Siostry Opatrzności św. Wincentego a Paulo (SP)
Sisters of Providence of St. Vincent de Paul
Hermanas de la Providencia de San Vicente de Paul
Irmãs da Providência de São Vicente de Paulo
Suore della Provvidenza di San Vincenzo de' Paoli
Soeurs de la Providence de Saint-Vincent-de-Paul
Data i miejsce założenia:
1861 rok - Kanada
Założyciele:
bp Edward John Horan
m. Mary Edward - Catherine McKinley
Liczba sióstr na świecie: ok. 130
Siostry Opatrzności św. Wincentego a Paulo obecne są w krajach: Kanada, Peru.
Dom generalny: Kanada (Kingston, ON)
Habit aktualny:
W 1981 roku siostry zamieniły habity na świeckie ubrania.
Habit historyczny:
 |
| Strój używany w początkach zgromadzenia. |
-----------------------------------------
 |
| Habit używany od początkowych lat do 1954 roku. |
-----------------------------------------
 |
| Habit z lat 1954 - 1965 |
-----------------------------------------
 |
| Habit z lat 1965 - 1969 |
 |
| Habit używany na misjach po 1966 roku. |
 |
| Habit z lat 1969 - 1981 |
Charyzmatem zgromadzenia jest służba bliźnim, zwłaszcza najuboższym i zapomnianym w jedności z Chrystusem Cierpiącym i Maryją, Matką Bolesną, w duchu pokory, prostoty i miłości, z nadzieją pokładaną w Bożą Opatrzność, którą siostry starają się głosić swoim życiem. Posługa sióstr ma być nacechowana współczującą miłością Pana Jezusa i Maryi.
Dziedzictwo zgromadzenia zakorzenione jest w duchowości św. Wincentego a Paulo i św. Ludwiki de Marillac, w gotowości m. Emilie Gamelin do zaufania Bożej Opatrzności, a także w przykładzie odwagi w działaniach podjętych na rzecz ubogich m. Edward McKinley – pierwszej przełożonej generalnej.
Siostry traktują swoje życie jako odpowiedź Bogu na łaskę powołania podążając drogą modlitwy, życia we wspólnocie oraz służby najbardziej potrzebującym. Pragną osiągnąć serca ukształtowane w miłości przez modlitwę; serca, które dzielą się wiarą między sobą i z innymi. W życiu modlitewnym podkreślają znaczenie liturgii.
Bożej Opatrzności starają się oddawać w sposób mądry, nie wyprzedzając jej swoimi pochopnymi decyzjami podejmowanymi według ludzkiego rozumowania.
Działalność:
Dziedzictwo zgromadzenia zakorzenione jest w duchowości św. Wincentego a Paulo i św. Ludwiki de Marillac, w gotowości m. Emilie Gamelin do zaufania Bożej Opatrzności, a także w przykładzie odwagi w działaniach podjętych na rzecz ubogich m. Edward McKinley – pierwszej przełożonej generalnej.
Bożej Opatrzności starają się oddawać w sposób mądry, nie wyprzedzając jej swoimi pochopnymi decyzjami podejmowanymi według ludzkiego rozumowania.
Działalność:
Na misjach w Peru siostry pracują w najbiedniejszych regionach kraju, ucząc religii, ale także czytania, pisania, uczą prac domowych jak gotowanie, szycie, jak również ogrodnictwa. Siostry chore i starsze podejmują apostolstwo modlitwy i cierpienia.
Zgromadzenie powstało z inspiracji ordynariusza diecezji Kingston bp Edwarda Johna Horana, który pragnął zapewnić opiekę Kościoła różnym grupom społecznym w swojej diecezji.
Edukacją dzieci i młodzieży, jak również opieką nad chorymi zajmowały się już obecne w Kingston różne zgromadzenia zakonne. Nie było jednak nikogo kto zajmowałby się osobami ubogimi, starszymi i niedołężnymi. Ordynariusz zwrócił się więc do założonego kilkanaście lat wcześniej przez m. Emilie Gamelin Zgromadzenia Sióstr Opatrzności z Montrealu, prosząc o założenie domu w Kingston, którego zadaniem byłaby służba miejscowym ubogim, ale i pomoc w uformowaniu nowego zgromadzenia.
W 1861 roku przysłano cztery siostry, co uważa się za początek Sióstr Opatrzności św. Wincentego a Paulo. Pierwszym zadaniem było utworzenie domu dla ubogich, starszych i opuszczonych. Siostry odwiedzały również więźniów i opiekowały się chorymi w ich domach. Z czasem misja zgromadzenia poszerzyła się o pracę w szpitalach i szkołach.
Ważną osobą w historii wspólnoty była Catherine McKinley – była pierwszą kandydatka do nowej wspólnoty, która później, już jako m. Mary Edward została też pierwszą przełożoną generalną. Posiada znaczne zasługi w rozwoju zgromadzenia, jego misji i charyzmatu.
W 1866 roku siostry przysłane z Montrealu wróciły do macierzystej wspólnoty. Zgromadzenie z Kingston rozwijało się aż do połowy lat 60-tych ubiegłego wieku, do okresu Soboru Watykańskiego II, kiedy liczyło 382 siostry. Od tego czasu liczba sióstr zaczęła szybko spadać do obecnego poziomu ponad stu sióstr. W przeszłości zgromadzenie obecne było także w USA, Gwatemali i Ugandzie.
Strony www:
www.providence.caEdukacją dzieci i młodzieży, jak również opieką nad chorymi zajmowały się już obecne w Kingston różne zgromadzenia zakonne. Nie było jednak nikogo kto zajmowałby się osobami ubogimi, starszymi i niedołężnymi. Ordynariusz zwrócił się więc do założonego kilkanaście lat wcześniej przez m. Emilie Gamelin Zgromadzenia Sióstr Opatrzności z Montrealu, prosząc o założenie domu w Kingston, którego zadaniem byłaby służba miejscowym ubogim, ale i pomoc w uformowaniu nowego zgromadzenia.
Ważną osobą w historii wspólnoty była Catherine McKinley – była pierwszą kandydatka do nowej wspólnoty, która później, już jako m. Mary Edward została też pierwszą przełożoną generalną. Posiada znaczne zasługi w rozwoju zgromadzenia, jego misji i charyzmatu.
W 1866 roku siostry przysłane z Montrealu wróciły do macierzystej wspólnoty. Zgromadzenie z Kingston rozwijało się aż do połowy lat 60-tych ubiegłego wieku, do okresu Soboru Watykańskiego II, kiedy liczyło 382 siostry. Od tego czasu liczba sióstr zaczęła szybko spadać do obecnego poziomu ponad stu sióstr. W przeszłości zgromadzenie obecne było także w USA, Gwatemali i Ugandzie.
Strony www:
Filmy:
Aktualizacja: 22.03.2017
