Zgromadzenie Sióstr św. Wincentego a Paulo z Opwijk
Congregation of the Sisters of Saint Vincent de Paul of Opwijk
Congregazione delle Suore di San Vincenzo de 'Paoli di Opwijk
Congregación de las Hermanas de San Vicente de Paul de Opwijk
Congregação das Irmãs de São Vicente de Paulo de Opwijk
Congrégation des Soeurs de Saint Vincent de Paul d'Opwick
Kongregation der Schwestern vom hl. Vinzenz von Paul von Opwijk
Congregatie van de Zusters van de H. Vincentius a Paulo van Opwijk
Data i miejsce założenia:
1847 rok - Belgia
Założyciele:
ks. Peter van Hemel
m. Jozefa - Melanie Hofmans
Liczba sióstr na świecie: brak danych
Siostry św. Wincentego a Paulo z Opwijk obecne są w krajach: Belgia, Mali.
Dom generalny: Belgia (Opwijk)
Habit aktualny:
W okresie posoborowym siostry przestały chodzić w habitach.
Habit historyczny:
 |
| Siostry w 1967 roku |
W początkach lat 40 XIX wieku proboszcz parafii w belgijskiej wiosce Opwijk ks. Peter van Hemel założył szkołę dla ubogich dzieci oraz przytułek. Chodziło o zaspokojenie najbardziej palących potrzeb mieszkańców wsi, z których wielu dotknęły pogarszające się warunki społeczno-ekonomiczne ówczesnej Belgii. Do pomocy kapłan sprowadził dwie Siostry św. Wincentego a Paulo z klasztoru w Leuven.
Praca ta szybko, bo już w 1847 roku, zaowocowała powołaniem do istnienia nowego zgromadzenia zakonnego, które rok później zostało uznane przez władze kościelne. Siostry z Leuven zostały zastąpione przez dwie pobożne i zaangażowane społecznie kobiety: Melanie Hofmans i Elise van Ham. Zostały one pierwszymi członkiniami nowej wspólnoty, przejmując duchowość wincentyńską od swoich poprzedniczek. Melanie Hofmans jako m. Jozefa została przełożoną generalną i pełniła ten urząd przez 54 lata. Siostry były odpowiedzialne za opiekę nad chorymi, sierotami i ludźmi starszymi oraz edukację wiejskich dzieci. W 1852 roku, kiedy było zaledwie 7 sióstr, założono dom w Hekelgem, który od razu stał się autonomicznym zgromadzeniem istniejącym do dziś. Pierwszy klasztor zależny od domu generalnego w Opwijk został otwarty dopiero w 1870 roku, wkrótce następne. Siostry podjęły posługę w kolejnych szkołach i przytułkach.
Po skromnym początku zgromadzenie w drugiej połowie XIX wieku przeżyło pierwszy okres rozkwitu. Pod koniec XIX wieku liczyło blisko 150 zakonnic. Kolejny okres rozkwitu rozpoczął się na początku XX wieku i przerywany był jedynie przez perypetie dwóch wojen światowych. Powstawały nowe dzieła apostolskie, wiele też było przejmowanych od innych wspólnot zakonnych. Zgromadzenie stało się liczącą instytucją przede wszystkim w dziedzinie edukacji i opieki zdrowotnej ówczesnej Belgii, prowadząc wiele szkół, domów opieki dla ludzi starszych, szpitale, ośrodki położnicze, ale także sierocińce i domy rekolekcyjne. W 1969 roku siostry rozpoczęły pracę misyjną w Afryce m.in. w Mali.
W połowie XX wieku Sióstr św. Wincentego a Paulo z Opwijk było około 400. Okres rozwoju trwał do połowy lat 1960-tych. Czas Soboru Watykańskiego II (1962-1965) stał się punktem zwrotnym w historii zgromadzenia. Ogólne tendencje do zmian w Kościele objęły również Siostry św. Wincentego a Paulo. Od tego czasu nowych powołań zaczęło brakować, a obecne siostry stawały się coraz starsze. Z tego powodu wiele zadań apostolskich zostało porzuconych, inne zostały stopniowo przekazane świeckim.
