Albertynki

Zgromadzenie Sióstr Albertynek Posługujących Ubogim (SAPU) 
Congregatio Sororum Albertinorum Pauperibus Inservientium
Congregation of Albertine Sisters Serving the Poor (Albertine Sisters)
Congregazione delle Suore Albertine Serve dei Poveri (Albertine)
Congregación de las Hermanas Albertinas Siervas de los Pobres (Albertinas)
Congregação das Irmãs Albertinas Servas dos Pobres (Albertinas)
Congrégation des Soeurs Albertines au Service des Pauvres (Albertines)
Kongregation der Albertiner-Schwestern Diener der Armen (Albertinerinnen)
Згромадження Сестер Альбертинок Слугинь Убогих (Альбертинки) 

Data i miejsce założenia:
1891 rok - Polska 

Założyciele:
św. Brat Albert - Adam Chmielowski
bł. Bernardyna - Maria Jabłońska

Liczby: 591 sióstr na świecie (w Polsce: 525)  * dane z 2008 roku
Albertynki obecne są w krajach: Polska, Ukraina, Słowacja, Rosja, Wielka Brytania, Włochy, Watykan, USA, Boliwia, Argentyna.
Dom generalny: Polska (Kraków) 

Habit aktualny:

W Europie i Ameryce Pn.: ciemnoszary habit przepasany białym sznurem z pięcioma węzłami, ciemnoszary szkaplerz, na głowie ciemnoszary welon i biały czepek osłaniający szyję i część twarzy, przy boku różaniec, profeski wieczyste na piersi krzyż, profeski czasowe habit bez krzyża na piersi.

nowicjuszki i postulantki

W Ameryce Płd. habit i szkaplerz jasnoszary, biały sznur, na głowie jasnoszary prosty welon, profeski wieczyste na piersi krzyż, profeski czasowe habit bez krzyża na piersi.

Duchowość:

Albertynki są zgromadzeniem franciszkańskim. Za przykładem św. Franciszka rozmiłowanego w Męce Pańskiej koncentrują się na osobie Jezusa Chrystusa umęczonego i znieważonego, w wizerunku Ecce Homo - Oto Człowiek. Takiego Chrystusa odkrywają w ludziach najuboższych, sponiewieranych i opuszczonych.
Poprzez służbę tym właśnie ludziom starają się być niepodzielnym darem z siebie ofiarowanym Chrystusowi. Siłę do dawania siebie bliźnim czerpią z Eucharystii, starając się być dobrym jak chleb na wzór Tego, który stał się dla nas Chlebem Żywym.

Naśladując Chrystusa ubogiego i miłosiernego zgromadzenie nie posiada żadnego majątku, może je jedynie użytkować i nim zarządzać, a wszytko co zdobywa dzięki pracy lub z darów dzieli z cierpiącymi niedostatek. Ubóstwo staje się pomostem z łączącym siostry z ubogimi.
Zgromadzenie poświęcone jest Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Siostry żywią szczególny kult do tajemnicy Wcielenia, Męki i Śmierci Zbawiciela; do Najświętszego Oblicza Ecce Homo oraz do Matki Bożej Częstochowskiej, którą uważają za swoją Fundatorkę, darzą dziecięcą miłością, wzywają jej pomocy i naśladują jej cnoty. 

Działalność:

Zgodnie z charyzmatem Albertynki służą ludziom najbiedniejszym i najbardziej opuszczonym. Siostry posługują w przytuliskach dla bezdomnych, domach opieki dla osób starszych i samotnych, domach pomocy społecznej dla dorosłych i dzieci, domach samotnej matki, hospicjach, świetlicach dla dzieci z rodzin w trudnej sytuacji, domach księży emerytów, prowadzą także kuchnie dla ubogich, włączają się w pracę charytatywną, parafialną i katechetyczną oraz w pracę misyjną. 

Historia:
Św. Albert Chmielowski w młodości brał udział w Powstaniu Styczniowym. W wyniku obrażeń amputowano mu nogę. Po powrocie z przymusowej emigracji zaczął malować obrazy; w tym czasie dokonywała się jego przemiana duchowa. Chcąc oddać się na wyłączność Bogu wstąpił do jezuitów, których jednak po półrocznym pobycie opuścił. Następnie został tercjarzem franciszkańskim i zaangażował się w pracę apostolską wśród ludności wiejskiej. W 1884 roku przybył do Krakowa, gdzie poświęcił swe życie służbie bezdomnym i opuszczonym. Otwierał dla nich przytuliska, aby przez stworzenie godziwych warunków życia ratować w nich ludzką godność i kierować ku Bogu.

Za zgodą kard. Albina Dunajewskiego założył habit zakonny, a w 1888 roku złożył na jego ręce śluby, dając początek nowej rodzinie zakonnej Braci Albertynów, dzieląc z bezdomnymi ubóstwo z całym radykalizmem. Niedługo później zaczęła tworzyć się żeńska gałąź zgromadzenia, które ostatecznie narodziło się w 1891 roku z chwilą obłóczyn pierwszych siedmiu sióstr. Brat Albert założone przez siebie wspólnoty oparł na pierwotnej regule św. Franciszka z Asyżu. Siostry zamieszkały w przytulisku i podjęły się opieki nad bezdomnymi kobietami. Wraz z rozwojem liczebnym siostry otwierały ośrodki dla chorych i kalek, pracowały w szpitalach wojskowych, zakaźnych, prowadziły kuchnie dla ubogich.

Pięć lat po założeniu Albertynek wstąpiła do niego bł. Bernardyna Jabłońska. W 1902 roku została przełożoną generalną; zgromadzenie liczyło wówczas już 39 sióstr. Bernardyna odegrała ważną rolę w kształtowaniu zgromadzenia, napisała dla niego konstytucje, wiernie strzegła charyzmatu Brata Alberta, dlatego jest uznana za współzałożycielkę. Funkcję przełożonej pełniła przez 38 lat. Gdy umierała w 1940 roku zgromadzenie liczyło ok. 500 sióstr. 

Strony www:

www.albertynki.pl

Aktualizacja: 2.07.2014

Filmy: