Rosminianie

Instytut Miłosierdzia (IC)
Institutum Caritatis
Institute of Charity (Rosminians)
Istituto della Carità (Rosminiani)
Instituto de la Caridad (Rosminianos)
Instituto da Caridade (Rosminianos)
Institut de la Charité (Rosminiens)
Institution der Nächstenliebe (Rosminianer)

Data i miejsce założenia:
1828 rok - Włochy

Założyciel:
bł. Antoni Rosmini

Liczba zakonników na świecie: ok. 190

Rosminianie obecni są w krajach: Włochy, Wielka Brytania, Irlandia, USA, Wenezuela, Kenia, Tanzania, Indie, Nowa Zelandia.

Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:

Strój duchowieństwa diecezjalnego.

----------------------------------------

W Indiach sutanna biała.

----------------------------------------

W Afryce biała sutanna przepasana czarnym pasem z wyszytym na jego końcu znakiem zgromadzenia.

Duchowość:

Podstawowa cecha charyzmatu rosminiańskiego polega na uniwersalnym miłosierdziu. Polega ono na czynieniu miłosierdzia wszystkim ludziom, bez względu na różnice między nimi, ponieważ Bóg nie wyklucza nikogo ze Swojego miłosierdzia. Zgromadzenie nie jest więc powołane do pełnienia żadnego konkretnego dzieła miłosierdzia, jak to bywa w przypadku wielu innych wspólnot zakonnych, ale ma ono odzwierciedlać Kościół w całej jego tożsamości i misji powszechnej miłości.

Założyciel dostrzegał, że uniwersalne miłosierdzie przejawia się w trzech formach: duchowej, intelektualnej oraz doczesnej. Miłosierdzie duchowe, najwyższe z tych trzech, dotyczy troski o dusze ludzkie poprzez pracę duszpasterską w parafiach, posługę w ośrodkach rekolekcyjnych oraz pracę misyjną. Miłosierdzie intelektualne to troska o edukację młodego pokolenia w szkołach i na uniwersytetach. Natomiast miłosierdzie doczesne obejmuje potrzeby materialne oraz sprawy ciała, a więc jest troską o ludzi chorych, ubogich, zmarginalizowanych.

Zjednoczenie z Bogiem kapłanów i braci Rosminian rozpoczyna się od osobistego oczyszczenia i oderwania od grzechu, co pozwala na wzrost w łasce Bożej w taki sposób, że stają się oni całkowicie otwarci na pełnienie woli Bożej we wszystkim. Zakonnicy dostrzegają ją w obowiązkach swojego stanu życia, w głosie Kościoła, poleceniach przełożonych oraz w potrzebach bliźnich. Podobnie jak założyciel, Rosminianie poświęcają swoje życie, aby ukazać innym Jezusa Chrystusa, który jest Prawdą, w całkowitej wierności Magisterium Kościoła.

Działalność:

Aktualnymi formami działalności apostolskiej zgromadzenia jest prowadzenie parafii, domów rekolekcyjnych, szkół, w tym szkół wyższych, internatów, przychodni i ośrodków zdrowia, ponadto zakonnicy angażują się w pracę misyjną w Afryce.

Historia:

Bł. Antoni Rosmini od czasu swoich święceń kapłańskich w 1821 roku postanowił żyć według jednej zasady: stawiania Bożych natchnień na pierwszym miejscu, a własnych pragnień na drugim. Woli Bożej poszukiwał w dwojaki sposób. Pierwszy polegał na walce ze swoimi grzechami i niedoskonałościami, modlitwę oraz życie zgodne z nauczaniem Chrystusa. Drugi to bycie gotowym do podjęcia się każdego dzieła miłosierdzia tak długo, jak Opatrzność Boża będzie tego wymagała.

Wkrótce św. Magdalena di Canossa, założycielka sióstr kanosjanek, do których wstąpiła siostra Antoniego, zwróciła się do niego z prośbą o założenie instytutu edukacji ubogich chłopców. Rosmini odczytał to jako głos Bożej woli. W 1827 roku zetknął się z pewnym opatem, który oznajmił mu: Myślę o wspólnocie, która byłaby ukierunkowana na reformę duchowieństwa, a ty musisz mi pomóc w realizacji tego celu. Od tego czasu Rosmini zaczął myśleć o uformowaniu nowego zgromadzenia zakonnego. Jednak pozostawił wszystko Opatrzności; nie szukał kandydatów, nie zachęcał nikogo, wierząc, że Bóg przyśle odpowiednie osoby w swoim czasie.

W 1828 roku dołączyło do niego dwóch innych mężczyzn. W kaplicy Ukrzyżowania w sanktuarium Monte Calvario na przedmieściach miasta Domodossola zainicjowali Instytut Miłosierdzia i od razu zaczęli żyć na wzór zakonny według zasad naszkicowanych przez Rosminiego. Konstytucje zgromadzenia otrzymały oficjalną aprobatę Kościoła 10 lat później. Wtedy też 25 już Rosminian złożyło swoje śluby zakonne.

Założyciel wpajał młodej wspólnocie ducha gotowości przyjęcia każdej woli Bożej oraz przekonanie, że Bóg przemawia do ludzi na różne sposoby i sprawia, że ​​Jego wola jest zgodna z możliwościami każdej osoby. Według niego głównymi sposobami, jakimi Bóg ukazuje ludziom swoją wolę, są: prośba kogoś będącego w potrzebie, prośba osoby mówiącej w imieniu kogoś potrzebującego oraz dostrzeżenie samych potrzeb u bliźnich.

Strony www:
Dom generalny: www.istitutodellacarita.com
Włochy: www.rosmini.it
Irlandia: www.rosminians.ie