Córki Maryi Niepokalanej

Stowarzyszenie Córek Maryi Niepokalanej i Współpracowników (DMI)
Society of Daughters of Mary Immaculate and Collaborators
Società delle Figlie di Maria Immacolata e Collaboratori
Sociedad de las Hijas de María Inmaculada y Colaboradores
Sociedade das Filhas de Maria Imaculada e Colaboradores
Société des Filles de Marie Immaculée et Collaborateurs
Gesellschaft der Töchter von Maria Immaculata und Mitarbeitern 

Data i miejsce założenia:
1984 rok - Indie

Założyciel:
o. Arul Raj OMI
m. M. Virgin

Liczba sióstr na świecie: ok. 518
Córki Maryi Niepokalanej obecne są w krajach: Indie, Tanzania, Zambia.
Dom generalny: Indie (Chennai)

Habit aktualny:

Zgromadzenie bezhabitowe od początku swojego istnienia.
Siostry noszą jednolite tradycyjne indyjskie sari w kolorze szafranowym,
na piersi zawieszony medalik.

Niektóre siostry - głównie obecne w Afryce - noszą habit o kroju sukienki
z welonem na głowie.

Duchowość:

Córki Maryi Niepokalanej to stowarzyszenie życia apostolskiego, którego charyzmat polega na kochaniu Boga w służbie ubogim, aby byli oni w „pełni ludźmi” i w pełni życia. Pod tym określeniem kryje się podejmowanie działań dążących do rozwoju osób ubogich, przywrócenia im poczucia godności ludzkiej i nauczenia brania odpowiedzialności za własny los.

Siostry uczestniczą w cierpieniach i zmaganiach ludzi ubogich i poświęcają się bezwarunkowej służbie im; służba ta pełniona jest z najwyższą starannością i przygotowaniem, aby była wysokiej jakości. Córki Maryi Niepokalanej pomagają także ubogim w odnalezieniu zbawienia wiecznego.

Działalność:

Działalność zgromadzenia koncentruje się na edukacji w różnych formach, szczególnie na kształceniu zawodowym, opiece zdrowotnej oraz rozwoju społeczności, ze szczególnym uwzględnieniem rozwoju kobiet i dzieci. Siostry prowadzą szkoły oraz programy edukacyjne dla ludności wiejskiej, w tym edukację zdrowotną, opiekują się chorymi w szpitalach i przychodniach, prowadzą centra rehabilitacji dla osób niepełnosprawnych, sierocińce, ponadto ośrodki formacji duchowej i domy pielgrzyma, kształcą wolontariuszy poświęcających się ewangelizacji, zajmują się posługą charytatywną.
Metoda pracy na rzecz podniesienia poziomu życia ubogich składa się z dwóch części: pierwsza to doraźna pomoc materialna, druga to kształcenie i danie narzędzi do tego, aby sami mogli o siebie zadbać.

Historia:

W 1981 roku o. Arul Raj, należący do Misjonarzy Maryi Niepokalanej, został poproszony o podjęcie pracy misyjnej w Pandravedu odległej wiosce w stanie Tamil Nadu, uważanej za teren trudny dla ewangelizacji, w której inni księża nie chcieli pracować z powodu bardzo ciężkich warunków tam panujących. W tamtym czasie nie było też wystarczającego przygotowania ani możliwości, aby wyposażyć misjonarza w odpowiednie środki i narzędzia, które są niezbędne do pracy w terenie misyjnym. Misjonarz musiał radzić sobie sam w przeróżnych dziedzinach apostolstwa. Początkowo o. Raj pomagała grupa zakonnic, która jednak po kilku tygodniach zrezygnowała z pracy na tym terenie.

Ludność Pandravedu należała do niskiej kasty i zmagała się z ogromnym ubóstwem, większość osób miała tylko jedno ubranie, jadała tylko jeden posiłek dziennie, ludzie byli wykorzystywani jako tania siła robocza przez osoby z wyższych kast, a kobiety narażone były na gwałt, ponadto byli analfabetami, a małżeństwa dzieci były uważane za coś normalnego. Ludzie ci akceptowali to wszystko jako część ich życia, jako nieuchronny los. Ojciec Raj zajął się więc nie tylko głoszeniem Ewangelii, ale także podejmował się przedsięwzięć, szczególnie w zakresie edukacji i opieki zdrowotnej, mających poprawić byt ubogiej ludności.

Wkrótce Bóg przysłał mu kobiety gotowe do pomocy w pracy wśród mieszkańców misji Pandravedu. 12 dziewcząt poświęciło swoje życie Panu, aby służyć Mu jako zakonnice. One stały się pierwszymi członkiniami Stowarzyszenia Córek Maryi Niepokalanej założonego w 1984 roku. Wśród nich była s. Mary Virgin, która stała się współzałożycielką. Trzy lata później siostry złożyły swoje pierwsze zobowiązanie do życia według rad ewangelicznych.

Początki były bardzo trudne, bieda, ciężka praca fizyczna sióstr, aby się utrzymać, ostatnie pieniądze wydawane na skromne jedzenie, czasem zdarzały się dni bez jedzenia. Z czasem o. Raj zaangażował również osoby świeckie, które posługiwały wspólnie z siostrami; ich zaangażowanie podkreślił dodając do nazwy stowarzyszenia „Współpracowników”.

W 1998 roku o. Raj wraz z siostrami założył zgromadzenie męskie: Misjonarzy Maryi Niepokalanej do pracy w najtrudniejszych misjach na świecie.

Strony www:
www.dmiindia.org