ss. Niepokalanego Poczęcia

Zgromadzenie Niepokalanego Poczęcia (CIC)
Congregation of the Immaculate Conception
Congregazione dell'Immacolata Concezione
Congregación de la Inmaculada Concepción
Congregação da Imaculada Conceição
Congrégation de l'Immaculée Conception
Kongregation der Unbefleckten Empfängnis

Data i miejsce założenia:
1899 rok - Indie

Założyciele:
o. Julius Larmey SJ
ks. Augustine Pereira
o. Eugene Nespoulous SJ

Liczba sióstr na świecie: ok. 800  *dane z 2017 roku
Siostry Niepokalanego Poczęcia obecne są w krajach: Indie, Sri Lanka, Włochy, Niemcy, Zambia.
Dom generalny: Indie (Madurai)

Habit aktualny:

Tradycyjny indyjski stój świecki – pomarańczowe sari z krzyżykiem zawieszonym na piersi.
Niektóre siostry noszą biały habit i welon.

--------------------------------------

Niemcy: Czarny habit z białym kołnierzykiem, na głowie czarny welon
z białą wypustką, na piersi zawieszony krzyżyk.

Duchowość:

Charyzmat zgromadzenia to: Głoszenie Dobrej Nowiny ubogim w prostocie i miłości. Prostota życia to zakorzenienie sióstr, podczas gdy miłość jest ich otwartością. W prostocie serca siostry zakorzenione są więc w swoim Panu i Mistrzu i z miłością ofiarują się w poprzez służbę.

Źródłem duchowości jest Niepokalane Serce Maryi, któremu zgromadzenie jest poświęcone. Maryja przyniosła na świat Boga Wcielonego, zaprowadziła go z Nazaretu do Kany Galilejskiej i z Kany na Kalwarię. Duchowy kierunek sióstr można określić jako: kroczenie po kochających śladach Maryi Niepokalanej. Zakonnice starają się odzwierciedlać Jej zaangażowanie w zbawczy plan Boga dla ludzkości. Jej oblubieniec i przybrany ojciec Pana Jezusa, św. Józef, jest współpatronem zgromadzenia. Jego milczące poddanie się woli Bożej i prawa postawa są również wzorem dla sióstr.

Ponadto wspólnota czerpie z duchowości ignacjańskiej szczególnie w zakresie praktycznych aspektów życia poświęconego Bogu.

Duchowość Sióstr Maryi Niepokalanej jest umacniana następującymi praktykami pobożności: Uczestnictwem we Mszy Świętej, odmawianiem Liturgii Godzin, codzienną modlitwą poranną i wieczorną, modlitwą osobistą, medytacją, południowym rachunkiem sumienia, adoracją eucharystyczną, odmawianiem różańca świętego i litanii do Matki Bożej, czytaniem duchowym, a także czytaniem Słowa Bożego podczas posiłków, ponadto miesięcznym dniem skupienia, corocznymi rekolekcjami, Drogą Krzyżową podczas Wielkiego Postu oraz postem w pierwszą sobotę miesiąca.

Działalność:

Apostolstwo wypływa z pragnienia pełnego uczestnictwa w życiu i misji Kościoła. Siostry katechizują, nauczają i wychowują w parafiach, przedszkolach i szkołach dzieci oraz młodzież, pomagając im wyrosnąć na dojrzałych mężczyzn i kobiety głębokiej wiary chrześcijańskiej, pomagają kapłanom w pracy parafialnej, przygotowując wiernych do przyjmowania sakramentów, prowadząc różne stowarzyszenia i ruchy katolickie. Prowadzą także domy rekolekcyjne, głoszą Dobrą Nowinę na misjach tym, którzy jeszcze nie znają Chrystusa, służą chorym w szpitalach i przychodniach; bezpłatne leczenie udzielane jest ubogim, roznoszą chorym Komunię Świętą, prowadzą też szkołę dla niedosłyszących oraz dla osób niepełnosprawnych.

Historia:

O. Julius Larmey SJ, jeden z pierwszych założycieli zgromadzenia, urodził się we Francji. Tam jako ksiądz diecezjalny wstąpił do Zakonu Jezuitów i w 1869 roku przybył do Indii prowadzić działalność misyjną. Po pewnym czasie został proboszczem w Panjampatti. Jego głęboka wiara przyniosła świeży powiew ducha i rozbudziła entuzjazm religijny wśród zaniedbanych duchowo wiernych.

Drugi z założycieli, Augustine Pereira, pochodził z Indii, z wysoko postawionej społecznie, katolickiej rodziny. Od młodości wzrastało w nim pragnienie oddania się Bogu. Gdy poznał o. Larmey’a, przykład zakonnika sprawił, że zostawił wszystko i przybył do Panjampatti, aby pomagać mu w pracy duszpasterskiej, a także by pod jego kierownictwem przygotowywać się do kapłaństwa.

XIX wiek w Indiach to czas, gdy miejscowe kobiety traktowane były niemal jak niewolnice. Jedyne, co mogły robić to wykonywać domowe obowiązki i pracować w polu. Nie mogły się uczyć, nie mogły nawet wychodzić z domu. Sytuację pogarszał dodatkowo obowiązujący w społeczeństwie system kastowy. W takich skrajnie niekorzystnych okolicznościach trzy młode kobiety, zainspirowane Bożą łaską, postanowiły między sobą złożyć ślub czystości. Jedna z nich wkrótce zmarła, pozostałe dwie poprosiły o. Larmey’a, aby pozwolił im na pomoc w jego posłudze duszpasterskiej. Były to w praktyce narodziny nowego zgromadzenia zakonnego, choć wtedy jeszcze nie miał on charakteru formalnego. Siostry chodziły jeszcze ubrane w sari, jak inne wiejskie kobiety. Gdy rok później Augustine Pereira przyjął święcenia kapłańskie został dyrektorem małej wspólnoty sióstr.

Trzeci z założycieli, o. Eugene Nespoulous SJ, również pochodził z Francji. Do Indii na misje przybył w 1900 roku, a w 1904 roku został proboszczem w Panjampatti, zastępując o. Larmey’a. Dzięki pomocy ks. Augustine Pereiry był w stanie skutecznie zarządzać parafią. On również zainteresował się wspólnotą sióstr liczącą już 12 kobiet. Pod opieką ks. Augustine i o. Nespoulousa siostry poczyniły znaczne postępy w swojej drodze duchowej i pracy apostolskiej. Nowy proboszcz był żywo zainteresowany kwestią edukacji kobiet i takie też zadanie w pierwszej kolejności powierzył siostrom. Dlatego siostry, gdziekolwiek zaczynały posługę, najpierw zakładały szkołę, ponadto też ambulatorium, aby pomagać chorym. Jednak najpierw same zostały wysłane do szkoły dla nauczycieli szkół podstawowych, gdyż brakowało im nawet podstawowego wykształcenia.

Wkrótce pojawiła się kwestia uregulowania statusu kanonicznego wspólnoty. Aby mogła stać się ona formalnym zgromadzeniem zakonnym, siostry musiały m.in. odbyć nowicjat, co stało się możliwe dzięki życzliwości pracujących w Indiach Sióstr św. Józefa z Lyonu. Oficjalne zatwierdzenie Zgromadzenia Niepokalanego Poczęcia miało miejsce w 1913 roku, wtedy też pierwsza grupa sióstr złożyła śluby zakonne.

Postanowiono wówczas, że misja zgromadzenia powinna być taka sama jak w przypadku innych zgromadzeń, już zakorzenionych w diecezji, jednak stylem życia i posługą siostry mają dawać świadectwo wiary w wyjątkowy sposób, bliski rodzimej ludności. Siostry powinny naśladować proste życie Świętej Rodziny. Pan Jezus nie uczynił żadnego wyjątku i żył wśród nas, służąc wszystkim, tak samo mają czynić siostry. Jak Maryja podjęła żmudną podróż przez pustynię, aby pełnić wolę Bożą, tak siostry również powinny podążać jej śladami bez narzekania. Pierwsze przepisy zgromadzenia zaczerpnięta zostały z konstytucji jezuitów.

Strony www:
Dom generalny: http://cicmadurai.org
- prow. Madurai: http://cicmaduraiprovince.org
- prow. Sivagangai: http://cicsivagangaiprovince.org