Zakony i zgromadzenia zakonne na świecie: Bracia św. Jana

Wspólnota św. Jana (CSJ)
Communauté Saint-Jean (Frères de Saint-Jean)
Comunidad San Juan (Hermanos de San Juan)
Comunidade São João (Irmãos de São João)
Comunità San Giovanni (Fratelli di San Giovanni)
Community of St. John (Brothers of St. John)
St. Johannes Gemeinschaft (Brüder vom Hl. Johannes)
Congregatie van Sint-Jan (Broeders van Sint Jan)

Data i miejsce założenia:
1975 rok - Francja

Założyciel:
o. Marie-Dominique Philippe OP

Liczba zakonników na świecie: 513 (w tym: 266 kapłanów, 43 diakonów, 160 braci, 44 nowicjuszy) * dane z 2012 roku

Bracia św. Jana obecni są w krajach: Francja, Belgia, Holandia, Wielka Brytania, Szwajcaria, Austria, Włochy, Rumunia, Litwa, USA, Kanada, Meksyk, Kuba, Brazylia, Senegal, Gwinea, Wybrzeże Kości Słoniowej, Togo, Kamerun, Etiopia, Indie, Korea Płd., Tajwan, Filipiny, Nowa Zelandia.

Dom generalny: Francja (Rimont)

Habit aktualny:

Szary habit przepasany skórzanym paskiem, szary szkaplerz z kapturem, przy boku różaniec.

W krajach o gorącym klimacie możliwy habit i szkaplerz w kolorze jasno-szarym.

Duchowość:

Charyzmatem Wspólnoty jest dążenie do naśladowania Jezusa Chrystusa, aby za wzorem św. Jana dawać Kościołowi i światu świadectwo miłości Serca Jezusa: Jego synowskiej miłości do Ojca i do ludzi. Reguła życia braci jest bezpośrednio inspirowana Ewangelią św. Jana.

Św. Jan był pierwszym apostołem, który odpoczął przy Sercu Jezusa w czasie Ostatniej Wieczerzy. Więc za przykładem św. Jana bracia zakorzeniają swoje powołanie w kontemplacji Słowa Bożego poprzez głębokie życie modlitewne. Pragnienie zjednoczenia z Bogiem w cichej modlitwie jest pierwszym i głównym zadaniem każdego z braci, aby w ten sposób całkowicie poświęcić się Jezusowi i Bogu Ojcu. Każdy dzień obejmuje celebrację Mszy Świętej oraz Liturgii Godzin, różaniec, modlitwę osobistą oraz godzinną adorację w milczeniu; bracia starają się także trwać w stałej wewnętrznej postawie modlitewnej.

To życie modlitewne owocuje miłością braterską, którą św. Jan często podkreślał. To w jego Ewangelii zawarte jest nowe przykazanie Pana Jezusa: abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem (J 13, 34). Ponadto św. Jan w swoim pierwszym liście nauczał: miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest z Boga, a każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga. Kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością (1 J 4, 7-8). Przykazanie miłości bracia przyjmują jako podstawową zasadą postępowania, realizują ją żyjąc w małych wspólnotach zakonnych zwanych przeoratami. W tym samym liście apostoł wskazuje także na największe przeszkody w życiu miłością; mówi o trojakiej pożądliwości: skłonności do pychy, skłonności do próżności i pożądliwości ciała (J 2, 16). Bronią do ich przezwyciężania są więc składane śluby: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa.

Duchowość zgromadzenia ma także rys maryjny. Bracia czczą Ją, gdyż to za jej wstawiennictwem jesteśmy zjednoczeni z Chrystusem przez łaskę.

Cechą wspólnoty zaczerpniętą z tradycji dominikańskiej jest poszukiwanie prawdy, głównie filozoficznej i teologicznej, w czym pomaga braciom praktyka studium.

Działalność:

Działalność zgromadzenia nie jest ściśle określona i obejmuje to, o co proszą biskupi zapraszający braci do swoich diecezji. Przyjmuje one różne formy w zależności od miejscowych potrzeb. Aktualnie jest to głównie prowadzenie parafii, opieka nad sanktuariami, prowadzenie ośrodka rekolekcyjnego, szkoły duchowości i różnorakich duszpasterstw. W swoim apostolstwie bracia starają się szczególnie uwzględniać młodzież i rodziny. Ponadto podejmują się działalności charytatywnej.

Historia:

Wspólnota św. Jana zaczęła formować się na początku lat 1970-tych w Szwajcarii na Uniwersytecie Katolickim we Fryburgu, gdzie profesorem filozofii był dominikanin o. Marie-Dominique Philippe. Skupiła się wokół niego grupa francuskich studentów, którzy zapragnęli całkowicie poświęcić swoje życie Chrystusowi i poprosili o. Philippe, aby był ich ojcem duchowym. Opór dominikanina, jaki odczuwał przed tym zadaniem przełamała dopiero francuska mistyczka Marta Robin, z którą o. Marie-Dominique współpracował od wielu lat.

W 1975 roku w cysterskim opactwie na wyspie Lérins we Francji, w trakcie głoszonych przez niego rekolekcji, pięciu pierwszych członków przyrzekło całkowite oddanie się Maryi Pannie, aby mogła ich prowadzić do Pana Jezusa, a Jezus do Ojca. Za zgodą władz kościelnych rozpoczęli życie wspólne razem z cysterskimi mnichami. Konsekracja ta jest dziś uważana za akt założycielski wspólnoty. Ojciec Philippe regularnie do nich przyjeżdżał, aby prowadzić formację, jednak do końca życia pozostał dominikaninem.

W ciągu roku przyłączyło się następnych czterech kandydatów. W 1980 roku było już ponad 40 braci, a w 1982 roku 80. Wtedy to wspólnota przeniosła się do Francji, osiedlając się w opuszczonym dawnym seminarium duchownym w Rimont, gdzie powstał dom generalny. Dziś Bracia św. Jana są dynamicznie rozwijającym się zgromadzeniem. Pomimo kryzysu powołań we Francji blisko 300 braci to Francuzi, a średnia wieku braci to niecałe 40 lat.

W 1982 roku powstała kontemplacyjna gałąź żeńska wspólnoty, dwa lata później kilka mniszek zapragnęło swoje poświęcenie Bogu prowadzić w życiu apostolskim, dając początek drugiemu żeńskiemu zgromadzeniu sióstr apostolskich.