Towarzystwo Najświętszego Dzieciątka Jezus (SHCJ)
Society of the Holy Child Jesus
Sociedad del Santo Niño Jesús
Sociedade do Santo Menino Jesus
Società del Santo Bambino Gesù
Société du Saint Enfant Jésus
Gesellschaft des heiligen Kindes Jesus
Data i miejsce założenia:
1846 rok – Wielka Brytania
Założycielka:
m. Cornelia Connelly
Liczby: 412 sióstr na świecie
Siostry Najświętszego Dzieciątka Jezus obecne są w krajach: Wielka Brytania, Irlandia, Francja, Niemcy, Włochy, USA, Dominikana, Chile, Czad, Ghana, Kenia, Nigeria.
Dom generalny: Włochy (Rzym)
Habit aktualny:
Zgromadzenie założone jako habitowe. Obecnie siostry zrezygnowały z habitów, jedynie niektóre siostry w Afryce noszą biały welon do białego jednolitego świeckiego ubrania.
Habit historyczny:
 |
| Czarny habit z pelerynką i białym kołnierzykiem, na głowie biały czepek i czarny welon, na piersi krzyż, przy boku różaniec. |
 |
| nowicjuszka |
Fundamentem duchowości Towarzystwa Najświętszego Dzieciątka Jezus jest tajemnica Wcielenia Boga, który stając się jednym z ludzi, objął swoim miłosierdziem wszystko co ludzkie. Stąd wypływa szczególny szacunek i przekonanie o godności każdego człowieka. Celem zgromadzenia jest więc wyrażenie miłosierdzia Bożego w świecie oraz pomoc innym ludziom uwierzyć, że Bóg żyje i działa w nich oraz w świecie. Siostry każdego dnia dążą do jedności z Bogiem. Odnajdują Go nie tylko na modlitwie, ale we wszystkim, co spotyka ich w ciągu dnia. Zażyłość z Bogiem uzdalnia je do radosnej i pełnej prostoty służby bliźnim, dzięki czemu moc Boża może dotknąć serc tych, z którymi siostry stykają się w swojej posłudze. Nabożeństwo do Najświętszego Dzieciątka Jezus znajduje się w centrum duchowości zgromadzenia. Siostry starają się naśladować życie Jezusa od żłóbka aż po krzyż, dzięki czemu znajdują nadzieję i radość wiary nawet w samym środku cierpienia. Duże znaczenie w życiu zgromadzenia odgrywa siostrzana wspólnota, która umacnia miłość do Boga, wspiera siostry w codzienności i uczy je iść do bliźnich z miłości do Chrystusa.
Działalność:
Podstawową formą działalności zgromadzenia jest edukacja i wychowanie w prowadzonych przez siostry licznych szkołach różnego typu, od podstawowych po wyższe. Siostry posługują także jako w pracy parafialnej, w różnych duszpasterstwach, w domach rekolekcyjnych. Ponadto angażują się w pracy socjalnej oraz w służbie zdrowia m.in. jako pielęgniarki czy laborantki w szpitalach i klinikach.
Historia:
Historia życia założycielki zgromadzenia m. Kornelii Connelly, jak i okoliczności jego założenia są, zwłaszcza ze współczesnej perspektywy, pełne kontrowersji. Kornelia była Amerykanką urodzoną w 1809 roku. Wychowała się w Philadelphii w rodzinie protestanckiej, wyszła za mąż za Pierce’a, pastora z widokami na objęcie w przyszłości biskupstwa, była matką piątki dzieci. Fala antykatolickich nastrojów, która przeszła przez ówczesne, w dużej mierze protestanckie Stany Zjednoczone w skutek napływu sporej ilości katolickich imigrantów z Europy, skłoniła Pierce’a i Kornelię do studiów nad doktryną i praktykami rzymskokatolickimi, co w rezultacie zaowocowało przyjęciem przez nich katolickiej wiary.
Niedługo później ciężkie doświadczenia zaczęły przygotowywać Kornelię do przyszłych ofiar. Kilka miesięcy po śmierci najmłodszego dziecka, ich 2,5-letni syn uległ ciężkiemu poparzeniu, wpadając do kotła wypełnionego wrzącym syropem trzcinowym. Z braku jakiejkolwiek pomocy medycznej w okolicy Kornelia przez dwa dni tuliła bezradnie konające dziecko, aż umarło.
Będąc już wówczas gorliwą katoliczką odczytała tą tragedię jako udział w Męce Jezusa. Wypadek zdarzył się w piątek, podobnie jak Jezus w piątek był ukrzyżowany. W niedzielę dziecko odeszło do Pana, podobnie jak Jezus zmartwychwstał; Kornelia trzymała w ramionach syna, podobnie jak Maryja trzymała zdjęte z krzyża ciało Jezusa. Od tego zdarzenia Kornelia żywiła szczególne nabożeństwo do Matki Bożej Bolesnej, a tajemnica Krzyża zawsze doprowadzała Kornelię do żłóbka małego Jezusa i tajemnicy Wcielenia Boga, gdyż dzięki temu, że Bóg przeszedł mękę i śmierć będąc człowiekiem, dziś każdy człowiek może swoją własną kalwarię zjednoczyć z kalwarią Jezusa. Takie spojrzenie na sprawy Boże zaszczepiła później w duchowości przyszłego zgromadzenia.
W tym samym czasie Pierce zapragnął zostać katolickim księdzem. Rodzina Connelly przeniosła się więc do Rzymu, a mężczyzna rozpoczął starania w Watykanie o pozwolenie na święcenia kapłańskie; w związku z tym poprosił Kornelię o zgodę na separację. Ta nie chciała rozłąki z mężem, którego kochała. Kilkakrotnie wzywała go do głębokiego przemyślenia decyzji, jednak była gotowa na tą ofiarę tylko wówczas, jeśli Pierce był pewien, że taka jest Wola Boża, gdyż wypełnienia jej Kornelia pragnęła ponad wszystko. Ostatecznie po osobistej zgodzie Kornelii, papież Grzegorz XVI dał pozwolenie Pierce’owi na przyjęcie święceń, a separacja doszła do skutku. Kornelia złożyła ślub czystości i zamieszkała z dziećmi przy jednym z rzymskich klasztorów.
.
Razem ze zbliżającymi się święceniami męża, zaczęła i ona odczuwać powołanie do zostania zakonnicą. Władze kościelne polecały jej jednak zająć się dziećmi, dopóki będą potrzebowały opieki. Pragnienie życia zakonnego wzrastało, również zakonnice, przy których mieszkała zachęcały ją do wstąpienia w ich szeregi. Kornelia chciała jednak mieć dzieci przy sobie, a wymogi klauzury tego zgromadzenia znacznie ograniczałyby tą możliwość. Za radą kierownika duchowego Kornelia postanowiła więc założyć nowe zgromadzenie, bez klauzury, które pozwoliłoby jej zatrzymać dzieci pod swoją opieką. O tych planach dowiedział się znajomy angielski biskup Nicholas Wiseman i zaprosił Kornelię do swojej diecezji, chcąc by zajęła się ona kształceniem katolickich panien i ubogich. W 1846 roku w Anglii w mieście Derby narodziło się więc Towarzystwo Najświętszego Dzieciątka Jezus. Zgodnie z wolą biskupa Kornelia założyła tam szkołę. Bp Wiseman skłonił Kornelię, by wbrew swojej woli posłała dzieci do szkoły z internatem, a sama w tym czasie odbyła nowicjat.
Tymczasem Pierce nie mógł się pogodzić z rosnącą niezależnością żony oraz coraz większym uznaniem w kręgach kościelnych jej jako założycielki oraz jej działalności. Próbował różnymi sposobami uzależnić ją od siebie. Potajemnie zabrał dzieci ze szkoły uniemożliwiając Kornelii kontakt z nimi, licząc, że podąży ona za nimi. Ta jednak pozostała wierna złożonym ślubom zakonnym i zobowiązaniom jako przełożonej zgromadzenia, które, jak powiedziała sama założycielka, powstało „na złamanym sercu”. Pierce wytoczył jej więc proces sądowy domagając się przywrócenia należnych mu praw małżeńskich; oskarżył ją, że to ona odsunęła się od niego. Kornelia w końcu proces wygrała, jednak nie odzyskała opieki nad dziećmi, gdyż prawo stało po stronie mężczyzny. Ostatecznie Pierce porzucił katolicyzm i wrócił do protestantyzmu odseparowując dzieci od matki. Jednego z synów Kornelia już nigdy nie zobaczyła, gdyż wysłany przez ojca do Ameryki tam zmarł. Po śmierci Pierce’a córka i drugi syn pozostali oddani matce, syn jednak znienawidził Kościół Katolicki.
Skandal wywołany procesem był przedmiotem żywego zainteresowania prasy i podsycał tylko antykatolickie nastawienie anglikańskiej większości społeczeństwa. Do tego Kornelia uwikłana była w batalię prawną o posiadłość, na której znajdował się klasztor sióstr, zmagała się z próbami usunięcia jej z Anglii przez część zrażonej do niej tamtejszej hierarchii kościelnej oraz z prześladowaniem moralnym byłej współsiostry z jej zgromadzenia.
Całe życie zakonne Kornelii toczyło się więc w atmosferze skandali i procesów, które raz po raz skupiały uwagę opinii publicznej, odbierając jej dobre imię. Ta jednak pozostała wierna powołaniu, posłuszna Kościołowi, spokojna wśród ciągłych oskarżeń, gotowa do ofiar i uległości, ale i roztropnie uparta, a wiele osób ceniło jej charakter.
.
Kornelia Connelly jest przykładem rzadkiego w Kościele „drugiego powołania”, gdy Bóg wzywa rodzica do bycia księdzem czy zakonnicą. Mimo burzliwych dziejów matki Kornelii owoce, jakie wydało zgromadzenie przez swoje dzieła oraz liczne nowe powołania wzbudzane przez Boga już od samego początku istnienia wspólnoty potwierdzają, że zgromadzenie powstało z Woli Bożej, a losy Kornelii wpisane były w Bożą Opatrzność. Obecnie podejmowane są starania o beatyfikację m. Kornelii.
Strony www:
www.shcj.org/
prowincja europejska: www.shcj.co.uk/
prowincja amerykańska: http://www.shcj.org/amer/index.html
prowincja afrykańska: http://shcj.org/african/index.html
Chile-Dominikana: http://www.santoninojesus.org/
Zdjęcia pochodzą ze strony internetowej zgromadzenia.
Filmy:
http://www.shcj.co.uk/heritage/film.html
.
.
.
