Służebnice Chrystusa

Siostry Służebnice Chrystusa
Sisters Servants of Christ
Suore Serve di Cristo
Hermanas Siervas de Cristo
Irmãs Servas de Cristo
Sœurs Servantes du Christ
Schwestern der Dienerinnen Christi
Sestre Služavke Kristove

Data i miejsce założenia:
1973 rok - Niemcy

Założyciel:
bp Joseph Stimpfle

Liczba sióstr na świecie: 41
Służebnice Chrystusa obecne są w krajach: Niemcy, Austria, Chorwacja, Haiti.
Dom generalny: Niemcy (Königsbrunn)

Habit aktualny:

Czarny habit z białym kołnierzykiem, na głowie czarny welon z białą wypustką, na piersi zawieszony równoramienny krzyż.
Na co dzień używany również habit biały.

--------------------------------------------

Na Haiti: habit szary lub strój świecki, biały welon.

Duchowość:

W charyzmacie zgromadzenia mocno podkreślony jest jego cel apostolski, którym jest otaczanie miłością i opieką ludzi opuszczonych: osierocone dzieci, starszych, samotnych, a także ubogich materialnie i duchowo, w których siostry rozpoznają Oblicze Jezusa Chrystusa. Do takiego rodzaju apostolstwa zachęcają siostry słowa Pana z Ewangelii: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili (Mt 25, 40).

Wzór realizacji swojego powołania siostry odnajdują w pierwszej kolejności w Chrystusie Królu, który służył: pocieszał, przebaczał, i który w swojej litości cudownie rozmnożył chleb i uzdrawiał chorych. Następnie w osobie Najświętszej Maryi Panny, oddanej i pokornej Służebnicy Pańskiej, czułej na potrzeby bliźnich na weselu w Kanie Galilejskiej. Trzeci wzór stanowi postawa Dobrego Samarytanina, który nie pytał kim jest ranny, przyjacielem czy wrogiem, rodakiem czy nieznajomym lecz widział w nim po prostu człowieka w potrzebie i okazał mu miłosierdzie. To właśnie jest istota charyzmatu Służebnic Chrystusa: rozpoznać człowieka w potrzebie i pomóc mu. Zachęca do tego Pan Jezus w przypowieści o Miłosiernym Samarytaninie polecając: Idź i Ty czyń podobnie (Łk 10, 37); słowa te stały się hasłem zgromadzenia.

Działalność:

Posługa sióstr w duchu samarytańskim obejmuje pielęgnowanie chorych w szpitalach oraz starszych w domach pomocy społecznej, opiekę nad potrzebującymi dziećmi, pracę w przedszkolach, pracę misyjną, pracę duszpasterską w parafiach i szkołach, ponadto siostry prowadzą sklep z dewocjonaliami.

Historia:

Zgromadzenie Służebnic Chrystusa jest stosunkowo młode, lecz charyzmat, którym żyją siostry sięga 1890 roku i związany jest z osobą pierwszego biskupa Sarajewa Josepha Stadlera. Jego rządy diecezją były bardzo aktywne, budował kościoły, szeroko angażował się w działalność charytatywną. Spośród ludzi potrzebujących najbardziej na sercu leżał mu los porzuconych i ubogich: sierot i ludzi w podeszłym wieku. Dla nich zbudował kilka sierocińców i domów opieki.

Abp Stadler był także płodnym pisarzem filozoficzno-teologicznym. Bardzo lubił czytać i cytować Pismo Święte, chętnie powtarzał zdanie: Jak jeleń lubi pić wodę ze źródła, chrześcijanin powinien z radością czytać Pismo Święte, w którym znajduje się odwieczne Słowo Boże. W Piśmie Świętym szczególnie cenił to, co odnosiło się do ubogich.

Otaczając opieką potrzebujących, szukał wszędzie współpracowników. Szybko pojawiły się pierwsze kobiety gotowe poświęcić się tej pracy. W niedługim czasie kobiety te zwróciły się z prośbą do arcybiskupa o zgodę na uformowanie wspólnoty zakonnej, aby lepiej wypełniać swoje zadania. W odpowiedzi na tą prośbę abp Stadler założył w 1890 roku zgromadzenie zakonne Służebnic Dzieciątka Jezus i otoczył pierwsze członkinie duchową opieką, przekazując im jednocześnie swoją gorliwość apostolską i wrażliwość na potrzeby bliźnich.

W początkach lat 1970-tych znacznie już rozwinięte zgromadzenie podzieliło się na prowincje, był to też czas wewnętrznych przemian we wspólnocie. Części sióstr z prowincji sarajewskiej sprawiło to duże trudności. Ponieważ prowincja ta miała wówczas już swoje domy w Niemczech w diecezji Augsburg, siostry te zwróciły się do tamtejszego biskupa Josefa Stimpfle o pomoc.

Bp Stimpfle posiadał wiele podobnych cech, co abp Stadler z Sarajewa. Również cechował się głęboką wrażliwością na potrzeby ludzi, prowadził szeroką działalność charytatywną wspierając ubogich, szczególnie w krajach Trzeciego Świata oraz będących pod rządami komunistów. Będąc jednocześnie przychylny powstawaniu nowych ruchów w Kościele oraz wspólnotom zakonnym przyjął ze zrozumieniem prośbę sióstr. Ostatecznie w 1973 roku doszło do odłączenia się grupy sióstr i utworzenia nowego zgromadzenia, które z woli bpa Stimpfle przyjęło nazwę Służebnic Chrystusa. Biskup zadbał, aby siostry nadal żyły chryzmatem abp Stadlera jednocześnie nadał nowy impuls do działalności charytatywnej i ducha wrażliwości na potrzeby opuszczonych i właśnie bp Josef Stimpfle jest uważany przez Służebnice Chrystusa za założyciela. 

Pierwszy dom nowej wspólnoty został założony w ​​Königsbrunn koło Augsburga. W 1984 roku zgromadzenie zostało uznane na prawie diecezjalnym.

Strony www:
www.dienerinnen-christi.de