29 marca 2018

Córki Maryi


Zgromadzenie Córek Maryi (DM)
Congregation of the Daughters of Mary
Congregazione delle Figlie di Maria
Congregación de las Hijas de María
Congregação das Filhas de Maria
Congrégation des Filles de Marie
Kongregation der Töchter Mariens
Zgromadzenie obrządku syro-malankarskiego.

Data i miejsce założenia:
1938 rok - Indie

Założyciele:
ks. Joseph Kuzhinjalil
m. Mary Kallarackal



Liczba sióstr na świecie: 1024   * dane z 2015 roku
Córki Maryi obecne są w krajach: Indie, Włochy, Niemcy, USA, Egipt, Tanzania.
Dom generalny: Indie (Thiruvananthapuram)

Habit aktualny:

Biały habit z pelerynką, na głowie biały welon, na piersi zawieszony krzyż.


Używany również strój w kolorze szarym.
--------------------------------------

Na co dzień możliwy strój uproszczony, bez pelerynki.


Habit historyczny:




Duchowość:
Charyzmat zgromadzenia to być czystą i ubogą dla Królestwa Bożego po to, by żyć i głosić Słowo Boże i zdać się na Opatrznościową miłość, aby osiągnąć miłość doskonałą. Przepowiadanie Dobrej Nowiny jest zasadniczym wymiarem powołania sióstr, które realizowane jest poprzez różne apostolaty, szczególnie wobec ubogich i zaniedbanych. Córki Maryi zobowiązują się do życia Ewangelią i podtrzymywania życia modlitewnego, a głosić Słowo Boże chcą aż do chwalebnego przyjścia Zbawiciela. Ważną częścią powołania sióstr jest też dążenie do jedności chrześcijan. Hasło wspólnoty brzmi: Aby wszyscy stanowili jedno.
Zgromadzenie poświęcone jest Najświętszej Maryi Pannie, a do świętości zmierza w oparciu o duchowość franciszkańską, praktykując cnoty ubóstwa, czystości, pokory i prostoty.
W zgromadzeniu istnieje klasztor, w którym jest możliwość prowadzenia czasowego życia kontemplacyjnego. Przez okres trzech miesięcy grupa kilku sióstr może żyć w modlitwie, pokucie i adoracji Najświętszego Sakramentu, wstawiając się za zgromadzeniem, Kościołem i całym światem, a także pogłębiając swoją relację z Bogiem.











Działalność:
Wśród różnych form apostolskiej posługi szczególne miejsce zajmuje regularne odwiedzanie rodzin bez rozróżniania na kastę czy wyznanie, gdyż jest to skuteczny sposób na przynoszenie obecności Chrystusa ludziom. Ponadto zgromadzenie prowadzi domy spokojnej starości, ośrodki opieki paliatywnej i domy dla osób upośledzonych umysłowo i fizycznie. Angażuje się w posługę wychowawczą prowadząc różne typy szkół w zależności od potrzeb danej miejscowości. Obecnie są to przedszkola, szkoły podstawowe i liceum, a także sierocińce. Siostry pracują również w szpitalach, opiekują się chorymi w domach. Wspierają też księży w pracy parafialnej prowadząc grupy modlitewne, bądź przygotowując do przyjęcia sakramentów.

Historia:
Po historycznej unii z Kościołem Katolickim i narodzinami Syro-Malankarskiego Kościoła Katolickiego w 1930 roku, abp Mar Ivanios, pierwszy zwierzchnik tego Kościoła, wystosował szeroki apel do hierarchów obrządków rzymsko-katolickiego i syro-malabarskiego z prośbą o kapłanów i osoby zakonne, które podjęłyby się posługi wśród wiernych syro-malankarskich. O pomoc poprosił też przyszłych kapłanów z syro-malabarskiego seminarium duchownego w Aluva.
Jednym z kleryków, którzy odpowiedzieli na apel Mar Ivaniosa był Joseph Kuzhinjalil, który po święceniach kapłańskich w 1933 roku, rozpoczął posługę wśród syromalankarczyków. Kościół Syro-Malankarski rozpoczął istnienie od zaledwie 5 osób: dwóch biskupów, jednego księdza, jednego diakona i jednej osoby świeckiej. Jednak w ciągu krótkiego czasu setki osób przyjęło chrzest, a ośrodki duchowe powstały w różnych odległych wioskach.
Nauczanie prawd wiary i sprawowanie sakramentów dla coraz większej liczby wiernych stawały się niemożliwe dla kapłana. Ponadto bariery kulturowe ówczesnego społeczeństwa nie pozwalały na prowadzenie odpowiedniej opieki duszpasterskiej wśród kobiet. Problemy te zainspirowały ks. Josepha do założenia żeńskiego zgromadzenia zakonnego.
W 1938 roku w miejscowości Marthandom, trzy kobiety rozpoczęły życie jako Córki Maryi; wśród nich była m. Mary Kallarackal, która stała się współzałożycielką wspólnoty. Oprócz pomocy w duszpasterstwie, siostry miały za zadanie głosić Słowo Boże wśród niechrześcijan.
Dziś Córki Maryi posługują nie tylko w diecezjach syro-malankarskich, ale także w strukturach obrządku rzymsko-katolickiego oraz melchickiego. W 2008 roku powstał dom kontemplacyjny, dając początek nowej formie życia w ramach zgromadzenia.

Strony www:
www.daughtersofmary.in
prow. św. Józefa: http://daughtersofmarysj.org



25 marca 2018

Józefitki z Baden


Siostry św. Józefa z Baden (CSJ)
Sisters of St. Joseph of Baden
Suore di San Giuseppe di Baden
Hermanas de San José de Baden
Irmãs de São José de Baden
Sœurs de Saint Joseph de Baden
Schwestern von St. Joseph von Baden


Data i miejsce założenia:
1869 rok - USA

Założyciel:
Wspólnota wyłoniła się ze zgromadzenia, które założył o. Jean Pierre Medaille SJ w 1650 roku we Francji.

Liczba sióstr na świecie: ok. 180
Józefitki z Baden obecne są w krajach: USA, Nikaragua.
Dom generalny: USA (Baden, PA)


Habit aktualny:

Zgromadzenie założone jako habitowe.
W okresie posoborowym siostry przestały chodzić w habitach.









Habit historyczny:

Czarny habit przepasany czarnym sznurem, pod szyją biały półokrągły pektoralik, na głowie biały czepek i czarny welon, na piersi zawieszony krzyż, przy boku różaniec.





Duchowość:
Powołaniem zgromadzenia jest kochać Boga i służyć Mu oraz ludziom w sąsiedztwie. Zakorzenione w modlitwie, życiu wspólnotowym i Ewangelii, siostry zobowiązują się do wypełniania misji jedności i pojednania poprzez swoją obecność, modlitwy i służbę. Same żyjąc w jedności z Bogiem i ze sobą wzajemnie, starają się prowadzić wszystkich, z którymi się stykają do zjednoczenia z Bogiem i jedności między sobą. Wierzą, że Bóg żyje w świecie, w ludziach, którym służą oraz za których się modlą.
Modlitwa - wspólnotowa i osobista, prowadzona w duchu św. Ignacego z Loyoli - znajduje się w samym sercu życia zakonnego sióstr. Poprzez codzienną praktykę żarliwej, wiernej modlitwy i kontemplacji, utrzymują pełną miłości uwagę na obecności Boga odnajdywanego w Piśmie Świętym, sakramentach i w Kościele.










Działalność:
Józefitki z Baden posługują w edukacji w szkołach i na uniwersytetach, w opiece nad chorymi i starszymi w szpitalach, placówce opiekuńczo-rehabilitacyjnej i hospicjach, w duszpasterstwach parafialnym i więziennym, w pracy charytatywnej i społecznej, pomagają dziewczętom cierpiącym z powodu ubóstwa i zaniedbania oraz ludziom bezdomnym.

Historia:
Korzenie zgromadzenia sięgają założonego przez o. Jean’a Pierre’a Medaille SJ w 1650 roku w Le Puy we Francji zakonu sióstr św. Józefa i odnowionego w 1808 roku w Lionie po Rewolucji Francuskiej przez m. Jeanne Fontbonne. Zgromadzenie powołane zostało do pełnienia wszelkich dzieł miłosierdzia względem bliźnich, wśród których siostry żyły.
W 1836 roku grupa sióstr na czele z m. Celestine Pommerel, przybyła do USA na zaproszenie biskupa St. Louis, osiedlając się w małej wiosce Carondelet, gdzie otoczyła opieką dzieci głuchonieme. Stamtąd zgromadzenie rozprzestrzeniało się na całe Stany Zjednoczone, z którego wyłaniały się liczne samodzielne zgromadzenia pod wezwaniem św. Józefa, żyjące charyzmatem ojca Medaille.
W 1869 roku trzy Józefitki z Brentwood przybyły do Ebensburga w stanie Pensylwania, gdzie założyły klasztor, a przy nim szkołę dla chłopców, dając początek kolejnej niezależnej wspólnocie Józefitek. Pod koniec wieku siostry zaczęły szukać miejsca na klasztor bliżej Pittsburgha. W końcu udało się go znaleźć w miejscowości Baden. Tam w 1901 roku wybudowały nowy klasztor, który stał się domem głównym zgromadzenia. Od tego czasu nazywane są Siostrami św. Józefa z Baden. Przy klasztorze zakonnice otwarły szkołę.












Z biegiem lat powstawały kolejne placówki, a przy nich nowe dzieła apostolskie: szpitale, domy dziecka, szkoły, szkoły zawodowe. W 1926 roku Józefitki podjęły decyzję o wyjeździe na misje do Chin, gdzie były obecne do 1948 roku. Działalność misyjną podejmowały także w Brazylii (1967-1994), Liberii (1979-1986), na Jamajce (1993-2002) oraz w Nikaragui, gdzie są obecne do dziś.

Strony www:
www.stjoseph-baden.org



17 marca 2018

Słudzy Najdroższej Krwi i Najświętszych Serc


Słudzy Najdroższej Krwi i Najświętszych Serc (SPSSC)
Servants of the Most Precious Blood and of the Sacred Hearts
Servi del Preziosissimo Sangue e del Sacri Cuori
Siervos de la Preciosísima Sangre y de los Sagrados Corazones
Servos do Preciosíssimo Sangue e dos Sagrados Corações
Serviteurs du Très Précieux Sang et des Sacrés-Cœurs


Data i miejsce założenia:
1985 rok - Brazylia

Założyciel:
ks. Francisco João Magalhães Dalto















Liczba zakonników na świecie: 7 (w tym: 2 kapłanów, 3 braci, 1 nowicjusz, 1 postulant)  * dane z 2015 roku
Słudzy Najdroższej Krwi i Najświętszych Serc obecni są w krajach: Brazylia
Dom generalny: Brazylia (Teresina)


Habit aktualny:

Brązowy habit przepasany czarnym skórzanym paskiem, czary szkaplerz, czarny kaptur, na piersi zawieszony krzyż, przy boku różaniec.













Duchowość:
Wspólnota składa się z kapłanów i braci, których charyzmat określony jest już w samej nazwie: jest nim służba oraz poświęcenie się Krwi Pańskiej, Najświętszemu Sercu Jezusa i Niepokalanemu Sercu Maryi.
Serce Jezusa jest ciche i pokorne, jest widzialną manifestacją miłości Ojca. Skutki konsekracji Najświętszemu Sercu są związane z obietnicami danymi św. Małgorzacie Marii Alacoque. Przede wszystkim jest to doświadczenie miłości Boga, które nie opuszcza zakonników. W Bożym Sercu znajdują pokrzepienie i ukojenie dla swoich dusz  (Mt 11, 28-29).
Krew Chrystusa ma nieskończoną wartość, gdyż tylko dzięki Niej, ofiarowanej Boskiej sprawiedliwości na dopuszczenie grzechów, dokonało się zbawienie. Jest Ona dana ludziom w Sakramencie Spowiedzi, w którym poprzez posługę Kościoła, Jezus Chrystus przebacza ludzkie grzechy i obmywa dusze Swoją Najdroższą Krwią. Ta Krew jest także obecna realnie w Najświętszej Eucharystii pod postacią Wina. W Komunii Świętej również dostępują oni obmycia Krwią Pańską i odpuszczenia grzechów.
Wspólnota ma charakter kontemplacyjno-czynny. Intensywne życie modlitwy zarówno liturgiczne, jak i osobiste, łączy się z misją służenia Kościołowi. Ważne miejsce w życiu duchowym zajmuje praktyka adoracji Najświętszego Sakramentu i zadośćuczynienia Sercu Jezusa za świętokradztwa popełnione przeciwko Jego Ciału i Krwi w Sakramencie Ołtarza.












Działalność:
Aktualnie działalność apostolska wspólnoty skupia się na duszpasterstwie parafialnym, szczególnie skierowanym w stronę ubogich i wykluczonych.








Historia:
Zgromadzenie zostało powołane do istnienia w 1985 roku w Brazylii. Jego założycielem jest ks. Francisco João Magalhães Dalto, człowiek wielkiego oddania Przenajdroższej Krwi Jezusa, Najświętszemu Sercu Jezusa i Niepokalanemu Sercu Maryi. Przez lata pełnił funkcję wikariusza generalnego, a także kanclerza kurii diecezji Feira de Santana w stanie Bahia, oprócz tego poświęcał się służbie ubogim i wykluczonym. Właśnie w tej diecezji, w mieście Coração de Maria, narodziła się wspólnota Sług Najdroższej Krwi i Najświętszych Serc; obecnie bracia przenieśli się do miasta Teresina w stanie Piaui.
Aktualnie Słudzy mają w Kościele status publicznego stowarzyszenia wiernych.


Strony www:
http://servosdopreciosissimosangue.blogspot.com