Służebniczki Dębickie

.
Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Bogarodzicy Dziewicy Niepokalanie Poczętej (sł. BDNP)
*Congregatio Servularum Dei Genitricis Virginis ab Immaculata Conceptione
*Congregazione delle Suore Ancelle della Genitrice di Dio Vergine Immacolata Concezione
*Congregation of the Sisters Servants of the Mother of God, Virgin Immaculate Conception
*Congregación de las Hermanas Siervas de la Madre de Dios, Virgen Inmaculada Concepción
*Congrégation des Soeurs Servantes de la Mère de Dieu, Vierge Immaculée Conception
*Kongregation der Schwestern Dienerinnen der Mutter Gottes, Maria Unbefleckte Empfängnis

Data i miejsce założenia:
1890 rok – Polska

Założyciel:
Zgromadzenie powstało przez usamodzielnienie się części zgromadzenia, które założył bł. Edmund Bojanowski w 1850 roku.

Liczby: 576 sióstr na świecie (w Polsce: 510)  * dane z 2008 roku
Służebniczki Dębickie obecne są w krajach: Polska, Białoruś, Rosja, Dania, Niemcy, Włochy, Hiszpania, Boliwia, Peru.
Dom generalny: Polska (Dębica)

------------------------------------------------------------------------------

Habit aktualny:

Granatowy habit z białym kołnierzykiem, granatowy welon z białą wypustką, na piersi zawieszony krzyż, przy boku różaniec.

nowicjuszki

------------------------------------------

W Boliwii i Hiszpanii habit i welon jasno-niebieski.

------------------------------------------------------------------------------

  

Habit historyczny:

------------------------------------------

------------------------------------------------------------------------------

Duchowość:

Zgromadzenie poświęcone jest Maryi, Niepokalanej Służebnicy Pańskiej. Życiu sióstr przyświeca hasło zgromadzenia: Na większą chwałę Bożą i cześć Niepokalanej Dziewicy. Na Jej wzór Służebniczki oddają się całkowicie Bogu Ojcu, składając śluby zakonne: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa.
Siostry szczególnie pielęgnują cnotę prostoty pragnąc w pokorze, miłości i radości służyć dzieciom, ubogim i chorym, w których odnajdują Chrystusa będącego w potrzebie. Żyją w świadomości bycia dziećmi Bożymi i według tej prawdy starają się postępować. Wzywając Boga jako Ojca i szukając jedynie Jego Woli, jednoczą się z Chrystusem i przyswajają sobie Jego myśli i uczucia względem Ojca.
Patronem zgromadzenia jest również św. Józef. Jest on wzorem pokornego i ufnego zawierzenia Opatrzności, posłuszeństwa woli Bożej i pracowitości, które to cechy powinna w sobie odzwierciedlić każda służebniczka. 

Działalność:

Znaczną część posługi apostolskiej zgromadzenie podejmuje wśród dzieci, przede wszystkich w licznych przedszkolach zwanych ochronkami. Siostry katechizują także w szkołach, prowadzą różne grupy dziecięce przy parafiach, podejmują się pracy opiekuńczo-wychowawczej w świetlicach, a także duszpasterstwa młodzieżowo - powołaniowego.
Drugą ważną dziedziną działalności jest opieka nad chorymi i starszymi w szpitalach, domach opieki społecznej, siostry odwiedzają również chorych i potrzebujących w domach prywatnych. Służebniczki pracują także w parafiach jako zakrystianki, organistki i kancelistki, pełnią różne funkcje w instytucjach kościelnych. W Danii siostry pracują wśród miejscowej Polonii.
Jednym z istotnych sposobów apostołowania jest modlitwa i cierpienie. Cierpienia starają się przyjmować z poddaniem Woli Bożej, ofiarowując je dla pomnożenia chwały Bożej i zbawienia świata.

Historia:

Założyciel zgromadzenia bł. Edmund Bojanowski był człowiekiem świeckim, który aktywnie angażował się w pracę społeczną, której celem było moralne, kulturalne oraz ekonomiczne odnowienie XIX-wiecznej wielkopolskiej wsi. Punktem przełomowym w życiu błogosławionego była epidemia cholery w roku 1849, która doprowadziła ludność wiejską do nędzy i osierociła dużą liczbę dzieci. Wówczas   z   narażeniem   życia pielęgnował chorych, za własne oszczędności kupował żywność i lekarstwa oraz sprowadzał do chorych lekarza i kapłana z posługą sakramentalną. Najwięcej uwagi poświęcił sierotom oraz dzieciom wiejskim organizując dla nich tzw. ochronki.
Do pracy w nich postanowił zaangażować dziewczęta wiejskie, które ożywione wspólną ideą ofiarnie poświęciłyby się dzieciom. Kilka lat później dziewczętom bezinteresownie posługującym w ochronkach nadał zakonny styl życia wg opracowanej przez siebie reguły. Oficjalnie zgromadzenie Sióstr Służebniczek założone zostało w 1850 roku w Podrzeczu koło Gostynia w Wielkopolsce.

Nieprzychylne działania zaborców wobec zakonów, m. in. dekrety kasacyjne istniejących placówek, zakaz przyjmowania nowych kandydatek i utrzymywania kontaktu z przełożonymi doprowadziły do podziału służebniczek na cztery autonomiczne zgromadzenia: wielkopolskie, śląskie, starowiejskie i dębickie.
Do Dębicy pierwsze siostry przyjechały w 1882 roku z Wielkopolski. Ponieważ obecne w Galicji Służebniczki Starowiejskie były już samodzielnym zgromadzeniem, dębickie siostry stały się kolejną autonomiczną gałęzią Służebniczek, co stało się w 1890 roku, i szybko rozwijały się liczebnie. W 1949 roku liczyły 505 sióstr w 105 domach. 

Strony www:

www.bdnp.pl

Aktualizacja: 8.12.2019