Zakony i zgromadzenia zakonne na świecie: ss. św. Pawła z Chartres

Zgromadzenie Sióstr św. Pawła z Chartres (SPC)
Congregation of the Sisters of St. Paul of Chartres
Congregazione delle Suore di San Paolo di Chartres
Congregación de las Hermanas de San Pablo de Chartres
Congregação das Irmãs de São Paulo de Chartres
Congrégation des Soeurs de Saint Paul de Chartres
Kongregation der Paulusschwestern von Chartres

Data i miejsce założenia:
1696 rok - Francja

Założyciel:
ks. Louis Chauvet

Liczba sióstr na świecie: 4143 * dane z 2011 roku

Siostry św. Pawła z Chartres obecne są w krajach: Francja, Wielka Brytania, Irlandia, Włochy, Szwajcaria, Ukraina, Rosja, Kazachstan, USA, Kanada, Haiti, Martynika, Gwadelupa, Gujana Francuska, Kolumbia, Peru, Brazylia, RD Kongo, RŚA, Kamerun, Madagaskar, Turcja, Izrael, ZEA, Mongolia, Nepal, Tajlandia, Laos, Wietnam, Chiny, Hongkong, Tajwan, Korea Płd., Japonia, Filipiny, Indonezja, Timor Wschodni, Australia.

Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:

Szary habit wycięty w szpic, na głowie szary welon z białą wypustką,
na piersi możliwy przypięty znak zgromadzenia.

Używany również habit z białym kołnierzykiem bez wycięcia w szpic
pod szyją.

W krajach o gorącym klimacie, obok habitu szarego używany również strój w kolorze białym.

----------------------------------------

W Brazylii spotykany również habit z kołnierzykiem o rogach prostych.

----------------------------------------

W Wietnamie, oprócz habitu, używany również tradycyjny wietnamski strój: szare ao-dai z kołnierzem, wycięte w szpic pod szyją, czarne szerokie spodnie, na głowie szary welon z białą wypustką.

----------------------------------------

W USA część sióstr nosi świeckie ubranie w kolorze szarym z szarym welonem lub bez.

Habit historyczny:

Czarny habit, na głowie biały kornet, przy boku różaniec.

----------------------------------------

Strój używany do początku lat 1960-tych.

Na misjach używany habit biały.

----------------------------------------

Duchowość:

Charyzmat zgromadzenia opiera się na listach św. Pawła Apostoła i polega na życiu w codzienności duchowością chrystocentryczno-paschalną wyrażoną głęboką miłością do Chrystusa i żarliwą gorliwością dla Jego Ewangelii. Duchowość ta odkrywa w umartwieniu i śmierci ziarno nowego życia i niekończącej się radości.

Za św. Pawłem siostry mogą powiedzieć, że dla mnie żyć, to Chrystus (Flp 1, 21), gdyż jest On źródłem i celem ich życia. Pobudzone przez Jego miłość, dążą do doskonałej miłości i tak jak święty Apostoł, starają się być wszystkim dla wszystkich (2 Kor 5, 14).

Również miłość Chrystusa skłania siostry do ukazywania bliźnim Jego czułości i dobroci. Oddając się Bogu dla dobra Kościoła i bliźnich, siostry czują się powołane, aby służyć ubogim z odwagą, dlatego od samego początku zgromadzenie stara się iść pracować do tych miejsc, do których nie mogą dotrzeć inne zgromadzenia. Tam, starają się być światłem dla innych według słów Pana Jezusa: Niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie. (Mt 5, 16).

Działalność:

Zgromadzenie prowadzi liczne szkoły podstawowe, średnie i wyższe, przedszkola, szkoły specjalne, a także placówki służby zdrowia, w których siostry pracują jako lekarze, pielęgniarki, terapeutki oraz w administracji. Ponadto posługują w duszpasterstwach parafialnym, akademickim, więziennym, szpitalnym, katechizują oraz pracują w instytucjach kościelnych.

Historia:

O młodości założyciela ks. Louisa Chauvet nie wiadomo nic poza tym, że wychował się w zamożnej rodzinie. Już w wieku 21 lat odczuwał wyraźne pragnienie zostania kapłanem. Święcenia kapłańskie przyjął we francuskiej diecezji Awinion w 1688 roku. Sześć lat później został proboszczem wiejskiej parafii w Levesville-la-Chenard.

Ks. Chauvet był poruszony złymi warunkami życia i poziomem duchowym swoich parafian. Były to czasy wielu niepokojów społecznych. Ignorancja, apatia i analfabetyzm ubogich rosły w zastraszającym tempie. Kapłan zebrał kilka wiejskich dziewcząt przepełnionych pragnieniem szukania Boga i służenia bliźnim i przy pomocy pobożnej kobiety Marie Anne de Tilly przygotował je do pracy w charakterze nauczycielek, aby następnie mogły uczyć dziewczęta z wioski, które do tej pory nie miały dostępu do edukacji. Był to początek nowej wspólnoty zakonnej, wówczas nazwanej Córkami Szkoły, który datuje się na 1696 rok. Wkrótce siostry zaczęły też opiekować się chorymi z wioski. W ten sposób edukacja katolicka i służba chorym stały się dwoma głównymi zadaniami apostolskimi zgromadzenia.

W 1708 roku Córki Szkoły rozpoczęły również posługę w innych wioskach. W tym samym roku miejscowy biskup sprowadził siostry do pobliskiego Chartres i nadał im nazwę Sióstr św. Pawła, zachęcając do pójścia za przykładem wielkiego apostoła. Podobnie jak św. Paweł, siostry miały gorliwie pracować, aby żyć z pracy własnych rąk, a tym samym móc służyć innym bezinteresownie. Wzór Dziewicy Matki stał się dla nich motywacją do pracy nad zdobyciem cnót praktykowanych przez Maryję.

W chwili śmierci założyciela w 1710 roku wspólnota liczyła 20 młodych zakonnic. Siedem lat później odbyła się kapituła, na której wybrano pierwszą przełożoną generalną.