29 lipca 2017

Franciszkanki Najświętszego Serca Jezusa


Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Najświętszego Serca Jezusa
Congregation of the Franciscan Sisters of the Sacred Heart of Jesus
Congregazione delle Suore Francescane del Sacro Cuore di Gesù
Congregación Hermanas Franciscanas del Sagrado Corazón de Jesús
Congregação das Irmãs Franciscanas do Sagrado Coração de Jesus
Congrégation des Soeurs Franciscaines du Sacré-Cœur de Jésus
Kongregation der Franziskanerinnen vom Heiligsten Herzen Jesu


Data i miejsce założenia:
1890 rok - Wenezuela

Założycielka:
m. Isabel Lagrange Escobar















Liczba sióstr na świecie: brak danych
Franciszkanki Najświętszego Serca Jezusa obecne są w krajach: Wenezuela, Kolumbia, Ekwador, Hiszpania.
Dom generalny: Wenezuela (Caracas)

Habit aktualny:

Brązowy bezrękawnik, biała bluzka, na piersi zawieszony krzyżyk
(o różnym kształcie), pojedyncze siostry noszą na głowie biały welon.





Habit historyczny:


-------------------------------------



 -------------------------------------





Duchowość:
Życie duchowe sióstr polega na dążeniu do doskonałości chrześcijańskiej poprzez zjednoczenie z Bogiem. Charyzmat zgromadzenia skupia się na życiu wymaganiami Ewangelii Jezusa Chrystusa w duchu św. Franciszka z Asyżu ze szczególnym akcentem na trzy elementy duchowości franciszkańskiej: braterstwo, mniejszość i modlitwa.
Braterstwo ma swoje źródło w przyjęciu Boga jako Ojca wszystkich ludzi i całego świata. Mniejszość to przyjęcie postawy dziecka, które nie posiada wysokiego statusu społecznego, prestiżu wśród ludzi; mniejszość to bycie sługą pokornym i ubogim, żyjącym we wzajemnym posłuszeństwie i solidarności z ubogimi. Duch modlitwy z kolei skłania siostry, aby gdziekolwiek są, w każdej godzinie i w każdym czasie chwalić, i błogosławić Najwyższego i Wiecznego Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego i wielbić Go z czystym sercem; zawsze modlić się i nie ustawać.
Założycielka nauczyła swoje duchowe córki miłości i bezwarunkowego oddania Najświętszemu Serca Pana Jezusa, które pełne jest litości wobec cierpiących, uciśnionych, opuszczonych i najsłabszych, i które jest Źródłem wszelkich łask potrzebnych siostrom do wypełniania swojego powołania.
Celem szczegółowym zgromadzenia jest chrześcijańskie wychowanie dzieci i młodzieży, zwłaszcza dziewcząt oraz odpowiadanie na potrzeby Kościoła.



Działalność:
Zgromadzenie podejmuje różne prace, aby zaspokoić potrzeby Kościoła i społeczeństwa. Aktualnie jest to głównie prowadzenie szkół różnego typu, w których uczniowie oprócz edukacji otrzymują gruntowne wychowanie religijne. Siostry otaczają opieką młodzieżą franciszkańską, prowadzą duszpasterstwo powołaniowe. Zajmują się także kobietami i dziećmi chorymi na AIDS.


Historia:
Głębokie życie duchowe już od dzieciństwa wzrastało w duszy m. Isabel Lagrange Escobar. Codziennie uczestniczyła we Mszy Świętej, często odwiedzała kościół, aby adorować Najświętszy Sakrament. Miała wielkie nabożeństwo do Matki Bożej, zawsze znajdowała czas na modlitwę różańcową oraz Małe Oficjum Matki Bożej, pościła, spełniała praktyki pokutne. Mając 20 lat złożyła przed spowiednikiem prywatny ślub czystości i posłuszeństwa. Została także tercjarką franciszkańską.
Była osobą bardzo wrażliwą na ludzkie nieszczęście. Mieszkała w Caracas, mieście naznaczonym wielkim ubóstwem, z mnóstwem dziewcząt opuszczonych, osieroconych, żebrzących na ulicach, często z biedy oddających się prostytucji. Isabel chciała im pomóc oraz nauczyć je znać i kochać Boga
Ze wsparciem swojego kierownika duchowego, również tercjarza franciszkańskiego, ks. Calixto González Rodil i zgodą arcybiskupa Caracas, założyła w 1890 roku Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Najświętszego Serca Jezusa. Wraz z pięcioma towarzyszkami przygarnęła 8 osieroconych dziewczynek. Z biegiem lat rosnące zgromadzenie zakładało liczne przytułki, szkoły i szpitale.

Strony www:
http://hermanasfranciscanasscj.org.ve



25 lipca 2017

ss. Dziewicy Maryi


Zgromadzenie Sióstr Dziewicy Maryi (RVM)
Congregation of the Religious of the Virgin Mary
Congregazione delle Religiose della Vergine Maria
Congregación de Religiosas de la Virgen María
Congregação das Religiosas da Virgem Maria
Congrégation des Religieuses de la Vierge Marie


Data i miejsce założenia:
1684 rok - Filipiny

Założycielka:
m. Ignacia del Espiritu Santo - Juco















Liczba sióstr na świecie: 744   * dane z 2011 roku
Siostry Dziewicy Maryi obecne są w krajach: Filipiny, Indonezja, Timor Wschodni, Tajwan, Pakistan, Włochy, USA, Kanada, Ghana.
Dom generalny: Filipiny (Quezon City)


Habit aktualny:

Biały habit, na głowie czarny welon, na piersi zawieszony medal.




Na co dzień używany także habit szary.




Habit historyczny:




Duchowość:
Zgromadzenie żyje duchowością swojej założycielki, skoncentrowaną na naśladowaniu Chrystusa Ukrzyżowanego, który wybrał dla Siebie drogę upokorzenia i pogardy – naśladowaniu poprzez życie służby, pokory, pokuty i gorliwej modlitwy. Pokorna służba wyraża się m.in. w zdolności do przebaczania, cierpliwości w znoszeniu przykrości, delikatnym i łagodnym sposobie bycia. Pokuta i modlitwa zaś zanoszone są z błaganiem Boga o miłosierdzie.
Założycielka zalecała siostrom umiłowanie także ubóstwa. Życie we wspólnocie zakonnej powinno być prowadzone w pokoju i harmonii, wzajemnej miłości i jedności woli, ma być świadectwem miłości Chrystusa i macierzyńskiej troski Matki Bożej.
Duchowość Sióstr Dziewicy Maryi czerpie także z duchowości św. Ignacego Loyoli, której istotnym elementem jest praktyka rekolekcji ignacjańskich. Według tej duchowości miłość ku Bogu ma przenikać całą działalność; polega ona na ciągłym wydawaniu się w ręce Pana, aby być całkowicie do Jego dyspozycji i upodabnianiu się do Chrystusa w miłości do Boga i ludzi.
Siostry w swoim postępowaniu starają się odzwierciedlić ducha Matki Bożej. Założycielka jako przełożona chciała być żywym wizerunkiem Maryi dla swoich towarzyszek i zachęcała je do wzięcia Matki Bożej jako swego wzoru, szczególnie w radykalnej otwartości na wolę Bożą, która pobudza pokorną, odważną wielkoduszną służbę Kościołowi.



Działalność:
Siostry Dziewicy Maryi poświęcają się katolickiej edukacji i wychowaniu młodzieży w szkołach i bursach szkolnych i studenckich. Ważnym polem działalności zgromadzenia jest prowadzenie domów rekolekcyjnych i oferowanie ćwiczeń duchowych ignacjańskich. Siostry opiekują się ludźmi chorymi i starszymi, w tym chorymi na Alzheimera, troszczą się o imigrantów z Filipin poza granicami kraju, włączają się w pracę charytatywną, pracę duszpasterską w parafiach oraz pracę misyjną. Ponadto siostry pełnią różne funkcje w instytucjach kościelnych.


Historia:
Zgromadzenie założyła m. Ignacia del Espiritu Santo – Juco, córka kobiety z filipińskiego ludu yndia oraz chińskiego emigranta, który niedługo wcześniej przyjął wiarę katolicką. Po odbyciu rekolekcji ignacjańskich prowadzonych przez miejscowych Jezuitów postanowiła poświęcić się służbie Boskiemu Majestatowi i pracy w pocie czoła. W 1684 roku, mając 21 lat, zaczęła żyć samotnie w domu położonym na tyłach Kolegium Jezuitów w Intramuros w Manili.
Jej życie modlitwą i pracą przyciągnęło inne kobiety yndia, które czuły się powołane do życia zakonnego lecz nie były wówczas przyjmowane do obecnych w tamtym czasie na Filipinach zgromadzeń. Ignacia przyjęła te kobiety do siebie i w ten sposób narodziła się pierwsza wspólnota, będąca pobożnym stowarzyszeniem. Duchowe kierownictwo sprawowali Ojcowie Jezuici.
Kobiety te żyły w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie, propagowały praktykę rekolekcji ignacjańskich wśród kobiet, nauczały dziewczęta podstaw wiary chrześcijańskiej, umiejętności czytania i pisania oraz wykonywania zajęć domowych. Rosnąca liczba członkiń wymagała bardziej stabilnego stylu życia i zestawu reguł. Powstał dzienny harmonogram i określono praktyki wspólnotowe, opracowano podstawową strukturę zarządzania, regulowaną formę życia ascetycznego i służby apostolskiej.



W 1726 roku stowarzyszenie było wystarczająco stabilne, aby ubiegać się o oficjalne uznanie władz Kościoła, które uzyskało kilka lat później. Jednak ówczesne hiszpańskie rządy kolonialne uzależniły zgodę na istnienie wspólnoty, jeśli będzie ona miała charakter świecki, a nie religijny i gdy wszelkie postanowienia Konstytucji dotyczące przestrzegania rad ewangelicznych zostaną usunięte. Choć oficjalnie wspólnota stała się świecka, w praktyce jednak siostry składały prywatnie śluby i życie zakonne i formacja nadal były prowadzone. Dopiero po Rewolucji Filipińskiej w 1896 roku stała się możliwa oficjalna kanoniczna erekcja zgromadzenia, która miała miejsce w 1906 roku.
Cechą charakterystyczną m. Ignacii del Espiritu Santo było poświęcenie się Chrystusowi Ukrzyżowanemu. Pragnęła gorliwie dzielić z Nim Jego cierpienia krzyżowe. Na Jego cześć podejmowała różne praktyki pokutne, z cierpliwością i miłością znosiła skrajne ubóstwo, w jakim żyła, do czego zachęcała też współsiostry.


Strony www:
www.rvmonline.net

Filmy: