Siostry Karmelitanki matki Candelarii (HCMC)
Carmelite Sisters of Mother Candelaria (Venezuelan Carmelite Sisters)
Suore Carmelitane di Madre Candelaria
Hermanas Carmelitas de Madre Candelaria (Carmelitas Venezolanas)
Irmãs Carmelitas de Madre Candelária
Soeurs Carmélites de Mère Candelaria (Soeurs Carmélites Venezueliennes)
Karmelitinnen von Mutter Candelaria
inna nazwa: Karmelitanki Wenezuelskie
Data i miejsce założenia:
1903 rok - Wenezuela
Założyciele:
bł. Candelaria od św. Józefa - Susana Paz Castillo Ramirez
bp Sixto Sosa
Liczba sióstr na świecie: 67
Karmelitanki m. Candelarii obecne są w krajach: Wenezuela, Boliwia, Brazylia.
Dom generalny: Wenezuela (Caracas)
Habit aktualny:
Brązowy habit przepasany czarnym skórzanym paskiem, brązowy szkaplerz wycięty w szpic; na głowie czarny welon z białą wypustką. |
Dopełnieniem stroju jest biały płaszcz chórowy. |
Używany także habit biały. |
Habit historyczny:
-----------------------------------------
Duchowość:
Życie sióstr opiera się na duchowości karmelitańskiej. Starają się one ciągle żyć w Bożej obecności, naśladując Matkę Najświętszą w otwartości na Słowo Boże i proroka Eliasza w szukaniu Boskiego Oblicza.
Pragną naśladować Jezusa Chrystusa z czystym sercem, dobrocią zgodnie z regułą zgromadzenia z sercem pełnym pokory i prostoty według wskazań założycieli, na drodze życia modlitwy, siostrzanej wspólnoty oraz pracy apostolskiej. Drugim ważnym elementem duchowości zgromadzenia jest rozwijanie ducha poświęcenia i ducha misyjnego na wzór Chrystusa Ukrzyżowanego, który w swojej ofiarnej pracy i modlitwie nie szukał niczego innego niż zbawienia ludzi i rozszerzania Królestwa Bożego w świecie.
Założycielka podkreślała, że celem zgromadzenia jest czynienie dobra - aby kochać Boga, służyć Jemu oraz bliźnim ze względu na Niego; streszczają to hasła wspólnoty: Bóg jest miłością oraz Mój Bóg, moje Wszystko.
Charakterystyczna dla zgromadzenia jest wprowadzona przez matkę Candelarię praktyka „trzech Zdrowaś Maryjo”. Wyraża ona zaufanie do Matki Bożej poprzez trzykrotne odmawianie tej modlitwy przed podjęciem każdej decyzji i każdego zadania.
Działalność:
Pragną naśladować Jezusa Chrystusa z czystym sercem, dobrocią zgodnie z regułą zgromadzenia z sercem pełnym pokory i prostoty według wskazań założycieli, na drodze życia modlitwy, siostrzanej wspólnoty oraz pracy apostolskiej. Drugim ważnym elementem duchowości zgromadzenia jest rozwijanie ducha poświęcenia i ducha misyjnego na wzór Chrystusa Ukrzyżowanego, który w swojej ofiarnej pracy i modlitwie nie szukał niczego innego niż zbawienia ludzi i rozszerzania Królestwa Bożego w świecie.
Charakterystyczna dla zgromadzenia jest wprowadzona przez matkę Candelarię praktyka „trzech Zdrowaś Maryjo”. Wyraża ona zaufanie do Matki Bożej poprzez trzykrotne odmawianie tej modlitwy przed podjęciem każdej decyzji i każdego zadania.
Działalność:
Karmelitanki matki Candelarii pracują z młodzieżą, prowadzą szkoły, zapewniając edukację i chrześcijańskie wychowanie młodego pokolenia, opiekują się chorymi i starszymi w domach opieki, katechizują, ewangelizują, idą z Dobrą Nowiną do ludów tubylczych. Siostry gotowe są na każdy rodzaj posługi według aktualnych potrzeb.
Powstanie zgromadzenia wpisuje się w kontekst społeczny Wenezueli na początku XX wieku. Bieda i brak opieki władz świeckich na ludnością, a także trwająca wojna wyzwoleńcza pozostawiała wielu chorych i rannych. Ludzie pozostawieni na pastwę losu żyli w poczuciu niepewności.
W tym czasie w mieście Altagracia de Orituco Bóg wzbudził w sercu młodej kobiety Susany Paz Castillo pragnienie służby na rzecz biednych i opuszczonych. Swoim zapałem podzieliła się z ks. Sixto Sosa, późniejszym biskupem. Postanawił on utworzyć szpital nazwany San Antonio, za który uczynił odpowiedzialną Susanę. Wraz z kilkoma innymi kobietami rozpoczęła tam pracę pielęgniarki; jednocześnie kobiety wyraziły swą gotowość przyjęcia życia zakonnego.
Nowe zgromadzenie narodziło się w 1903 roku z intencją pracy dla chwały Bożej i dla dobra narodu wenezuelskiego. Susana przyjmuje imię zakonne Candelaria od św. Józefa i pod kierownictwem ks. Sixto staje na czele towarzyszek. Oprócz pracy w szpitalu z czasem siostry podejmowały się innych posług m.in. w domach opieki, wśród opuszczonych dzieci, pracy parafialnej czy katechizacji. 20 lat później duchową opiekę nad zgromadzeniem objęli ojcowie Karmelici, zaszczepiając wspólnocie sióstr duchowość swojego zakonu.
W tym czasie w mieście Altagracia de Orituco Bóg wzbudził w sercu młodej kobiety Susany Paz Castillo pragnienie służby na rzecz biednych i opuszczonych. Swoim zapałem podzieliła się z ks. Sixto Sosa, późniejszym biskupem. Postanawił on utworzyć szpital nazwany San Antonio, za który uczynił odpowiedzialną Susanę. Wraz z kilkoma innymi kobietami rozpoczęła tam pracę pielęgniarki; jednocześnie kobiety wyraziły swą gotowość przyjęcia życia zakonnego.
Strony www:
http://madrecandelaria.blogspot.com
http://hnascarmelitasmc.org.ve
Aktualizacja: 3.04.2017