Zgromadzenie Matki Bożej Nadziei
Congregation of Our Lady of Hope
Congregazione di Nostra Signora della Speranza
Congregación de Nuestra Señora de la Esperanza
Congregação de Nossa Senhora da Esperança
Congrégation Notre Dame d'Espérance
Kongregation Unserer Lieben Frau der Hoffnung
Data i miejsce założenia:
1966 rok - Francja
Założyciel:
o. Henri-Marie Guilluy
Liczba zakonników na świecie: 120 *dane z 2018 roku
Benedyktyni Matki Bożej Nadziei obecni są w krajach: Francja.
Dom generalny: Francja (Croixrault)
Habit aktualny:
 |
| Szary habit z kapturem, przepasany skórzanym paskiem. Dopełenienim stroju jest kukulla - biały płaszcz chórowy. |
Celem zgromadzenia jest umożliwienie prowadzenia zakonnego życia osobom chorym i niepełnosprawnym, według reguły św. Benedykta przestrzegając ją w takim stopniu, w jakim mogą. Członkami zgromadzenia są więc zarówno osoby w pełni zdrowie, jak i posiadające ułomności w zakresie zdrowia. Ocena zgłaszających się kandydatów koncentruje się na motywacjach, najpierw bada się powołanie. Stan zdrowia nie ma znaczenia, wyjątek stanowią chorzy obłożnie oraz chorzy psychicznie.
Źródłem tego nietypowego charyzmatu jest wiara, że Chrystus zbawił świat przez ofiarę swojego życia z miłości. Ludzie złączeni w Mistycznym Ciele Chrystusa przez chrzest muszą więc wraz Nim dobrowolnie ofiarować Bogu wszystko, czym są i co robią. Dotyczy to każdego chrześcijanina. Ale wydaje się, że w tym Ciele Chrystusa są uprzywilejowani członkowie, których Pan Jezus przyciąga bliżej siebie. Są to ci, którzy przez cierpienie ściślej uczestniczą w Jego męce oraz ci, którzy poświęcają się życiu w zjednoczeniu z Bogiem poprzez pobożność. Poszukiwanie Boga - główny cel benedyktyńskiego życia, może być równie dobrze realizowany przez ludzi chorych i niepełnosprawnych, co więcej, jeśli mają głęboką wiarę, ich stan fizyczny sprawia, że mogą żyć w pełni duchowym ubóstwem, które jest niczym innym jak doskonałością życia ewangelicznego.
Życie w zgromadzeniu ma charakter kontemplacyjny i opiera się na regule św. Benedykta, choć jest ona nieco złagodzona, ze względu na chorych. Wprawdzie brana jest pod uwagę sytuacja każdego z zakonników, ale wysiłek wymagany jest od wszystkich. Choroba nie może być pretekstem do zwolnienia pracy. Wraz z modlitwą liturgiczną to właśnie praca stanowi fundament benedyktyńskiego życia, gdyż bezczynność jest wrogiem duszy. Zakonnicy zobowiązują się do stałości miejsca, jednak w odróżnieniu od „zwykłych” benedyktynów, zgromadzenie jest scentralizowane, ma wspólny zarząd generalny, wspólnie odbywa się formacja zakonna.
Benedyktyńska duchowość zgromadzenia wzbogacona jest o elementy duchowości
bł. Karola de Foucauld i św. Teresy od Dzieciątka Jezus, której tzw. mała droga dziecięctwa duchowego jest bardzo bliska jest zakonnikom. Od bł. Karola mnisi uczą się prostoty życia, ubóstwa, gościnności i serdeczności oraz podążania za Chrystusem w Jego ukrytym życiu w Nazarecie i w Jego odosobnieniu na pustyni.
Czcią otaczana jest Matka Boża Nadziei i Matka Kościoła, która jest patronką zgromadzenia.
Działalność:
Chwalenie Boga i wstawiennictwo za ludźmi poprzez modlitwę liturgiczną stanowią główne zadanie zgromadzenia. Zakonnicy poświęcają się kontemplacji Boga, dlatego nie podejmują aktywności apostolskiej na zewnątrz klasztorów. Procują w gospodarstwach przyklasztornych oraz wykonują zwykłe domowe zajęcia. Wytwarzają różne produkty żywnościowe, jak sery, czy pasty owocowe, dzięki którym zdobywają środki na swoje utrzymanie. Zgodnie z benedyktyńską tradycją przyjmują również w gościnę tych, którzy cichej atmosferze klasztoru pragną nabrać duchowych sił.
Historia:
O. Henri-Marie Guilluy, francuski benedyktyn z opactwa św. Pawła w Wisques, był mnichem już blisko 30 lat. Gdy powierzono mu funkcję mistrza nowicjatu zetknął się z przypadkami osób, które pragnęły życia zakonnego, ale z powodu słabego zdrowia lub niepełnosprawności nie były przyjmowane. Zaczął rozważać, czy możliwe jest, że Bóg powołuje do zakonu także osoby chore. Coraz bardziej wzrastało w nim przeczucie, że wolą Boga jest wspólnota otwarta także dla ludzi chorych.
W 1966 roku, po trzech latach, odkąd ojciec podzielił się tą intuicją ze swoim opatem, nowe zgromadzenie narodziło się. Pierwszy dom powstał w Croixrault. Został on ofiarowany przez biskupa Amiens i stał się Przeoratem Matki Bożej Nadziei. Wraz z o. Guilluy zamieszkał oblat z opactwa z Wisques, wkrótce dołączyli do nich jeden schorowany zakonnik oraz nowicjusz z tego samego opactwa. Mimo szerzącego się we Francji posoborowego kryzysu powołań oraz pewnej rezerwy, z którą odnosili się do wspólnoty niektórzy biskupi, uważając, że są to bardziej szpitale niż klasztory, zgromadzenie rozwijało się. Dziś liczy 120 mnichów żyjących w 10 klasztorach. W 1990 roku zostało agregowane do Zakonu Benedyktyńskiego.
Strony www:
www.notredamedesperance.com
Klasztory:
- Bouchaud: www.prieurebouchaud.com
- Les Herbiers: www.abbayedelagrainetiere.fr
- Echourgnac: http://prieure.echourgnac.free.fr/congregation.htm
- Evian: www.prieure-evian.eu
Filmy:
