Zakony i zgromadzenia zakonne na świecie: Klaryski od Wieczystej Adoracji

.
Zakon Mniszek Klarysek od Wieczystej Adoracji (OCPA)
Ordo Monialium Clarissarum a Perpetua Adoratione
Order of the Poor Clare Nuns of Perpetual Adoration
Ordine delle Clarisse dell'Adorazione Perpetua
Orden de las Clarisas Pobres de la Adoración Perpetua
Ordem das Clarissas da Adoração Perpétua
Ordre des Clarisses de l’Adoration Perpétuelle
Orden der Klarissen von der Ewigen Anbetung
zakon kontemplacyjny, klauzurowy

Data i miejsce założenia:
1854 rok - Francja

Założyciele:
o. Bonawentura – Jean-Baptiste Heurlaut OFMCap
m. Maria od św. Klary - Victoire Joséphine Bouilleveaux

Liczby: 594 mniszek na świecie (w Polsce: 165) * dane z 2008 roku
Klaryski od Wieczystej Adoracji obecne są w krajach: Francja, Niemcy, Austria, Polska, Kazachstan, USA, Indie, Bangladesz.
Dom generalny: każdy klasztor jest autonomiczny

Habit aktualny:

Polska, Kazachstan: Brązowy habit przepasany białym sznurem, brązowy szkaplerz z monstracyjką na piersi, na głowie biały czepek i czarny welon, przy boku różaniec.

Siostra z nowicjuszką

---------------------------------------------

W Niemczech: na piersi mała
monstracyjka.

Austria: podwójny welon
- spodni biały, wierzchni czarny.

Klaryski od Wieczystej Adoracji we Francji.

---------------------------------------------

Klaryski od Wieczystej Adoracji we Indiach.

---------------------------------------------

Klaryski od Wieczystej Adoracji w Bangladeszu.

---------------------------------------------

Klaryski od Wieczystej Adoracji w USA - strój używany w klasztorach: Charlotte, Hanceville, San Antonio (Texas), Tonopah.

Klaryski od Wieczystej Adoracji w USA - strój używany w klasztorach: Cleveland i Waszyngton - czarny uproszczony welon.

Klaryski od Wieczystej Adoracji w USA - strój używany w klasztorze Canton: uproszczony welon w kolorze brązowym.

Duchowość:

Mniszki żyją według reguły św. Klary zatwierdzonej przez papieża Innocentego IV (Reguły Ubogich Sióstr św. Klary). Ich szczególnym powołaniem jest adoracja Najświętszego Sakramentu w duchu dziękczynienia. Trwa ona w klasztorach nieustannie dzień i noc.
Klaryski żyją za klauzurą papieską i całe życie spędzają w tym samym klasztorze, kontemplując tajemnicę Wcielenia i Męki Chrystusa oraz daru Jego samego w Eucharystii. Duchowość mniszek charakteryzuje się franciszkańską radością, pokojem serca i zachwytem nad bezinteresowną miłością Boga.

Najważniejszym punktem dnia jest uczestnictwo w Najświętszej Ofierze, z którą ściśle związana jest adoracja. Wzniesiona monstrancja jest niejako przedłużeniem ramion kapłana, unoszącego konsekrowaną Hostię.
Zakon jest oddany pod opiekę Matce Bożej, która jest dla klarysek wzorem kontemplacji i adoracji Pana Jezusa. Siostry spędzają na modlitwie około 7 godzin dziennie, wśród których szczególne miejsce zajmują modlitwy za Kościół.

Działalność:

Siostry będąc mniszkami żyjącymi za klauzurą nie podejmują się zewnętrznej działalności apostolskiej. Głównym zadaniem sióstr jest modlitwa, a na swoje utrzymanie zarabiają szyciem ornatów oraz paramentów liturgicznych, wypiekaniem hostii, oprócz tego zwykłe domowe obowiązki wykonują w duchu adoracji. Otwarte są jednak na formy pracy niewymagające opuszczania klauzury, np. przy bydgoskim klasztorze funkcjonuje tzw. okno życia.

Historia:

Zakon powstał w połowie XIX w. we Francji, w czasie, kiedy tamtejszy Kościół Katolicki po Rewolucji Francuskiej przeżywał okres swego odrodzenia, które koncentrowało się wokół kultu Eucharystii i pobożności maryjnej.
Ks. Jean-Baptiste Heurlaut mianowany został proboszczem małej parafii Maizieras, w której większość osób była obojętna religijnie. Wtedy to zrodziła się w jego sercu myśl o utworzeniu żeńskiej wspólnoty zakonnej, która według pierwszych projektów miała zająć się prowadzeniem szkoły i wychowaniem młodzieży. Do realizacji tego zamierzenia przyłączyła się miejscowa kobieta Victoire Joséphine Bouillevaux. W 1846 roku powstała więc wspólnota Sióstr Niepokalanego Poczęcia.

Ks. Jean-Baptiste, który niedługo później wstąpił do Zakonu Kapucynów, przyjmując imię Bonawentura, żywił szczególne nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu, zachęcając do niego również gromadkę zakonnic. Również Josephine boleśnie przeżywała osamotnienie, w jakim znajduje się Pan Jezus ukryty w tabernakulum.

W 1854 roku siostry opuściły Maizieras i zamieszkały w Paryżu; tam przyjęły franciszkańskie habity i nowe imiona zakonne. Ten dzień uważa się za początek zakonu. Dwa lata później siostry przeniosły się do Troyes, gdzie założyły pierwszy klasztor. Tam rozpoczęły trwającą dzień i noc adorację Pana Jezusa Eucharystycznego i wraz ze zmianą charyzmatu zmieniły również swą nazwę na Franciszkanki Najświętszego Sakramentu. Pragnąc poświęcić się całkowicie czci Jezusa obecnego w Eucharystii, wspólnota przyjęła formę życia kontemplacyjnego, rezygnując z zewnętrznej działalności; wprowadzono klauzurę, jako strażniczkę życia oddanego przede wszystkim modlitwie. Ostateczne sprecyzowanie charyzmatu nastąpiło po jednym z płomiennych kazań o. Bonawentury o niewdzięczności ludzi za Boże łaski, dzięki któremu Bóg wzbudził w Josephine, będącą już m. Marią od św. Klary, pragnienie adoracji Najświętszego Sakramentu w duchu dziękczynienia.

W 1970 roku zakon przyjął obecną nazwę. Dziś mniszki żyją modląc się i pracując w 8 klasztorach w Polsce, 6 w USA, po jednym w Niemczech, Austrii i Kazachstanie, po dwa we Francji i Bangladeszu oraz w 14 klasztorach w Indiach.
Warto dodać, że Klaryską od Wieczystej Adoracji była matka Angelica, założycielka znanej na całym świecie katolickiej telewizji EWTN, której pierwsze studio powstało w klasztornym garażu.