21 lipca 2015

Pocieszyciele


Zgromadzenie Braci Pocieszycieli z Getsemani (CCG)
Congregatio Fratrum Consolatorum de Gethsemani
Congregation od the Brothers Consolers of Gethsemane
Congregazione dei Fratelli Consolatori del Getsemani
Congregación de los Hermanos Consoladores de Getsemaní
Congregação dos Irmãos Consoladores de Getsêmani
Congrégation des Frères Consolateurs de Gethsémani
Kongregation der Brüder Tröster von Gethsemane
Kongregácia Bratov Tešiteľov z Getsemán
Zgromadzenie złożone z kapłanów i braci zakonnych.

Data i miejsce założenia:
1922 rok - Austria

Założyciel:
o. Józef Jan Litomisky















Liczba zakonników na świecie: 37 - w tym 5 nowicjuszy (w Polsce: 22)  * dane z 2015 roku
Pocieszyciele obecni są w krajach: Polska, Słowacja, Austria, Rosja.
Dom generalny: Słowacja (Marianka)

Habit aktualny:
.
Czarny habit z kapturem, z wszytym z przodu szkaplerzem, przepasany czarnym skórzanym paskiem, przy boku różaniec. Po ślubach wieczystych biały kaptur i biały płaszcz używany podczas adoracji.
W regionie słowacko - austriackim bracia na co dzień noszą białe kaptury.




 
Duchowość:
Życie duchowe Braci Pocieszycieli wyraża się w całkowitym oddaniu Boskiemu Sercu Jezusa, adorowaniu Go, wynagradzaniu, niosąc w ten sposób pociechę w Jego największej boleści i samotności w Ogrodzie Getsemani poprzez modlitwę, ofiarę i pracę apostolską. Charyzmat Pocieszycieli zamknięty jest w zawołaniu wspólnoty: Wszystko dla pocieszenia Boskiego Serca Jezusa.
Zgodnie z wolą Założyciela zgromadzenie codziennie powraca do ostatnich chwil ziemskiego życia Pana Jezusa, które aż do śmierci było przeniknięte wielkim smutkiem. Charyzmat Pocieszycieli ma swoje źródło w prośbie samego Pana Jezusa, który w czasie modlitwy w Ogrodzie Getsemani prosił uczniów: zostańcie tu i czuwajcie ze Mną. 
Dlatego pierwszym sposobem wypełniania swojego powołania przez zakonników jest modlitwa, szczególnie codzienna, godzinna adoracja Najświętszego Sakramentu w czasie której przepraszają i wynagradzają Boskiemu Sercu za doznawane zniewagi. W Wielki Czwartek w domach zgromadzenia adoracja ta trwa przez całą noc i następny dzień, aż do liturgii Wielkiego Piątku. W codziennej modlitwie braci stałe miejsce zajmuje również pamięć o umierających; modlą się też za ludzi zagrożonych utratą nieba.
.
Drugą formą realizacji chryzmatu jest ofiara. Na wzór Chrystusa zakonnicy żyją w całkowitym wyrzeczeniu się własnej woli, aby bez reszty pełnić wolę Ojca Niebieskiego, aż do oddania samych siebie w ofierze. W czasie ślubów mówią: Wspominając śmiertelną trwogę Jezusa w Getsemani, opuszczenie na Krzyżu oraz osamotnienie w Najświętszym Sakramencie Ołtarza, zobowiązuję się: adorować Go, przepraszać i żyć jako całopalna ofiara za grzechy swoje i cierpiących.
Trzecią formą jest praca apostolska otaczająca troską zwłaszcza więźniów, bezdomnych, chorych i  konających.
Patronami zgromadzenia są: Matka Boża - Bolesna Pocieszycielka, św. Józef, św. Cyryl i Metody, św. Małgorzata Maria Alacoque i św. Faustyna Kowalska. 


Działalność:
Oprócz apostolstwa modlitwy i ofiary Pocieszyciele angażują się w apostolstwo czynne pośród cierpiących duchowo i fizycznie. Otaczają duszpasterską opieką ludzi chorych, konających, więźniów i  bezdomnych, udzielają pomocy żywnościowej ubogim, włączają się w duszpasterstwo parafialne, opiekują się również sanktuariami i przybywającymi do nich pielgrzymami.
.

Historia:
Zgromadzenie założył Czech o. Józef Litomisky. Będąc księdzem diecezjalnym początkowo posługiwał jako wikariusz w czeskich parafiach. Dwa lata po święceniach kapłańskich został wysłany na dalsze studia teologiczne do Wiednia. Tam, oprócz nauki, otoczył duszpasterską opieką czeskich i słowackich katolików. Był to czas I Wojny Światowej więc podjął również posługę duszpasterską w wiedeńskich szpitalach, gdzie zaopatrywał sakramentami świętymi rannych i umierających żołnierzy. Zetknął się tam z duża biedą duchową, gdyż nie wszyscy chcieli pojednać się z Bogiem przed śmiercią.
.

Spustoszenie duchowe i moralne spowodowane przez wojnę zrodziło w kapłanie pragnienie wynagradzania Bogu za grzechy. Stopniowo dojrzewała w nim myśl o założeniu zgromadzenia, którego celem byłoby pocieszanie Boskiego Serca Jezusa w Jego boleści i opuszczeniu w Ogrodzie Getsemani. Swój zamiar przedstawił arcybiskupowi Wiednia, udał się również do Rzymu, gdzie na audiencji u papieża Piusa XI uzyskał jego akceptację i błogosławieństwo. Duchowe wsparcie miał także w osobie m. Róży Vujtechovej, która kilka lat wcześniej powołała do istnienia Siostry Pocieszycielki Boskiego Serca Jezusa.
Rok 1922 stał się rokiem narodzin nowej wspólnoty zakonnej Braci Pocieszycieli z Getsemani. Wtedy została ona kanonicznie erygowana, a pierwsi bracia złożyli śluby zakonne. Zgromadzenie rozwijało się głównie na ziemi czeskiej i słowackiej. W 1939 roku liczyło już 120 zakonników. Dziś bracia posługują w polskiej prowincji z Domem Głównym we Włocławku oraz w regionie słowacko - austriackim z Domem Generalnym w Mariance.


Strony www:
Autor: MK