25 maja 2019

oo. Maryknoll


Stowarzyszenie Katolickie Misji Zagranicznych Ameryki (MM)
*Catholic Foreign Mission Society of America 
(Maryknoll Fathers and Brothers, Maryknollers)
*Società per le Missioni Estere degli Stati Uniti d'America 
(Padri e Fratelli di Maryknoll)
* Sociedad Católica de América para las Misiones Extranjeras 
(Padres y Hermanos Maryknoll)
* Société des Missions Étrangères Catholiques d'Amérique 
(Prêtres et les Frères de Maryknoll)
Inne nazwy: Misjonarze Zagraniczni Amerykańscy, Maryknollersi

Data i miejsce założenia:
1911 rok - USA

Założyciele (od lewej):
bp James Anthony Walsch
o. Thomas Frederick Price



Liczba zakonników na świecie: ok. 350  * dane z 2015 roku
Ojcowie i Bracia Maryknoll obecni są w krajach: USA, Gwatemala, Peru, Boliwia, Brazylia, Chile, Egipt, Etiopia, Sudan Płd., Kenia, Tanzania, Namibia, Mozambik, Nepal, Bangladesz, Birma, Tajlandia, Kambodża, Chiny, Tajwan, Filipiny.
Dom generalny: USA (Maryknoll, NY)

Habit aktualny:

Strój duchowieństwa diecezjalnego.



Habit historyczny:

Czarna sutanna duchowieństwa diecezjalnego przepasana czarnym pasem lub sutanna zapinana po prawej stronie.




Duchowość:
Zgromadzenie ma charakter typowo misyjny. Ojcowie i Bracia Maryknoll udają się poza granice swojego kraju, aby świadczyć o Bożej miłości i miłosierdziu ludziom najbardziej potrzebującym na świecie. Kultura, język, religia czy tradycja tego miejsca nie mają znaczenia.
Swoje powołanie wzorują na współczuciu Jezusa Chrystusa. Jak Pan Jezus jedzą z grzesznikami, leczą chorych, karmią głodnych, przygarniają odrzuconych, dzielą się Dobrą Nowiną. Współpracują z lokalnymi kościołami, aby przynieść współczucie, ulgę i przesłanie Bożej miłości do ubogich na obrzeżach społeczeństwa. Współczucie jest sercem całej służby zakonników; może się ono przejawiać w dostarczaniu życiodajnych leków, pożywnego jedzenia, koców czy czegoś tak prostego jak szklanka czystej wody.
Bycie kapłanem misyjnym oznacza wykonywanie posługi sakramentalnej, a także przebywanie na ulicy z ludźmi. Bracia, choć nie sprawują sakramentów, świadczą o Ewangelii przez życie w służbie i modlitwie, głosząc Słowo na całym świecie.











Działalność:
Oprócz głoszenia Ewangelii i sprawowania sakramentów na terenach misyjnych, działalność ojców Maryknoll jest bardzo zróżnicowana. Otwierają kliniki i szpitale, niosą pomoc chorym na AIDS, opiekują się ludźmi starszymi, dziećmi osieroconymi i głodnymi, zapewniają wsparcie materialne ubogim, pomagają ofiarom katastrof, troszczą się o uchodźców. Ponadto angażują się w takie działania jak szkolenia rolnicze i zawodowe, czy budowa infrastruktury zapewniającej czystą wodę.


Historia:
Założycielami zgromadzenia byli dwaj amerykańscy kapłani: James Anthony Walsch, późniejszy biskup, oraz Thomas Frederick Price.
Ks. James Anthony Walsh z Bostonu z tematyką misji zagranicznych zetknął się, gdy został mianowany diecezjalnym dyrektorem Towarzystwa Krzewienia Wiary. Niedługo później zaczął redagować miesięcznik poświęcony misjom.
Ks. Thomas Frederick Price był pierwszym wyświęconym kapłanem, pochodzącym z północnej Karoliny i został posłany do pracy misyjnej we wschodniej części swojego rodzinnego stanu. Po kilku latach kapłaństwa zaangażował się w ogólnokrajowy program ewangelizacji. Jednym z narzędzi ewangelizacji Price'a była publikacja magazynu Prawda. Drugim narzędziem było założenie Domu Dziecka w Nazareth w 1898 roku. Zamiarem ks. Price'a było najpierw pomóc ludziom potrzebującym, a tym samym zdobyć przychylność społeczeństwa, które byłoby wtedy bardziej skłonne słuchać przesłania misjonarza. Po czterech latach otworzył seminarium przygotowawcze, którego celem było kształcenie i formowanie misjonarzy na misje domowe. Nosiło ono nazwę Regina Apostolorum. W miarę upływu czasu ks. Price zaczął coraz częściej podkreślać na kartach Prawdy potrzebę seminarium dla szkolenia młodych Amerykanów dla misji zagranicznych. W tym samym czasie ks. Walsh rozwijał ten sam pomysł na stronach swojego czasopisma.


Obaj kapłani po raz pierwszy spotkali się w 1910 roku podczas Konferencji Eucharystycznej w Montrealu w Kanadzie. Obaj uznali, że Kościół nie rozkwitnie, dopóki nie będzie wysłał misjonarzy za granicę; podjęli więc kroki w celu otwarcia seminarium misyjnego. Uzyskawszy pozwolenie biskupów udali się do Rzymu, gdzie otrzymali oni błogosławieństwo papieża Piusa X w dniu 29 czerwca 1911 roku. Dzień ten uznany został za datę założenia zgromadzenia. Podczas podróży ks. Price odwiedził Lourdes we Francji, co zaowocowało poświęceniu się Matce Bożej. Było to też powodem, dla którego miejsce, gdzie powstało seminarium misyjne, zostało nazwane Maryknoll (Pagórek Maryi), od czego wzięła się popularna nazwa zgromadzenia. Pierwsza grupa zakonników wyjechała na misje do Chin.
Wkrótce do seminarzystów dołączyli pierwsi kandydaci na braci zakonnych. Bracia początkowo byli wykwalifikowanymi rzemieślnikami i byli odpowiedzialni za budowę i utrzymanie dużej liczby budynków na misjach. Obecnie pracują także jako nauczyciele i administratorzy, kształcą rdzenną ludność w rolnictwie, uczą zasad troski o zdrowie, angażują się w duszpasterstwo i podejmują się wielu różnorodnych zadań, zgodnie ze swoimi talentami i możliwościami.

Strony www:
https://maryknollsociety.org
powołania: https://maryknollvocations.org
Afryka: http://maryknollafrica.org

Filmy:








15 maja 2019

ss. św. Pawła z Chartres


Zgromadzenie Sióstr św. Pawła z Chartres (SPC)
Congregation of the Sisters of St. Paul of Chartres
Congregazione delle Suore di San Paolo di Chartres
Congregación de las Hermanas de San Pablo de Chartres
Congregação das Irmãs de São Paulo de Chartres
Congrégation des Soeurs de Saint Paul de Chartres
Kongregation der Paulusschwestern von Chartres

Data i miejsce założenia:
1696 rok - Francja

Założyciel:
ks. Louis Chauvet
















Liczba sióstr na świecie: 4143  * dane z 2011 roku
Siostry św. Pawła z Chartres obecne są w krajach: Francja, Wielka Brytania, Irlandia, Włochy, Szwajcaria, Ukraina, Rosja, Kazachstan, USA, Kanada, Haiti, Martynika, Gwadelupa, Gujana Francuska, Kolumbia, Peru, Brazylia, RD Kongo, RŚA, Kamerun, Madagaskar, Turcja, Izrael, ZEA, Mongolia, Nepal, Tajlandia, Laos, Wietnam, Chiny, Hongkong, Tajwan, Korea Płd., Japonia, Filipiny, Indonezja, Timor Wschodni, Australia.
Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:

Szary habit wycięty w szpic, na głowie szary welon z białą wypustką,
na piersi możliwy przypięty znak zgromadzenia.




Używany również habit z białym kołnierzykiem bez wycięcia w szpic
pod szyją.
W krajach o gorącym klimacie, obok habitu szarego używany również strój w kolorze białym.
----------------------------------------

W Brazylii spotykany również habit z kołnierzykiem o rogach prostych.
----------------------------------------

W Wietnamie, oprócz habitu, używany również tradycyjny wietnamski strój: szare ao-dai z kołnierzem, wycięte w szpic pod szyją, czarne szerokie spodnie, na głowie szary welon z białą wypustką.
----------------------------------------

W USA część sióstr nosi świeckie ubranie w kolorze szarym z szarym welonem lub bez.


Habit historyczny:

Czarny habit, na głowie biały kornet, przy boku różaniec.
----------------------------------------

Strój używany do początku lat 1960-tych.



Na misjach używany habit biały.
----------------------------------------




----------------------------------------




Duchowość:
Charyzmat zgromadzenia opiera się na listach św. Pawła Apostoła i polega na życiu w codzienności duchowością chrystocentryczno-paschalną wyrażoną głęboką miłością do Chrystusa i żarliwą gorliwością dla Jego Ewangelii. Duchowość ta odkrywa w umartwieniu i śmierci ziarno nowego życia i niekończącej się radości.
Za św. Pawłem siostry mogą powiedzieć, że dla mnie żyć, to Chrystus (Flp 1, 21), gdyż jest On źródłem i celem ich życia. Pobudzone przez Jego miłość, dążą do doskonałej miłości i tak jak święty Apostoł, starają się być wszystkim dla wszystkich (2 Kor 5, 14).
Również miłość Chrystusa skłania siostry do ukazywania bliźnim Jego czułości i dobroci. Oddając się Bogu dla dobra Kościoła i bliźnich, siostry czują się powołane, aby służyć ubogim z odwagą, dlatego od samego początku zgromadzenie stara się iść pracować do tych miejsc, do których nie mogą dotrzeć inne zgromadzenia. Tam, starają się być światłem dla innych według słów Pana Jezusa: Niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie. (Mt 5, 16).











Działalność:
Zgromadzenie prowadzi liczne szkoły podstawowe, średnie i wyższe, przedszkola, szkoły specjalne, a także placówki służby zdrowia, w których siostry pracują jako lekarze, pielęgniarki, terapeutki oraz w administracji. Ponadto posługują w duszpasterstwach parafialnym, akademickim, więziennym, szpitalnym, katechizują oraz pracują w instytucjach kościelnych.



Historia:
O młodości założyciela ks. Louisa Chauvet nie wiadomo nic poza tym, że wychował się w zamożnej rodzinie. Już w wieku 21 lat odczuwał wyraźne pragnienie zostania kapłanem. Święcenia kapłańskie przyjął we francuskiej diecezji Awinion w 1688 roku. Sześć lat później został proboszczem wiejskiej parafii w Levesville-la-Chenard.
Ks. Chauvet był poruszony złymi warunkami życia i poziomem duchowym swoich parafian. Były to czasy wielu niepokojów społecznych. Ignorancja, apatia i analfabetyzm ubogich rosły w zastraszającym tempie. Kapłan zebrał kilka wiejskich dziewcząt przepełnionych pragnieniem szukania Boga i służenia bliźnim i przy pomocy pobożnej kobiety Marie Anne de Tilly przygotował je do pracy w charakterze nauczycielek, aby następnie mogły uczyć dziewczęta z wioski, które do tej pory nie miały dostępu do edukacji. Był to początek nowej wspólnoty zakonnej, wówczas nazwanej Córkami Szkoły, który datuje się na 1696 rok. Wkrótce siostry zaczęły też opiekować się chorymi z wioski. W ten sposób edukacja katolicka i służba chorym stały się dwoma głównymi zadaniami apostolskimi zgromadzenia.



W 1708 roku Córki Szkoły rozpoczęły również posługę w innych wioskach. W tym samym roku miejscowy biskup sprowadził siostry do pobliskiego Chartres i nadał im nazwę Sióstr św. Pawła, zachęcając do pójścia za przykładem wielkiego apostoła. Podobnie jak św. Paweł, siostry miały gorliwie pracować, aby żyć z pracy własnych rąk, a tym samym móc służyć innym bezinteresownie. Wzór Dziewicy Matki stał się dla nich motywacją do pracy nad zdobyciem cnót praktykowanych przez Maryję.
W chwili śmierci założyciela w 1710 roku wspólnota liczyła 20 młodych zakonnic. Siedem lat później odbyła się kapituła, na której wybrano pierwszą przełożoną generalną.











Strony www:
Dom generalny: www.stpaulrome.com
Francja: https://spclisses.wordpress.com
Szwajcaria: www.spc-suisse.org
Irlandia: www.spclondonireland.ie
USA: www.sistersofstpaulus.org
Gujana Francuska: www.saintpauldechartres.org
Peru: http://hermanasdesanpablo.blogspot.com
Tajlandia: www.spcthai.com
Hongkong: www.srspc.org.hk/en
Korea:
   - Seul: www.spcseoul.or.kr
   - Taegu: www.spctaegu.or.kr
Filipiny: www.spcphil.com
Australia: www.srspcaustralia.org.au