Zakony i zgromadzenia zakonne na świecie: Kapucynki Tercjarki

Siostry Kapucynki Tercjarki od Świętej Rodziny (TC)
Capuchin Tertiary Sisters of the Holy Family
Sorelle Terziarie Cappuccine della Sacra Famiglia
Hermanas Terciarias Capuchinas de la Sagrada Familia
Irmãs Terciárias Capuchinhas da Sagrada Família
Soeurs Tertiaires Capucines de la Sainte Famille
Kapuziner-Terziarinnen von der Heiligen Familie

Data i miejsce założenia:
1885 rok - Hiszpania

Założyciel:
bp Luis Amigó y Ferrer OFMCap

Liczba sióstr na świecie: ok. 1300 * dane z 2008 roku

Kapucynki Tercjarki obecne są w krajach: Hiszpania, Włochy, Belgia, Niemcy, Polska, Słowacja, Meksyk, Kuba, Dominikana, Portoryko, Gwatemala, Honduras, Nikaragua, Kostaryka, Panama, Kolumbia, Wenezuela, Ekwador, Peru, Boliwia, Brazylia, Paragwaj, Argentyna, Chile, Benin, Gwinea Równikowa, RD Kongo, Tanzania, Indie, Korea Płd., Filipiny.

Dom generalny: Włochy (Rzym)

----------------------------------------------------------------------------------------------

Habit aktualny:

Brązowy habit wycięty pod szyją w szpic, czarny welon z biała wypustką,
na piersi zawieszony znak zgromadzenia.

-----------------------------------

Oprócz habitu używany jest także strój składający się z białej bluzki i brązowej spódnicy oraz czarnego lub białego welonu.

Możliwy także strój całkowicie świecki.

-----------------------------------

W Brazylii i na Filipinach dodatkowo używany również uproszczony strój
o kroju sukienki w kolorze beżowym i biały welon.

-----------------------------------

Pojedyncze siostry można spotkać w brązowym lub beżowym habicie przepasanym sznurem, szkaplerzem z białym kołnierzykiem oraz czarnym lub białym welonem.

----------------------------------------------------------------------------------------------

Habit historyczny:

----------------------------------------------------------------------------------------------

Duchowość:

Kapucynki Tercjarki żyją według Reguły Trzeciego Zakonu Regularnego Św. Franciszka z Asyżu. Starają się naśladować Jezusa Chrystusa w postawie umniejszenia za przykładem św. Franciszka, który czuł się ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich, a także w duchu pokuty i w wierności Kościołowi. Siostry czują się wezwanie do bycia siostrami dla wszystkich. Jednoczy je wspólne powołanie i cel: wzrastanie w poznaniu i doświadczaniu miłości Boga, budowanie Jego Królestwa wśród ludzi oraz wypełnianie Jego woli.

Wzorem życia konsekrowanego jest dla sióstr Maryja w swoim całkowitym oddaniu Synowi i Jego dziełu. Życie wspólnotowe wzorują na przykładzie Świętej Rodziny z Nazaretu, której poświęcone jest całe zgromadzenie, czemu dopomagać mają nieduże liczebnie wspólnoty klasztorne, natomiast w działalności apostolskiej naśladują postawę Dobrego Pasterza, co jest charakterystyczne dla duchowości amigoniańskiej.

Dobry Pasterz objawia oblicze dobrego Ojca wszystkim marnotrawnym synom. Dobry Pasterz zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, bo wie, że nic im się nie stanie i idzie ratować jednego zagubionego, tego, któremu zabrano godność, chleb i wykształcenie, dom i ciepło rodzinne, lub który stracił sens życia i nie liczy się dla nikogo.

Dobry Pasterz jest gotów oddać własne życie za swoje owce. Innymi cechami zgromadzenia są radość i prostota w relacjach, w przyjmowaniu bliźnich, gościnność oraz zaufanie Bożej Opatrzności.

Wiara sióstr karmi się Eucharystią, słuchaniem słowa Bożego, modlitwą liturgiczną i osobistą relacją z Jezusem Chrystusem. To właśnie życie modlitwy i relacja z Bogiem, jest dla nich podstawą i źródłem podejmowanej misji.

Działalność:

Siostry pracują w takich dziedzinach jak edukacja dzieci i młodzieży w szkołach, katechizacja, profilaktyka i reedukacja młodych ludzi zagrożonych demoralizacją, opieka nad kobietami i rodzinami, opieka nad chorymi i cierpiącymi, działalność duszpasterska Kościoła, szczególnie wśród młodzieży, praca misyjna.

W jedynym domu zgromadzenia w Polsce, który znajduje się we Wrocławiu, Kapucynki prowadzą świetlicę środowiskową dla dzieci i młodzieży, w której dzielą z nimi czas, pomagają w nauce i w rozwiązywaniu problemów, ponadto prowadzą dni skupienia dla dziewcząt.

Historia:

Z problemami osób z marginesu społecznego Luis Amigó y Ferrer stykał się już od młodości, będąc członkiem różnych katolickich stowarzyszeń, które wspierały służbę wolontariuszy wśród tych ludzi. Chcąc wstąpić do Kapucynów w 1874 roku wyjechał do Francji, gdyż w owym czasie władze świeckie w Hiszpanii zlikwidowały wszystkie zakony. Trzy lata później mógł wrócić do swojego kraju.

Po przyjęciu święceń kapłańskich rozpoczął posługę m.in. w bardzo zaniedbanym więzieniu. Zaskoczyła go ogromna liczba młodzieży zamkniętej w tym zakładzie karnym. Poprzez kontakty z tercjarzami franciszkańskimi oraz zaniedbaną młodzieżą narodziło się w nim pragnienie założenia nowego zgromadzenia zakonnego. Pierwsze członkinie wywodziły się właśnie z grona tercjarek, które zaczęły już żyć we wspólnocie na wzór zakonny i zwróciły się z prośbą do o. Luisa o objęcie duchowego kierownictwa i formację. Tak w 1885 roku w Walencji narodziły się Kapucynki Tercjarki Św. Rodziny, którego głównym zadaniem miała być pomoc zagubionej moralnie i zagrożonej demoralizacją młodzieży.

Cztery lata później o. Luis założył także zgromadzenie męskie Kapucynów Tercjarzy Matki Bożej Bolesnej, którego celem miało być wychowanie moralne więźniów.