Karmel Maryi

Karmel Maryi, Dziewicy Misjonarki
Carmel of The Virgin Mary, Missionary
Carmelo di Maria, Vergine Missionaria
Carmelo de María, Virgen Misionera
Carmel de Marie, Vierge Missionnaire

Data i miejsce założenia:
1997 rok - Francja

Założyciele (od lewej):
o. Marie-Michel
o. Marie-Van Meurice

Liczba sióstr na świecie: brak danych
Siostry Karmelu Maryi obecne są w krajach: Francja.
Dom wspólnoty: Francja (Dieulefit)

Habit aktualny:

Niebieski habit (dżinsowy) przepasany skórzanym paskiem, brązowy szkaplerz, biała toka otaczająca twarz, na głowie niebieski welon, na piersi zawieszony drewniany krzyżyk, przy boku różaniec.

Dopełnieniem stroju jest biały płaszcz chórowy.

Duchowość:

Zgromadzenie żyje duchowością karmelitańską i ma charakter maryjny, pół-pustelniczy i misyjny.

W duchowości karmelitańskiej centralne miejsce zajmuje mała droga dziecięctwa duchowego św. Teresy z Lisieux oraz sługi Bożego Marcela Vana, których pisma siostry stale rozważają, a która polega na ufności i bezgranicznym zawierzeniu Bogu, rozmiłowaniu w tym, co małe i niepozorne, prostocie i wierności w małych rzeczach dnia codziennego. Siostry biorą także przykład ze św. Józefa, od którego uczą się zaufania, cichości, pokory i posłuszeństwa Duchowi Świętemu.

Szczególną miłością darzona jest Najświętsza Maryja Panna, w której siostry widzą Mistrzynię życia duchowego. Na Jej cześć odmawiają modlitwy maryjne, w tym lectio mariale oraz różaniec, jednocząc swoje serca z Sercem Maryi.

Wśród życia modlitewnego główne miejsce zajmuje Msza Święta oraz Liturgia Godzin. Wspólnota dużym szacunkiem otacza liturgię i dba o jej piękno, ponieważ w niej Kościół wyraża swoją wiarę, w niej Bóg udziela łask w sakramentach świętych oraz karmi swoim Słowem. Liturgia jest uprzywilejowanym miejscem, gdzie oddaje się chwałę Bogu i jednoczy się z liturgia niebieską. Ponadto siostry stale rozważają Słowo Boże, zgłębiają pisma mistrzów duchowości karmelitańskiej, pisma maryjne, zwłaszcza św. Ludwika-Marii Grignion de Monfort oraz nauczanie Ojców Kościoła, Soborów, świętych i papieży o Matce Bożej, katechizm, filozofię i teologię, a także własne statuty zwane Regułą Życia.

Powołanie karmelitańskie to powołanie kontemplacyjne prowadzone na wzór proroka Eliasza, jednak mniszki nie żyją w całkowitym odosobnieniu. Prowadzą życie pół-pustelnicze; w każdy poniedziałek i sobotę udają się do pustelni, gdzie w samotności jednoczą się z cichą wiarą Maryi oczekującej na Zmartwychwstanie. Raz w roku spędzają w pustelni cały tydzień. Dla tych, które czują się powołane, istnieje możliwość prowadzenia życia pustelniczego przez dłuższy czas, nawet do 40 dni. Jednak zawsze w sobotę wieczór wracają one do wspólnoty, aby w niedzielę razem dzielić się radością Zmartwychwstania. Również większe uroczystości, w tym święta maryjne, spędzane są zawsze we wspólnocie. 

Życie codzienne prowadzone jest w duchu siostrzanej miłości. Regularnie praktykowany jest tzw. czas pojednania, w czasie którego wszyscy proszą siebie o przebaczenie za swoje uchybienia, braki i słabości w życiu wspólnotowym oraz wzajemnej miłości. Obok trzech zwykłych ślubów zakonnych składany jest też dodatkowy, czwarty ślub miłości, aby nie zapomnieć o tym, co jest pierwsze w życiu sióstr. Mniszki praktykują też post, wspominając miłość Tego, który umiłował aż do śmierci na krzyżu. Przez post uczą się rezygnacji z tego co przemija, aby być wolnymi jedynie dla Boga.

Karmel Maryi składa się z dwóch wspólnot: żeńskiej i męskiej, żyjących w jednym klasztorze, jednak z odrębnymi klauzurami dla mnichów i dla mniszek. W przestrzeni klauzury znajdują się cele i pustelnie oraz zachowywane jest ścisłe milczenie.

Misyjny charakter powołania członków wspólnoty przejawia się w podejmowaniu działalności apostolskiej, w tym tzw. misji punktowych, które trwają nie dłużej niż tydzień i są prowadzone poza klasztorem. Przed wyjazdem na takie misje, przynajmniej jeden dzień jest spędzany w pustelni.

Działalność:

Działalność apostolska to w pierwszej kolejności modlitwa, która rozpala ogień miłości, następnie przyjmowanie osób w gościnę, których członkowie wspólnoty traktują jako przysłanych przez samego Chrystusa, zapewniając gościom przestrzeń ciszy i kontemplacji. Ponadto dzielą się świadectwem wiary, szczególnie wśród młodzieży w czasie misji punktowych, również poprzez środki masowego przekazu, publikacje, muzykę, podejmują się misji parafialnych, prowadzą grupy modlitewne o charakterze maryjnym, organizują pielgrzymki.

Historia:

Karmel Maryi Dziewicy Misjonarki to wspólnota zakonna założona z inspiracji o. Marie-Michel przy pomocy o. Marie-Van Meurice. Ojciec Marie-Michel po swoim nawróceniu w Fatimie wstąpił do seminarium duchownego, gdzie odkrył w sobie powołanie do Zakonu Karmelitów Bosych.

W zakonie pełnił odpowiedzialne funkcje; był m.in. mistrzem nowicjatu, radnym prowincjalnym oraz prowincjałem. Od początku życia zakonnego maryjny aspekt charyzmatu karmelitańskiego był mu szczególnie bliski. Jednocześnie czuł pociąg do życia pustelniczego na wzór pierwszych zakonników z Góry Karmel. Doprowadziło to do narodzin w 1997 roku nowej wspólnoty zakonnej o duchowości karmelitańskiej składającej się z gałęzi męskiej i żeńskiej.

Klasztor Karmelu Maryi znajduje się w miejscowości Dieulefit we Francji w diecezji Valence, której ordynariusz nadał zgromadzeniu status prywatnego stowarzyszenia wiernych.

Strony www:
http://cmvm.net