Misjonarki Pustelnicze

Misjonarki Pustelnicze (RM)
Recluses Missionnaires
Recluse Missionary Sisters
Hermanas Reclusas Misioneras

Data i miejsce założenia:
1943 rok - Kanada

Założyciele (od lewej):
m. Rita-Marie Renaud
m. Jeanne Le Ber - Jeannette Roy
o. Louis-Marie Parent OMI

Liczby: ok. 40 sióstr na świecie  * dane z 2009 roku
Misjonarki Pustelnicze obecne są w krajach: Kanada.
Dom zakonny: Kanada (Montreal)

Habit aktualny:

Szary habit przepasany czarnym skórzanym paskiem, szary szkaplerz z białym kołnierzykiem, na głowie szary lub biały prosty welon.
Strój dopełnia niebieski płaszcz chórowy.

Habit historyczny:

Siostry w 1944 roku.

Siostry w 1947 roku z nowicjuszkami i postulantką.
Szary habit ze szkaplerzem z wyszytym monogramem Chrystusa (dwie litery greckiego alfabetu X i P), czarny welon.

Duchowość:

Zgromadzenie prowadzi życie kontemplacyjne, poświęcone adoracji eucharystycznej i modlitwie wstawienniczej za Kościół oraz potrzeby wiernych. Sposób życia wzorowany jest na kanadyjskiej rekluzce Jeanne Le Ber.

Według tradycji pustelnicy często żyli przy kościołach w rekluzjach z dwoma oknami. Przez jedno mogli patrzeć na tabernakulum, w drugim ludzie zostawiali pustelnikowi swoje intencje, które ten zanosił do Boga. Misjonarki Pustelnicze nawiązują do tej tradycji, chcąc swoim życiem świadczyć o obecności Boga, ale być także obecne w świecie, po przez obejmowanie swoją modlitwą spraw świata.

Oprócz Mszy Świętej w centrum życia modlitewnego mniszek znajduje się wieczysta adoracja Najświętszego Sakramentu; sprawowana jest ona bez przerwy w dzień i w nocy. Jest to czas szczególnego uwielbienia Boga na modlitwie. Trzykrotnie w ciągu dnia siostry odmawiają Liturgię Godzin, ponadto rozważają Słowo Boże i praktykują monastyczne czytanie duchowne lectio divina. Zgłębiają także naukę Ojców Kościoła, Ojców pustyni i mistrzów życia duchowego. Kontemplacji sprzyja milczenie oraz spora część czasu spędzana w samotności. Prawdziwego ducha modlitwy mniszki uczą się od Maryi.

Życie sióstr ma również aspekt misyjny. Ich modlitwa wstawiennicza jak i ofiara z życia składana jest Bogu właśnie w duchu misyjnej gorliwości. Mimo kontemplacyjnego trybu życia mniszki czują się więc także misjonarkami.

Działalność:

Oprócz modlitwy, która jest celem zgromadzenia siostry przyjmują w gościnę osoby, które pragną odnowić siły duchowe, spędzając czas w ciszy i na skupieniu. Przy klasztorze prowadzą ponadto grupę osób świeckich, pragnącą duchem modlitwy, uwielbienia i wstawiennictwa żyć we własnych codziennych zajęciach. Dodatkowo sporządzają drewniane ikony i figurki religijne.

Historia:

W 1941 roku dwie kanadyjskie kobiety Rita Renaud oraz Jeannette Roy zainspirowane postacią Jeanne Le Ber, kobiety, która żyła w rekluzji w pomieszczeniu dołączonym do kaplicy wspólnoty mniszek w Kanadzie w Montrealu na przełomie XVII i XVIII wieku, poświęcając się modlitwie wstawienniczej i wielbieniu Boga, postanowiły prowadzić surowe życie na jej wzór. Na modlitwę wstawały również w nocy, spożywały tylko dwa posiłki dziennie, a dwa dni w tygodniu pościły o samym chlebie i wodzie.

Zgromadzenie oficjalnie powstało w 1943 roku w małej wiosce Tangent w stanie Alberta na dalekim zachodzie kraju, gdzie pierwsze siostry złożyły śluby zakonne. Mniszki przybyły tam na zaproszenie o. Louisa-Marie Parent OMI w celu katechizacji miejscowych dzieci; on także zachęcał kobiety, aby uformowały nowe zgromadzenie, a gdy to się stało, objął je duchową opieką. Gdy siostry przyjechały okazało się, że nauką katechizmu zajęło się już inne przybyłe tam zgromadzenie. Mniszki zamieszkały więc w ubogim szałasie, gdzie mogły prowadzić życie całkowicie kontemplacyjne. Pierwsze lata to czas kształtowania się charyzmatu wspólnoty. Zainaugurowano praktykę wieczystego różańca, niedługo później wieczystej adoracji Najświętszego Sakramentu, która trwa do dziś; ta pierwsza została przerwana po 20 latach na rzecz indywidualnych form pobożności maryjnej poszczególnych sióstr.

Do zgromadzenia zaczęły zgłaszać się licznie kandydatki. Rok po założeniu było już 7 sióstr, w 1947 roku wspólnota składała się z 17 mniszek, a w 1950 roku z około 30. Szybki rozwój sprawił, że matka Rita-Marie postanowiła przenieść dom do Montrealu, skąd zresztą pochodziło większość zgłaszających kandydatek. Dalszy liczebny wzrost zaowocował otwieraniem nowych klasztorów. W sumie zgromadzenie posiadało 4 domy w Kanadzie oraz przez krótki okres czasu po jednym w USA i na Haiti. Dziś istnieje tylko jeden klasztor w Montrealu.

Strony www:
www.reclusesmiss.org

Filmy:





Aktualizacja: 9.03.2016