Zgromadzenie Sióstr Kapucynek Najświętszego Serca Jezusa (SCSC)
Sororum Capucinarum Sacratissimi Cordis
Congregation of the Capuchin Sisters of the Sacred Heart
Congregazione delle Suore Cappuccine del Sacro Cuore
Congregación de las Hermanas Capuchinas del Sagrado Corazón
Congregação das Irmãs Capuchinhas do Sagrado Coração
Congrégation des Soeurs Capucine du Sacré Coeur
Kongregation der Kapuzinerschwester des Heiligsten Herzens
Data i miejsce założenia:
1897 rok - Włochy
Założyciele:
ks. Franciszek Maria di Francia
m. Weronika Briguglio
Liczba sióstr na świecie: ok. 220 (w Polsce: 42, w tym 7 nowicjuszek)
Kapucynki Serca Jezusa obecne są w krajach: Włochy, Polska, Słowacja, Kolumbia.
Dom generalny: Włochy (Rzym)
Habit aktualny:
 |
| Brązowy habit z białym kołnierzykiem o rogach prostych, przepasany białym sznurem, na głowie biały czepek i czarny welon, przy boku możliwa koronka franciszkańska. |
 |
| W Kolumbii brązowy habit; czarny welon z białą wypustką lub habit i welon w kolorze białym. |
Habit historyczny:
Kapucynki żyją według reguły św. Franciszka z Asyżu, ze szczególnym naciskiem na wzajemną miłość w siostrzanej wspólnocie, wierność ubóstwu i uległość Kościołowi.
Istotą duchowości zgromadzenia jest kontemplacja i naśladowanie pokory i cichości Najświętszego Serca Jezusa oraz przekazywania Jego miłosiernej miłości najbardziej potrzebującym, szczególnie dzieciom i młodzieży opuszczonej, co odzwierciedla hasło zgromadzenia: Miłość – Pokora.
Centrum życia Sióstr Kapucynek Serca Jezusowego jest modlitwa, a w szczególności adoracja Najświętszego Sakramentu, która uzdalnia siostry do bycia pokornym narzędziem w ręku Boga. Za przykładem świętego Franciszka starają się postrzegać człowieka jako wielki dar od Boga, ponieważ został stworzony na wzór i podobieństwo Boże.
Oprócz gorącego nabożeństwa do Najświętszego Serca Pana Jezusa ważnymi elementami duchowości Kapucynek jest żywy kult Najświętszej Dziewicy Maryi oraz patronów zgromadzenia: św. Franciszka z Asyżu, św. Józefa, św. Antoniego, św. Klary i św. Elżbiety.
Działalność:
Istotą duchowości zgromadzenia jest kontemplacja i naśladowanie pokory i cichości Najświętszego Serca Jezusa oraz przekazywania Jego miłosiernej miłości najbardziej potrzebującym, szczególnie dzieciom i młodzieży opuszczonej, co odzwierciedla hasło zgromadzenia: Miłość – Pokora.
Centrum życia Sióstr Kapucynek Serca Jezusowego jest modlitwa, a w szczególności adoracja Najświętszego Sakramentu, która uzdalnia siostry do bycia pokornym narzędziem w ręku Boga. Za przykładem świętego Franciszka starają się postrzegać człowieka jako wielki dar od Boga, ponieważ został stworzony na wzór i podobieństwo Boże.
Działalność:
Zgromadzenie poświęcone jest przede wszystkim opiece oraz wychowaniu dzieci i młodzieży znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej. Siostry prowadzą domy dziecka, przedszkola, szkoły podstawowe, domy samotnych matek, pracują z młodzieżą w parafiach, odwiedzają chorych i ubogie rodziny. Kapucynki ponadto katechizują i posługują w charakterze organistek.
Powstanie zgromadzenia związane jest z sytuacją powstałą w wyniku trzęsienia ziemi oraz epidemii cholery, które nawiedziły Sycylię pod koniec XIX wieku.
Ks. Franciszek di Francia zapragnął nieść ostatnią kapłańską posługę licznie umierającym w wyniku zarazy rodakom. Odwiedzał ulice, szpitale, przytułki niosąc chorym Boże miłosierdzie. W Messynie współpracował ze swoim bratem ks. Hannibalem, który założył wówczas Zgromadzenie Córek Bożej Gorliwości.
W tym czasie ks. Franciszek był spowiednikiem Nataliny Briguglio, młodej kobiety pragnącej poświęcić się Bogu w życiu zakonnym. Kapłan poradził jej, aby dołączyła do młodej wspólnoty ks. Hannibala, co też uczyniła przyjmując imię zakonne Weronika.
W 1897 roku w wyniku odmiennej wizji odnośnie przyszłości instytutu ks. Franciszek odłączył się od brata i przeniósł się do Roccalumera, a wraz z nim m. Weronika z trzema towarzyszkami. Tam zaczął zbierać osierocone i często bezdomne dzieci powierzając je opiece sióstr. Tak w Roccalumera narodziło się nowe zgromadzenie, które początkowo nosiło nazwę Ubogich Córek Najświętszego Serca Jezusa. Po śmierci założyciela duchową opiekę nad wspólnotą objęli Kapucyni.
Strony www:
Polska: www.suorecappuccine.org/plKs. Franciszek di Francia zapragnął nieść ostatnią kapłańską posługę licznie umierającym w wyniku zarazy rodakom. Odwiedzał ulice, szpitale, przytułki niosąc chorym Boże miłosierdzie. W Messynie współpracował ze swoim bratem ks. Hannibalem, który założył wówczas Zgromadzenie Córek Bożej Gorliwości.
W 1897 roku w wyniku odmiennej wizji odnośnie przyszłości instytutu ks. Franciszek odłączył się od brata i przeniósł się do Roccalumera, a wraz z nim m. Weronika z trzema towarzyszkami. Tam zaczął zbierać osierocone i często bezdomne dzieci powierzając je opiece sióstr. Tak w Roccalumera narodziło się nowe zgromadzenie, które początkowo nosiło nazwę Ubogich Córek Najświętszego Serca Jezusa. Po śmierci założyciela duchową opiekę nad wspólnotą objęli Kapucyni.
Strony www:
http://skapucynkinsj.blogspot.com (postulat)
Włochy: www.suorecappuccine.org
Kolumbia: http://capuchinas-col.blogspot.com
Aktualizacja: 22.01.2017
