21 grudnia 2010

Służebnice Dzieciątka Jezus

.
Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Dzieciątka Jezus (HHCJ) 
Congregation of the Handmaids of the Holy Child Jesus
Congregazione delle Suore Ancelle del Santo Bambino Gesù 
Congregación de Siervas del Santo Niño Jesús
Congregação das Servas do Sagrado Menino Jesus
Congrégation des Servantes du Saint-Enfant-Jésus 
Kongregation der Dienerinnen des Heiligen Kindes Jesus 

Data i miejsce założenia:
1931 rok - Nigeria 

Założycielka:
m. Mary Charles Magdalen Walker
.














Liczba sióstr na świecie: 859  * dane z 2008 roku
Służebnice Dzieciątka Jezus obecne są w krajach: Nigeria, Kamerun, Kenia, Ghana, Togo, Sierra Leone, Włochy, Niemcy, Wielka Brytania, USA, Kanada, Grenada.
Dom generalny: Nigeria (Ikot-Ekpene) 

Habit aktualny:

Biały habit z kołnierzykiem o rogach prostych, na głowie biały prosty welon, przy boku różaniec, na piersi krzyż. Możliwy również szary habit z białym kołnierzykiem i szary welon z białą wypustką.


Pre-nowicjat
Nowicjat


Habit historyczny:

Biały habit z pelerynką z kołnierzykiem, na głowie biały welon, przy boku różaniec, na piersi krzyż.
.

Duchowość:
Wzorem życia poświęconego Bogu jest dla sióstr Najświętsza Maryja Panna, która jako pierwsza powiedziała: Oto Ja Służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa Twego. W Niej odnajdują przykład głębokiej wiary, pokory, gorliwości, całkowitego zaufania Bożej Opatrzności oraz delikatnej służby innym. Z Maryi siostry czerpią ducha wszechogarniającej miłości, która wyraża się w haśle zgromadzenia: Miłość i Służba.
Duchowość zgromadzenia opiera się ponadto na duchowości św. Ignacego Loyoli. To ona zobowiązuje siostry do głębokiej wiary, pokory i gorliwości. Służebnice szczególną uwagę zwracają na związek między modlitwą i służbą dla innych.
Siły do apostolstwa czerpią m.in. z codziennego uczestnictwa we Mszy Świętej, modlitwy osobistej i wspólnotowej oraz odmawianej każdego dnia litanii do Bożej Opatrzności. 



Działalność:
Głównym apostolstwem wspólnoty jest świadectwo życia zakonnego oraz działalność edukacyjna na wszystkich szczeblach od przedszkoli po szkoły wyższe, a także w szkołach specjalnych. Siostry uczestniczą w Chrystusowej posłudze uzdrawiania z miłością i cierpliwością służąc chorym w szpitalach, domach opieki. Posłuszne ewangelicznemu wezwaniu: Idźcie i nauczajcie wszystkie narody... pracują w parafiach, katechizują, prowadzą rekolekcję, pomagając budować silne lokalne Kościoły. Swoją troską obejmują także ubogich, sieroty, samotne matki, osoby zmarginalizowane społecznie, chorych psychicznie. Ponadto angażują się w działalność misyjną. 



Historia:
Zgromadzenie założyła Irlandka m. Mary Charles Magdalen Walker. W 1923 roku, będąc zakonnicą w Zgromadzeniu Sióstr Miłosierdzia, przybyła z Irlandii do Nigerii na zaproszenie miejscowego biskupa Josepha Shanahan’a CSSp. Rozpoczęła pracę ewangelizacyjną głównie w dziedzinie edukacji kobiet. Jej działalność rozwinęła się w kierunku podnoszenia poziomu życia ludzi, którym służyła. Angażowała się na polu pedagogicznym, ewangelizacyjnym, medycznym i socjalnym.
Pragnienie m. Mary Charles o rodzimej wspólnocie zakonnej zrealizowało się, gdy cztery jej uczennice wyraziły chęć prowadzenia życia takiego jak ona. W 1931 roku pierwsze cztery kandydatki rozpoczęły formację zakonną w mieście Calabar, dając początek pierwszemu nigeryjskiemu zgromadzeniu zakonnemu. W 1937 roku wspólnota została kanonicznie erygowana przez władze kościelne. Trzy lata później siostry złożyły pierwsze śluby. Młode zgromadzenie w sposób naturalny przejęło i rozwinęło dotychczasową działalność swojej założycielki. Tymczasem m. Mary Charles wróciła do Europy, po 20 latach ponownie wyjechała do Afryki, tym razem do Zambii, pomagając w formowaniu się kolejnego afrykańskiego zgromadzenia zakonnego. 


Strony www:
prow. południowo-wschodnia: www.hhcjsep.org
Kenia: http://hhcjkenyaregion.org/

27 listopada 2010

Służebnice Nawiedzenia

.
Zgromadzenie Sióstr Służebnic Nawiedzenia (AV)
Ancille Visitazionis
Ancelle della Visitazione
Sisters Servants of the Visitation
Servas da Visitação
Esclavas de la Visitación

Servantes de la Visitation
Dienerinnen von der Heimsuchung

Data i miejsce założenia:
1978 rok - Włochy

Założycielka:
m. Maria Vincenza Minet











.
.
Liczby: ok. 190 sióstr na świecie (w Polsce 4)  * dane z 2008 roku
Służebnice Nawiedzenia obecne są w krajach: Włochy, Polska, Brazylia, Filipiny, Madagaskar, Kenia.
Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:

Biały habit z białym prostym welonem, na piersi medal.


Duchowość:
Podstawą duchowości zgromadzenia jest tajemnica Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny. Siostry starają się być wrażliwe na potrzeby duchowe i materialne innych ludzi ofiarnie im służąc i tak jak Maryja nawiedzająca św. Elżbietę nieść im Chrystusa i radość w Duchu Świętym. Swoją posługą chcą chwalić Boga za wszystko co czyni dla zbawienia dusz, by codziennie wznosiło się do nieba dziękczynne Magnificat, jakie wyśpiewała Maryja podczas spotkania ze św. Elżbietą.
Siostry dążą do ustawicznego utrzymywania w sobie ducha ubogiego, pokornego i prostego, starając się strzec i rozważać w sercu Słowo Boże. Śluby zakonne nie są dla nich poświęceniem ani rezygnacją, ale wybraniem dobra najwyższego, tej ewangelicznej „najlepszej cząstki”, której „nie będą pozbawione”.


Działalność:
Służebnice Nawiedzenia w swojej pracy starają się wychodzić naprzeciw potrzebom osób znajdujących się w niekorzystnej sytuacji życiowej. Istotnym obszarem działalności zgromadzenia jest służba chorym w szpitalach i domach prywatnych; siostry prowadzą ambulatoria, domy pogodnej jesieni. Opiekują się także dziećmi w domach dziecka, przedszkolach, pracują w szkołach podstawowych, wśród dziewcząt w trudnej sytuacji życiowej, dożywiają ubogie dzieci. Ponadto katechizują i pracują przy parafiach i taką też posługę siostry pełnią w Polsce. 

Historia:
Zgromadzenie narodziło się we Włoszech w Asyżu w 1978 roku z inicjatywy matki Marii Vincenzy Minet przy wsparciu bpa Dino Tomassini. Początkowo młoda wspólnota zamieszkała gościnnie w klasztorze sióstr benedyktynek, wkrótce przeniosła się do Rzymu, gdzie dziś znajduje się centrum zgromadzenia, a jego przełożoną generalną nieprzerwanie od początku jest założycielka matka Vincenza. W 1993 roku siostry otwarły pierwszy i jak dotąd jedyny dom w Polsce w Bolechowicach koło Krakowa, w którym pracują cztery siostry.

Strony www:
Włochy: www.ancelledellavisitazione.org
Brazylia: www.visitacao.org.br

Adres domu w Polsce:
ul. Kościelna 18
32-082 Bolechowice
tel. (12) 285 48 93
email: nawiedzenie@go2.pl
.

.
.

9 listopada 2010

Służebnice Pana i Dziewicy z Matará

.
Instytut Służebnic Pana i Dziewicy z Matará (SSVM)
Institute Servants of the Lord and the Virgin of Matará
Istituto Serve del Signore e della Vergine di Matarà
Instituto Servidoras del Senor y de la Virgen de Matarà
Instituto Servidoras do Senhor e da Virgem de Matará
Institut Servantes du Seigneur et de la Vierge de Matará
Institut der Dienerinnen des Herrn und der Jungfrau von Matará
Instituut Dienaressen van de Heer en de Maagd van Matará (Blauwe Zusters)
Служебниці Господа і Діви Марії з Матара (Сестри Воплоченого Слова)
Zgromadzenie czynne z gałęzią kontemplacyjną

Data i miejsce założenia:
1988 rok - Argentyna

Założyciel:
o. Carlos Miguel Buela IVE













.
.
Liczby: 928 sióstr na świecie (w tym 42 siostry greckokatolickie)
* dane z 2009 roku
 

Służebnice Pana i Dziewicy z Matará obecne są w krajach: Włochy, Hiszpania, Francja, Luksemburg, Holandia, Irlandia, Islandia, Litwa, Ukraina, Rosja, Albania, USA, Kanada, Gujana, Surinam, Brazylia, Ekwador, Peru, Paragwaj, Argentyna, Chile, Egipt, Tunezja, Tanzania, Izrael, Syria, Jordania, Tadżykistan, Kazachstan, Hong-Kong, Tajwan, Filipiny, Papua Nowa Gwinea.
Dom generalny: Włochy (Rzym) 

Habit aktualny:

Szary habit, niebieski szkaplerz, na głowie biały czepek i niebieski welon, na piersi krzyż z Matará (stary krzyż wyrzeźbiony przez Indian z Matará w 1594 roku), przy boku możliwy różaniec.


Gałąź greckokatolicka (bizantyjsko-ukraińska): habit, szkaplerz i welon w kolorze czarnym.


Duchowość:
Celem istnienia instytutu jest przedłużenie Wcielenia Jezusa Chrystusa w świecie. Szczególnym zadaniem jest ewangelizacja kultury. Cechą charakterystyczną zgromadzenia jest niesienie Ewangelii tam, gdzie liczba chrześcijan jest niewielka lub w ogóle ich nie ma oraz w tereny zlaicyzowane.
Tajemnica Wcielenia ma swoją symbolikę w kolorze habitu służebnic: kolor niebieski oznacza Boskość Chrystusa, natomiast szary – jako kolor ziemi – Jego Człowieczeństwo. Siostry wpatrzone w Jezusa Ukrzyżowanego starają się wiernie stać u stóp Jego Krzyża. Istotnym elementem duchowości wspólnoty jest oddanie się w niewolnictwo Maryi według wskazówek św. Ludwika Marii Grigion de Montfort, do czego siostry zobowiązują się, składając dodatkowo czwarty ślub.
.
Służebnice Pana codziennie uczestniczą we Mszy Świętej. Wśród codziennych praktyk duchowych znajdują się ponadto godzina adoracji Jezusa Eucharystycznego, Różaniec, Anioł Pański, modlitwa indywidualna, a także wspólna modlitwa Liturgią Godzin. Patronką instytutu jest Matka Boża z Luján.
Zgromadzenie posiada w swoim obrębie gałąź kontemplacyjną. Mniszki, żyjąc za klauzurą w milczeniu i pokucie, oddają swoje życie w celu wspierania modlitwą dzieł prowadzonych przez zgromadzenie, w intencji Kościoła, zwłaszcza Ojca Świętego, a także w intencji uświęcenia i wytrwałości dla kapłanów i osób Bogu poświęconych. Dodatkowo każdy z klasztorów ma swoją szczególną intencję, za którą zanosi modlitwy przed tron Boży. 
Formacja w zgromadzeniu jest wspólna zarówno dla sióstr apostolskich jak i kontemplacyjnych. Dopiero po nowicjacie i trzech latach junioratu siostry o powołaniu kontemplacyjnym mogą wstąpić do jednego z klasztorów przeznaczonych dla tej formy życia.



Działalność:
W swojej działalności siostry starają się dawać świadectwo wiary poprzez miłość chrześcijańską. To pragnienie realizują przez katechizację, katolicką edukację dzieci i młodzieży, organizowanie misji ludowych i rekolekcji, zwłaszcza ignacjańskich, pracę w parafiach, wydawanie czasopism i książek katolickich. Ponadto służą chorym w szpitalach, niepełnosprawnym, starszym i opuszczonym, angażują się w programy chroniące życie. Przy zgromadzeniu istnieje także Trzeci Zakon skupiający ludzi świeckich pragnących żyć charyzmatem instytutu w swoich rodzinach i środowiskach. 



Historia:
Zgromadzenie założył w 1988 roku w San Rafael w Argentynie ks. Carlos Miguel Buela po latach pracy parafialnej i jako duszpasterz młodzieży. Jest ono żeńską gałęzią powołanego do życia cztery lata wcześniej męskiego Instytutu Słowa Wcielonego.
Służebnice Pana i Dziewicy z Matara są dziś jednym z najszybciej rozwijających się zgromadzeń w Kościele. Po zaledwie dwudziestu latach istnienia liczyło już 928 sióstr w tym 371 po ślubach wieczystych, 311 po ślubach czasowych, 108 nowicjuszek, 35 postulantek i 103 aspirantki.
W 1991 roku powstał w Argentynie pierwszy klasztor kontemplacyjny, dając tym samym początek nowej gałęzi zgromadzenia. Obecnie istnieje 9 klasztorów mniszek: po jednym we Argentynie, Peru, Brazylii, USA, Holandii, Hiszpanii i Ukrainie oraz dwa we Włoszech.


W 1998 roku na Ukrainie w obrębie zgromadzenia powstała gałąź greckokatolicka, skupiająca siostry obrządku bizantyjsko-ukraińskiego. W 2009 roku liczyła 42 siostry, obecnie są już 82 siostry, żyjące w kilku domach na Ukrainie (jeden z nich jest klasztorem kontemplacyjnym) oraz w Rosji na Syberii. 



Strony www:
Polskojęzyczna: www.servidorasdelsenor.org/pl
Dom generalny: www.servidoras.org
Włochy: www.servedelsignore.org (blog)
Hiszpania, Francja: www.ssvmnsdelpilar.org
Europa Północna: www.ssvmne.org
Ukraina: www.lastivky.org
USA: www.ssvmusa.org
Brazylia: www.ssvmbrasil.org

Aktualizacja: 3.12.2013

Filmy:

w jęz. włoskim:


siostry kontemplacyjne (w jęz. hiszpańskim):


gałąź greckokatolicka (w jęz.ukraińskim):



1 października 2010

Bernardynki

.
Mniszki Trzeciego Zakonu Regularnego św. Franciszka z Asyżu (OSFB)
*Moniales Tertii Ordinis Regularis Sancti Francisci Assisiensis - Bernardinae
*Nuns of the Third Order Regular of St. Francis of Assisi
(Bernardine Nuns)

*Monache del Terzo Ordine Regolare di San Francesco d'Assisi
(Monache
Bernardine)
*Monjas de la Tercera Orden Regular de San Francisco de Asís
(Monjas Bernardinas)

*Monjas da Terceira Ordem Regular de S. Francisco de Assis
(Monjas
Bernardinas)

*Moniales du Tiers-Ordre régulier de Saint-François d'Assise
(Moniales
Bernardine)

Zakon kontemplacyjny, klauzurowy 

Data i miejsce założenia:
1459 rok - Polska 

Założyciel:
św. Jan Kapistran
.

Liczby: 185 sióstr na świecie  * dane z 2008 roku
Mniszki Bernardynki obecne są w krajach: Polska
Dom generalny: każdy klasztor jest autonomiczny

.
Habit aktualny:

Brązowy habit przepasany białym sznurem, brązowy szkaplerz, czarny welon upięty na białym czepku z przepaską na czole (bindal), przy boku koronka franciszkańska siedmiu radości NMP.



Habit historyczny:
.
.
.
Duchowość:
Bernardynki żyją według reguły św. Franciszka z Asyżu. Od Niego uczą się autentycznego życia Ewangelią i głębokiej kontemplacji. Pociągnięte przykładem Świętego, pragną iść za naszym Panem Jezusem Chrystusem, naśladować Go w Jego sposobie życia, a zwłaszcza w życiu modlitwy, ubóstwa i pokory.
Siostry żyją we wspólnocie, oddzielone od świata klauzurą. W odosobnieniu i milczeniu, poznają i rozważają tajemnice z życia Jezusa Chrystusa i Jego Matki. Mniszki codziennie uczestniczą we Mszy Świętej, odmawiają Liturgię Godzin, Różaniec, Koronkę do Bożego Miłosierdzia, praktykują medytację i czytanie duchowne. Cechą charakterystyczną bernardynek jest pielęgnowana w ich kościołach adoracja Najświętszego Sakramentu; w czterech ma ona charakter wieczysty. Każda siostra ma wyznaczony czas na adorację. Ponadto każdego dnia mniszki zbierają się na wspólną rekreację.
Podstawowym apostolstwem zakonu jest oddawanie Bogu nieustannej czci, uwielbienia i dziękczynienia oraz ofiara, pokuta i modlitwa błagalna za ludzi żyjących w świecie, obejmująca wszystkie sprawy Kościoła i świata. Ponadto siostry wykonują różne prace w kościele, klasztorze i ogrodzie, a także szyją szaty i paramenty liturgiczne, wypiekają komunikanty, oprawiają mszały i książki.
Po Soborze Watykańskim II sześć klasztorów przyjęło złagodzoną klauzurę zwaną konstytucyjną, która umożliwia prowadzenie szerszej działalności apostolskiej i charytatywnej (zachowując jednak nadal kontemplacyjny charakter zakonu) m.in.: rekolekcji dla dziewcząt, bursy, kuchnię dla ubogich, przedszkole. Pojedyncze siostry katechizują, służą chorym, pracują w kurii diecezjalnej w Łowiczu. Pozostałe trzy klasztory (Kraków, Zakliczyn, Wieluń) pozostały przy ścisłej klauzurze papieskiej. 


Historia:
Bernardynki są pierwszym zakonem żeńskim założonym na ziemiach polskich. Początki zakonu bernardynek związane są z osobą św. Jana Kapistrana, który przeszczepił do Polski zreformowaną gałąź franciszkanów, zwaną w Polsce bernardynami od ich pierwszego klasztoru p.w. św. Bernarda ze Sieny w Krakowie.
W pobliżu klasztorów bernardynów i pod ich opieką powstawały wspólnoty tercjarek franciszkańskich, dając początek gałęzi żeńskiej. Pierwszy konwent sióstr bernardynek powstał w 1459 roku w Krakowie. Zakon obecny jest tylko w Polsce. Siostry żyją w 9 klasztorach. 


Strony www:
Kraków: www.bernardynki.com
Łowicz: www.bernardynki.lowicz.opoka.org.pl
Chęciny: www.bernardynki.pl
Łódź: http://archidiecezja.lodz.pl/bernardynki
Wieluń: www.bernardynki.czestochowa.opoka.org.pl
Zakliczyn: www.bernardynki.diecezja.tarnow.pl
Brzeziny: www.franciszkaniebrzeziny.pl/siostrybernardynki.php
Adresy wszystkich klasztorów bernardynek

Aktualizacja: 10.12.2013

Filmy: