ss. Bożej Opatrzności i Świętej Rodziny

Zgromadzenie Bożej Opatrzności i Świętej Rodziny (DPSF)
Congregation of the Divine Providence and Holy Family
Congregazione della Divina Provvidenza e della Sacra Famiglia
Congregación de la Divina Providencia y Sagrada Familia
Congregação da Divina Providência e Sagrada Familia
Congrégation de la Divine Providence et de la Sainte Famille
Kongregation der Göttlichen Vorsehung und der Heiligen Familie

Data i miejsce założenia:
1945 rok- Portugalia

Założyciele:
ks.Cónego Doutor Adão Salgado Vaz
m. Maria Rosa Campos







Liczba sióstr na świecie: ok.90  *dane z 2021 roku
Siostry Bożej Opatrzności i Świętej Rodziny obecne są w krajach: Portugalia, Angola.
Dom generalny: Portugalia (Braga)


--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Habit aktualny:

Beżowy habit z beżowym kołnierzykiem, na głowie czarny welon z białą wypustką,
na piersi zawieszony medal zgromadzenia.

Używany również strój uproszczony.

---------------------------------------------------------------------------------------

W Afryce możliwy biały welon lub strój świecki.

----------------------------------------------------------------------------------------------

Habit historyczny:

---------------------------------------------------------------------------

Strój w 1974 roku.

----------------------------------------------------------------------------------------------

Duchowość:
- charyzmat to wspieranie życia i powołania każdego człowieka;
- być współpracownicami Opatrzności Bożej, to znaczy ukazywać poprzez życie i posługę sióstr, że Bóg troszczy się także o innych;
- życie modlitwy osobistej, wspólnotowej i liturgicznej ma być wyrazem całkowitego zawierzenia i ufności w opatrznościową miłość Ojca, który z troską kieruje biegiem wydarzeń, zaspokaja potrzeby swojego ludu i otacza opieką swoje dzieci.
- całkowite oddanie się Opatrzności Bożej, żyjąc w stylu Świętej Rodziny z Nazaretu, dając pierwszeństwo życiu ukrytemu i szczególnie pielęgnując takie cnoty jak: prostota, pokora, ubóstwo, dyspozycyjność, wyrzeczenie się siebie, akceptacja każdego człowieka począwszy od współsióstr,
- pielęgnowanie wewnętrznej ciszy jako niezbędnej do życia kontemplacyjnego w działaniu, odkrywanie obecności Boga w wydarzeniach życia


- duch rodzinny najpierw we własnych wspólnotach domowych,
- każda z osób Świętej Rodziny jest codziennym wzorem  poświęcenia się Bogu, misji i służbie ludziom;
- modlitwa wstawiennicza o uświęcenie rodziny i wierność kapłanów w powołaniu,
- duch misyjny; gorliwość apostolska każdej siostry jest wyrazem miłości do Kościoła i miłości do świata, która wymaga i oczekuje od każdej z nich, ducha modlitwy i miłości do wszystkich.











Działalność :
- uobecnianie samego Chrystusa w świecie poprzez osobiste świadectwo życia konsekrowanego
- wspieranie życia
-wspieranie powołania każdego człowieka
-praca społeczna i charytatywna szczególnie wśród najbardziej potrzebujących i zepchniętych na margines
-pomoc w pracy duszpasterskiej Kościoła, zwłaszcza wśród młodzieży poprzez realizację różnych projektów edukacyjnych
- centrum duchowości
- dom schronienia dla kobiet w trudnej sytuacji życiowej w tym kobiet w podeszłym wieku

Historia:
Zgromadzenie Opatrzności Bożej i Świętej Rodziny, zostało założone w 1945 roku we wsi São Clemente de Sande w gminie Guimarães w diecezji Braga w Portugalii przez ks. Cónego Doutor Adão Salgado Vaz, był on kapłanem archidiecezji Braga, w której pełnił liczne posługi, jednak wyróżniał się jako kaznodzieja, spowiednik, kierownik duchowy i asystent wielu kościelnych grup i wspólnot np. Akcji Katolickiej, Zjednoczenia Córek Maryi, pracował także na rzecz powołań. To właśnie ta intensywna działalność duszpasterska stworzyła warunki, aby został wybrany przez Boga na założyciela Dzieła Opatrzności Bożej i Świętej Rodziny, które stało się zalążkiem nowego zgromadzenia, które jakiś czas później powstało pod tym samym imieniem. Podróżując po parafiach archidiecezji i poza nią zetknął się z ówczesną rzeczywistością kościelną i społeczną: szerzył się materializm, ubóstwo moralne, chrześcijanie żyli niekonsekwentnie, brakowało autentyczności wiary, była potrzeba bardziej intensywnego życia duchowego.
Ks. Adão Salgado Vaz de Faria, spotkał się też z przypadkami kobiet, które przez pewien czas przebywały w zgromadzeniach zakonnych, ale z różnych powodów musiały je opuścić i teraz nie miały co ze sobą zrobić. Ponadto widział potrzebę ochrony młodych kobiet i dziewcząt przed demoralizacją. Dzieło Bożej Opatrzności powstało w celu przyjęcia tych kobiet, jak i dziewcząt zagrożonych wykorzystaniem seksualnym i demoralizacją. Był to dom schronienia dla nich, który miał stać się dla nich "drugą rodziną”. Uczęszczały one do szkoły i uczyły się różnego rodzaju rzemiosła i umiejętności życiowych: gotowania, szycia, haftu, higieny i wystroju domu.
Przełomowym momentem były rekolekcje głoszone przez ks. Adão dla Akcji Katolickiej w 1944 roku w São Clemente de Sande, grupa uczestniczek podzieliła się z kapłanem pragnieniem wprowadzeniem w czyn tego, co usłyszały podczas rekolekcji. Tak powstał ów dom schronienia w tym samym miejscu, w którym odbywały się rekolekcje. Właśnie to dzieło rok później przekształciło się w zgromadzenie zakonne. Następnie opieką zostały tam otoczone sieroty.
Duży wzrost liczby członków zaangażowanych w działalność dzieła niósł ze sobą potrzebę znalezienia przez założyciela osoby, która współpracowałaby z nim w codziennej pracy, ponieważ on sam miał swoje obowiązki duszpasterskie w diecezji, której nigdy nie opuścił. Taką osobą stała się m. Maria Rosa Campos, była zakonnica, która nie zdążyła złożyć ślubów z powodu choroby i musiała opuścić swoje zgromadzenie.
Członkowie dzieła zapewniali sobie utrzymanie poprzez: uprawę folwarku, tkactwo, sprzedaż przedmiotów kultu religijnego; przyjmowanie grup na rekolekcje  oraz z ofiar. Maria Rosa Campos odegrała fundamentalną rolę nie tylko w rozwoju dzieła, ale też w jego transformacji w zgromadzenie zakonne, dlatego została uznana współzałożycielkę. Posługa sióstr rozszerzała się na całą Portugalię, w różnych dziedzinach: w szpitalach, domach akademickich, domach dziecka, domach biskupich, seminariach i innych.
W1961 roku wspólnota otrzymała pierwsze zatwierdzenie biskupa Bragi, a 7 lat później Stolicy Apostolskiej. W tym samym roku grupa sióstr złożyła śluby czasowe, inna grupa wieczyste, współzałożycielka została mianowana przełożoną generalną.



Strony www:
www.cdpsfsite.wixsite.com/cdpsf

Mali Eucharystyczni Bracia Bożej Woli

 

Mali Eucharystyczni Bracia Bożej Woli (LEB)

The Little Eucharistic Brothers of the Divine Will
I Piccoli Fratelli Eucaristici della Divina Volontà
Los Pequeños Hermanos Eucarísticos de la Divina Voluntad
Pequenos Irmãos Eucarísticos da Vontade Divina
Les Petits Frères Eucharistiques de la Divine Volonté
Die Kleinen eucharistischen Brüder des Göttlichen Willens

Data i miejsce założenia:
2013 rok- Australia

Liczba zakonników na świecie: 3 *dane z 2022 roku
Mali Eucharystyczni Bracia Bożej Woli obecni są w krajach: Australia.
Dom wspólnoty: Australia(Dover)

----------------------------------------------------------------------------------------------

Habit aktualny:

Bordowy habit z kapturem, przepasany czarnym sznurem,czarny szkaplerz ,na piersi po lewej stronie mała monstrancja symbol Najświętszego Sakramentu.

Strój uroczysty używany podczas Mszy Świętej:biały habit, szkaplerz bordowy.

Nowicjusze: habit bordowy, szkaplerz otrzymuje się przy ślubach czasowych.

Aspiranci: bordowa bluza.

----------------------------------------------------------------------------------------------

Duchowość:

Mali Eucharystyczni Bracia Bożej Woli są wspólnotą o rysie kontemplacyjnym, składającą się z kapłanów i braci bez święceń kapłańskich skoncentrowanych na adoracji Boga obecnego w Najświętszym Sakramencie, kontemplację łączą z misją apostolską. Oprócz Mszy św. i Liturgii Godzin (jutrznia i nieszpory zwykle odmawiane są wspólnie, pozostałe godziny indywidualnie), bracia spędzają codziennie od jednej do trzech godzin na adoracji eucharystycznej. Jedna z tych godzin jest zwykle wspólna. Czas cichej adoracji Najświętszego Sakramentu jest punktem kulminacyjnym życia modlitewnego braci. Chodzi w niej o kontynuowanie misji Maryi polegającej na adoracji Jej Syna.
W czasie adoracji bracia czczą Boga, wzrastają w relacji z Nim, duchowo przyczyniają się do budowania Ciała Chrystusa, zbawienia dusz, czynią zadośćuczynienie oraz wstawiają się za światem. Każdego dnia bracia są zobowiązani odmawiać pięć dziesiątek Różańca Świętego, ponadto praktykują modlitewne czytanie Słowa Bożego.

Styl życia w klasztorze prowadzony jest na wzór ukrytego życia Świętej Rodziny w Nazarecie Przykład takiego życia bracia czerpią od bł. Karol de Foucauld. Nie jest to więc życie za ścisłą klauzurą. Modlitwa, nauka i praca to trzy centralne filary sposobu życia wspólnoty.
Studium Słowa Bożego podjęte w imię Chrystusa według słów Apostoła: Wszystko, cokolwiek działacie słowem lub czynem, wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu Ojcu przez Niego (Kol 3,17), rozpala w duszy płomień Ducha Świętego. Wzmacnia miłość w sercu i światło w umyśle, pomaga po pierwsze samemu bratu, aby w jego kontemplacji pojawiły się święte myśli, aby mógł rozważać i kochać Boga i święte tajemnice, a następnie wstawiać się za światem; a po drugie, przygotować go do apostolatu i ewangelizacji. Wydarzenia opisane na kartach Pisma Świętego pobudzają braci do zaufania Bożej Opatrzności, uświadamiają im także żydowskie korzenie chrześcijaństwa.
Boskie dzieło stworzenia, odkupienia i uświęcenia postrzegają jako dzieło Woli Bożej. Boża Wola zajmuje więc ważne miejsce w duchowości Małych Braci. Hasłem zgromadzenia są słowa psalmisty: Jest moją radością, mój Boże, czynić Twoją wolę (Ps 40,9).

Bracia mają szczególne nabożeństwo do świętego Józefa Głowy i Opiekuna Świętej Rodziny. Jest on głównym patronem Małych Braci. Ponadto wspólnocie patronują także: św. Franciszek z Asyżu, św. Jan od Krzyża, bł. Karol de Foucauld, św. Faustyna Kowalska, św. Teresa od Dzieciątka Jezus, św. Hildegarda z Bingen oraz św. Gilbert z Sempringham.
Zakonnicy noszą habit, którego kolory odzwierciedlają duchowość wspólnoty: bordowy symbolizuje Przenajdroższą Krew i pobożność eucharystyczną, czarny kolor szkaplerza to znak życia ukrytego, krzyża i wyrzeczenia się własnej woli. Oprócz ślubu posłuszeństwa zakonnicy ślubują też ubóstwo i czystość.

Działalność:

Za przykładem bł. Karola de Foucauld, apostolat wspólnoty jest apostolatem małym i „ukrytym”, przede wszystkim kontemplacyjnym, dopiero później czynnym.

Aspekt kontemplacyjny obejmuje dawanie świadectwa o rzeczywistej obecności Pana Jezusa w Eucharystii i radości życia w Woli Ojca. Apostolstwo czynne to obecność ewangelizacyjna w lokalnej społeczności świeckiej i parafialnej, to uczenie wiernych dążenia do najwyższej świętości, do życia w Woli Bożej. Wiąże się to z nauczaniem wiary katolickiej i duchowości katolickiej z naciskiem na ogólną formację wiary, uczeniem prawdziwego nabożeństwa do Maryi i św. Józefa, żydowskich korzeni wiary katolickiej i praktycznym przeżywaniem życia wewnętrznego. Apostolstwo czynne wzorowane jest na Maryi podporządkowane jego kontemplacyjnemu priorytetowi, który zwraca uwagę na ukrytą rolę Maryi jako model modus operandi, czyli ssposobu działania.

Swój apostolat Bracia Bożej Woli chcą realizować w miejscach, w których Kościół jest potrzebny, przede wszystkim w australijskiej Tasmanii, szczególnie na obszarach wiejskich. Ci z braci, którzy nie pełnią działalności zewnętrznej pracują w gospodarstwie domowym oraz wykonują rękodzieło.

Historia:

Zgromadzenie ma swoje korzenie w katolickim stowarzyszeniu Apostołów Nieustającej Adoracji założonym w 2006 roku w Perth w Australii przez bpa diecezji Perth Barry'ego Jamesa Hickeya z i ks. Douglasa Harrisa w celu szerzenia praktyki adoracji Najświętszego Sakramentu, zwłaszcza wieczystej w parafiach oraz dążenia do najwyższego stopnia świętości na Chwałę Bożą, nie tylko w aspekcie indywidualnym, ale również wszystkich narodów.

Mali Eucharystyczni Bracia Bożej Woli wywodzą się właśnie ze stowarzyszenia Apostołów. Mają oni źródło w pragnieniu wypełniania charyzmatu stowarzyszenia w życiu konsekrowanym. Zgromadzenie zaczęło formować się w 2010 roku, oficjalnie narodziło się w 2013 roku w Perth pod nazwą Mali Eucharystyczni Bracia Bożej Woli. Rok później wspólnota przeniosła się do archidiecezji Hobart na Tasmanii, gdzie została kanonicznie zatwierdzona przez miejscowego biskupa. W tym też okresie bracia zaczęli nosić habity zakonne.

Dom wspólnoty znajduje się australijskim stanie Tasmania, na terenach wiejskich na obrzeżach nadmorskiej wioski rybackiej Dover. I właśnie w takich miejscach australijskiej Tasmanii, gdzie Kościół jest niewystarczająco obecny Mali Bracia Bożej Woli chcą szerzyć pobożność eucharystyczną. Wspólnota nadal jest związana duchowo ze stowarzyszeniem Apostołów. W 2021 roku została zatwierdzona przez arcybiskupa Hobart jako publiczne stowarzyszenie wiernych ad eksperymentum.

Strony www:
www.littleeucharisticbrothers.org/
https://littleeucharisticbrothers.blogspot.com/
http://perpetualadoration13.blogspot.com/