Siostry Dobrego Samarytanina Zakonu św. Benedykta (SGS)
Sisters of the Good Samaritan of the Order of St Benedict
Suore del Buon Samaritano dell'Ordine di San Benedetto
Hermanas del Buen Samaritano, de la Orden de San Benito
Irmãs do Bom Samaritano da Ordem de São Bento
Sœurs du Bon Samaritain de l'Ordre de saint Benoît
Schwestern vom Barmherzigen Samariter aus dem Orden des hl. Benedikt
Sisters of the Good Samaritan of the Order of St Benedict
Suore del Buon Samaritano dell'Ordine di San Benedetto
Hermanas del Buen Samaritano, de la Orden de San Benito
Irmãs do Bom Samaritano da Ordem de São Bento
Sœurs du Bon Samaritain de l'Ordre de saint Benoît
Schwestern vom Barmherzigen Samariter aus dem Orden des hl. Benedikt
Data i miejsce założenia:
1857 rok - Australia
Założyciel:
abp John Bede Polding OSBLiczba sióstr na świecie: 285
Siostry Dobrego Samarytanina obecne są w krajach: Australia, Japonia, Filipiny, Kiribati.
Dom generalny: Australia (Glebe, NSW)
Habit aktualny:
Zgromadzenie założone jako habitowe.
W okresie posoborowym siostry przestały używać habitów.
Habit historyczny:
----------------------------------------
----------------------------------------
Siostry w II poł. lat 1960-tych |
----------------------------------------
Siostry Dobrego Samarytanina żyją według reguły św. Benedykta. Ona nadaje główny rys duchowości wspólnoty, czyli poszukiwanie Boga ponad wszystko w we wspólnocie z innymi, przez swoje zaangażowanie w modlitwę i miłość do bliźniego. Ważne miejsce w życiu wspólnoty odgrywa modlitwa liturgiczna oraz czytanie duchowne Lectio Divina. Siostry biorą przykład z Maryi z Nazaretu, wzorze kontemplacji i oddaniu wierze.
Duchowość zgromadzenia zakorzeniona jest także w Piśmie Świętym, a szczególnie w przypowieści o miłosiernym samarytaninie. Tym, co powinno cechować każdą siostrę jest bycie „dobrym sąsiadem”, tak jak ewangeliczny samarytanin, który należał do sąsiedzkiego narodu, jednak odepchniętego przez Żydów. Za tym przykładem siostry starają się czynić dobro ludziom wokoło, także wrogom, niosąc każdemu miłosierdzie i współczucie Chrystusa.
Duchowość zgromadzenia zakorzeniona jest także w Piśmie Świętym, a szczególnie w przypowieści o miłosiernym samarytaninie. Tym, co powinno cechować każdą siostrę jest bycie „dobrym sąsiadem”, tak jak ewangeliczny samarytanin, który należał do sąsiedzkiego narodu, jednak odepchniętego przez Żydów. Za tym przykładem siostry starają się czynić dobro ludziom wokoło, także wrogom, niosąc każdemu miłosierdzie i współczucie Chrystusa.
Działalność:
Założyciel dał siostrom szeroki zakres działalności apostolskiej na wzór Chrystusa, który niósł pomoc ludziom w różnych potrzebach. W duchu benedyktyńskiej gościnności, siostry w każdej osobie pukającej do drzwi klasztorów widzą Chrystusa.
Gościnność rozumieją także jako przynaglenie do przyjmowania osób bez dachu nad głową. Zgromadzenie prowadzi schroniska dla bezdomnych, domy przejściowego schronienia dla samotnych matek oraz kobiet z dziećmi, które uciekły z domu przed przemocą ze strony mężów, otaczają opieką uchodźców.
Założyciel dał siostrom szeroki zakres działalności apostolskiej na wzór Chrystusa, który niósł pomoc ludziom w różnych potrzebach. W duchu benedyktyńskiej gościnności, siostry w każdej osobie pukającej do drzwi klasztorów widzą Chrystusa.
Gościnność rozumieją także jako przynaglenie do przyjmowania osób bez dachu nad głową. Zgromadzenie prowadzi schroniska dla bezdomnych, domy przejściowego schronienia dla samotnych matek oraz kobiet z dziećmi, które uciekły z domu przed przemocą ze strony mężów, otaczają opieką uchodźców.
Siostry angażują się również w edukację dzieci i młodzieży w szkołach różnych szczebli, pomagają kształcić się ludności aborygeńskiej, prowadzą szkoły dla osób niepełnosprawnych, wspierają działania ułatwiające życie i integrację ludzi niepełnosprawnych ze społeczeństwem. Siostry Dobrego Samarytanina są także autorkami różnych katolickich publikacji książkowych. Osoby świeckie mogą uczestniczyć w charyzmacie zgromadzenia jako oblaci. Ponadto poza granicami Australii zgromadzenie dodatkowo katechizuje, prowadzi przedszkola, zapewnia pomoc materialną i żywnościową najuboższym, opiekuje się chorymi.
Siostry Dobrego Samarytanina są pierwszym rodzimym australijskim zgromadzeniem zakonnym. Założył je w 1857 roku arcybiskup Sydney Benedyktyn John Bede Polding.
Życie w ówczesnym Sydney było dla wielu ludzi bardzo trudne, szczególnie dla kobiet, samotnych matek, które pozostawały bez opieki państwa. Abp Polding postanowił objąć opieką biedne kobiety, a także innych odepchniętych i porzuconych przez społeczeństwo: więźniów, osierocone dzieci czy Aborygenów - rdzenna ludność australijską.
Pierwszą inicjatywą było zorganizowanie schroniska dla kobiet, które powierzył opiece Sióstr Miłosierdzia, jednak wkrótce przyszłość placówki stała się zagrożona, gdyż siostry nie miały możliwości nadal w niej posługiwać. Wówczas w sercu biskupa zrodziła się myśl o założeniu nowego zgromadzenia. Zgromadził pięć kobiet pełnych miłości do Pana Jezusa i Jego Ewangelii, które stały się pierwszymi siostrami nowej wspólnoty zakonnej. Abp Polding chciał by zgromadzenie łączyło w sobie duchowość benedyktyńską z praktycznymi czynami miłosierdzia wobec ubogich i zmarginalizowanych, na wzór dobrego samarytanina z Ewangelicznej przypowieści.
Życie w ówczesnym Sydney było dla wielu ludzi bardzo trudne, szczególnie dla kobiet, samotnych matek, które pozostawały bez opieki państwa. Abp Polding postanowił objąć opieką biedne kobiety, a także innych odepchniętych i porzuconych przez społeczeństwo: więźniów, osierocone dzieci czy Aborygenów - rdzenna ludność australijską.
Strony www:
www.goodsams.org.au
Aktualizacja: 10.01.2018