Instytut Chrystusa Króla

Instytut Chrystusa Króla (ICR lub CR)
Institute of Christ the King
Istituto di Cristo Re
Instituto Cristo Rey
Instituto de Cristo Rei
Institut du Christ Roi
Institut Christus König 

Data i miejsce założenia:
1980 rok - Argentyna

Założyciel:
ks. José Luis Torres-Pardo

Liczba zakonników na świecie: brak danych
Instytut Chrystusa Króla obecny jest w krajach: Argentyna.
Dom generalny: Argentyna (San Luis)

Habit aktualny:

Czarna sutanna przepasana czarnym skórzanym paskiem, na piersi po lewej stronie przypięty korona – symbol Królowania Chrystusa.

W okresie letnim możliwa także sutanna szara.

Duchowość:

Instytut Chrystusa Króla jest wspólnotą zakonną składającą się z kapłanów i braci koadiutorów, którzy przez profesję rad ewangelicznych czystości, ubóstwa i posłuszeństwa całkowicie poświęcają się Bogu, szukając większej chwały Bożej poprzez szerzenie Królestwa Jezusa Chrystusa na ziemi, w służbie Świętej Matce Kościołowi.

Zakonnicy powołani są, aby dawać świadectwo przed światem o Chrystusie jako jedynym Władcy, Królu królujących i Panu panujących (1 Tm 6, 15), ponieważ wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie (Kol 1, 16-17). Celem zgromadzenia jest więc, aby Chrystus królował w sercach jednostek, w rodzinach i całych narodach, aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy. Hasłem wspólnoty są słowa z Listu do Koryntian: Trzeba bowiem, ażeby królował (1 Kor 15, 25). Zakonnicy wiedzą, że nie rozpowszechnią Królestwa Bożego w społeczeństwie jeśli wcześniej Chrystus nie będzie panował w nich samych, w ich umysłach i sercach oraz w ich wspólnotach.

Mają świadomość, że królowanie Chrystusa zawsze będzie dla świata szaleństwem i skandalem, i że to właśnie tytuł Króla wywołał wśród Jego wrogów nienawiść i doprowadził Go do śmierci krzyżowej. Żyją jednak pełni eschatologicznej nadziei, która na końcu czasów, przy powtórnym przyjściu Pana, zamieni się w radość. Będą wtedy uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych (Rz 8, 21).

Działalność:

Głównym celem instytutu jest służba kapłanom i osobom zakonnym polegająca na pomocy im w odnowie duchowej i formacji doktrynalnej. Instytut troszczy się także o formację i uświęcenie ludzi świeckich, szczególnie w ramach stowarzyszenia o nazwie Legion Chrystusa Króla. Działalność apostolska realizowana jest głownie przez głoszenie Słowa Bożego, prowadzenie rekolekcji ignacjańskich, nauczanie prawidłowej doktryny Kościoła Katolickiego oraz zwalczanie jej wypaczeń. Dlatego też wierność Magisterium Kościoła i Jego przepisom, także liturgicznym, stała się istotną cechą instytutu. Zakonnicy prowadzą także parafie.

Historia:

Ks. José Luis Torres-Pardo urodził się w Hiszpanii; jego dzieciństwo przypadło na okres wojny domowej. W tle tego konfliktu znajdowały się dwa przeciwstawne sposoby rozumienia życia, świata i historii: jeden głęboko zakorzeniony w wierze katolickiej oraz drugi wrogi Bogu, antyklerykalny, negujący wartości duchowe, a tym samym godność człowieka. Nad wszystkim unosił się obraz zbrodni, do jakich doprowadziło odrzucenie królowania Chrystusa.

Ks. Torres-Pardo w młodości wstąpił do Zgromadzenia Współpracowników Parafialnych Chrystusa Króla. W 1968 roku został wysłany przez przełożonych do pracy w Argentynie. Okres ten przypadł na trudne czasy posoborowe, kiedy to pod wpływem błędnego rozumienia soborowego aggiornamento, czyli dostosowania się do współczesności oraz zniekształcenia rozumienia Tradycji Kościoła, na szeroką skalę rozprzestrzeniały się w Kościele – również w Argentynie - doktrynalne odchylenia od Jego oficjalnego nauczania, ożywiły się odrzucane wcześniej przez Kościół błędy modernizmu, wśród duchownych i wiernych pojawiły się postawy buntownicze, nastąpiło rozluźnienie zasad i dyscypliny życia kapłańskiego i zakonnego, zaczęto dopuszczać się poważnych nadużyć liturgicznych, w konsekwencji wywołując zamieszanie i zgorszenie wśród wiernych.

W obliczu tych wydarzeń ks. Torres-Pardo dostrzegł, że stało się jeszcze bardziej konieczne, aby Chrystus królował. W 1974 roku opuścił swoje zgromadzenia i wraz z dwoma seminarzystami oraz jednym bratem zakonnym rozpoczął życie wspólne. Skupił się przede wszystkim na przeciwdziałaniu negatywnym tendencjom w posoborowym Kościele, prowadząc liczne rekolekcje ignacjańskie.

W 1980 roku zachęcony przez arcybiskupa diecezji Rosario założył nowe zgromadzenie: Instytut Chrystusa Króla. Jego dom macierzysty znajduje się w mieście Roldán. Od 1993 roku instytut został uznany przez Kościół jako publiczne stowarzyszenie wiernych.

Strony www:
www.cristorey.org

Filmy: