Zakony i zgromadzenia zakonne na świecie: Wizytki

.
Zakon Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny (VSM)
Ordo Visitationis Beatissimae Mariae Virginis
Ordine della Visitazione di Santa Maria (Visitandine)
Order of the Visitation of Holy Mary (Visitation Sisters)
Ordre de la Visitation Sainte-Marie (Visitandines)
Orden de la Visitación de Santa María (Visitandinas, Salesas)
Ordem da Visitação de Santa Maria (Visitandinas)
Orden von der Heimsuchung Mariens (Salesianerinnen, Visitandinnen)
Orde van Maria Visitatie (Visitandinnen)
Zakon kontemplacyjny, klauzurowy

Data i miejsce założenia:
1610 rok - Francja

Założyciele:
św. Franciszek Salezy
św. Joanna Franciszka Fremyot de Chantal

Liczby: 2073 mniszki na świecie (w Polsce: 75) * dane z 2008 roku

Wizytki obecne są w krajach: Polska, Niemcy, Belgia, Holandia, Francja, Wielka Brytania, Irlandia, Hiszpania, Portugalia, Włochy, Szwajcaria, Austria, Czechy, Chorwacja, Węgry, USA, Kanada, Meksyk, Dominikana, Gwatemala, Panama, Kolumbia, Ekwador, Peru, Brazylia, Paragwaj, Urugwaj, Argentyna, Chile, Kongo-Brazaville, Burundi, Rwanda, Liban, Korea Płd., Filipiny.

Dom generalny: każdy klasztor jest autonomiczny

Habit aktualny:

Strój używany w większości klasztorów na świecie, w tym także w Polsce:
czarny habit przepasany paskiem, czarny welon z białym czepkiem wokół twarzy i czarnym czółkiem, na piersi zawieszony krzyż, przy boku możliwy różaniec.
Polska, Węgry, Wielka Brytania, Hiszpania, Portugalia, Włochy, Meksyk, Salwador, Peru, Ekwador, Urugwaj, Argentyna, część klasztorów w Niemczech, Francji, USA

Niektóre klasztory we Francji:
welon z białym czółkiem.

Chorwacja, Austria oraz niektóre
klasztory w Niemczech:
welon z białym czepkiem.

Belgia, Czechy oraz niektóre klasztory w Niemczech i we Francji: prosty czarny welon z białą wypustką lub bez wypustki.

Wizytki w Kanadzie

Wizytki w Brazylii

Szwajcaria, Kongo-Brazzaville oraz część klasztorów we Francji:
beżowy habit, ciemno-brązowy welon (w Kongo welon beżowy)

Wizytki w USA - część klasztorów habit o tradycyjnym kroju; w niektórych klasztorach granatowy habit i prosty granatowy welon z białą wypustką; w niektórych klasztorach czarny lub jasno-szary bezrękawnik, biała bluzka, czarny prosty welon z białą wypustką; w części klasztorów zrezygnowano z habitów w ogóle.

Panama oraz niektóre klasztory
w Kolumbii: habit biały, czarny welon.

Paragwaj oraz niektóre klasztory
w Argentynie: habit i welon beżowy

Duchowość:

Cechą charakterystyczną duchowości sióstr jest pragnienie wyłącznie Boga i zjednoczenia z Nim, głęboka pokora względem Niego, łagodność w stosunku do bliźnich, prostota i radość w życiu wspólnym oraz skoncentrowanie się nie tyle na umartwieniach zewnętrznych, co na wewnętrznym opanowaniu namiętności, wyzwoleniu się z przywiązań ziemskich i złączeniu swej woli z Wolą Bożą, a także na odnajdywaniu wartości w małych rzeczach dnia codziennego.
W Tajemnicy Nawiedzenia mniszki starają się ukazywać ludziom Wcielonego Boga, przyjmującego ludzkie ograniczenia i ofiarującego ludziom swoją obecność. Od czasu objawień danych Wizytce św. Małgorzacie Marii Alacoque zakon czuje się powołany także do szerzenia kultu Najświętszego Serca Jezusa.

Przeznaczeniem Wizytek jest życie kontemplacyjne w ciszy klauzury, a więc modlitwa jest centrum ich życia. Siostry zaczynają dzień od Mszy Świętej, starając się zjednoczyć z Panem Jezusem w Komunii Świętej. Codziennie odprawiają godzinę medytacji rano i pół godziny wieczorem. Pięć razy dziennie zbierają się na wspólne odmawianym lub śpiewanym Oficjum, aby wielbić Pana w imieniu całego Kościoła, przedstawiać Bogu jego troski, potrzeby i radości. Codzienną pracę w klasztorze starają się przemieniać w modlitwę życia przez wzbudzenie dobrej intencji lub wykonując ją w duchu pokuty i wynagrodzenia.

Każdy klasztor jest autonomiczny i sam troszczy się o formację kandydatek, które wstępując do zakonu wiążą się także z konkretną wspólnotą domową na całe zakonne życie.

Działalność:

Będąc zakonem kontemplacyjnym wizytki obejmują modlitwą i ofiarą wszystkie intencje Kościoła i świata i to jest ich głównym apostolstwem. Ponadto umożliwiają odbycie indywidualnych rekolekcji, szerzą kult Najświętszego Serca Jezusa poprzez korespondencyjnie prowadzenie stowarzyszeń dla osób świeckich i wydawanie biuletynów. Szyją także szaty liturgiczne, wyrabiają dewocjonalia. Niektóre klasztory w Niemczech i USA prowadzą pensjonaty i szkoły dla dziewcząt.

Historia:

Początki zakonu wizytek wiążą się z niepokojami, jakie powstały wskutek opanowania Genewy przez kalwinów, którzy wypędzili z niej biskupa katolickiego; ordynariusze tej diecezji rezydowali w Annecy, niewielkim francuskim miasteczku.
Jednym z nich był św. Franciszek Salezy. Jako troskliwy pasterz dostrzegł potrzebę objęcia opieką ubogich i chorych, żyjących w nieludzkich warunkach. Do tego celu wraz ze św. Joanną de Chantal powołał do życia w 1610 roku żeński zakon. Św. Franciszek Salezy pragnął, aby zakonnice dwa razy w tygodniu wychodziły z klasztoru do posługi bliźnim. Jednak już w 1615 roku wycofał swoje zakonnice z posługi samarytańskiej i przekształcił w zakon o ścisłej klauzurze.

Jako takie wizytki przez wieki zajmowały się w dużej mierze wychowaniem dziewcząt w prowadzonych przy klasztorach pensjonatach. Dziś taką posługę prowadzą tylko niektóre klasztory w Niemczech i USA. Pozostałe, w tym także polskie klasztory, prowadzą typowo klauzurowy tryb życia, bez działalności zewnętrznej. Na świecie siostry żyją w 137 klasztorach, w Polsce w 4. W niektórych krajach nazywane są Salezjankami.