30 grudnia 2012

Franciszkanki Misjonarki Najświętszego Serca


Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Misjonarek Najświętszego Serca (FSMC)
Franciscan Missionary Sisters of the Sacred Heart
Suore Francescane Missionarie del Sacro Cuore
Religiosas Franciscanas Misioneras del Sagrado Corazón
Irmãs Franciscanas Missionárias do Sagrado Coração
Soeurs Franciscaines Missionnaires du Sacré-Coeur
Franziskaner-Missionsschwestern vom Heiligsten Herzen

Data i miejsce założenia:
1861 rok - Włochy

Założyciele:
o. Gregorio Fioravanti OFM
m. Józefa od Jezusa - Laura Léroux de Bauffremont



Liczby: 701 sióstr na świecie  * dane z 2008 roku
Franciszkanki Misjonarki Najświętszego Serca obecne są w krajach: Włochy, Francja, Luksemburg, Szwajcaria, Czechy, Litwa, Bułgaria, Albania, Cypr, USA, Meksyk, Ekwador, Peru, Boliwia, Chile, Kamerun, RŚA, RD Kongo, Liban, Indie, Filipiny.
Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:

Szary habit z białym kołnierzykiem, na głowie czarny welon z białą wypustką, na piersi po lewej stronie przypięty znak zgromadzenia.



W Afryce szary habit, biały welon.
Na Filipinach i część sióstr w Indiach - habit i welon biały.
Większość sióstr w Indiach - habit i welon biały lub szary, na piersi krzyż zawieszony na łańcuszku.

Habit historyczny:

Szary habit przepasany białym sznurem, szary szkaplerz, czarny welon, na piersi po lewej stronie duży krzyż, przy boku różaniec.
Czarne welony nosiły siostry chórowe, białe welony nosiły siostry konwerski (zwane w zgromadzeniu świeckimi) aż do 1895 roku, kiedy zniesiono w zgromadzeniu podział na chóry.
nowicjuszki i postulantki w 1891 roku


Duchowość:
Siostry żyją według reguły św. Franciszka z Asyżu. Celem zgromadzenia jest chwała Boża poprzez stałe dążenie do świętości i świadectwo życia Ewangelią. Duch zgromadzenia ma swoje źródło w kontemplacji tajemnicy Jezusa Chrystusa Ukrzyżowanego. Z Jego Przebitego Serca siostry czerpią miłość względem bliźnich i apostolską gorliwość o zbawienie ludzkości w duchu poświęcenia siebie.
Jak we wszystkich franciszkańskich zgromadzeniach ważne miejsce zajmuje wspólnota. Siostry dzielą ze sobą życie modlitwy, pokuty, razem podejmują się posługi apostolskiej. Franciszkański duch przejawia się także w szerzeniu dobra i pokoju tam, gdzie siostry się znajdują.
Głównym zadaniem zgromadzenia jest ewangelizacja Ludu Bożego. Zgodnie z pragnieniem założycieli zgromadzenie cechuje się duchem misyjnym, wyrażonym w gotowości do głoszenia Ewangelii w każdej części świata. Siostry preferują służbę wśród ubogich i zmarginalizowanych przez społeczeństwo. Ewangelizacja realizowana jest nie tylko na drodze nauczania prawd wiary, ale także poprzez pełnienie różnorakich uczynków miłosierdzia względem ciała i duszy.



Działalność:
Posługa apostolska zgromadzenia obejmuje bezpośrednie uczestnictwo w działalności misyjnej Kościoła i jego posłudze pasterskiej.
Siostry katechizują, włączają się w duszpasterstwa parafialne, młodzieżowe, prowadzenie rekolekcji, grup modlitewnych zwłaszcza franciszkańskich. Zgromadzenie wychowuje dzieci i młodzież we własnych przedszkolach i szkołach różnego szczebla, a także w schroniskach dla dzieci opuszczonych i sierot, opiekuje się chorymi i cierpiącymi oraz ludźmi starszymi. Franciszkanki wychodzą także naprzeciw ludzi odrzuconych: więźniów, ubogich, bezdomnych, imigrantów, zajmują się pracą charytatywną.


Historia:
Na powstanie Zgromadzenia Franciszkanek Misjonarek Najświętszego Serca decydujący wpływ miało spotkanie dwóch osób: prowincjała weneckiej prowincji franciszkanów o. Gregorio Fioravanti OFM i księżnej Laury Léroux de Bauffremont.
Ojciec Gregorio od dłuższego już czasu pragnął powołać do istnienia franciszkańskie zgromadzenie żeńskie o nastawieniu misyjnym. Zwierzył się z tego księżnej; ta natomiast myślała o założeniu klasztoru. Rozpoznając w tym znak Bożej Opatrzności podjęli decyzję o wcieleniu w życie swoich zamierzeń.
Nowe zgromadzenie oficjalnie narodziło się w 1861 roku. Pierwszy dom powstał Gemona del Friuli w północnych Włoszech. Laura – teraz już jako m. Józefa od Jezusa – z gorliwością podjęła się trudu organizowania nowej wspólnoty i przygotowywania pierwszych sióstr do pracy poza granicami Włoch. Ojciec Gregorio natomiast do końca życia sprawował duchową opiekę nad siostrami i zajmował się formacją kandydatek do zgromadzenia.


Strony www:
Dom generalny: www.francescane.org
Włochy:
  - prow. rzymska: www.francescanemissionarie.org
  - prow. gemońska: www.suorefmscgemona.it
USA: www.fmscusa.org
Chile: www.rfmsc.cl
Czechy: http://frantiskanky.sweb.cz/4.htm



27 grudnia 2012

Franciszkanie Pokoju


Bracia Franciszkanie Pokoju (FBP)
Franciscan Brothers of Peace
Frati Francescani della Pace
Hermanos Franciscanos de la Paz
Irmãos Franciscanos da Paz
Frères franciscains de la Paix

Zgromadzenie laickie składające się z braci-niekapłanów

Data i miejsce założenia:
1982 rok - USA

Założyciel:
br. Michael Gaworski















Liczby: 9 braci (7 profesów, 2 nowicjuszy)  * dane z 2016 roku
Franciszkanie Pokoju obecni są w krajach: USA
Dom wspólnoty: USA (Saint Paul, MN)


Habit aktualny:

Szary habit i szkaplerz z kapturem przepasane białym sznurem, na piersi zawieszony krzyż San Damiano, przy boku koronka franciszkańska.




Duchowość:
Bracia żyją według Reguły Trzeciego Zakonu św. Franciszka z Asyżu. Franciszkanie Pokoju z miłości oddają swoją osobę Chrystusowi, Jego Najświętszej Matce Maryi i Świętemu Kościołowi Katolickiemu. Prowadzą życie modlitwy, pokuty i miłości braterskiej we wspólnocie, która zajmuje ważne miejsce w codzienności braci. Charyzmatem wspólnoty jest głoszenie Ewangelii Życia realizowane głównie poprzez działalność pro-life.
Bracia wierzą, że ich powołanie będzie miało wartość tylko wtedy, gdy wiernie będą pełnić wolę Boga objawioną w natchnieniach Ducha Świętego, w nauce Kościoła i w poleceniach przełożonych. Dlatego wierność Papieżowi i Magisterium Kościoła jest ważną cechą zgromadzenia. Opiera się ona na silnej wierze w prawdziwość Kościoła Katolickiego i wolność od błędu jego nauki. Tak więc bracia szczególnie starają się odznaczać cnotą pokory, zapominając o sobie i wyzbywając się wszelkich ziemskich ambicji.
Posłuszeństwo Kościołowi przejawia się również w życiu modlitewnym braci. Franciszkanie starają się czcić Boga zgodnie z ortodoksją, czyli poprawnie, według norm ustalonych przez Kościół, w czym przyświeca im starożytna chrześcijańska zasada: lex orandi, lex credendi, czyli prawo modlitwy jest prawem wiary. Oznacza to, że modlitwa zwłaszcza liturgiczna, wyraża doktrynę wiary, co ogranicza możliwości swobodnej modyfikacji liturgii. Dlatego bracia starannie sprawują Najświętszą Ofiarę Mszy Świętej oraz Liturgię Godzin wierząc, że bez właściwego kultu Boga ich dążenie do osobistej świętości będzie zniekształcone. Ponadto każdego dnia adorują Najświętszy Sakrament, kultywują ducha uwielbienia i dziękczynienia, śpiewając często Bogu psalmy, hymny i pieśni, zgłębiają Pismo Święte i doktrynalne nauczanie Kościoła Katolickiego.
Bracia żywią również głęboką miłość i oddanie Maryi, czcząc Ją szczególnie w tytule Królowej Pokoju. W Matce Bożej widzą doskonałą ikonę samego Kościoła. Poświęcają się Jej macierzyńskiej opiece, proszą ją o pomoc i ochronę podczas każdorazowego odmawiania Liturgii Godzin.


Działalność:
Charyzmat głoszenia Ewangelii Życia wspólnota realizuje poprzez ochronę życia poczętego oraz obronę najsłabszych i odrzuconych. Bracia starają się zapobiegać aborcjom przez modlitwę, poradnictwo, pomoc znajdującym się w kryzysie małżeństwom oczekującym potomstwa.
Bronią praw osób o znacznym stopniu niepełnosprawności, które nie mogą samodzielnie funkcjonować i same za siebie mówić, a także osób starszych narażonych na eutanazję. Wychodzą także naprzeciw ubogim, bezdomnym, jak również osobom, które doświadczyły tortur, pomagając im powrócić do normalnego funkcjonowania w społeczeństwie.


Historia:
Brat Michael Gaworski urodził się w Stanach Zjednoczonych w 1958 roku. Jako nastolatek zaangażował się w katolicki ruch odnowy charyzmatycznej, w której doświadczył bliskich relacji z Bogiem. Miało to ogromny wpływ na jego pragnienie, aby iść za Panem na drodze życia zakonnego. Równocześnie zafascynował się osobą św. Franciszka z Asyżu. Po ukończeniu szkoły odwiedził kilka wspólnot religijnych, starając się rozeznać swoje powołanie. W tym samym czasie włączył się w działalność ruchu pro-life walczącego o prawa dzieci nienarodzonych. Stał się również współtwórcą nowej organizacji o nazwie Pro-Life Ministries, która z czasem stała się jedną z bardziej znaczących w USA, a Michael był uznanym działaczem w zakresie prawa do życia i jego świętości.
W 1982 roku wraz towarzyszem zamieszkał w domu w Saint Paul w Minnesocie, rozpoczynając prostą franciszkańską drogę życia. Dwaj mężczyźni zobowiązali się modlić tradycyjną modlitwą Kościoła: Liturgią Godzin. Od samego początku wspólnota była skoncentrowana na Eucharystii. Nie zamierzali tworzyć nowego zgromadzenia. Ich celem było miłować Pana z całego serca i oddać się na służbę Królestwu Bożemu. Po dwóch latach zaczęli podpisywać zobowiązanie na jeden rok do życia braterskiego i celibatu dla Królestwa Bożego. Do wspólnoty zaczęli dołączać kolejni mężczyźni. Na własne utrzymanie pracowali m.in. w centrum handlowym, w katolickiej księgarni, w ruchu pro-life. Po latach takiego życia bracia, w porozumieniu z władzami kościelnymi, zwrócili się do miejscowego biskupa z prośbą o aprobatę kanoniczną jako nowa wspólnota zakonna, pragnąc żyć autentyczną i radykalną formą życia zakonnego. W 1994 otrzymali status publicznego stowarzyszenia wiernych.


Mając 33 lata brat Michael w wyniku sepsy doznał zatrzymania akcji serca i niewydolności układu oddechowego w konsekwencji czego doznał poważnego uszkodzenia mózgu i ciężkiego paraliżu. Wymagał całodobowej opieki współbraci. Po 12 latach cierpienia zmarł w 2003 roku w skutek kolejnej sepsy. Br. Michael swoim cierpliwie znoszonym cierpieniem potwierdził to, o co walczył przez swoje życie, a więc godność życia ludzkiego, także człowieka niezdolnego do samodzielnego funkcjonowania.

Strony www:
www.brothersofpeace.org

Aktualizacja: 18.02.2017


23 grudnia 2012

Dominikanki


Zgromadzenie Sióstr Św. Dominika (OP)
Congregatio Sororum Sancti Dominici
Congregation of the Sisters of St. Dominic
(Dominican Sisters of the Immaculate Conception)

Congregazione delle Suore di San Domenico
Congregación de las Hermanas de Santo Domingo
Congregação das Irmãs de São Domingos
Congrégation des Soeurs de Saint Dominique
 Kongregation der Schwestern vom hl. Dominikus

Data i miejsce założenia:
1861 rok - Polska

Założycielka:
m. Kolumba – Róża Filipina Białecka















Liczba sióstr na świecie: 362 (w Polsce: 293)  * dane z 2008 roku
Dominikanki obecne są w krajach: Polska, Ukraina, Białoruś, Rosja, Włochy, USA, Kanada, Kamerun.
Dom generalny: Polska (Kraków)

Habit aktualny:

Biały habit przepasany skórzanym paskiem, biały szkaplerz i pelerynka, na głowie czarny welon z biała wypustką, przy boku różaniec.
Stroju dopełnia czarna kapa.

Nowicjuszki

Dominikanki w Kamerunie - habit bez pelerynki, krzyżyk na piersiach

Dominikanki w Kamerunie - na co dzień używany habit bez szkaplerza biały lub lekko pomarańczowy, biały welon.


Habit historyczny:


W czarnych szkaplerzach siostry konwerski

----------------------------------------------





Duchowość:
Zgromadzenie należy do wielkiej rodziny zakonnej, założonej przez św. Dominika, która od początku została ustanowiona dla głoszenia Słowa Bożego i zbawiania dusz. Dlatego wszystkie siostry poświęcają się realizacji apostolskich zadań Kościoła, zwiastując bliźnim Królestwo Boże.
Kontemplować i przekazywać innym owoce kontemplacji to podstawowa zasada życia sióstr dominikanek. Z kontemplacji Bożej Prawdy winno wypływać apostolstwo zgromadzenia, tak więc głoszenie prawdy jest podstawowym zadaniem sióstr. Aby sprostać temu wzniosłemu zadaniu, dominikanki troszczą się o osobistą zażyłość z Bogiem. Pomocne w jej kształtowaniu jest uroczyste, wspólnotowe sprawowanie Liturgii, zarówno codziennej Mszy Świętej, jak też Liturgii Godzin, zgłębianie Słowa Bożego, troska o kult Eucharystii, rozważanie tajemnic zbawienia w modlitwie różańcowej oraz cześć oddawana Matce Bożej, szczególnie pod wezwaniem Matki Dobrej Opieki oraz Królowej Różańca Świętego.
Wzorem realizacji powołania jest Jezus Chrystus Dobry Pasterz zatroskany o zbawienie wszystkich, Maryja zasłuchana i posłuszna Bogu oraz Apostołowie, a więc ci, którym Pan Jezus bezpośrednio polecił przekazywanie Jego orędzia aż po krańce świata. Patronami zgromadzenia są: Matka Boża, św. Dominik i św. Katarzyna ze Sieny.



Działalność:
W pełnieniu misji głoszenia Ewangelii najbardziej potrzebującym dominikanki nie ograniczają się do jakiejś ściśle określonej formy działalności. Najczęstszą formą jest katechizacja, organizowanie rekolekcji i dni skupienia, prowadzenie różnych grup duszpasterskich. Również sporą część apostolstwa obejmuje wychowanie najmłodszych w prowadzonych przez zgromadzenie kilku przedszkolach. Dominikanki prowadzą również ośrodek wychowawczy. Cierpiącym i ludziom w podeszłym wieku niosą pomoc we domach pomocy społecznej, domach opieki dla osób starszych, jak również w szpitalach oraz odwiedzając chorych w ich własnych domach, włączając się w pracę charytatywną Kościoła. Ponadto siostry pracują w parafiach jako zakrystianki, kancelistki, organistki.


Historia:
Polskie Zgromadzenie Sióstr św. Dominika założyła m. Kolumba – Róża Filipina Białecka. Odkrywając w sobie łaskę powołania do wyłącznej służby Bogu, w dniu swojego Bierzmowania złożyła ślub poświęcenia się Bogu w życiu zakonnym.
Początkowo zamierzała wstąpić do kontemplacyjnego klasztoru mniszek dominikanek w Krakowie, którym to zamiarem podzieliła się ze swoim spowiednikiem. Ten polecił jej jednak, aby porozmawiała o tym z przełożonym generalnym Zakonu Dominikańskiego, który w tym czasie akurat wizytował klasztory w Polsce. Generał zachęcił ją, aby formację zakonną odbyła w kontemplacyjno-czynnym zgromadzeniu dominikanek w Nancy we Francji i przeszczepiła go do Polski. Sugestię tą Róża odczytała jako wolę Bożą.
Po złożeniu ślubów zakonnych powróciła do Polski i w 1861 roku założyła w Tarnobrzegu – Wielowsi pierwszy w Polsce klasztor nowego zgromadzenia dominikanek czynnych, które miało się poświęcić głoszeniu prawdy ewangelicznej najbardziej potrzebującym. W owym czasie była to przede wszystkim ludność wiejska. W zakładanych przez siebie szkołach siostry troszczyły się o rozwój dzieci i młodzieży, przygotowywały w parafiach do przyjęcia sakramentów świętych, wspierając wysiłki miejscowych duszpasterzy. Opiekowały się także chorymi oraz towarzyszyły im w godzinie śmierci. W 1936 roku siostry rozpoczęły posługę w USA, gdzie znane są jako Dominikanki Niepokalanego Poczęcia.

Strony www:
http://dominikanki.pl
http://misje.dominikanki.pl
USA: www.sistersop.com

Filmy:







więcej filmów:
http://dominikanki.pl/multimedia/
www.youtube.com/user/siostrydominikanki/videos?view=0&flow=grid
.
.
.