Siostry Miłosierdzia św. Anny (HCSA)
Sororum a Caritate Sanctae Annae
Sisters of Charity of Saint Anne
Suore della Carità di Sant'Anna
Hermanas de la Caridad de Santa Ana
Irmãs da Caridade de Santa Ana
Sœurs de la Charité de Sainte Anne
Schwestern der Nächstenliebe der Heiligen Anna
Data i miejsce założenia:
1804 rok - Hiszpania
Założyciele:
ks. Juan Bonal Cortada
bł. Maria Rafols Bruna
Liczba sióstr na świecie: 1798 * dane z 2011 roku
Siostry Miłosierdzia św. Anny obecne są w krajach: Hiszpania, Włochy, Rosja, Meksyk, Kuba, Kostaryka, Gwatemala, Honduras, Nikaragua, Panama, Wenezuela, Kolumbia, Ekwador, Peru, Boliwia, Brazylia, Argentyna, Chile, Wybrzeże Kości Słoniowej, Ghana, RD Kongo, Gwinea Równikowa, Rwanda, Indie, Nepal, Chiny, Makau, Filipiny, Papua Nowa Gwinea, Australia.
Dom generalny: Hiszpania (Saragossa) Habit aktualny:
Brak wspólnoty stroju zakonnego.
 |
| Szary habit z białym kołnierzykiem i rozcięciem pod szyją, na głowie szary welon, na piersi zawieszony lub przypięty krzyżyk. |
--------------------------------------
 |
| Używany również strój uproszczony w kolorze szarym lub białym o kroju sukienki przepasanej paskiem wiązanym po lewej stronie. |
--------------------------------------
 |
| W Panamie, Afryce oraz w Azji: habit biały bez rozcięcia pod szyją, biały welon. |
--------------------------------------
W Europie oraz w Indiach część sióstr nie chodzi w habitach.
 |
| Siostry w Indiach |
Habit historyczny:
--------------------------------------
 |
| Siostry w 1970 roku |
Zgromadzenie posiada duchowość chrystocentryczną skupioną na trzech wymiarach: Eucharystii, Najświętszym Sercu Jezusa i tajemnicy Krzyża. Te trzy znaki wyrażają ogromną miłość, jaką Bóg ukochał człowieka.
I właśnie to miłość jest cnotą, wokół której koncentruje się cała duchowość zgromadzenia. Miłość, która zdolna jest do ofiary i heroizmu; gdy nadchodzi niepewność, strach i ubóstwo nie ucieka, lecz jest gotowa do służby, szczególnie tym najbardziej potrzebującym. Założycielka myśląc o cnocie miłości mówiła, że świeca zapalona nie może być ukryta, czyli, że miłość nie może być idealistyczna lub zamknięta w wąskich granicach. Miłość stale się rozwija i prowadzi do coraz bardziej bohaterskich czynów. Motto założycielki to: Miłość bez granic, postawa, którą uczyła siostry - wielkie oddanie siebie, a kluczem do sukcesu - kontemplacja w działaniu, kontemplacja Chrystusa w ludziach, którym siostry służą.
Jeśli Bóg jest Miłością, to miłość nie może mieć granic, dlatego siostry pragną iść w każde miejsce na świecie, gdzie znajdują się ludzie w potrzebie. Istotną częścią charyzmatu zgromadzenia jest więc duch misyjny.
Ponadto w duchowości wspólnoty od samego początku żywe jest nabożeństwo do św. Anny, matki Najświętszej Maryi Panny.
Działalność:
Siostry Miłosierdzia św. Anny prowadzą liczne szkoły, domy opieki dla ludzi chorych i starszych, szpitale, kliniki, ambulatoria, włączają się w duszpasterstwo parafialne m.in. jako animatorki liturgii, katechetki, nadzwyczajne szafarki Komunii Świętej, siostry prowadzą różne grupy, formację biblijną, odwiedzają chorych, pomagają potrzebującym rodzinom, prowadzą żłobek dla dzieci imigrantów, posługują w obozach dla uchodźców, poświęcają się pracy misyjnej, prowadzą wolontariat misyjny. Przy zgromadzeniu istnieje stowarzyszenie dla świeckich o nazwie Rodzina św. Anny, którzy na różne sposoby uczestniczą w życiu i misji zgromadzenia.
Historia:
Pod koniec XVIII wieku hiszpański kapłan Juan Bonal Cortada zrezygnował z posady nauczyciela w szkole, aby zaangażować się w posługę charytatywną w szpitalu Świętego Krzyża w Barcelonie. W owych czasach w szpitalach nie tylko opiekowano się chorymi, ale były to też miejsca schronienia dla podróżnych, domy dla sierot, starców, kalek, samotnych matek, byłych prostytutek, ludzi chorych psychicznie. Szpitale łączyły w jednym miejscu wszystkie dzisiejsze ośrodki opieki społecznej. Szpitalnictwo utożsamiano z gościnnością i oznaczało ono pomoc będącym we wszelkiego rodzaju potrzebie, nie tylko chorym. W szpitalu w Barcelonie ks. Bonal zetknął się z Bractwem Miłosierdzia, w którym świeccy mężczyźni i kobiety z poświęceniem służyli chorym i potrzebującym. Kapłan widząc dobre owoce bractwa starał się przyciągać do nich nowych wolontariuszy.
Wśród ich znalazła się Maria Rafols Bruna, która wraz z jedenastoma towarzyszami i ks. Bonalem udała się do Saragossy, aby założyć Bractwo Miłosierdzia w tamtejszym Szpitalu Matki Bożej Łaskawej i oddać się posłudze cierpiącej ludności tego miasta. Jednym z celów bractwa była także próba zaradzenia wielu niedociągnięciom w leczeniu i opiece nad chorymi. Grupa ta, złożona z mężczyzn i kobiet, przybyła do Saragossy w 1804 roku. Maria została przełożoną bractwa żeńskiego. Dzień ten uważa się za narodziny Sióstr Miłosierdzia św. Anny.
Trudności też nadeszły ze strony władz kościelnych, która początkowo nieufnie odnosiła się do prośby kobiet o zatwierdzenie bractwa jako zgromadzenia zakonnego, ze względu na ich apostolski charakter, raczej nie spotykany w ówczesnym żeńskim życiu zakonnym. Dopiero w 1824 roku konstytucje sióstr zostały zatwierdzone przez biskupa diecezjalnego. W następnym roku cztery zakonnice złożyły śluby wieczyste jako Siostry Miłosierdzia. W 1865 roku nazwę zgromadzenia rozszerzono na Siostry Miłosierdzia św. Anny, na cześć otaczanej nabożeństwem od samego początku, matki Najświętszej Maryi Panny.
Strony www:
www.chcsa.org
