Zgromadzenie Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego de Saxia (CSS)
Congregatio Sororum Canonissarum Spiritus Sancti de Saxia
Congregazione delle Suore Canonichesse dello Spirito Santo di Sassia
Congregation of the Sisters Canonesses of the Holy Spirit de Saxia
Congregación de las Hermanas Canonesas del Espíritu Santo de Saxia
Congrégation des Soeurs Chanoinesses du Saint-Esprit de Saxia
Kongregation der Schwestern des Heiligen Geistes - Canonesses de Saxia
Data i miejsce założenia:
1741 rok – usamodzielnienie się polskiej prowincji zakonu założonego
w 1174 roku we Francji
Założyciel:
Zgromadzenie wyłoniło się ze wspólnoty, którą założył bł. Gwidon z Montpellier
bł. Gwidon z Montepellier |
Liczba sióstr na świecie: 218 (w Polsce: 198) * dane z 2008 roku
Duchaczki obecne są w krajach: Polska, Ukraina, Włochy, Burundi.
Dom generalny: Polska (Kraków)
Habit aktualny:
Czarny habit z białym kołnierzykiem o rogach zaokrąglonych, na głowie biały czepek i czarny welon, na piersi zawieszony krzyżyk dwuramienny z gołębicą – symbolem Ducha Świętego. |
W Burundi: habit z kołnierzykiem i welon jasno-niebieski, welon bez czepka; na piersi krzyżyk dwuramienny z gołębicą - symbolem Ducha Świętego.
Habit historyczny:
-----------------------------------------------------
Charyzmatem zgromadzenia jest miłość miłosierna, którą najpełniej objawił Pan Jezus swą nauką, życiem i ofiarą. Tę Jego miłość siostry kontemplują, naśladują i uwielbiają, co wyraża się m.in. w kulcie Najświętszego Oblicza Umęczonego Zbawiciela oraz w świadczeniu miłosierdzia ludziom cierpiącym.
Charakterystycznym rysem Duchaczek jest umiłowanie i kult Ducha Świętego jako Osobowej Miłości Boga Ojca i Syna. Siostry czczą Ducha Świętego w modlitwach wspólnotowych i prywatnych, każdy dzień rozpoczynają hymnem: Veni Creator. Codziennie odmawiają Koronkę ku czci Ducha Świętego, każdy poniedziałek jest w zgromadzeniu dniem poświęconym Jego uwielbieniu.
Zgromadzenie wpatrzone jest również w Maryję, jako Niepokalaną Oblubienicę Ducha Świętego, którą siostry naśladują w uległości Duchowi Świętemu w życiu wewnętrznym oraz w posłuszeństwie w przyjmowaniu i wypełnianiu woli Bożej.
Głównymi świętami zgromadzenia są: Zesłanie Ducha Świętego, uroczystość Niepokalanego Poczęcia, Zwiastowania Pańskiego i Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła.
Działalność:
Charakterystycznym rysem Duchaczek jest umiłowanie i kult Ducha Świętego jako Osobowej Miłości Boga Ojca i Syna. Siostry czczą Ducha Świętego w modlitwach wspólnotowych i prywatnych, każdy dzień rozpoczynają hymnem: Veni Creator. Codziennie odmawiają Koronkę ku czci Ducha Świętego, każdy poniedziałek jest w zgromadzeniu dniem poświęconym Jego uwielbieniu.
Głównymi świętami zgromadzenia są: Zesłanie Ducha Świętego, uroczystość Niepokalanego Poczęcia, Zwiastowania Pańskiego i Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła.
Działalność:
Ponadto organizują rekolekcje, zajmują się wychowaniem dzieci i młodzieży przede wszystkim w ramach katechizacji, a także w przedszkolach, placówkach opiekuńczo-wychowawczych, domach samotnej matki. Włączają się w prace parafialną jako zakrystianki, organistki, kancelistki, jak również w posługę w instytucjach kościelnych oraz w domu księży emerytów.
Historia:
Duchaczki są żeńską gałęzią Zakonu Ducha Świętego założonego przez bł. Gwidona z Montpellier we Francji, szlachcica, który swój majątek przeznaczył na dzieła miłosierdzia. W 1175 roku ufundował on szpital, w którym sam posługiwał chorym, gromadząc wokół siebie naśladowców, którzy dali początek nowemu zakonowi.
Z czasem męska i żeńska gałąź rozprzestrzeniła się po różnych krajach. Na początku XIII wieku papież powierzył zakonowi rzymski Szpital de Saxia, przy którym powstał dom generalny; w 1220 roku zakon przybył do Polski. W Krakowie powstał pierwszy szpital, w którym oddziałem żeńskim zajmowały się siostry.
W 1741 roku polska prowincja zakonu stała się autonomicznym zgromadzeniem. Gałąź męska przestała istnieć w XIX wieku, choć w ostatnich latach powstała męska wspólnota pragnąca reaktywować zakon, natomiast Duchaczki, z których wyłoniło się polskie zgromadzenie przetrwały do dziś.
Z czasem męska i żeńska gałąź rozprzestrzeniła się po różnych krajach. Na początku XIII wieku papież powierzył zakonowi rzymski Szpital de Saxia, przy którym powstał dom generalny; w 1220 roku zakon przybył do Polski. W Krakowie powstał pierwszy szpital, w którym oddziałem żeńskim zajmowały się siostry.
W 1741 roku polska prowincja zakonu stała się autonomicznym zgromadzeniem. Gałąź męska przestała istnieć w XIX wieku, choć w ostatnich latach powstała męska wspólnota pragnąca reaktywować zakon, natomiast Duchaczki, z których wyłoniło się polskie zgromadzenie przetrwały do dziś.
Strony www:
www.kanoniczki.pl
Aktualizacja: 14.02.2016
Filmy: