Bazylianie Salwatorianie

Zakon Bazylianów Salwatorianów (BS)
Ordo Basilianus Sanctissimi Salvatoris
Basilian Order of the Most Holy Savior (Salvatorian Basilians)
Ordine Basiliano del Santissimo Salvatore dei Melchiti (Basiliani Salvatoriani)
Orden Basiliana del Santísimo Salvador (Basilianos Salvatorianos)
Ordem Basiliana do Santíssimo Salvador (Basilianos Salvatorianos)
Ordre Basilien de Saint-Sauveur (Basiliens Salvatoriens)
Orden der Basilianer vom Heiligsten Erlöser (Basilianer Salvatorianer)
Zakon greckokatolicki obrządku melchickiego.

Data i miejsce założenia:
1683 rok - Liban

Założyciel:
bp Aftimios Saifi

Liczba zakonników na świecie: 92 (w tym 87 kapłanów)  * dane z 2012 roku

Bazylianie Salwatorianie obecni są w krajach: Liban, Syria, Izrael, Włochy, Belgia, USA, Kanada, Australia.
Dom generalny: Liban (Joun)

Habit aktualny:

Czarna sutanna (wewnętrzna) przepasana skórzanym pasem lub sutanna bez pasa.

Czarna sutanna zewnętrzna - tzw. riasa - będąca długim płaszczem
z szerokimi rękawami (po złożeniu formalnych ślubów zakonnych) lub rękawami węższymi (po postrzyżynach a przed złożeniem ślubów),
stanowiąca ubranie wierzchnie, noszona na sutannie wewnętrznej.

Przełożony generalny: strój z nakryciem głowy z welonem (tzw. kłobuk)
oraz krzyżem zawieszonym na piersi.

Diakoni oraz seminarzyści po niższych święceniach: sutanna przepasana wąskim materiałowym paskiem.

Duchowość:

Zakonnicy poruszeni pragnieniem doskonałej miłości, poświęcają się życiu wspólnemu w służbie Bogu i Kościołowi, poprzez praktykę różnych dzieł duszpasterskich i apostolskich.

Duchowość zakonu polega na naśladowaniu Jezusa Chrystusa Zbawiciela świata, który dał Apostołom polecenie: Idźcie i nauczajcie wszystkie narody (Mt 28, 19). Chcąc odpowiedzieć na to wezwanie zakonnicy, pełni zapału duszpasterskiego, oddają się całkowicie i bezinteresownie służbie wiernym w parafiach i innych dziełach apostolskich. Troską otaczają rozwój człowieka w jego wymiarze moralnym, kulturowym i społecznym, zgodnie z zasadami Ewangelii.

Duchowość Bazylianów charakteryzuje się ponadto synowską pobożnością wobec Matki Bożej Zawsze Dziewicy, cnotami miłości, gorliwości, braku przywiązania do rzeczy i spraw ziemskich, duchem ciszy, modlitwy i poświęcenia, gościnnością i otwartością na drugiego człowieka.

Jako zakon greckokatolicki czerpie swoją duchowość z tradycji i liturgii Kościoła Wschodniego oraz z pism Ojców Kościoła, zwłaszcza św. Bazylego Wielkiego.

Działalność:

Działalność apostolska zakonu polega w dużej mierze na prowadzeniu parafii. Następnie jest to formacja kapłanów, prowadzenie szkół, praca socjalna oraz działalność ekumeniczna szczególnie z islamem.

Historia:

Powstanie Zakonu Bazylianów Salwatorianów zbiegło się z okresem wzmożonego wpływu Kościoła rzymskokatolickiego na Bliskim Wschodzie w XVII wieku. Część duchowieństwa prawosławnego chętnie współpracowała z rzymskimi katolikami, niektórzy przechodzili na katolicyzm.

W 1683 roku wiarę katolicką przyjął też metropolita Tyru i Sydonu Efthymios Saïfi stając się pierwszym greckokatolickim eparchą tej diecezji. Położenie geograficzne diecezji pozwalało na skuteczną działalność misyjną wśród pielgrzymów podążających do Ziemi Świętej. Biskup od razu powziął myśl o założeniu zakonu misjonarzy, którzy pracowaliby także na rzecz jedności wyznawców prawosławnych ze Stolicą Apostolską. Pobożni i gorliwi młodzi księża, których zgromadził wokół siebie, stali się zalążkiem pierwszego męskiego zakonu melchickiego. Założyciel nadał zakonowi regułę św. Bazylego oraz  poświęcił Najświętszemu Zbawicielowi.

Rezydencja biskupia w Sydonie, która była pierwszą siedzibą młodej wspólnoty, wkrótce stała się zbyt mała. Podjął się więc budowy pierwszego klasztoru w Joun nieopodal Sydonu, który stał się domem macierzystym zakonu i pozostaje nim do dziś.

Strony www:
www.obslb.com