Małe Siostry Maryi Niepokalanej z Gulu

Małe Siostry Maryi Niepokalanej z Gulu
Little Sisters of Mary Immaculate of Gulu
Piccole Sorelle di Maria Immacolata di Gulu
Pequeñas Hermanas de María Inmaculada de Gulu
Pequenas Irmãs de Maria Imaculada de Gulu
Petites Soeurs de Marie Immaculée de Gulu
Kleinen Schwestern der Unbefleckten Maria von Gulu

Data i miejsce założenia:
1939 rok - Uganda

Założyciele:
bp Angelo Negri MCCJ
m. Angioletta Dognini CMS

bp Angelo Negri

Liczba sióstr na świecie: 307   * dane z 2015 roku

Małe Siostry Maryi Niepokalanej z Gulu obecne są w krajach: Uganda, Kenia, Włochy.

Dom generalny: Uganda (Gulu)

Habit aktualny:

Biały habit, biała pelerynka z niebieskimi guzikami i brzegami i kołnierzykiem o rogach prostych, na głowie biały welon, na piersi zawieszony na niebieskim sznurku krzyżyk, przy boku różaniec.

Na co dzień używany niebieski habit z kołnierzykiem o rogach prostych, biały welon, na piersi zawieszony krzyżyk.

Nowicjuszki: strój w kolorze białym bez niebieskich wykończeń i krzyżyka na piersi.

Duchowość:

Małe Siostry Maryi Niepokalanej z Gulu zostały powołane do posługi misyjnej, w której poświęcają się zadaniu ewangelizacji i zbawienia ludzkości. Hasło wspólnoty brzmi: Światło w ciemności; siostry mają być światłem pośród Ludu Bożego, któremu służą. Celem szczegółowym zgromadzenia jest gorliwość w ukazywaniu palącej miłości Jezusa wobec najsłabszych poprzez edukację chrześcijańską, miłość do modlitwy, prostotę życia i pracę społeczną.

Duchowość wspólnoty ma rys kontemplacyjny, cechuje się nabożeństwem do Najświętszego Serca Pana Jezusa, Matki Bożej Niepokalanej i św. Józefa oraz czerpie z przykładu założyciela bpa Angelo Negri.

Wpatrzone w Serce Jezusa siostry kontemplują najgłębsze uczucia Pana: Jego palącą miłość do wszystkich ludzi, szczególnie najsłabszych: dzieci, kobiet, chorych i niepełnosprawnych, bezwarunkowe oddanie siebie Ojcu, łagodność i pokorę. Od Maryi Niepokalanej uczą się głębokiej wiary w Boga i Jego wolę, prostoty życia, pokory serca, czystości ciała i duszy. Za przykładem św. Józefa poświęcają się pracy, w założycielu natomiast widzą wzór gorliwości o edukację kobiet, miłości do dusz czyśćcowych oraz troski o powołanych do kapłaństwa – siostry każdego wieczora modlą się za kapłanów i seminarzystów.

Działalność:

Siostry angażują się w wychowanie chrześcijańskie jako nauczycielki w szkołach głównie dla dziewcząt, katechizują, włączają się w pracę duszpasterską Kościoła, także na poziomie diecezjalnym i krajowym, opiekują się chorymi jako lekarki i pielęgniarki w szpitalach i przychodniach, prowadzą ośrodek dla dzieci niepełnosprawnych i upośledzonych, pomagają ludziom ubogim.

Historia:

Kombonianin bp Angelo Negri, wikariusz Apostolski Nilu Równikowego, późniejszej diecezji Gulu w północnej Ugandzie, chciał wykorzenić ignorancję ze społeczeństwa, wykorzystując edukację jako potężne narzędzie ewangelizacji. W 1936 roku zaczął myśleć o powołaniu do istnienia wspólnoty zakonnej złożonej z sióstr Afrykanek.

W 1939 roku pierwsze 10 dziewcząt zwróciło się do biskupa z pragnieniem zostania zakonnicami. Ich formacją zajęła się Kombonianka m. Angioletta Dognini, która stała się współzałożycielką zgromadzenia. Trzy lata później sześć z nich rozpoczęło nowicjat, a w 1945 roku cztery nowicjuszki złożyły swoje pierwsze śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa.

Siostry miały powierzoną przez założyciela misję wyzwolenia całej ludzkości z niewoli niewiedzy poprzez edukację. Cnotą szczególnie cenioną przez bpa Negri była pokora, dlatego zgromadzenie powierzył Maryi Niepokalanej, jako najdoskonalszemu przykładowi pokory.

Strony www:
http://lsmig.org

Misjonarze Indyjscy

Indyjskie Stowarzyszenie Misyjne (IMS)
Societas Missionariorum Indiae Orientalis
Indian Missionary Society
Società dei Missionari Indiani
Sociedad Misionera India
Sociedade Missionária Indiana
Société Missionnaire Indienne
Indische Missionsgesellschaft

Data i miejsce założenia:
1941 rok - Indie

Założyciel:
o. Gaspar Arsenius Pinto

Liczba zakonników na świecie: 301 (w tym 209 kapłanów)  * dane z 2014 roku
Misjonarze Indyjscy obecni są w krajach: Indie, USA, Niemcy.
Dom generalny: Indie (Varanasi)

Habit aktualny:

Biała sutanna

Zgromadzenie założył indyjski kapłan Gaspar Arsenius Pinto. W 1941 roku przybył do Varanasi, świętego miasta wyznawców hinduizmu i buddyzmu, do którego każdego roku przybywały miliony pielgrzymów, z zamiarem założenia wspólnoty łączącej w swojej działalności Ewangelię Jezusa Chrystusa z duchowym i kulturowym dziedzictwem Indii. W owych czasach taka forma działalności był czymś nowym, dlatego charyzmat zgromadzenia zaczęto określać jako pionierska ewangelizacja.

Celem zgromadzenia jest więc ewangelizacja i inkulturacja. Misjonarze Indyjscy przepojeni wartościami Ewangelii, starają się tworzyć wspólnoty skupione wokół Jezusa Chrystusa i ewangelizować wykorzystując bogactwo duchowe i kulturalne Indii. Szczególnym zadaniem jest szerzenie harmonii społecznej poprzez różnorodną współpracę z ludźmi różnych religii, wyznań, kultur i środowisk. Współpraca ta, jak i cała działalność apostolska zgromadzenia, ukierunkowana jest na pomoc ludziom najsłabszym, będących w najtrudniejszej sytuacji życiowej: ubogim, zmarginalizowanym, kobietom, dzieciom.

Tradycyjną formą działalności apostolskiej było tworzenie stacji misyjnych, w których dbano o duszpasterskie potrzeby małych chrześcijańskich społeczności, zajmowano się także edukacją, uczono dorosłych m.in. czytać i pisać. Współcześnie zakonnicy prowadzą centra duchowości, dzielą się Słowem Bożym z ludźmi innych wyznań, angażują się w dialog międzyreligijny, opiekują się ubogimi, odrzuconymi przez społeczeństwo, niepełnosprawnymi, uzależnionymi, prowadzą szkoły przeznaczone szczególnie dla ubogich dzieci i młodzieży, wydają multimedia o tematyce społeczno-religijnej, edukują poprzez teatr, czytelnie i biblioteki. Nieodłączną częścią życia i misji Misjonarzy jest wykorzystywanie w działalności indyjskiej duchowości, filozofii, sztuki, architektury, muzyki, wartości patriotycznych, lokalnych języków.

Początkowo członkowie wspólnoty nie składali ślubów; w 1953 roku przekształcono ją w zgromadzenie zakonne, Misjonarze złożyli wówczas śluby zakonne. Dziś wspólnota jest instytutem zakonnym na prawie papieskim.

Strony www:
http://ims.ind.in
  - prow. Varanasi: http://ims.org.in
  - prow. Delhi: www.imsdp.org
  - region Ranchi: http://imsrp.org

Misjonarki św. Teresy (od Dzieciątka Jezus)

Zgromadzenie Sióstr Misjonarek św. Teresy (od Dzieciątka Jezus)
Congregation of the Missionary Sisters of St. Theresa (of the Child Jesus)
Congregazione delle Suore Missionarie di Santa Teresina
Congregación de las Hermanas Misioneras de Santa Teresita
Congregação das Irmãs Missionárias de Santa Teresinha
Congrégation des Sœurs Missionnaires de Sainte Thérèse (de l’Enfant Jésus)
Kongregation der Missionsschwestern vom hl. Therese (von Jesuskind)

Data i miejsce założenia:
1948 rok - Brazylia

Założyciele:
bp Eliseu Maria Coroli CRSP
m. Edith Almeida de Sousa

Liczba sióstr na świecie: 159   * dane z 2013 roku
Misjonarki św. Teresy (od Dzieciątka Jezus) obecne są w krajach: Brazylia, Angola, Włochy.
Dom generalny: Brazylia (Bragança)

Habit aktualny:

Biały habit przepasany złotym sznurem, na głowie biały welon nakryty czarnym przeźroczystym welonem z białą wypustką, na piersi zawieszony na złotym sznurku krzyż, przy boku różaniec.

Na co dzień siostry nie noszą habitów.

Duchowość:

Powołaniem Misjonarek św. Teresy jest pomoc kapłanom w pracy duszpasterskiej w różnych formach, zwłaszcza na obszarach, gdzie kapłanów brakuje.

W centrum duchowości znajduje się tajemnica Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Jest ona dla sióstr źródłem radości, co jest szczególną cechą wspólnoty. Jakąkolwiek posługę wykonują siostry starają się głosić Dobrą Nowinę o Zmartwychwstaniu Pana i wnosić radość Zmartwychwstania. Siostry czują się szczęśliwe, ponieważ żyją w Chrystusie i dla Chrystusa i niosą Go bliźnim, aby stał się On bardziej znany i kochany.

Życie duchowe zgromadzenia opiera się na drodze dziecięctwa duchowego św. Teresy od Dzieciątka Jezus, charakteryzującej się bezgranicznym zaufaniem, miłością i oddaniem w ramiona dobrego Boga Ojca, wobec którego jest się małym dzieckiem. Pociąga to za sobą wdzięczność za Jego dary. To także umiłowanie tego, co małe i niepozorne.

Działalność:

Siostry angażują się w działalność w zakresie edukacji wśród dzieci i młodzieży w prowadzonych przez siebie szkołach, katechizują, wspomagają ubogich, rodziny w potrzebie, opiekują się ludźmi chorymi w szpitalach, włączają się w prace parafialną oraz rekolekcyjną.

Historia:

Eliseu Maria Coroli urodził się we Włoszech, gdzie wstąpił do Zakonu Barnabitów. Jako misjonarz przybył do Brazylii, gdzie posługiwał we wschodnich obszarach Amazonii, w regionie Bragança. Spotkał się tam z wieloma trudnościami: analfabetyzm ludności, ignorancja religijna, brak kapłanów i katechetów, rozproszenie ludności na dużym obszarze.

W 1948 roku wraz z m. Edith Almeida de Sousa założył Zgromadzenie Sióstr Misjonarek św. Teresy w celu zaspokojenia potrzeb duszpasterskich Kościoła w regionie Amazonii; szczególnym celem wspólnoty miała być współpraca z kapłanami. Pierwszy dom powstał w Ourém w stanie Pará, a pierwszym dziełem apostolskim była szkoła.

Założyciel zafascynowany był osobą św. Teresy od Dzieciątka Jezus i sam starał się naśladować ją na drodze dziecięctwa duchowego. Taką też duchowość przekazał zgromadzeniu, które założył.

Dom generalny:
Irmãs Missionárias de Santa Teresinha
Av. Marechal Floriano Peixoto, 1848 - Centro
Bragança – PA
60600-000
Tel. 91 3425-2800
Brasil