Misjonarki Zmartwychwstania

Siostry Misjonarki Zmartwychwstania
Suore Missionarie della Risurrezione
Missionary Sisters of the Resurrection
Hermanas Misioneras de la Resurrección
Irmãs Missionárias da Ressurreição
Sœurs Missionnaires de la Résurrection
Missionsschwester der Auferstehung

Data i miejsce założenia:
2010 rok - Włochy

Założycielka:
m. Elvira - Rita Petrozzi

Liczba sióstr na świecie: ok. 30

Misjonarki Zmartwychwstania obecne są w krajach: Włochy, Meksyk, Peru, Brazylia, Liberia.
Dom generalny: Włochy (Saluzzo)

Habit aktualny:

Granatowy bezrękawnik z jasno-niebieskimi brzegami, biała bluzka, na głowie biały welon z błękitną wypustką, na piersi zawieszony krzyżyk.

W Afryce bezrękawnik jasno-niebieski.

Duchowość:

Misjonarki Zmartwychwstania są częścią Wspólnoty Cenacolo, znanej z prowadzenia ośrodków dla osób uzależnionych od narkotyków. Siostry realizują charyzmat i misję Wspólnoty na drodze całkowitego poświęcenia się Bogu w życiu konsekrowanym, składając zakonne śluby ubóstwa, czystości, posłuszeństwa, służby i miłości ubogich.

Zgodnie z celem Wspólnoty Cenacolo Misjonarki Zmartwychwstania poprzez radosną, bezinteresowną służbę chcą być znakiem miłości Boga Ojca, który czule pochyla się ku człowiekowi zagubionemu w świecie ciemności, smutnemu, zmarginalizowanemu, zdesperowanemu, uzależnionemu, aby w miłości uleczyć zranione serce, przywrócić godność, wartość, nadzieję i ufność. Starają się prowadzić ludzi od ciemności do światła i pomagać odkryć radość wiary, piękno życia i prawdziwą wolność.

Zgromadzenie cechuje się duchem misyjnym, który polega na gotowości oddania się bez zastrzeżeń posłudze wszędzie tam, gdzie wzywa siostry Boża Opatrzność, niosąc radość i nadzieję Ewangelii wszystkim ludziom w potrzebie. Zaufanie Opatrzności Bożej jest bardzo ważnym rysem duchowości sióstr.

W życiu codziennym Misjonarki dają prymat modlitwie i kontemplacji. W tym czasie proszą Boga o łaskę nadziei dla zranionej ludzkości.

Działalność:

Apostolstwo sióstr ściśle związane jest z działalnością domów Wspólnoty Cenacolo. W Europie domy te, to przede wszystkim ośrodki dla osób uzależnionych. Siostry pomagają ludziom wyjść z nałogu i powrócić do normalnego życia. Ponadto istnieją wspólnoty, gdzie młodzi ludzie, którzy choć nie popadli w uzależnienie, mogą na jakiś czas doświadczyć życia wspólnotowego, aby odnaleźć sens i radość życia oraz pokój serca, dostrzec wolę Boga w swoim życiu, nauczyć się kochać i służyć. W Ameryce Łacińskiej i Afryce domy Wspólnoty Cenacolo otaczają opieką dzieci ulicy i dzieci osierocone. Taką też posługę pełnią siostry obecne w krajach na tych kontynentach.

Historia:

Założycielką Wspólnoty Cenacolo i Sióstr Misjonarek Zmartwychwstania jest m. Elvira Petrozzi. Była ona zakonnicą w Zgromadzeniu Sióstr Miłosierdzia św. Joanny Antidy. W pewnym okresie swojego życia zakonnego coraz bardziej zaczęła dostrzegać problem młodzieży zagubionej w świecie fałszywych przyjemności, smutnej, bez poczucia sensu życia, zranionej przez złe doświadczenia z przeszłości, co nierzadko kończyło się ucieczką w świat narkotyków i uzależnieniem. Zaczęła też czuć bardzo silne wezwanie od Boga, aby pomagać tym młodym ludziom odnaleźć nadzieję, sens i radość życia.

Po latach oczekiwania i modlitwy, wstrzymywana przez przełożonych, którzy obawiali się, że nie jest przygotowana do pełnienia tak trudnej posługi, w końcu dostała od nich pozwolenie na opuszczenie zgromadzenia i rozpoczęcie nowej misji. 

Był to rok 1983, kiedy m. Elvira otrzymała zniszczony i opuszczony dom w mieście Saluzzo. Zaopatrzona jedynie w zaufanie do Bożej Opatrzności zorganizowała w nim pierwszą wspólnotę Cenacolo dla chłopaków uzależnionych od narkotyków. Z czasem powstawały kolejne domy. W Cenacolo nie ma tradycyjnej metody leczenia z uzależnień; nie stosuje się specjalistycznych terapii, ani leczenia farmakologicznego. Jedyną metodą jest modlitwa, praca i życie wspólnotowe i okazuje się ono metodą o bardzo dużej skuteczności. Podstawą terapii jest modlitwa. M. Elvira nie wiedząc jak zabrać się do leczenia, dała chłopakom do ręki różaniec.

Z biegiem lat do m. Elviry zaczęli dołączać wolontariusze, niektórzy zaczęli czuć powołanie, aby poświęcić bezinteresownej służbie w Cenacolo całe swoje życie jako kapłani lub siostry zakonne. W ten sposób zaczęły kształtować się dwie nowe wspólnoty zakonne: męska i żeńska. Wspólnota żeńska, która przyjęła nazwę Misjonarek Zmartwychwstania, w 2010 roku otrzymała zatwierdzenie miejscowego biskupa jako publiczne stowarzyszenie wiernych. Rok ten uznaje się za oficjalną datę założenia zgromadzenia.

Strony www:
www.comunitacenacolo.it