Misjonarki Jezusa Wiecznego Kapłana

Siostry Misjonarki Jezusa Wiecznego Kapłana (MGES)
Missionary Sisters of Jesus the Eternal Priest
Missionarie di Gesù Eterno Sacerdote
Misioneras de Jesús Eterno Sacerdote
Missionárias de Jesus Eterno Sacerdote
Sœurs Missionnaires de Jésus Prêtre Éternel

Data i miejsce założenia:
1947 rok - Włochy

Założycielka:
m. Margerita Maria Guaini

Liczba sióstr na świecie: 214   * dane z 2011 roku

Misjonarki Jezusa Wiecznego Kapłana obecne są w krajach: Włochy, Peru, Boliwia, Urugwaj, Indie, Filipiny.

Dom generalny: Włochy (Rzym)

----------------------------------------------------------------------------------------------

Habit aktualny:

Szary habit z prostokątnym wycięciem pod szyją, szary welon z białą wypustką, na piersi zawieszony duży biały krzyż.

W Ameryce Płd. i Azji używany szary habit z białym welonem.

Na Filipinach możliwy także cały strój w kolorze białym.

----------------------------------------------------------------------------------------------

Habit historyczny:

-------------------------------------

nowicjuszki

-------------------------------------

----------------------------------------------------------------------------------------------

Duchowość:

Najważniejszą zasadą życia w zgromadzeniu jest podążanie za Jezusem Chrystusem Kapłanem według Ewangelii, i konstytucji wspólnoty. Oznacza to życie zgodnie z radami ewangelicznymi oraz zobowiązanie do przemiany całego życia w Chrystusie, jako ofiara podobająca się Bogu, dla dobra Kościoła, w szczególności dla uświęcenia kapłanów i dla służby całej ludzkości, odkupionej Krwią Pana.

Charyzmat ten ujawnił się w życiu założycielki w jej doświadczeniu duchowym, które przeżyła rozważając słowa Psalmu: Jaki będzie pożytek z krwi mojej, z mojego zejścia do grobu? (Ps 30, 10). Siostry rozumieją to jako wołanie całego Chrystusa: Głowy i członków, o miłość i szacunek i na to wołanie odpowiadają ofiarą miłości uczynioną z siebie, wnikaniem coraz głębiej w Tajemnicę Kapłaństwa Chrystusa oraz w rozumienie Ofiary Eucharystycznej, obecnej na ołtarzach świata, a także uwielbieniem obecności Bożej w Najświętszym Sakramencie oraz posługą apostolską.

Działalność:

Apostolstwo zgromadzenia ukierunkowane jest na szerzenie miłości i znajomości Eucharystii jako Ofiary Chrystusa, szerzenie kultu Najświętszego Sakramentu, dążenie, aby ludzie zrozumieli wartość kapłaństwa, szanowali papieża, biskupów i księży. Siostry współpracują z nimi w pracy ewangelizacyjnej, katechetycznej, duszpasterstwie parafialnym, liturgicznym, powołaniowym oraz w działalności charytatywnej. Czynią to m.in. w prowadzonych przez siebie przedszkolach i szkołach. Ponadto poświęcają się pracy misyjnej, posługują w seminariach duchownych oraz domach dla księży emerytów.

Historia:

Matka Margerita Maria Guaini, życia zakonne zaczynała w Zgromadzeniu Służebnic Miłości w Brescii, w którym żyła przez dwanaście lat, służąc chorym jako pielęgniarka. Jednak coraz bardziej wzrastało w niej pragnienie życia kontemplacyjnego poświęconego kapłanom. Uzyskała zgodę na opuszczenie zgromadzenia i wstąpienie do klasztoru Wizytek, tam przeżyła siedem kolejnych lat, ale wciąż czuła wezwanie do pomocy kapłanom, co odczytała jako wolę Bożą do założenia nowego zgromadzenia zakonnego, które wspierałoby kapłanów duchowo i posługą oraz szerzyło wśród wiernych świadomość wartości Mszy Świętej i wspólnego kapłaństwa wiernych. Spotkawszy bpa Montiniego, przyszłego papieża Pawła VI, przedstawiła mu swoje zamiary, ten pobłogosławił je, co upewniło m. Margeritę, że taka jest wola Boża.

Opuściła więc Wizytki i szukając sposobu realizacji zamiarów spotkała na swojej drodze ks. Achille Fosco, który w Atelli w diecezji Melfi założył stowarzyszenie do opieki nad sierotami i szukał współpracowniczek. Był to 1947 rok, gdy Margerita przybyła do Atelli, wkrótce pojawiły się pierwsze kandydatki do nowego zgromadzenia, tam siostry otrzymały habity i odbywały formację zakonną.

Jednak i tutaj Margerita spostrzegła, że nie może poświęcać się kapłanom modlitwą i uczynkami w taki sposób, do jakiego czuła powołanie, gdyż stowarzyszenie ks. Fosco było bardziej nastawione na działalność opiekuńczą względem dzieci. Ostatecznie m. Margerita wraz kilkoma towarzyszkami została przyjęta w diecezji Novara i zamieszkała w opuszczonym klasztorze w Varallo Sesia. Część dotychczasowych sióstr postanowiło pozostać przy ks. Fusco i dziś wspólnota ta znana jest jako Siostry Miłosierne. Natomiast wspólnotę m. Margerity erygował jako Zgromadzenie Misjonarek Jezusa Wiecznego Kapłana biskup Novara. Tam też dwanaście pierwszych zakonnic złożyło swoje śluby zakonne. Mimo tego, to rok 1947 uważany jest przez siostry za datę założenia zgromadzenia. W 1964 roku uznane zostało ono na prawie diecezjalnym, a obecnie jest zgromadzeniem na prawie papieskim.

Strony www:
www.mges.it