23 stycznia 2011

Loretanki

.
Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Loretańskiej (CSL)
Congregatio Sororum Beate Mariae Lauretanae
Congregazione delle Suore della Beata Vergine Maria di Loreto 
(Suore Loretane)
Congregation of the Sisters of the Blessed Virgin Mary of Loreto 
Congregación de las Hermanas de la Bienaventurada Virgen María de Loreto 
Congregação das Irmãs da Bem-aventurada Virgem Maria de Loreto 
Congrégation des Sœurs de la Bienheureuse Vierge Marie de Lorette
inna nazwa: Benedyktynki Loretanki
.
Data i miejsce założenia:
1920 rok - Polska
.
Założyciel:
bł. Ignacy Kłopotowski















Liczba sióstr na świecie: 221 (w Polsce 185)   * dane z 2008 roku
Loretanki obecne są w krajach: Polska, Włochy, Szwajcaria, Ukraina, Rosja, Rumunia, USA.
Dom generalny: Polska (Warszawa)
.
Habit aktualny:

Czarny habit przepasany skórzanym paskiem, czarny szkaplerz z białym kołnierzykiem, na głowie biały czepek i czarny welon z krzyżykiem nad czołem, upięty na tzw. białym czółku, na piersi krzyż.

nowicjuszki


Habit historyczny:


.

Duchowość:
Loretanki żyją według reguły św. Benedykta, własnych konstytucji oraz pism założyciela. Są zgromadzeniem, którego codzienność wypełnia kontemplacja i praca. 
Duchowość sióstr jest typowo maryjna. Na wzór Matki Bożej starają się przyjmować Słowo Boże i przekazywać je ludziom. Uczą się od Niej ewangelicznych postaw naśladując Jej cichość, pokorę i stałą gotowość pełnienia woli Bożej. 
Szczególną cechą zgromadzenia jest umiłowanie Eucharystii oraz liturgii. Miłość do Eucharystii znajduje swój wyraz w adoracji Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie. 
Loretanki codziennie uczestniczą we Mszy św., według benedyktyńskiego brewiarza śpiewają Monastyczną Liturgię Godzin: rano Jutrznię, w południe Godzinę Dnia, wieczorem Nieszpory, a na zakończenie dnia Kompletę. Często również recytują Godzinę Czytań. Rozmyślają o sprawach Bożych, odmawiają wspólnie modlitwę różańcową z Litanią Loretańską i każdego dnia czytają Pismo Święte. Raz w roku każda siostra odprawia rekolekcje ośmiodniowe, a raz w miesiącu przeżywa dzień skupienia i zasadniczo raz na dwa tygodnie przystępuje do sakramentu spowiedzi.
Oprócz Matki Bożej patronami zgromadzenia są także św. Benedykt i św. Scholastyka. 



Działalność:
Zgromadzenie Sióstr Loretanek w swojej działalności trzyma się ściśle swojego podstawowego charyzmatu – apostolstwa słowem drukowanym, dlatego głównym zadaniem sióstr jest działalność wydawniczo-drukarska, w ramach której wydają książki i czasopisma religijne. Obok pracy wydawniczej loretanki katechizują w szkołach i przedszkolach, opiekują się dziećmi w świetlicy środowiskowej, służą ludziom starszym w domach opieki, odwiedzają chorych w domach. Ponadto podejmują się także pracy parafialnej oraz posługują w sanktuarium w Loreto koło Wyszkowa.


Historia:
Codzienna praca duszpasterska zetknęła młodego ks. Ignacego Kłopotowskiego z nędzą moralną i materialną, bezrobociem i brakiem właściwej świadomości religijnej, w jakich żyła znaczna część ówczesnego społeczeństwa polskiego w warunkach zaboru rosyjskiego. W celu poprawy tego stanu rzeczy zakładał szereg instytucji dobroczynnych.
Już w pierwszych latach kapłaństwa wydawał modlitewniki i broszury o treści religijnej. Poprzez swe wydawnictwa pragnął podnieść znajomość podstawowych prawd wiary i zasad moralności chrześcijańskiej zwłaszcza wśród mieszkańców wsi, biedoty miejskiej i tych najbardziej zaniedbanych, umacniając w nich ducha religijnego i patriotycznego.
Dostrzegając potęgę wpływu słowa drukowanego założył w Warszawie w 1920 roku zgromadzenie zakonne, którego głównym zadaniem miało być właśnie apostolstwo słowem drukowanym. Od początku swego istnienia siostry Loretanki podjęły się także pracy wychowawczej i charytatywnej. 


Strony www: 
Polska: www.loretanki.pl
Rumunia: www.surorilelauretane.ro

Aktualizacja: 17.10.2014


9 stycznia 2011

Franciszkanie Białego Krzyża

.
Bracia Franciszkanie Białego Krzyża
Hermanos Franciscanos de Cruz Blanca
Frères Franciscains de la Croix-Blanche
Frati Francescani della Croce Bianca
Franciscan Brothers of the White Cross
Irmãos Franciscanos de Cruz Branca

Zgromadzenie tworzą bracia zakonni (bez święceń kapłańskich)

Data i miejsce założenia:
1975 rok - Maroko

Założyciel:
br. Isidoro Lezcano Guerra
.

.
Liczba braci na świecie: ok. 200
Franciszkanie Białego Krzyża obecni są w krajach: Hiszpania, Maroko, Wenezuela.
Dom generalny: Hiszpania (Montequinto – Sewilla)
.
Habit aktualny:

Szary habit z kapturem przepasany białym sznurem z różańcem lub bez; na piersi biały krzyż lub franciszkański krzyż TAU.



Duchowość:
Charyzmat Franciszkanów Białego Krzyża koncentruje się wokół służby osobom najbardziej cierpiącym i z tego powodu odrzuconym przez społeczeństwo. Dlatego obok trzech podstawowych ślubów zakonnych bracia składają także czwarty ślub: pomocy nieuleczalnie chorym i potrzebującym.
Bracia żyją według reguły św. Franciszka z Asyżu. W codziennym życiu pielęgnują serdeczne relacje z innymi ludźmi oraz braterską miłość, którą starają się obdarzać bliźnich. Szczególny nacisk bracia kładą na to, by prowadzone ośrodki opieki składały się z niewielkiej liczby podopiecznych (tzw. Domy Rodzinne), co pozwala zapewniać im rodzinną atmosferę, rekompensując w ten sposób poczucie odrzucenia.
W duchu franciszkańskim bracia pielęgnują w sobie ewangeliczną prostotę i ubóstwo, miłość do Jezusa i Maryi, a także miłość do Krzyża, z której wypływa pragnienie niesienia ulgi w cierpieniach innych. To cierpienie jest „białe” (stąd nazwa Franciszkanie Białego Krzyża); ta nazwa bierze się z bieli pościeli łóżek, w których ich podopieczni, jako chorzy, zmuszeni są spędzać większość swojego życia. 



Działalność:
Bracia w swojej pracy otaczają opieką osoby upośledzone fizycznie i umysłowo, nieuleczalnie chore, cierpiące na AIDS, uzależnione od alkoholu, chore psychicznie a także osoby starsze oraz emigrantów.
.

Historia:
Zgromadzenie założył w 1975 roku br. Isidoro Lezcano Guerra w mieście Tanger w Maroku. Z ludzkim cierpieniem i marginalizacją społeczną spotkał się najpierw pracując jako pielęgniarz w szpitalu psychiatrycznym w Hiszpanii, następnie w czasie służby wojskowej w Maroku, gdzie zetknął się z nieludzkim traktowaniem alkoholików, narkomanów i sparaliżowanych. Widok ludzi odrzuconych z powodu ich cierpienia sprawił, że odkrył w sobie powołanie do pomocy takim właśnie ludziom. Z czasem dołączyli do niego wolontariusze, co dało początek nowej wspólnocie zakonnej.
Obecnie zgromadzenie posiada domy głównie w Hiszpanii (w tym także na Wyspach Kanaryjskich), a także po kilka wspólnot w Maroku i Wenezueli.


Strony www:
Hiszpania: www.cruzblanca.org

Aktualizacja: 13.10.2014