modlitwę, odmawianie Liturgii Godzin, sakramenty – przede wszystkim Eucharystię i Spowiedź Świętą. Boga odnajdują także w braterskiej wspólnocie i wspólnej misji apostolskiej.


Działalność:
Zgodnie z charyzmatem założyciela apostolstwo misjonarzy kierowane jest przede wszystkim do młodzieży oraz rodzin. Obejmuje ono szeroką ewangelizację młodzieży, głównie w ramach katolickiego ruchu młodzieżowego, z którego gromadzenie się wywodzi. To także ewangelizacja rodzin, wspieranie rodzin przeżywających kryzysy, pomoc osobom żyjącym w związkach niesakramentalnych w powrocie do Boga.



Historia:
Korzenie zgromadzenia sięgają 1980 roku, gdy salezjanin o. Agustin Rojano Nava proboszcz parafii Maryi Wspomożycielki w Guadalupe w Meksyku oraz ósemka młodych ludzi, zapragnęli stać się „sojusznikami Boga”, „nowymi ludźmi”, którzy budowaliby nowy świat, będący Królestwem Bożym. Widzieli pilną potrzebę świadczenia o Bogu w świecie, w którym szerzyła się niewiara. Chcieli pomagać rówieśnikom odkrywać, poznawać i kochać Boga, który jest Miłością. Ruch ten rozszerzył się na tysiące młodych ludzi. Pięć lat później grupa młodych z ruchu mająca już głębokie doświadczenie spotkania z Bogiem, dostrzegła potrzebę ewangelizacji swoich rodziców, dzięki czemu formowałyby się prawdziwie chrześcijańskie rodziny. W taki sposób ukształtował się charyzmat obejmujący zapałem ewangelizacyjnym obok młodzieży także i rodziny.
W 1986 roku do o. Augustina zgłosił się młody mężczyzna z ruchu, przedstawiając mu myśl o założeniu nowej wspólnoty życia konsekrowanego, która realizowałby charyzmat ruchu. Był to początek formowania się zgromadzenia Misjonarzy Rodzin i Młodzieży. Za aprobatą abpa Montrerrey powstało ono oficjalnie w 1996 roku. Dom główny wspólnoty znajduje się w Apodaca koło Monterrey.

Strony www:
www.misionerosfj.com


22 sierpnia 2013

ss. Świętej Rodziny z Bordeaux


Instytut Zakonny Świętej Rodziny z Bordeaux (SFB)
Instituto Religioso a Sacra Familia Burdigalen
Suore della Sacra Famiglia di Bordeaux
Hermanas de la Sagrada Familia de Burdeos
Irmás da Sagrada Família de Bordeaux
Sisters of Holy Family of Bordeaux
Sœurs de la Sainte-Famille de Bordeaux
Schwestern der Heiligen Familie von Bordeaux
Zusters van de Heilige Familie van Bordeaux
zgromadzenie czynne z gałęzią kontemplacyjną

Data i miejsce założenia:
1820 rok - Francja

Założyciel:
ks. Piotr Bienvenu Noailles














Liczby:  1968 sióstr na świecie (w Polsce: 34)  * dane z 2008 roku
Siostry Świętej Rodziny z Bordeaux z obecne są w krajach: Francja, Belgia, Wielka Brytania, Irlandia, Hiszpania, Włochy, Polska, Białoruś, Kanada, Brazylia, Argentyna, Paragwaj, Peru, Kongo-Rep.Dem., Czad, Kamerun, Uganda, Rwanda, Botswana, Lesotho, RPA, Pakistan, Indie, Sri Lanka, Filipiny.
Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:

W Polsce: Szary habit z białym kołnierzykiem o rogach prostych, szary prosty welon bez białej wypustki, na piersi na łańcuszku srebrny medalion z wizerunkiem krzyża, na odwrocie monogram J.M.J.
Na Sri Lance habit i welon biały. Niektóre siostry świeckie ubranie – sari.

W Lesotho szary lub biały welon
do świeckiego ubrania, na piersi
srebrny medalion zgromadzenia.
Poza Polską, Sri Lanką i Lesotho
siostry nie noszą habitów w ogóle.
W Indiach jednolite sari.
Znakiem wspólnym jest zawieszony na piersi srebrny medalion zgromadzenia.

Habit historyczny:


Strój używany jeszcze na początku XX wieku.

Czarny habit przepasany sznurem, czarna pelerynka z białym kołnierzykiem o rogach prostych, czarny welon, na piersi krzyż, przy boku różaniec.



Używany był również welon o nieco innym kroju.




 Na misjach habit biały.


Siostry Św. Rodziny z Bordeaux w 1968 roku


Duchowość:
Założyciel zgromadzenia uczył swoje duchowe córki, że całe życie i posługiwanie musi być ukierunkowane tylko na Boga. Wzór takiego bezgranicznego oddania się Bogu dostrzegł w Świętej Rodzinie; widział Jezusa, Maryję i Józefa jako Tych, którzy „we wszystkim kochali, szukali i pragnęli tylko Boga samego”.  W Świętej Rodzinie dostrzegał także ziemskie odbicie Trójcy Świętej – obraz Jedynego Boga w Trzech Osobach.
Wzór ten wzbudza pragnienie, by uczynić z ludzkości jedną rodzinę Bożą na ziemi, dlatego też zadaniem Sióstr Świętej Rodziny z Bordeaux jest szerzenie i umacnianie wiary we wszystkich środowiskach społecznych, by przywrócić ducha Świętej Rodziny z Nazaretu i pierwszych wspólnot chrześcijańskich, którzy mieli jedno serce i jednego ducha. Swoim życiem siostry pragną dawać świadectwo, że taka jedność i wzajemna miłość między wszystkimi ludźmi jest możliwa.
Założyciel starał się w siostrach wzbudzić ducha oddania, miłosierdzia, pobożności, pełnego wyrzeczenia, ducha Samego Boga, ducha Świętej Rodziny. Zachęcał je, aby kochały się nawzajem serdecznie, aby ludzie mogli powiedzieć o nich to, co mówiono o pierwszych chrześcijanach: Popatrzcie, jak oni się miłują..."
Tym, co jednoczy siostry wokół Chrystusa jest osobista i wspólnotowa modlitwa, a zwłaszcza Eucharystia, która karmi ich wiarę, umacnia miłość i zobowiązanie do służenia innym. Słowo Boże pomaga im odczytywać codzienne wydarzenia w świetle wiary i rozeznawać Bożą wolę.
Zgromadzenie ma szczególne nabożeństwo do Matki Bożej Pośredniczki Wszelkich Łask, która jest patronką wspólnoty.

  
Działalność:
Siostry Świętej Rodziny z Bordeaux gotowe są pełnić każdą posługę apostolską. Jest to m.in. katechizacja, troska o dzieci ubogie, zaangażowanie w duszpasterstwo młodzieży, ewangelizację rodziców czy otaczanie opieką ludzi starszych i chorych. Siostry pracują jako pielęgniarki w szpitalach, w instytucjach kościelnych, podejmują się pracy parafialnej, wychowują dzieci w przedszkolach i szkołach.

Historia:
Ks. Piotr Bienvenu Noailles ze względu na trwająca rewolucję francuską i prześladowanie wiary nie otrzymał w młodości formacji religijnej, poddając się duchowi laicyzacji. Pierwszą Komunię Świętą otrzymał mając dopiero 20 lat, co było punktem zwrotnym w jego życiu duchowym. Trzy lata później wstąpił do seminarium duchownego, a po święceniach kapłańskich gorliwie przywracał wiarę spoganiałym  mieszkańcom Bordeaux.
Doświadczenia z młodości sprawiły, że Piotr Bienvenu stał się bardzo wrażliwy na nędzę, krzywdę, niesprawiedliwość społeczną oraz na nieczułość ludzi względem bliźnich. Spostrzegł, że największym złem i przyczyną cierpienia ludzi jest przede wszystkim brak jedności i wzajemnej miłości. Środek zaradczy odnalazł w przykładzie Świętej Rodziny z Nazaretu, w której widział obraz Trójcy Przenajświętszej i zalążek "nowej społeczności" – Kościoła Świętego.
W 1820 roku założył w Bordeaux zgromadzenie zakonne, które oddał pod patronat Świętej Rodziny. Chciał, w dotkniętym różnoraką nędzą i wewnętrznie podzielonym społeczeństwie odnowić życie pierwszych chrześcijan, którzy mieli jedno serce i jednego ducha. Zgromadzenie miało stać się prawdziwą rodziną na wzór Świętej Rodziny z Nazaretu i pierwszych wspólnot chrześcijańskich i aby wewnątrz zdechrystianizowanego świata szerzyło wiarę, jedność i miłość między ludźmi.

Strony www:
Polska: www.rodzinasfb.warszawa.opoka.org.pl
Międzynarodowa: www.sfb.pcn.net
Hiszpania: http://sagradafamiliaburdeos.blogspot.com/
Wielka Brytania, Irlandia: www.holyfamilybordeaux.org
Sri Lanka: http://holyfamilysistersjaffna.org
Ameryka Łacińska: http://sfbamericalatina.blogspot.com/



-------------------------------------------------------------------------------

Siostry Kontemplacyjne Św. Rodziny z Bordeaux

W 1822 roku, a więc dwa lata po założeniu zgromadzenia, w kaplicy sióstr podczas nabożeństwa z wystawieniem Najświętszego Sakramentu, wszystkim zebranym na modlitwie w miejscu Hostii ukazał się żywy Pan Jezus; błogosławiąc zwrócił się szczególnie w stronę sióstr wraz ze słowami: Jestem, który Jestem i tylko Ja Jestem
Cudowne Błogosławieństwo udzielone u początków istnienia zgromadzenia zostało odczytane jako wezwanie do uwielbienia i adoracji Jezusa obecnego w Najświętszym Sakramencie. Założyciel pragnął podziękować Bogu za ten dar. Jako wotum wdzięczności za Cud Eucharystyczny założył w 1859 roku w ramach zgromadzenia gałąź kontemplacyjną. Pierwsza wspólnota powstała w Martillac koło Bordeaux. Razem z gałęzią Sióstr Apostolskich tworzą jedno zgromadzenie podległe wspólnej przełożonej generalnej.

Habit aktualny:

Francja, Hiszpania, Argentyna: Szary bezrękawnik przepasany czarnym paskiem, biała bluzka, granatowy welon, na piersi medalion zgromadzenia.
Sri Lanka: bezrękawnik i welon jasno-szare

Obecnie są cztery klasztory Sióstr Kontemplacyjnych: we Francji, Hiszpanii, Argentynie i Sri Lance. W ciszy i samotności mniszki poświęcają się modlitwie adoracji i uwielbienia, dziękczynienia i wstawiennictwa oraz pracy: wypiekają hostie i komunikanty, szyją ubrania, haftują szaty liturgiczne, piszą ikony itp.





Strony www:
http://viecontemplative.saintefamille.fr



17 sierpnia 2013

Apostolinki św. Józefa


Zgromadzenie Sióstr Apostolinek św. Józefa
Congregatie van de Zusters Apostolinnen van de H. Jozef
Congrégation des Soeurs Apostolines de St. Joseph
Congregación de las Hermanas Apostolinas de San José
Congregação das Irmãs Apostolinas de São José
Congregazione delle Suore Apostoline di San Giuseppe
Congregation of the Apostoline Sisters of Saint Joseph


Data i miejsce założenia:
1853 rok - Belgia

Założyciel:
ks. Aureus Philotheus Van Neste















Liczby: brak danych
Apostolinki św. Józefa obecne są w krajach: Belgia.
Dom generalny: Belgia (Wetteren)

Habit aktualny:


Zgromadzenie założone jako habitowe.
Aktualnie siostry nie noszą habitów w ogóle, część sióstr nosi welon do świeckiego ubrania.


Habit historyczny:

Strój pierwotny używany od początku istnienia zgromadzenia, obowiązujący jeszcze
w latach 1920-tych.
------------------------------------------------


------------------------------------------------



Kilka lat przed narodzinami zgromadzenia ks. Aureus Philotheus Van Neste został dyrektorem szpitala w belgijskim miasteczku Wetteren. Chorymi opiekowały się miejscowe siostry zakonne, które w 1850 roku zostały przeniesione do innego klasztoru, a ich dom w Wetteren zlikwidowano. Ich miejsce zajęło kilka pobożnych kobiet. Wówczas ks. Van Neste postanowił powołać do życia nowe zgromadzenie zakonne, widząc w kobietach przyszłe zakonnice.
W 1853 roku miejscowy biskup zatwierdził projekt ks. Van Neste i pięć pierwszych sióstr złożyło śluby zakonne. Wspólnota przyjęła regułę sióstr apostolinek, zgromadzenia założonego w 1680 roku w Antwerpii przez Agnes Baliques, dodając do niej praktykę składania trzech ślubów zakonnych czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, bowiem apostolinki, choć prowadziły życie na wzór zakonny, nie składały jednak takich ślubów. Młode zgromadzenie przyjęło nie tylko sposób życia, ale również nazwę: apostolinki.
Siostry oddawały się pobożnym ćwiczeniom i pełnieniu uczynków miłosierdzia wobec duszy i ciała: zajmowały się edukacją i wychowaniem katolickim, opieką ludzi chorych, starszych i sierot.


W pierwszym okresie istnienia zgromadzenia dzień sióstr zaczynał się około godziny 5 rano porannymi modlitwami, medytacją, Mszą Świętą. Apostolinki św. Józefa odmawiały także codziennie Liturgię Godzin, różaniec, litanię do Matki Bożej i św. Józefa, trzykrotnie w ciągu dnia modlitwę Anioł Pański, nawiedzały Najświętszy Sakrament, praktykowały duchowe czytanie, więzy wspólnotowe wzmacniane były w ciągu dwóch rekreacji dziennie. Ciekawostką jest fakt, że pierwotnie obiad był spożywany na stojąco i bynajmniej nie było to formą umartwienia lecz miało być swego rodzaju wytchnieniem, gdyż większość sióstr miała siedzący charakter pracy.
Zgromadzenie prowadziło szpital, przedszkola, szkoły zarówno dla dzieci ubogich, średniozamożnych oraz dla dziewcząt zamożnych szkołę wraz z pensjonatem, dawało schronienie i edukację sierotom, prowadziło dom dla kobiet w podeszłym wieku.
Dziś, spośród dzieł zgromadzenia, pozostało przedszkole, szkoła podstawowa i średnia oraz dom opieki dla ludzi starszych. Malejąca liczba sióstr i ich starzenie się sprawiło, że z biegiem lat siostry zastąpiono pracownikami świeckimi.


Strony www:
www.apostolinnen-wetteren.be